Σύστημα έχουμε, Υγεία δεν έχουμε, εθνικό θα γίνουμε;
Το ΕΣΥ πάσχει χρονίως γιατί ποτέ δεν ανανεώθηκε σε πόρους, δομές, ανθρώπους και αξίες. Κατέληξε σε μια βαθειά ταξική διάκριση στο δικαίωμα στην υγειονομική περίθαλψη που κάποιοι λίγοι ίσως 6 % πόνταραν στη θέση κρεβάτι, στο όνομα-φίρμα γιατρό, στο μεγάλο ιδιωτικό θεραπευτήριο που με τις καλύτερες πρακτικές διαφήμισης προωθούσαν τα επώνυμα και εξαφάνιζαν με το αζημίωτο ότι μπορούσε να βλάψει την φήμη τους. Ούτε κουβέντα στην ελληνική πραγματικότητα για επιστημονικά τεκμηριωμένη ιατρική για malpractice για αυτορρύθμιση των ιατρικών πεπραγμένων από επιστημονικά συνέδρια ανεξάρτητα από την αγορά φαρμάκων και μηχανημάτων.
Ένα σύστημα παροχής υγείας προϋποθέτει πόρους και ανανέωση ,σχέδιο και αυτορρύθμιση που κανένα από αυτά τα στοιχεία δεν είχε. Οι υπουργοί υγείας αποτυχημένοι αναλώσιμοι διαχειριστές σε
ένα πολυπλόκαμο σύστημα συμφερόντων που διύλιζε τον κώνωπα από το φακελάκι και κατάπινε την κάμηλο των απ ευθείας αναθέσεων σε διαγωνισμούς, της προκλητής ζήτησης, των τεχνιτών κρίσεων επιδημίας σε παγκόσμιο επίπεδο για να προμηθευτούμε τα εκατομμύρια εμβολίων, αχρησιμοποίητων μηχανημάτων και τα διαφημιζόμενα μη καλυπτόμενα ασφαλιστικά φάρμακα. Ο άλλος κόσμος οι πολλοί του 94% χρήστες του συστήματος υφίστανται μη πρόληψη, μη ενημέρωση, καμία ταχύτητα και απογοητευτική αξιοπρέπεια, ουσιαστικά δε μεγάλη συμμετοχή στα έξοδα και αποτροπή θεραπείας στις χρόνιες παθήσεις. Ένας κόσμος πλασμένος να υποφέρει και να πεθαίνει πρόωρα. Συγχρόνως να ακούς την παραμύθα των βολεμένων για την «ανάπτυξη των ατομικών ευκαιριών…» Τα δε λεφτά των υγειονομικών καλύψεων να γίνονται βορά στο χρηματιστήριο, στα τοξικά ομόλογα, σε θαλασσοδάνεια που ουδέποτε εζητήθησαν, σε πολιτικές ευθύνες που παραγράφηκαν .
Και έρχονται οι θύτες του πάλε ποτέ δικομματισμού ΝΔ, ΠΑΣΟΚ να επικαλούνται προκλητικά «μαύρη βίβλο» πεπραγμένων κυβέρνησης 6+5 μηνών.
Σήμερα οι ασφαλισμένοι συνωστίζονται στις ουρές ελλείψεων και βέβαια δεν φταίνε οι 2000 νοσηλευτικές καλύψεις προσφύγων ετησίως με μετρημένο μικρό κόστος, όπως ρεμβάζουν οι ακραίοι. Το ανθρώπινο δυναμικό βρίσκεται σε Νοσοκομεία και ΠΕΔΥ Πανελλαδικά σε επίπεδα 45000 εργαζομένων όταν οι 70.000 χιλιάδες πριν 5 χρόνια καθόριζαν την συνήθη ανεπάρκεια της ελληνικής πραγματικότητας. Η αυτοθυσία και υπερεργασία μπορεί να λύσει βραχυπρόθεσμα προβλήματα αλλά σε συνδυασμό με την φτώχεια αποδοχών φέρνει ενδοσυντεχνιακές προστριβές, λύσεις διάτρητες και περιορίζει τους διοικητικούς ελιγμούς των κατά γενική ομολογία απείρων και πολιτικοχειραγωγούμενων διοικητών ως τα τώρα. Η πίτα των υπερκερδών μειώθηκε με τα μνημόνια και σαφώς μετακόμισαν τα κόστη του δημοσίου από την τσέπη του ασθενούς. Το επίπεδο εξυπηρέτησης μετακόμισε από τις ανάγκες και την επιστημονική τεκμηρίωση στο επίπεδο πτωχοκομείου του 18ου μΧ. αιώνα! Η καθυστέρηση επί δίμηνο της έγκρισης του οικονομικού προϋπολογισμού των τροϊκανών οδήγησε σε νέκρωση των προμηθειών και των τσεκουρεμένων αποθεμάτων υλικών από την προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά.
1η νάρκη στο Σύριζα. Απορρύθμιση αγοράς 150 εκατ και ακύρωση και ταλαιπωρία χιλιάδων ραντεβού ιδίως οδοντιατρικών.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας επι Λυκουρέντζου υλοποιεί συμφωνία του Απρίλη του 2012 κυβέρνησης Παπαδήμα και αναθέτει σε επενδυτική Γερμανική εταιρεία την οργάνωση στοιχειώδους πτωχοκομικής ΠΦΥ, των κλειστών νοσηλίων, της αύξησης συγκεκριμένης προέλευσης γενοσήμων. Την υλοποίηση των ανωτέρω σχεδιάζουν πρόθυμοι πανεπιστημιακοί και προλαβαίνουν να υλοποιήσουν Λοβέρδος, Γεωργιάδης και Βορίδης.
2η νάρκη για το Σύριζα αν συνεχίσει η υλοποίηση αυτών των μνημονιακών πολιτικών αντίθετων στο δημόσιο τομέα. Το νέο νομοσχέδιο του παράλληλου προγράμματος προβλέπει εξυπηρέτηση των 2 εκατ ανασφαλίστων και δεν υπολογίζεται ότι οι 2500 γιατροί του πρώην ΙΚΑ νυν ΠΕΔΥ υπερεργάζονται σαν να ήταν 2 και 3 σε πλήθος, χωρίς αντίστοιχες απολαβές, είναι φορείς προβλημάτων της ηλικίας των και αποψιλωμένοι από τις χειρουργικές ειδικότητες (ΩΡΛ, Οφθαλμίατροι, Ορθοπαιδικοί, Ουρολόγοι, Γυναικολόγοι, Χειρουργοί κλπ) που κάποτε απολάμβαναν οι ασφαλισμένοι ΙΚΑ στα αστικά κέντρα υγείας. Ακόμα 250 πανελλαδικά συνάδελφοι δουλεύουν απλήρωτοι επί 6-20 μήνες για ιδιοτροπίες «παρέδρων Μανωλάδας» και ολιγωρίας διοικητικών . Σε λίγο για κάποια «εργασιακά κωλύματα» μπορεί επί Σύριζα να λιγοστέψουν κατά 800-1000, η τέλεια κατάρρευση, ή
3η νάρκη στα χέρια του Σύριζα. Οι Γερμανοί υποκινητές αυτών των διαμορφούμενων εξελίξεων απολαμβάνουν ήδη 2900 εξόριστους γιατρούς μας. Άλλοι τόσοι στην υπόλοιπη Ευρώπη με μισθούς δελεαστικούς και απώλεια εξειδικευμένων και ευνουχισμένων στην πατρίδα τους Εγκεφάλων. Αφού μας χρησιμοποίησαν σαν πελάτες άχρηστων οπλικών και χρήσιμων αλλά φθαρτών αυτοκινήτων, μας άφησαν χωρίς παραγωγή, χωρίς δουλιές ,χωρίς υγεία και τελικά με λειψά και τα γκαρσόνια-μαγείρους που μας είχε προβλέψει κάποτε ο οραματικός Φαράκος. Έχουμε ελεύθερη διακίνηση Βουλγάρων και Ρουμάνων για αυτό το ρόλο. Κανείς δεν σκέφτεται σε αυτό το τόπο ότι η διαχείριση του ανθρωπίνου δυναμικού είναι πεδίο δόξας και αξιοκρατίας για την αριστερά και όχι
η υπαρκτή 4η νάρκη;
Τελικά υπάρχει ελπίδα σε ένα πιλοτικό πρόγραμμα υγείας που θα καλύψει 500.000 πληθυσμού και θα αφήσει ακάλυπτους και νοσούντες τους υπόλοιπους 10,5 εκατομμύρια;;
Δρ Διονύσης Λαμπαδάριος
Υπεύθυνος Μονάδας Νέου Kόσμου
dlabadarios@hol.gr
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΧΕΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΕΙ ΣΤΗΝ ΑΥΓΗ 19-2-2016
Μανταδάκης Άγγελος
|
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΑΥΓΗ ΤΗΝ 16.02.2016
Δύο πορείες, δύο εκδοχές
ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΜΑΝΤΑΔΑΚΗ
Φανταστείτε τώρα, μετά το συνταρακτικό διήμερο (12-13 Φεβρουαρίου 2016) και ενώ αναμένεται με έντονο ενδιαφέρον η έναρξη του διαλόγου, μια νέα, αντίστροφη διαδήλωση, που ξεκινάει από την πλατεία Συντάγματος και κατευθύνεται προς την αγροτική καρδιά της χώρας.
Οι διαδηλωτές αυτής της πορείας είναι διαφορετικοί από αυτούς της πρώτης. Συμμετέχουν πολλοί άστεγοι, κατηγορία που δεν εμφανίζεται ακόμα στην ύπαιθρο. Πολλοί άνεργοι, κυρίως νέα παιδιά που ψάχνουν επίμονα για το μέλλον τους. Και από το είδος αυτό η ύπαιθρος χώρα για την ώρα φαίνεται να υποφέρει λιγότερο. Πολλοί ανασφάλιστοι που δουλεύουν "μαύρα". Μοναχικοί χαμηλοσυνταξιούχοι που κατοικούν στις γκρίζες γειτονιές μέσα στα στενόχωρα διαμερίσματα, υποψήφια θύματα μιας άπονης βαρυχειμωνιάς, και φιγούρες ανθρώπων που τους έχουμε δει κάπου κοντά μας. Α! Στη διπλανή λαϊκή αγορά να μαζεύουν τους τελευταίους πεταμένους καρπούς...
Η πρώτη είναι διαδήλωση των πιο ισχυρών του αγροτικού χώρου. Ζητούν να διατηρήσουν προνόμια. Σ' αυτούς τα τμήματα των πιο ακριβών τρακτέρ. Οι μεγαλοκτηματίες και οι νεοτσιφλικάδες, αλλά και μικρότεροι φοβισμένοι. Η δεύτερη είναι πεζοπορία... Δεν υπάρχουν πολλά Ι.Χ., μόνο παπάκια και κάποια ποδήλατα. Ζητούν περισσότερο κοινωνικό κράτος.
Στις δύο παράλληλες πορείες ακούστηκαν και συνθήματα υπέρ της ενότητας, αλλά και εις βάρος της. Είναι υπερβολικό, σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, να θεωρείται ζήτημα ζωής ή θανάτου ένας νόμος που προσπαθεί να βάλει μια τάξη στο σύστημα κοινωνικών ασφαλίσεων και που ζητάει μια ελάχιστη εισφορά από τους αγρότες για να σταθεί όρθιο. Να πληρώνουν όλοι με βάση το εισόδημά τους για να έχουν περίθαλψη και ελπίδα συνταξιοδότησης σε λίγα χρόνια από σήμερα.
Πώς να εξηγηθεί η φράση του συμπατριώτη μας αγρότη «τι να την κάνω τη σύνταξη αν είναι να πληρώνω;». Εγώ θα προτιμούσα τη φράση μιας εκπαιδευτικού του δημόσιου σχολείου, που μόλις βγήκε στη σύνταξη και χρειάστηκε να επισκεφθεί ένα γιατρό. Η επίσκεψη κόστιζε 40 ευρώ με απόδειξη και 30 χωρίς. Ο γιατρός τη ρώτησε: «Τι επιθυμείτε;». Εκείνη του απάντησε "40 ευρώ, γιατί θέλω να συνεχίσω να παίρνω τη σύνταξή μου". Ανάμεσα στην απάντηση του αγρότη και σε αυτή της εκπαιδευτικού, υπάρχει μια χαώδης διαφορά. Είναι και η ουσία του ζητήματος. Ή μάλλον οι δύο εκδοχές του.
