Πρόβα νυφικού ή προβα τάφου

Λαμπαδάριος Διονύσιος Δημοσίευση:στην ΑΥΓΗ 14 Ιανουαρίου 2017 Ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ με τις ισχνές δεσμεύσεις του 35% στην κυβέρνηση και με τις καθημερινές μάχες σε όλη την «ατζέντα» και με περιορισμένο αριθμό στελεχών εξουσίας παλεύει στη ζυγαριά της επικαιρότητας σε κάθε καραούλι και επίπεδο εξουσίας. Θα σταθώ επίτηδες μόνο σε αρνητικά, γιατί ακόμα ευτυχώς, παρά τους όρκους διαστρέβλωσης και σιωπής των καναλαρχών, είναι εμφανή τα θετικά. Η διαπλοκή, ο πίθος των οικονομικών Δαναΐδων, η συστηματική απεργία επενδύσεων του ελληνικού ΣΕΒ, αυτού που ονειρεύεται την αποχώρηση από την Ευρωζώνη, είναι οι κύριες αιτίες της κρίσης από την οποία επωφελήθηκαν οι ξένοι για να επιβάλουν στη χώρα μας τα μαρτύρια του Ταντάλου, την εξαθλίωση της αποικίας χρέους. Βρήκαν και οι φαρμακευτικές εταιρείες ευεπίφορους δημόσιους λειτουργούς, βρήκαν και οι μικρομεσαίοι απατεωνίσκοι ατιμωρησία, βρήκαν και οι πολυεθνικές που κερδίζουν από τη χώρα να φορολογούνται σε Λουξεμβούργο και εξωχώριες. Ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ με τις ισχνές δεσμεύσεις του 35% στην κυβέρνηση και με τις καθημερινές μάχες σε όλη την «ατζέντα» και με περιορισμένο αριθμό στελεχών εξουσίας παλεύει στη ζυγαριά της επικαιρότητας σε κάθε καραούλι και επίπεδο εξουσίας. Θα σταθώ επίτηδες μόνο σε αρνητικά, γιατί ακόμα ευτυχώς, παρά τους όρκους διαστρέβλωσης και σιωπής των καναλαρχών, είναι εμφανή τα θετικά. Τα κότερα άνω των 12 μέτρων αφορολόγητα, τα γηροκομεία χωρίς άδεια, οι νοσηλείες μιας μέρας χωρίς υποχρέωση φορολογικών παραστατικών. Για να ελέγξεις σιτιζόμενους σε πολυεθνικές κρατικούς υπαλλήλους έπρεπε να στείλουν ένα πόρισμα από γενικούς επιθεωρητές δημόσιας διοίκησης σε ΣΔΟΕ, σε ΕΟΦ, σε οικονομικούς εισαγγελείς, σε κάποιες “ανεξάρτητες” αρχές και σε ανακρίτριες Αρείου Πάγου.

Ω, θεοί της Δικαιοσύνης, προσλάβατε τους νέους πρωτοδίκες, ελέγξτε τα πόθεν έσχες των διαφωνουσών πέντε δικαστικών ενώσεων, σκαλώσατε στην Ελληνική πολυδαίδαλη γραφειοκρατία που καθυστερεί τις μεγάλες δίκες οικονομικού ενδιαφέροντος, υπερφορολογεί προϊόντα και τριγωνίζει τις συναλλαγές μέχρι να χαθούν τα ίχνη των κερδών. Οι καναλάρχες δουλεύουν χωρίς πόθεν έσχες, με αεροδάνεια τραπεζών και χωρίς άδειες λειτουργίας. Τον συσχετισμό 14-11, αιώνιο μνήμα της ελληνικής κακοδικίας τον ήξεραν μήνες πριν πολιτικοί αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ που λυσσομανούσαν να κρατήσουν βολική καθυστέρηση. Ούτε σαν τους πληρωμένους διαιτητές της παράγκας του ελληνικού ποδοσφαίρου. Κάποιοι καναλάρχες ανανεώνονταν και δούλευαν ρίχνοντας χρήμα στο μη αδειοδοτηθέν κανάλι τους από τον Σεπτέμβριο του 2015 γιατί ήξεραν από καλό λάδι και ας δηλώνουν κάτοικοι Αλβανίας, με άκρες βέβαια και εκεί.

Αν δεν σπάσουν αυγά, ομελέτα -παραγωγή και ανάπτυξη- δεν τρώμε. Σε τομείς όπως τα δημόσια έργα, τα μετρό Θεσσαλονίκης, τα εργοστάσια ζάχαρης πετυχαίνουμε. Στα εργοστάσια λιπασμάτων, στα σκουπίδια της Πελοποννήσου, στον έλεγχο της ακτοπλοΐας και τον διαχωρισμό της Εκκλησίας από το κράτος ή τις διοικήσεις τραπεζών και ΤτΕ πάμε κατά διαόλου. Έχουμε την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία των υπολειτουργούντων θεσμών της Δημοκρατίας. Όταν τα νομοσχέδια περιμένουν έγκριση από τους οικονομικούς δολοφόνους τύπου Τόμσεν, όταν το Κυπριακό και η εκμετάλλευση υδρογονανθράκων λογοδοτούν στις εγγυήσεις του ετοιμόρροπου θηρίου αυταρχισμού τύπου Ερντογάν, όταν το δημοσιονομικό έλλειμμα κανοναρχείται από δυναμικές μειοψηφίες φοροφυγάδων ονειρεμένων βουλγαροφορολογούμενων αρπακτικών και η αγορά εργασίας «προκόβει» από άπιαστους ατιμώρητους σαλεπιτζήδες, οι άνεργοι θα γυρίσουν αργά ή γρήγορα σε άλλες λύσεις πολιτικά τραβηγμένες από μεσαιωνική τρομοκρατία και προδιαφωτιστική ιδεοληψία. * Ο Δρ Διονύσης Λαμπαδάριος είναι χειρουργός ΠΕΔΥ Νέου Κόσμου

Παλιό καλό Αμπέλι

Παλιό, καλό αμπέλι Καρτερός Θανάσης Δημοσίευση:ΑΥΓΗ την 01 Ιανουαρίου 2017 2017! Άμα έχεις γεννηθεί κάπου στα τέλη της δεκαετίας του σαράντα, ένα σφίξιμο σε πιάνει όσο και να 'ναι, πρωτοχρονιάτικα. Βρε πώς φεύγουν τα χρόνια, τα καημένα τα νιάτα, τι γρήγορα που περνούν, και λοιπά. Πρωτοχρονιά του εξήντα οχτώ στις φυλακές Λευκάδας, Πρωτοχρονιά του εξήντα εννιά στις φυλακές Αβέρωφ, Πρωτοχρονιά του εβδομήντα, στον Κορυδαλλό. Με τον Κύρκο, τον Φαράκο, τον Φιλίνη. Και τους τότε νέους που τώρα βολοδέρνουν στις ακτές της τρίτης ηλικίας, μεταξύ επιθυμίας και δυνατότητας. Όσοι στάθηκαν τυχεροί και βολοδέρνουν ακόμα, γιατί δεν είναι και λίγοι εκείνοι που έφυγαν με το μαύρο καράβι.

Ποιος να το φανταζόταν, όταν στηνόταν ο Συνασπισμός, όταν πέφταμε στην αγκαλιά του Μητσοτάκη, όταν γινόταν μπάχαλο το ΚΚΕ, όταν εξελισσόταν ο συλλεκτικός ΣΥΝ σε πολυσυλλεκτικό ΣΥΡΙΖΑ, ότι μια μέρα αυτό το μικρό κόμμα, αυτή η κυνηγημένη από τους εχθρούς και τον εαυτό της παράταξη, θα κέρδιζε εκλογές και θα γινόταν κυβέρνηση. Άκου κυβέρνηση! Θα σε έπαιρναν στο ψιλό αν το έλεγες. Ακόμα κι αν το σκεφτόσουν, θα έπαιρνες εσύ τον εαυτό σου στην πλάκα, την εποχή της μάχης για το καταραμένο 3%. Μπαίνουμε δεν μπαίνουμε, κι αν μπούμε πώς ξαναμπαίνουμε; Και Μαρία με τα κίτρινα, ποιον αγαπάς καλύτερα. Επειδή, όμως η Ιστορία είναι πιο απρόβλεπτη, και πιο εφευρετική απ’ όλους, να που συνέβη κι αυτό. Συνέβησαν και οι εκλογές, και το δικό μας Μνημόνιο, και οι δεύτερες εκλογές, και οι αριστεροί υπουργοί, και ο αριστερός πρωθυπουργός, και οι ΑΝ.ΕΛΛ., και η προσφώνηση «σύντροφε», ή «συντρόφισσα» στο Μαξίμου, και ό,τι δεν υπήρξε ποτέ ούτε ως όνειρο. Μερικά ούτε ως εφιάλτης, για να είμαστε ειλικρινείς. Διότι η αριστερή πλειοψηφία προέκυψε όταν οι «άλλοι» είχαν πλημμυρίσει τη χώρα σκατά. Και ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την καθαριότητα - και δυστυχώς η μυρωδιά είναι συχνά πολύ ενοχλητική. Έως ανυπόφορη.

Ας κοιτάξουμε και λίγο πίσω, μέρα που είναι. Δεν πειράζει να περπατάμε πότε - πότε στα περασμένα. Όχι για να λέμε καντάδες αφιερωμένες στην αριστερή ευαισθησία και θούρια αφιερωμένα στον αριστερό ηρωισμό. Αλλά γιατί είμαστε, θέλουμε δεν θέλουμε, όχι μόνο μέλλον. Αλλά και παρελθόν. Το αμπέλι μας το έσκαψαν με πολύ κόπο και πολλές θυσίες χιλιάδες άνθρωποι, πριν από μας. Κάθε ρώγα του και κάθε λέξη μας περιέχει κάτι από τον θυμό και τον ιδρώτα τους. Α, ναι, υπάρχει πολλή δουλειά, πολλή γνώση, πολλή αυτοκριτική, πολλή ωρίμανση, πολλή απογοήτευση, πολλή ορθοστασία ακόμα μπροστά μας. Αλλά στο πρωτοχρονιάτικο τραπέζι, το κρασί μας είναι από παλιό, καλό, αμπέλι. Στην υγειά μας, λοιπόν. Και καλή χρονιά.