Θα το καταφέρουν δανειστές και «εταίροι» μας;

Θα το καταφέρουν δανειστές και «εταίροι» μας;

Δημοσίευση:στην Αυγή 14 Απριλίου 2018 Του Χρήστου Ζαβού* Ο συνταξιοδοτικός Ν. 4387/12.5.16 (κ. Κατρούγκαλου) όριζε ότι η διαφορά (προσωπική διαφορά) μεταξύ των παλαιών και νέων συντάξεων θα καλυφθεί με ετήσιες αυξήσεις (στις μειωμένες, εκ του νέου τρόπου υπολογισμού, νέες συντάξεις) ανάλογες με την αύξηση του Εθνικού Εισοδήματος. Με το πολυνομοσχέδιο (Ιανουάριος 2018) και με την τέταρτη αξιολόγηση η Ελλάδα εκβιάστηκε από τους δανειστές - «εταίρους» της, να μειώσει από 1ης.1.2019 τις παλαιές συντάξεις μέχρι και 18%. Έτσι οι δανειστές - «εταίροι μας» πέτυχαν δύο στόχους: α) Μέσω της μείωσης της χρηματοδότησης των ασφαλιστικών ταμείων (ΕΦΚΑ) κατά περίπου 1,2 δισ. να αυξήσουν τις εισπράξεις τους έναντι του δημοσίου χρέους και β) να επιβάλουν εκλογή κυβέρνησης της αρεσκείας τους, επειδή ο επανυπολογισμός και η μείωση των παλαιών συντάξεων θα αγανακτούσε και θα εξουθένωνε οικονομικά εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες. Γιατί δεν πρέπει να μειωθούν οι συντάξεις: 1. Διότι το εξοικονομούμενο κατ' έτος ποσόν είναι σαφώς μικρότερο από 1,2 δισ., επειδή ο αριθμός των παλαιών συνταξιούχων που αποβιώνουν κάθε χρόνο είναι μεγάλος λόγω της προχωρημένης κατά κανόνα ηλικίας τους. 2. Διότι κάθε παλαιός συνταξιούχος συντηρεί με τη σύνταξή του και άλλα άτομα: τη σύζυγο, παιδιά, εγγόνια κ.λπ. Άρα ο πληττόμενος πληθυσμός πολύ μεγάλος. 3. Όσο αυξάνεται η απασχόληση, θα εισπράττει περισσότερες και μεγαλύτερες εισφορές ο ΕΦΚΑ, ενώ το ποσοστό του προϋπολογισμού που ενισχύει τον ΕΦΚΑ θα μειώνεται. 4. Δεν υπηρετεί την αρχή της Κοινωνικής Δικαιοσύνης, διότι δεν τέθηκε ένα πλαφόν, να απαλλάσσονται της μείωσης (δηλ. της κατάργησης της προσωπικής διαφοράς), π.χ. όσοι παίρνουν καθαρά στον τραπεζικό τους λογαριασμό 1.200 ευρώ ποσό, που αντιστοιχεί σε ετήσιο εισόδημα έως 14.400 ευρώ. 5. Κάθε μείωση εισοδήματος της κατώτερης εισοδηματικής τάξης, λόγω της υψηλής της οριακής ροπής προς κατανάλωση, μειώνει άμεσα την κατανάλωση, στη συνέχεια τη ζήτηση και την παραγωγή και (ξανα)φέρνει ύφεση, ή μείωση της ανάπτυξης. Ο οικονομολόγος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού Κώστας Βεργόπουλος είχε επισημάνει στις 9.7.17 στη «Νέα Σελίδα»: «Οι περικοπές μισθών και συντάξεων έχουν υπερβεί κάθε όριο. Αυτονόητο επακόλουθο είναι η προϊούσα νέκρωση της εσωτερικής αγοράς, των επενδύσεων και της απασχόλησης». 6. Είναι μέτρο αντιφατικό και οξύμωρο το να ενισχύεις με κοινωνικό μέρισμα την κατώτερη ομάδα της χαμηλότερης εισοδηματικής τάξης και αυτά τα χρήματα να τα παίρνεις από τη μεσαία ομάδα της χαμηλότερης εισοδηματικής τάξης! Είναι αυτό, έστω σχετική, αναδιανομή; 7. Η μεγαλύτερη αδικία είναι ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι αυτοαπασχολούμενοι θα υποστούν τις μεγαλύτερες μειώσεις, 18%, δηλ. εκείνοι που πλήρωσαν μόνοι τους τις ασφαλιστικές τους εισφορές χωρίς τη συμμετοχή εργοδότη. 8. Αντιβαίνει σε ό,τι πιστεύουμε σε ό,τι εκπροσωπούμε, σε ό,τι ονειρευόμαστε. Αποτελεί Εφιάλτη (εκείνον των Θερμοπυλών) και σπρώχνει εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες προς την Ακροδεξιά.

Τα αντίμετρα είναι μία θετική κατάκτηση, αλλά δεν αντιστοιχίζονται με τα υποκείμενα σε μείωση των συντάξεων πρόσωπα. Οι συνταξιούχοι θέλουν να αγοράσουν λάδι, ψωμί, φασόλια, μακαρόνια κ.λπ. Και τα αντίμετρα τους δίνουν δωρεάν διαδρομές, δηλ. 12 ευρώ τον μήνα, ή κατάργηση συμμετοχής στα φάρμακα, δηλ. εξοικονόμηση 15-20 ευρώ, όταν χάνουν 1.800 ευρώ ετησίως από τη μείωση των συντάξεων συν 600 ευρώ περίπου από τη μείωση του αφορολόγητου. Στον βαθμό που θα ανακτήσουμε (Αύγουστος 2018) τη δυνατότητα να καθορίζουμε εμείς το πώς θα πετυχαίνουμε τους οικονομικούς στόχους και εφόσον μέτρα - αντίμετρα έχουν ουδέτερο δημοσιονομικό αποτέλεσμα, καταργήστε και μέτρα και αντίμετρα. Ο π. αν. υπουργός Οικονομικών Τρύφων Αλεξιάδης έχει δηλώσει (εφημ. «Documento») ότι υπάρχει καθυστέρηση στην εφαρμογή συστήματος ηλεκτρονικού ελέγχου στα καύσιμα (σε διυλιστήρια, δεξαμενόπλοια, φορτηγίδες, βυτιοφόρα, δεξαμενές κ.λπ.), από την οποία το Δημόσιο χάνει έσοδα περίπου 1,3 δισ. και περισσότερα ετησίως. Υπάρχουν, λοιπόν, υποκατάστατα και ισοδύναμα μέτρα. Έτσι, λοιπόν, τίθεται το ερώτημα, θα το καταφέρουν (οι Σόιμπλε, Ντάισεμπλουμ, Λαγκάρντ) και ό,τι αυτοί εκπροσωπούν να εκπαραθυρώνουν εκβιαστικά κυβερνήσεις, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την πατρίδα μας και τον λαό, ή θα διαπραγματευθούμε και θα αποφύγουμε τη νέα μείωση των συντάξεων; Θα το καταφέρουν; * Ο Χρήστος Ζαβός είναι πτυχιούχος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, πρ. οικον. συμβ. ΜμΕ