Η σιωπή δεν είναι χρυσός - Για τις Σκουριές Χαλκιδικής

Η σιωπή δεν είναι χρυσός - Για τις Σκουριές Χαλκιδικής

Του Γιώργου  Αυγερόπουλου                                                                                                   

 

Share αυτόν τον σύνδεσμο

Από την Εφημερίδα των Συντακτών

Καθώς ένα χρόνο τώρα ασχολούμαι με τη θεματική «Χρυσός στα χρόνια της κρίσης» έχοντας δουλέψει μαζί με τους συνεργάτες μου στην Κολομβία (1), τη Ρουμανία (2) και την Ελλάδα (3), οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες.

Θα συγκρίνω την ελληνική περίπτωση με αυτή της Ρουμανίας (γιατί αν αρχίσω από την Κολομβία πολλοί θα πουν ότι συγκρίνω την Ελλάδα με μια λατινοαμερικανική χώρα και «τι σχέση έχουμε εμείς με αυτούς, εδώ είναι Ευρώπη» και άλλα τέτοια, κατά τη γνώμη μου ευτράπελα).

Πριν απ" αυτό όμως ας θυμηθούμε τι προβλέπουν τα δύο μεταλλευτικά σχέδια:

ΕΛΛΑΔΑ

Το ελληνικό κράτος έχει παραχωρήσει τα μεταλλευτικά δικαιώματα μιας έκτασης 317.000 στρεμμάτων στη Βόρεια Χαλκιδική, πλούσιας σε χρυσό, χαλκό και άλλα μέταλλα, στην καναδική πολυεθνική Eldorado Gold.

Η εταιρεία φροντίζει να διαφημίσει τα "πλούτη της"!

Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται το κοίτασμα χαλκού – χρυσού στις Σκουριές, που σήμερα εκτιμάται ότι αξίζει περίπου 12 δισεκατομμύρια δολάρια, δύο προϋπάρχοντα ορυχεία μαζί με τις εγκαταστάσεις τους, 310 σπίτια στο Στρατώνι, καθώς και τα δικαιώματα έρευνας και επέκτασης της εξορυκτικής δραστηριότητας με το άνοιγμα και άλλων μεταλλείων.
Το αντάλλαγμα που πλήρωσε η εταιρεία στο ελληνικό κράτος το 2003 για να αποκτήσει τα παραπάνω ήταν 11 εκατομμύρια ευρώ, κάτι που έχει χαρακτηριστεί από κόμματα του ελληνικού Κοινοβουλίου και από κατοίκους της περιοχής «ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα της χώρας».
Οσοι αντιδρούν στο μεταλλευτικό σχέδιο, υποστηρίζουν ότι η επένδυση θα προκαλέσει ανεπίστρεπτη καταστροφή στο περιβάλλον, με τα οφέλη να είναι λιγότερα από τις απώλειες.

ΡΟΥΜΑΝΙΑ

Στη Ρόσια Μοντάνα της Ρουμανίας μια άλλη καναδική εταιρεία, η Gabriel Resources, και το ρουμανικό κράτος θέλουν από το 1997 να εξορύξουν το μεγαλύτερο κοίτασμα χρυσού στο υπέδαφος της Ευρώπης.
Για να το κάνουν αυτό θα ανατινάξουν όλα τα βουνά της περιοχής δημιουργώντας τέσσερα ορυχεία ανοιχτής εξόρυξης και μια μεγάλη δεξαμενή εναπόθεσης αποβλήτων, που θα περιέχει κυάνιο και άλλες τοξικές ουσίες.
Οι κάτοικοι που αντιδρούν λένε ότι αυτό θα έχει ανυπολόγιστες συνέπειες στο περιβάλλον καθώς και στην ιστορική κληρονομιά της Ρόσια Μοντάνα, αφού εκεί βρίσκονται οι πιο καλά διατηρημένες ρωμαϊκές στοές παγκοσμίως.
Οι ιστορικοί λένε πως η ακμή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας οφείλεται ώς ένα βαθμό στο χρυσάφι της Ρόσια Μοντάνα και οι τεχνίτες της εποχής είχαν αναπτύξει ένα δίκτυο υπόγειων στοών για την εξόρυξη, τόσο αριστοτεχνικό, που πολλοί το παρομοιάζουν με υπόγεια Ακρόπολη.

ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ

1. Και οι δύο χώρες πλήττονται βάναυσα από την οικονομική κρίση.
2. Και οι δύο χώρες θέλουν να εξορύξουν το χρυσάφι τώρα που οι τιμές του πολύτιμου μετάλλου βρίσκονται στα ύψη.
3. Και οι δύο χώρες έχουν ως επενδυτές καναδικές εταιρείες.
4. Κάτοικοι και των δύο περιοχών αντιδρούν υποστηρίζοντας πως τα σχέδια εξόρυξης θα έχουν καταστροφικές συνέπειες.

ΔΙΑΦΟΡΕΣ

1. Στη Ρόσια Μοντάνα αστυνομία δεν πάτησε ποτέ, παρά τις διαμαρτυρίες των κατοίκων που πολλές φορές ήταν έντονες και παρά τη συμμετοχή ξένων ακτιβιστών που ταξίδεψαν στη Ρουμανία ειδικά για κείνες τις διαδηλώσεις. Στις Σκουριές στέλνουν τα ΜΑΤ.

2. Ο πρόεδρος της Ρουμανίας Τραϊάν Μπασέσκου, που είναι αναφανδόν υπέρ του πρότζεκτ, επισκέπτεται τη Ρόσια Μοντάνα και συνομιλεί με τους κατοίκους που αντιδρούν. Στην Ελλάδα δεν άκουσα ποτέ για μια τέτοια συνάντηση σε τόσο υψηλό επίπεδο.

3. Στη Ρουμανία το πρότζεκτ το έχει αναλάβει μια κοινοπραξία, η Rosia Montana Gold Corporation (4). Σε αυτή την εταιρεία οι Καναδοί έχουν το 80,69%, ενώ το υπόλοιπο 19,31% έχει μείνει στον έλεγχο του κράτους.
Στην Ελλάδα έχει σχηματιστεί μια αντίστοιχη κοινοπραξία, η «Ελληνικός Χρυσός». Οι Καναδοί ελέγχουν το 95%, ενώ το υπόλοιπο 5% ανήκει στην ελληνική κατασκευαστική εταιρεία «Ακτωρ» του ομίλου Μπόμπολα. Το ελληνικό κράτος δηλαδή δεν έχει κρατήσει απολύτως τίποτα.

4. Το ρουμανικό κράτος, σύμφωνα με τη Rosia Montana Gold Corp., θα πάρει 4 δισεκατομμύρια δολάρια από αυτή την επένδυση, συμπεριλαμβανομένων και των δικαιωμάτων εκμετάλλευσης (royalties) που θα εισπράττει βάσει των νόμων κατ" αναλογία με το μετάλλευμα που θα εξορύσσεται (5).
Αντίθετα η Ελλάδα παραχώρησε στην «Ελληνικός Χρυσός» τα πάντα για 11 εκατομμύρια ευρώ και δεν θα εισπράξει ούτε σεντ από δικαιώματα εξόρυξης στο μέλλον καθώς ο μεταλλευτικός κώδικας που γράφτηκε επί χούντας δεν προβλέπει κάτι τέτοιο (6).

5. Ολοι οι υπουργοί που πέρασαν από το αρμόδιο υπουργείο Περιβάλλοντος της Ρουμανίας, διστάζουν να δώσουν περιβαλλοντική άδεια στο πρότζεκτ της Ρόσια Μοντάνα, και ως εκ τούτου το πράσινο φως για την έναρξή του.
Ο υπουργός Περιβάλλοντος, Ατίλα Κοροντί, μάλιστα απέρριψε το 2007 την περιβαλλοντική μελέτη της εταιρείας καθώς δεν είχαν προσκομιστεί όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά. «Χρειαζόμαστε επενδυτές σε αυτή τη χώρα που να είναι σοβαροί, και η εταιρεία κατά τη γνώμη μου δεν είναι αρκετά σοβαρή», είπε στην συνάδελφο Γεωργία Ανάγνου.
Η τωρινή υπουργός Περιβάλλοντος μάλιστα, Rovana Plumb, πρότεινε πρόσφατα να δοθεί όλος ο φάκελος στη δημοσιότητα προκειμένου οι Ρουμάνοι να γνωρίζουν κάθε λεπτομέρεια αναφορικά με το πρότζεκτ (7).
Στην Ελλάδα, παρ" όλο που εκκρεμεί απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που θα κρίνει το αν θα αρχίσει το πρότζεκτ ή όχι, το υπουργείο Περιβάλλοντος με εντολή του παρεμβαίνει υπέρ της «Ελληνικός Χρυσός» και ουσιαστικά διατάζει το δασαρχείο να εγκρίνει εργασίες υλοτομίας στο αρχέγονο δάσος των Σκουριών, πριν από την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (8).

6. Η Rosia Montana Gold Corporation προσπαθεί να κερδίσει την κοινή γνώμη της Ρουμανίας με διαφημιστικά σποτ στην τηλεόραση και στις εφημερίδες. Σε σχέση με τη διαφήμιση η εταιρεία κατατάσσεται τρίτη μετά τις δύο μεγάλες εταιρείες τηλεφωνίας. Με αυτόν τον τρόπο ελέγχει και την εγχώρια πληροφόρηση, αφού όπως καταγγέλλουν Ρουμάνοι δημοσιογράφοι, «είναι αδύνατον να δεις να γράφονται άρθρα εναντίον του πρότζεκτ της Ρόσια Μοντάνα στον εθνικό Τύπο».
Στην Ελλάδα η «Ελληνικός Χρυσός» δεν έχει ούτε καν ιστοσελίδα (9) και δεν δαπανά τίποτα για διαφήμιση. Ούτε και φαίνεται να νοιάζει κανέναν -και μιλώ κυρίως για το κράτος- να ενημερωθεί η κοινή γνώμη της Ελλάδας για το τι ακριβώς σχεδιάζεται να γίνει στη Χαλκιδική.
Είναι λες και μιλάμε για μια έρημη τοποθεσία στον πλανήτη Αρη. Τα περισσότερα ελληνικά ΜΜΕ σιωπούν εναρμονιζόμενα με την κυβερνητική γραμμή περί ανάπτυξης και ξένων επενδύσεων uber alles, ενώ το γεγονός ότι στην κοινοπραξία συμμετέχει και ένας από τους πιο σημαντικούς επιχειρηματικούς ομίλους της Ελλάδας, βασικός μέτοχος και σε ΜΜΕ, καθιστά τη δημοσίευση κριτικής σχετικά με το project πρακτικά αδύνατη.

7. Στην Ρουμανία το πρότζεκτ είναι μεγαλύτερο (4 ανοιχτά ορυχεία) και συνεπώς έχει μεγαλύτερες επιπτώσεις στο περιβάλλον από ότι το πρότζεκτ στις Σκουριές. Επίσης θα χρησιμοποιηθεί κυάνιο. Στην Ελλάδα, σύμφωνα με τις δηλώσεις των υπευθύνων της «Ελληνικός Χρυσός» όχι.
Όπως λένε, από τη στιγμή που το κοίτασμα στις Σκουριές περιέχει χαλκό, θα χρησιμοποιήσουν μια τεχνική για μεταλλουργία χαλκού που λέγεται flash smelting (στιγμιαία τήξη) και θα παίρνουν τον χρυσό ως παραπροϊόν.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Το ρουμανικό κράτος, παρ" όλο που έχει να κερδίσει περισσότερα χρήματα από τα σχέδια εξόρυξης χρυσού στο έδαφός του, παρ" όλο που έκανε καλύτερες συμφωνίες και παρ" όλο που και το ίδιο είναι μέτοχος της κοινοπραξίας, φαίνεται να κινείται με περισσότερη ωριμότητα, υπευθυνότητα και προσοχή σε σχέση με την Ελλάδα.

Το ελληνικό κράτος, που χορεύει στον ρυθμό των Μνημονίων, βιάζεται. Με μοναδικό κριτήριο το «να δώσουμε θέσεις εργασίας» ή «να φέρουμε ξένες επενδύσεις» κινείται άρον άρον με προχειρότητα, κερδίζοντας ελάχιστα, και μάλιστα σε ένα θέμα τόσο σημαντικό που αφορά το περιβάλλον μιας περιοχής απερίγραπτου φυσικού κάλλους.

Και επειδή οι άνθρωποι που ζουν εκεί πιστεύουν ότι τα αρχέγονα δάση που θα κοπούν δεν ξαναγίνονται και πως κάθε απόφαση που θα ληφθεί τώρα, θα επηρεάσει άμεσα και τις επόμενες γενιές, διαμαρτύρονται. Ωστόσο αντί να βρουν ένα κράτος που θα σκύψει και θα τους ακούσει, εκείνο τους στέλνει τα ΜΑΤ για να καταπνίξει τη φωνή τους.

Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρώπης όπου συμβαίνει κάτι τέτοιο. Δεν υπάρχει καμία ανάλογη περίπτωση, από τη στιγμή που η Ελλάδα έγινε μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας, όπου ένα μεταλλευτικό σχέδιο επιχειρήθηκε να επιβληθεί με αυτόν τον τρόπο, διά της βίας, εκ των άνω, από ευρωπαϊκό κράτος στον λαό του.

Αυτά είναι πράγματα που συχνά τα βλέπει κανείς να συμβαίνουν σε χώρες της Λατινικής Αμερικής. Στη Γουατεμάλα, όπου ΜΑΤ και άνδρες ιδιωτικής εταιρείας σεκιούριτι επενέβησαν προς χάριν της μεταλλευτικής CGN προκειμένου να καταπνίξουν τη διαμαρτυρία ιθαγενών Μάγιας.

Το αποτέλεσμα ήταν να σκοτώσουν φριχτά τον ηγέτη τους, κομματιάζοντάς τον με ματσέτες. Στο Περού για το ορυχείο της Newmont, όπου δυνάμεις καταστολής συγκρούστηκαν με τους ντόπιους που επίσης διαμαρτύρονταν κατά του πρότζεκτ, αφήνοντας πίσω τους νεκρούς και τραυματίες.

Και στην Κολομβία, όπου εξαιτίας του 50χρονου εμφύλιου πολέμου, ο στρατός είναι αυτός που φυλάει τις ιδιωτικές εταιρείες χρυσού. Αλλά είπαμε: Εμείς δεν έχουμε καμιά σχέση με Λατινική Αμερική, είμαστε στο ευρώ, είμαστε Ευρώπη!

Ρώτησα τον πρώην υπουργό Περιβάλλοντος που έβαλε την υπογραφή του για το πρότζεκτ, Γιώργο Παπακωνσταντίνου, τι ακριβώς κερδίζει η χώρα. (Θυμίζω ότι πήραμε 11 εκατ. ευρώ και τέλος. Ούτε σεντ από royalties στο μέλλον.)
Μου απάντησε αυτολεξεί: «Το κράτος κερδίζει γιατί παίρνει φόρους, το κράτος κερδίζει γιατί προσλαμβάνονται πάνω από 1.000 άτομα και αυτά τα άτομα έχουν εισοδήματα, άρα πληρώνουν φόρους».

Θέσεις εργασίας

Ο κ. Στρατουδάκης της «Ελληνικός Χρυσός» μιλάει για «1.700 άμεσες θέσεις εργασίας και τις διπλάσιες έμμεσες». Περίπου 5.000 δηλαδή. Κάτι που με ευκολία επιβεβαιώνει και ο δήμαρχος Αριστοτέλη κ. Πάχτας:
«Πείτε μου, σε ποια άλλη περιοχή της πατρίδας μας, στην επόμενη πενταετία θα δημιουργηθούν άλλες 5.000 θέσεις απασχόλησης;».
Παρ" όλο που θεωρώ έωλο τον αριθμό των έμμεσων θέσεων -γιατί κανείς δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να επιβεβαιώσει ότι π.χ. οι γαλότσες που θα φορούν οι εργάτες θα φτιάχνονται από ελληνικά χέρια και δεν θα αγοράζονται από τη Βουλγαρία- θα θεωρήσω ότι ο αριθμός των θέσεων εργασίας που θα δημιουργηθούν θα είναι όντως 5.000.
Οπως επίσης θα τονίσω και κάτι που δεν ακούγεται συχνά: ότι σύμφωνα με τις μελέτες της εταιρείας για τις Σκουριές, το ορυχείο θα έχει ζωή 27 χρόνων.

Αμείλικτα ερωτήματα

Τα ερωτήματα λοιπόν που καλείται να απαντήσει η ελληνική κοινωνία είναι τα εξής: Δέχεται για μια υπόσχεση 5.000 θέσεων εργασίας που θα διαρκέσουν 27 χρόνια, να κοπούν εκατοντάδες στρέμματα αρχέγονου δάσους;
Δέχεται να ρισκάρει τυχόν περιβαλλοντικές επιπτώσεις και ατυχήματα;
Δέχεται να εξορυχτεί χρυσάφι που θα φεύγει έξω, χωρίς να αφήνει περαιτέρω κέρδη στον τόπο από δικαιώματα εξόρυξης, παρά μόνο όσα θα προκύπτουν από τη φορολογία της επιχείρησης και των εργαζομένων της;
Και το πιο σημαντικό: Δέχεται αυτού του τύπου την ανάπτυξη;
Αυτά τα βασικά ερωτήματα θα πρέπει να αποτελέσουν την καρδιά μιας δημόσιας διαβούλευσης, η οποία κανονικά θα έπρεπε να είχε ήδη γίνει. Ετσι ώστε όλοι οι Ελληνες να είναι ενημερωμένοι γι" αυτό που σχεδιάζεται να γίνει σε ένα μέρος της πατρίδας τους.
Μας αφορά όλους. Αλλωστε όπως έλεγε και ο Αριστοτέλης, «Το κύριο γνώρισμα του πολίτη είναι η συμμετοχή στην απονομή δικαιοσύνης και στην άσκηση εξουσίας». Δυστυχώς στη σύγχρονη ελληνική δημοκρατία αυτά είναι ψιλά γράμματα.


1. http://www.exandasdocumentaries.com/gr/documentaries/chronologically/2011-2012/278-to-aggigma-tou-mida
2. http://www.exandasdocumentaries.com/gr/documentaries/chronologically/2012-2013/314-o-xrysos-sta-xronia-tis-krisis-mavri-vilva
3. http://www.exandasdocumentaries.com/gr/documentaries/chronologically/2012-2013/330-xrysos-sta-xronia-tis-krisis-o-thisavros-tis-kassandras
4. http://en.rmgc.ro/
5. http://en.rmgc.ro/rosia-montana-project/economy/business-plan.html
6. Μεταλλευτικός Κώδικας, ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΤΕΤΑΡΤΟΝ, ΜΕΤΑΛΛΕΙΟΚΤΗΣΙΑ ΕΝΝΟΙΑ – ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΝ – ΜΕΤΑΒΟΛΑΙ Δικαίωμα μεταλλειοκτησίας http://www.ndf.gr/el/law/law/finish/1—/3-210–35101973.html
7. http://actmedia.eu/energy-and-environment/rovana-plumb-insists-on-declassification-of-files-on-rosia-montana/41457
8. http://www.exandasdocumentaries.com/gr/news/interesting-articles/315-omi-paremvasi-tou-ypeka-yper-tis-ellinikos-xrysos
9. http://www.hellas-gold.com/
10. http://www.newsbomb.gr/politikh/story/109173/o-panishyros-giorgos-mpompolas–ta-dimosia-erga-kai-ta-mme

ΟΙ ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Η απληστία της μειονότητας

Υπεύθυνος: Επιμέλεια: ΒΙΚΗ ΤΣΙΩΡΟΥ

«Ο κόσμος πάσχει από μια συλλογική αμνησία σχετικά με τις αιτίες που τον οδήγησαν στη σημερινή ύφεση, δηλαδή την απληστία μιας μειονότητας, την απελευθέρωση του εμπορίου και των κεφαλαίων και τη συνεχή αποσταθεροποίηση.

»Σύμφωνα με το δίκτυο Tax Justice Network, περιουσίες 21.000 δισεκατομμυρίων δολαρίων, το 2011, είχαν βρει καταφύγιο σε φορολογικούς παραδείσους. Ποσό επτά φορές μεγαλύτερο από τα ελλείμματα όλων των χωρών του κόσμου!». Τα παραπάνω στοιχεία δίνει η Αυστραλή Sharan Burrow, γενική γραμματέας της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Συνδικάτων, που διαθέτει 175 εκατομμύρια μέλη σε 153 χώρες.
Σε συνέντευξή της στην εφημερίδα «Λιμπερασιόν» είναι σαφής: «Ακόμη και το ΔΝΤ επιτέλους κατάλαβε πως η εφαρμογή της λιτότητας έχει αρνητικά αποτελέσματα. Χωρίς σχέδιο ανάπτυξης οδηγεί στην ύφεση. Το σενάριο αυτό έχει καταστρέψει την Ευρώπη. Οι περικοπές στην κοινωνική πρόνοια και στις συντάξεις εξοργίζουν και ταπεινώνουν τους ήδη απελπισμένους εργαζομένους. Μια μειονότητα του χρηματοπιστωτικού τομέα, που έχει διασωθεί από τα κράτη και τους φορολογουμένους, κατάφερε να επιβάλει την άποψή της.
»Πριν από πέντε χρόνια όλοι οι ηγέτες ορκίζονταν πως "δεν θα ξανασυμβεί αυτό", υποσχόμενοι πως θα αλλάξουν γραμμή. Σήμερα μιλούν ακόμη για χρηματοπιστωτικές μεταρρυθμίσεις, εξυγίανση τραπεζών και έλεγχο κάθε φορολογικού παραδείσου!
»Πέρα από κάποια φορολογία στις χρηματιστηριακές συναλλαγές, η κερδοσκοπική δραστηριότητα ζει και βασιλεύει. Βλέπουμε να διαφαίνεται μια οικονομία που ενισχύεται από τις μειώσεις των μισθών και τείνουμε σε μια οικονομία τύπου καζίνο, η οποία δημιουργεί μια έκρηξη ανισοτήτων στο εσωτερικό κάθε χώρας».

  
Δημοκρατία τραπεζών
«Ο κόσμος αυτό λέει. Σε μια δημοσκόπηση τον περασμένο Ιούνιο, σε 13 χώρες, το 67% των ερωτηθέντων υποστηρίζει πως οι τράπεζες και οι χρηματοπιστωτικοί φορείς επηρεάζουν καθοριστικά τις κυβερνήσεις τους. Επίσης, το 67% θεωρεί πως οι πολίτες δεν έχουν καμία επιρροή στις οικονομικές αποφάσεις.
»Το δημοκρατικό σύμφωνο έχει εξανεμιστεί. Οι τράπεζες νίκησαν επειδή έπεισαν πως δεν χρειάζονται παρά μόνο κάποιες καλλωπιστικές αλλαγές, εκτός και αν υπάρχει κίνδυνος να καταρρεύσει το σύστημα. Οι πολυεθνικές κέρδισαν γιατί μπορούν να απειλούν τις κυβερνήσεις με τη μεταφορά των δραστηριοτήτων τους σε άλλες χώρες αν δεν μειωθούν οι μισθοί των εργαζομένων. Το 71% εκτιμά πως δεν υπάρχει ασφάλεια στο επάγγελμά τους, το 89% πως το επίπεδο ζωής τους έχει υποβαθμιστεί και τα δύο τρίτα θεωρούν πως τα παιδιά τους θα ζήσουν χειρότερα από εκείνους».
Τι να κάνουν οι κυβερνήσεις, ώστε οι λαοί τους να πιστέψουν στο μέλλον;
«Αντί να σύρονται σιδηροδέσμιοι από τις πολυεθνικές και τα χρηματοπιστωτικά κυκλώματα, τα κράτη έχουν ηθική υποχρέωση να βρουν εναλλακτικές. Χωρίς επενδύσεις στην εργασία, χωρίς ισότιμο καταμερισμό του πλούτου, κάθε ανάπτυξη είναι ανέφικτη».

  
Εύθραυστα συνδικάτα
«Τα συνδικάτα γίνονται όλο και πιο εύθραυστα: οι εργαζόμενοι χρειάζονται σταθερές δομές για να υποστηρίξουν τα δικαιώματά τους, που απειλούνται κάθε μέρα και περισσότερο. Ομως η σημερινή κρίση καταστρέφει εξίσου και την πίστη στη δημοκρατία, της οποίας τα συνδικάτα είναι μία συνιστώσα.
»Η ανταγωνιστικότητα δεν επιβάλλεται από την παραγωγικότητα, το ταλέντο, την έμπνευση, αλλά όλο και περισσότερο από μια πολιτική μείωσης μισθών. Η παγκόσμια ανταγωνιστικότητα έγινε μια δικαιολογία για τη μείωση των μισθών, τον περιορισμό των συνδικαλιστικών ελευθεριών, την υποβάθμιση των συνθηκών εργασίας.
»Σήμερα ορισμένες θέσεις εργασίας στην Κεντρική Ευρώπη αμείβονται χαμηλότερα από ό,τι στην Κίνα. Η Ευρώπη πρέπει να ξαναβρεί ένα όραμα για το λαό της, όχι για τις αγορές».

EXEI ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 12-2-2013
  

ΦΟΡΟΛΕΗΛΑΣΙΑ ΚΑΙ ΦΟΡΟΑΣΥΛΙΑ: Η ΑΦΑΙΜΑΞΗ ΤΩΝ ΑΔΥΝΑΜΩΝ ΚΑΙ ΤΟ «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» ΤΩΝ ΙΣΧΥΡΩΝ

 

Γαργάρα με ταβανόπροκες έκαναν όλα τα ΜΜΕ το συγκλονιστικό δημοσίευμα στο περιοδικό UNFOLLOW για τους ντόπιους μεγαλοκαπιταλιστές για το βάρβαρο ταξικό φορολογικό σύστημα που δίνει την δυνατότητα στους πλουτοκράτες να παρουσιάζονται «φτωχαδάκια», «νόμιμα και ηθικά». Παραθέτουμε όλο το δημοσίευμα του περιοδικού –και μπράβο του που τόλμισε να πει τα πράγματα με το όνομα του το οποίο μας εξηγεί πώς λειτουργεί το σύστημα, αναφερόμενο, εκτός των άλλων σε τέσσερις εμβληματικές περιπτώσεις, πασίγνωστους επιχειρηματίες που έχουν συχνά απασχολήσει τη δημόσια συζήτηση, Έναν μεγιστάνα, τον Σωκράτη Κόκκαλη, ο οποίος δηλώνει ατομικό εισόδημα όσα η γραμματέας του. Έναν τραπεζίτη, τον Ανδρέα Βγενόπουλο, που δηλώνει ατομικό εισόδημα όσα ένας πρωτοδιοριζόμενος ταμίας στην τράπεζα του. Έναν εφοπλιστή και καναλάρχη, τον Γιάννη Αλαφούζο, που δηλώνει ατομικό εισόδημα όσα βγάζει ένας ανερχόμενος δημοσιογράφος στο κανάλι του. Κι έναν βιομήχανο, τον Νίκο Μάνεση, για τον οποίο κινητοποιήθηκε ολόκληρη κυβέρνηση προκειμένου να σπάσουν τα ΜΑΤ μια απεργία, μόνο και μόνο για να βάλει λίγο αργότερα ο ίδιος λουκέτο στην επιχείρηση του.

ΚΑΙ ΦΟΡΟΑΣΥΛΙΑ: Η ΑΦΑΙΜΑΞΗ ΤΩΝ ΑΔΥΝΑΜΩΝ ΚΑΙ ΤΟ «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» ΤΩΝ ΙΣΧΥΡΩΝ
ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΛΕΗΛΑΤΗΣΕΙ ΤΑ ΛΑΪΚΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ, ΔΙΧΩΣ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΠΡΟΘΕΣΗ ΝΑ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΕΙ ΤΟΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΛΟΥΤΟ. ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ, ΔΙΑΤΗΡΕΙ ΑΛΩΒΗΤΑ Ή ΚΑΙ ΕΝΙΣΧΥΕΙ ΤΑ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ, ΤΩΝ ΕΦΟΠΛΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ.

Του ειδικού συνεργάτη Κώστα Γυφτοδήμου

Με βάση τα στοιχεία του προϋπολογισμού του 2013, την περίοδο 2004-2013 το σύνολο των άμεσων φόρων ανήλθε στα 196,9 δισ. ευρώ. Από αυτά, τα νομικά πρόσωπα, δηλαδή οι μεγάλες επιχειρήσεις, οι τράπεζες και τα μονοπώλια, πλήρωσαν μόλις 35,6 δισ. ευρώ, δηλαδή ποσοστό 18%. Ακόμα πιο αποκαλυπτικό της φορολογικής «δικαιοσύνης» είναι ότι, από το 2004 σε σύγκριση με το 2013, το ποσοστό συμμετοχής των «εχόντων και κατεχόντων» συνολικά στα φορολογικά έσοδα έχει μειωθεί από το 11,9% στο 3,3%.

Ποιοι είναι οι νόμοι όμως που επιτρέπουν σε μερικούς χιλιάδες «συμπατριώτες» μας να μην πληρώνουν φόρους; Ποια είναι τα νόμιμα «παραθυράκια» για να γεμίζουν τα «σεντούκια» τους με χρήμα και να καταβάλλουν ψίχουλα στα κρατικά ταμεία; Θα επιχειρήσουμε μια πρώτη και όσο το δυνατόν μεγαλύτερη καταγραφή του μεγάλου σκανδάλου της φοροασυλίας και της νόμιμης «φοροδιαφυγής» που απολαμβάνουν μερικές χιλιάδες «πατριώτες» στην «υγειά» των εκατομμυρίων Ελλήνων που το 2013 θα βρεθούν αντιμέτωποι με τη βαρβαρότητα ενός νέου ταξικού φορολογικού νομοσχεδίου.

ΦΟΡΟΑΣΥΛΙΑ ΜΕ ΤΗ «ΒΟΥΛΑ» ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ!

Στην πατρίδα μας υπάρχει λοιπόν μια κατηγορία… συμπολιτών μας που με βάση άρθρο του Συντάγματος απολαμβάνουν καθεστώς φοροασυλίας. Ποιοι είναι αυτοί; Οι εφοπλιστές! Ναι! Υπάρχει άρθρο του Συντάγματος που ενσωματώθηκε στο Σύνταγμα από το 1967 και προβλέπει ότι οι εφοπλιστές απαλλάσσονται από την καταβολή φόρων στα κρατικά ταμεία.
Στην Ελλάδα, όπου κάθε κυβέρνηση φέρνει κι ένα φορολογικό νομοσχέδιο, φορτώνοντας νέα βάρη στις πλάτες του λαού, υπάρχει το «άρθρο 107» του Συντάγματος που στην πρώτη του παράγραφο προβλέπει:
«Προστασία κεφαλαίων εξωτερικού και ειδική οικονομική νομοθεσία. 1. Η πριν από την 21η Απριλίου 1967 νομοθεσία με αυξημένη τυπική ισχύ για την προστασία κεφαλαίων εξωτερικού διατηρεί την αυξημένη τυπική ισχύ που είχε και εφαρμόζεται και στα κεφάλαια που θα εισάγονται στο εξής. Την ίδια ισχύ έχουν και οι διατάξεις των Κεφαλαίων Α” έως και Δ” του τμήματος Α” του νόμου 27/75 «περί φορολογίας πλοίων, επιβολής εισφοράς προς ανάπτυξιν της εμπορικής ναυτιλίας, εγκαταστάσεως αλλοδαπών ναυτιλιακών επιχειρήσεων και ρυθμίσεως συναφών θεμάτων»».

Ο «ιερός νόμος» 27/75, λοιπόν, που έχει συνταγματική κατοχύρωση, στα 30 άρθρα του προβλέπει 60 φοροαπαλλαγές για το εφοπλιστικό κεφάλαιο. Μερικές μόνο από αυτές το απαλλάσσουν:
Από οποιοδήποτε φόρο εισοδήματος για τα κέρδη που προκύπτουν από την εκμετάλλευση πλοίων.
Από κάθε φορολογία ή υπεραξία αν πουλήσουν ένα πλοίο, είτε από την είσπραξη ασφαλιστικής αποζημίωσης.
Από το φόρο εισοδήματος τα ποσά των καθαρών κερδών ή μερισμάτων κάθε ημεδαπής ή αλλοδαπής εταιρείας που διαθέτουν, που εκτός από την εκμετάλλευση πλοίων έχει και άλλες εκμεταλλεύσεις.
Από το φόρο πλοία α” κατηγορίας, ναυπηγούμενα στην Ελλάδα.
Από το φόρο πλοία α” κατηγορίας που υφίστανται επισκευές και οι δαπάνες γι» αυτές καλύπτονται με εισαγωγή συναλλάγματος.
Από το φόρο φορτηγά πλοία εφόσον έχουν ηλικία μικρότερη των 30 ετών.
Από κάθε φόρο, τέλος ή εισφορά ή κρατήσεις υπέρ του Δημοσίου ή κάποιου τρίτου το εισόδημα που αποκτάται από γραφεία ή υποκαταστήματα αλλοδαπω% ναυτιλιακών επιχειρήσεων που εγκαθίστανται στην Ελλάδα.
Από κάθε φόρο, τέλος, εισφορά ή κράτηση το εισόδημα που δημιουργείται από την εκμετάλλευση πλοίου στο εξωτερικό.
Από κάθε τέλος τα έγγραφα που συντάσσονται για την εφαρμογή του Ν. 27 191: δηλαδή για την ένταξη τους στο νόμο που τους προσφέρει τις φοροαπαλλαγές!
Από το φόρο κύκλου εργασιών τα τουριστικά επαγγελματικά πλοία ή πλοιάριο.
Από τα τέλη κυκλοφορίας και από το εφάπαξ πρόσθετο ειδικό τέλος τα τουριστικά πλοία και πλοιάρια επαγγελματικής ή ιδιωτικής χρήσης.

Από κάθε φόρο, τέλος ή εισφορά το εισόδημα που αποκτάται από εταιρείες χαρτοφυλακίου που κατέχουν αποκλειστικά μετοχές εταιρειών πλοιοκτητριών που βρίσκονται υπό ελληνική σημαία.
Από το ΦΠΑ για τις παραδόσεις και εισαγωγές πλοίων ή άλλων πλωτών μέσων για εμπορική ή άλλη εκμετάλλευση.
Της καταβολής φόρου κληρονομιών επί πλοίων, μετοχών ή μεριδίων ημεδαπών ή αλλοδαπών εταιρειών πλοιοκτητριών πλοίων, καλύπτουσαι εφεξής άπαντα τα άνω των 1.500 κόρων ολικής χωρητικότητος πλοία.

Με βάση αυτούς τους νόμους και τις φοροαπαλλαγές δημιουργήθηκε το περιβόητο ελληνικό «εφοπλιστικό θαύμα». Μόνο την τελευταία 10ετία τα κέρδη των εφοπλιστών με τις πιο μετριοπαθείς εκτιμήσεις υπολογίζονται στα 200 δισ. δολάρια. Κέρδη που προέρχονται από το καθεστώς φορολογικής ασυλίας αλλά και τη σκληρή εκμετάλλευση των ναυτεργατών μέσα στα καράβια, οι οποίοι σε αντίθεση με τα αφεντικά τους πληρώνουν φόρους και με το παραπάνω.
Αυτό το καθεστώς επιτρέπει στους «πατριώτες» εφοπλιστές μέσα στο 2012 να δαπανήσουν πάνω από 2 δια δολάρια για την απόκτηση μεταχειρισμένων πλοίων, αγοράζοντας από τη δευτερογενή αγορά 111 ποντοπόρα πλοία, σπάζοντας παγκόσμιο ρεκόρ στην αγορά αυτού του είδους. Το ίδιο καθεστώς τούς επιτρέπει μέχρι το τέλος του 2012 να δώσουν για παραγγελίες νέων πλοίων πάνω από 6 δια δολάρια…

ΠΑΡΤΙ ΦΟΡΟΑΠΑΛΛΑΓΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΩΝΥΜΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ

Δεν είναι όμως μόνο οι εφοπλιστές που απολαμβάνουν ειδικό φορολογικό καθεστώς. Πλήρη απαλλαγή από την υποχρέωση να πληρώνουν φόρο εισοδήματος έχουν επίσης:
Οι ελληνικές τεχνικές εταιρείες το κέρδος των οποίων προέρχεται από εργασίες στο εξωτερικό.
Οι ξένες τεχνικές επιχειρήσεις που έχουν κέρδη στη χώρα.
Οι εταιρείες που βγάζουν κέρδη από την πώληση μετοχών ή άλλων παραγώγων προϊόντων του χρηματιστηριακού τζόγου και είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο Αθηνών.
Απαλλαγή από την πληρωμή Φόρου Εισοδήματος έχουν ακόμα όλες οι ΜΚΟ και μια σειρά από «ιδρύματα» που διατηρούν μεγάλες οικογένειες εφοπλιστών και επιχειρηματιών προκειμένου να προσφέρουν… φιλανθρωπικό έργο!
Επιπλέον και την ίδια ώρα που ένας εργαζόμενος φορολογείται βάσει του νέου φορολογικού νομοσχεδίου με 22% για τα πρώτα 25.000 ευρώ του ετήσιου εισοδήματος του και με 32% για το εισόδημα από 25.000 μέχρι 42.000, τα κέρδη των Ανώνυμων Εταιριών και των υπόλοιπων τμημάτων του κεφαλαίου φορολογού-νται με μόλις 20%!

Την ίδια ώρα που από τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους οι κυβερνώντες καταργούν το αφορολόγητο όριο για τα παιδιά, διατηρούν αλώβητες τις φορολογικές ρυθμίσεις που έχουν θεσπίσει όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις για να έχουν επιπλέον εκπτώσεις στους φόρους που πληρώνουν τα αφεντικά! .

Ετσι από τα ακαθάριστα έσοδα των μεγάλων επιχειρηματιών μπορούν να αφαιρεθούν και να μην υπολογιστούν στη φορολόγηση ποσά που προορίζονται για:
- Δωρεές στο Δημόσιο, σε ΟΤΑ, σε ΝΠΔΔ, σε αθλητικά σωματεία, στην εκκλησία, σε ΜΚΟ κ.ά
- Δαπάνες που οι επιχειρηματίες εμφανίζουν ως δαπάνες της εταιρείας και «έξοδα κίνησης» ενώ επί της ουσίας καλύπτουν προσωπικά τους έξοδα
- Ασφάλιστρα για την ομαδική ασφάλιση ζωής των εργαζομένων τους, που σε κάποιες περιπτώσεις καταλήγουν στα ταμεία θυγατρικών τους ασφαλιστικών εταιρειών
- Δαπάνες για ταξίδια στελεχών της επιχείρησης στο εξωτερικό καθώς και δαπάνες για την «επιμόρφωση» του προσωπικού τους.

Τα προνόμια βέβαια δεν σταματούν εδώ- μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι μπορούν να εξασφαλίσουν βάση του νέου επενδυτικού νόμου φορολογικές απαλλαγές μέχρι και 100% στο όνομα της προσέλκυσης επενδύσεων, κάνοντας μάλιστα «μπίζνες» τις περισσότερες φορές με επιδοτήσεις που προέρχονται από τον κρατικό προϋπολογισμό αλλά και τις κοινοτικές επιδοτήσεις των ΕΣΠΑ.

ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΣΤΙΣ 100 OFFSHORE ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΦΟΡΟ
Ένα διαρκές φορολογικό σκάνδαλο βρίσκεται και πίσω από την ίδρυση και τη φορολόγηση των περιβόητων offshore εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα. Σύμφωνα με στοιχεία που τηρούνται στο υπουργείο Οικονομικών, οι λεγόμενες «offshore» ή «αλλοδαπές» ή «υπεράκτιες» ή «εξωχώριες» εταιρείες που βρίσκονται στη χώρα ανέρχονται στις 21.065, και ενώ από αυτές οι 16.580 είναι ενεργές εταιρείες, φορολογούνται μόλις 965!
Τα παραπάνω συγκλονιστικά και προκλητικά στοιχεία επιβεβαίωσε με έγγραφο που παρουσίασε ο υφυπουργός Οικονομικών Γ. Μαυραγάνης τον προηγούμενο Νοέμβριο. Βάσει του συγκεκριμένου εγγράφου την τελευταία δεκαετία χιλιάδες «υπεράκτιες» εταιρείες δεν έκαναν φορολογικές δηλώσεις, όπως είναι υποχρεωμένες, προκειμένου να προσδιοριστεί ο ειδικός φόρος που πρέπει να πληρώσουν επί των ακινήτων που διαθέτουν.

Σύμφωνα με το έγγραφο του υπουργείου Οικονομικών, τα στοιχεία που προκύπτουν για τις offshore εταιρείες σε ό,τι αφορά τις δηλώσεις Ειδικού Φόρου επί των Ακινήτων, είναι τα παρακάτω:
- Το 2003 είχαν υποβληθεί 383 δηλώσεις και ο φόρος ανήλθε σε 4.830.905,09 ευρώ
- Το 2004 οι δηλώσεις ήταν 411 και ο φόρος 3.645.775,66 ευρώ
- Το 2005 οι δηλώσεις ήταν 352 και ο φόρος 3.005.765,38 ευρώ
- Το 2006 οι δηλώσεις ήταν 311 και ο φόρος 3.117.108,81 ευρώ
- Το 2007 οι δηλώσεις ήταν 275 και ο φόρος 2.820.464,92 ευρώ
- Το 2008 οι δηλώσεις ήταν 239 και ο φόρος 3.390.785,72 ευρώ
- Το 2009 οι δηλώσεις ήταν 201 και ο φόρος 3.472.938,54 ευρώ
- Το 2010 οι δηλώσεις ήταν 1.177 και ο φόρος 3.410.530,20 ευρώ.
- Το 2011 οι δηλώσεις ήταν 998 και ο φόρος 877.651 ευρώ
- Το 2012 οι δηλώσεις ήταν 965 και ο φόρος 345.201,02 ευρώ.

Από τα παραπάνω στοιχεία προκύπτει ότι:

α) Από τις offshore εταιρείες που λειτουργούν στη χώρα, δηλώσεις για τον προσδιορισμό του ειδικού φόρου επί των ακινήτων που διαθέτουν, καταθέτουν στην καλύτερη περίπτωση μόλις οι 7 από τις 100 και στη χειρότερη περίπτωση μόλις η μία από τις 100!

β) Ο φόρος που καταβάλλουν στα κρατικά ταμεία αυτές που τελικά υποβάλλουν δηλώσεις, μειώθηκε από 4,8 εκατ. το 2003 σε μόλις 345.000 ευρώ το 2012! Και αυτό παρότι τροποποιήθηκε ο νόμος 3091/2002 που αφορά τη φορολογία τους και επιβλήθηκε ειδικός φόρος 3% επί της αξίας των ακινήτων που ανήκουν σε νομικά πρόσωπα και νομικές οντότητες από το νόμο 3842/2010. Έτσι το 2012 καθεμία από τις υπεράκτιες εταιρείες που κατέθεσε δήλωση πλήρωσε φόρο μόλις 357 ευρώ!

Αυτή την περίοδο εκτιμάται ότι υπάρχουν περίπου 4.000 ακίνητα που ανήκουν σε offshore εταιρείες και τα οποία βρίσκονται κυρίως στα βόρεια προάστια της Αττικής, στη Μύκονο, τη Σαντορίνη, τη Ρόδο, και πρόκειται για κατοικίες που ανήκουν σε πολλούς γνωστούς επιχειρηματίες, ανθρώπους από τον καλλιτεχνικό χώρο και πολλούς άλλους «ευυπόληπτους» συμπολίτες μας. Σε υπεράκτιες εταιρείες ανήκουν επίσης θαλάσσια σκάφη, θαλαμηγοί και πολυτελή αυτοκίνητα.

Το κόλπο τηςoffshore έχουν ανακαλύψει και μεγαλογιατροί προκειμένου να καταθέτουν εκεί τα «φακελάκια» των ασθενών τους ή τα χρήματα που λαμβάνουν υπό τη μορφή «δώρου» από τις φαρμακοβιομηχανίες. Ανθρωπος του ΣΔΟΕ μας αποκάλυψε ότι διαπιστώθηκαν καταθέσεις σε λογαριασμούς γιατρών που διέθετανoffshore από 500.000 μέχρι 1,5 εκατ. ευρώ μόνο μέσα σε μια μέρα!

Την ίδια ώρα βέβαια η τρικομματική κυβέρνηση συνεχίζει να κοροϊδεύει τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Ο κ. Μαυραγάνης στο έγγραφο που έδωσε με τα στοιχεία ισχυρίζεται προκλητικά ότι: «Με το Ν.3091/2002 επιβλήθηκε ειδικός φόρος 3% επί της αξίας των ακινήτων που ανήκουν σε νομικά πρόσωπα και νομικές οντότητες, με ειδικότερες προϋποθέσεις του νόμου. Σκοπός της θέσπισης του ειδικού φόρου επί των ακινήτων, ήταν η δημιουργία αντικινήτρων και η πάταξη της φοροαποφυγής που παρατηρείται στα ακίνητα που ανήκουν σε εξωχώριες εταιρείες». Όπως διαπιστώσατε άλλη μια επιχείρηση πάταξης της φοροαποφυγής των κυβερνώντων έπιασε τόπο!

Μετά τα παραπάνω δεν είναι καθόλου τυχαίο που έχουν ξεφυτρώσει σαν μανιτάρια δικηγορικά γραφεία σε όλη τη χώρα που διαφημίζουν τα προνόμια για την ίδρυση εταιρειών.
Δικηγορικό γραφείο που αναλαμβάνει την ίδρυση offshore εταιρειών μας ενημέρωσε ότι: «Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα που διαθέτουν οι offshore εταιρείες είναι η χαμηλή, ως και μηδαμινή, φορολογία»… Επίσης μέγιστα πλεονεκτήματα της ίδρυσης μιας «υπεράκτιας» εταιρείας είναι η «ανωνυμία», η «τήρηση του απορρήτου», η «προστασία του ιδιώτη και της περιουσίας του»…
Ακριβώς αυτά τα προνόμια έχουν εκμεταλλευτεί μια σειρά από κεφαλαιοκράτες της χώρας προκειμένου να καταβάλλουν ελάχιστο ή και καθόλου φόρο για την τεράστια ακίνητη περιουσία τους. Στη βάση αυτών των «προνομίων» μια σειρά από «offshore» έχουν μετατραπεί στα μεγαλύτερα «πλυντήρια» για το ξέπλυμα «μαύρου χρήματος». Θυμίζουμε ότι πίσω από τα μεγάλα σκάνδαλα της Siemens, της Μονής Βατοπεδίου, όπως και με τις «μίζες» από εξοπλιστικά προγράμματα, κρύβονταν offshore εταιρείες.

ΤΡΙΓΩΝΙΚΕΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΕΣ, ΤΟ ΝΕΟ ΚΟΛΠΟ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣ!

Διεθνώς ονομάζεται «TRANSFER PRICING». Στη χώρα μας έχει τον τίτλο «τριγωνικές πωλήσεις» ή «τριγωνικές συναλλαγές». Το κόλπο στήνεται μέσω offshore ή εταιρειών που δημιουργούν μεγάλες πολυεθνικές σε διάφορα μέρη του κόσμου. Τι σημαίνει τριγωνικές πωλήσεις; Το εμπόρευμα παράγεται στην Κίνα με πολύ χαμηλό κόστος, στη συνέχεια μεταπωλείται σε μια εταιρεία που έχει έδρα σε κάποια χώρα με χαμηλή φορολογία, ακολούθως το αγοράζει η επόμενη εταιρεία που έχει έδρα σε κάποια άλλη χώρα με λίγο ψηλότερη φορολογία από την Ελλάδα και στη συνέχεια έρχεται στη χώρα μας για λογαριασμό της εταιρείας που το έχει παραγγείλει… Όλοι οι μεσάζοντες είναι παραμάγαζα της μητρικής εταιρείας.

Οι εταιρείες ακολουθούν ουσιαστικά τη μέθοδο ανατιμολόγησης με βάση το τριγωνικό σύστημα πώλησης από εταιρεία σε εταιρεία. Τα εμπορεύματα έρχονται μεν κατευθείαν στην Ελλάδα, αλλά τα τιμολόγια έχουν κάνει το γύρο του πλανήτη. Τελικός στόχος, η εικονική αύξηση του κόστους των εμπορευμάτων που εισάγει η πολυεθνική με έδρα την Ελλάδα.

Με αυτό τον τρόπο οι μεγάλες εταιρείες στην Ελλάδα έχουν αγοράσει ένα εμπόρευμα από τρίτη χώρα στην τιμή των 5 ευρώ, αλλά μέσω του συγκεκριμένου συστήματος το τιμολογούν στην Ελλάδα 90 ευρώ, έτσι όταν το πουλάνε 100 ευρώ, φορολογούνται μόνο για τα 10 ευρώ του κέρδους και όχι για 95 που θα φορολογούνταν αν είχαν κάνει απευθείας την εισαγωγή! Όλα τα παραπάνω γίνονται με απόλυτα νόμιμο τρόπο αφού αποτελούν τμήμα εμπορικών συναλλαγών που προστατεύονται από το «διεθνές εμπορικό δίκαιο» αλλά και τους νόμους της ΕΕ περί ελεύθερης διακίνησης εμπορευμάτων.

ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΔΩΡΟ ΣΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ

Καθεστώς απόλυτης φορολογικής ασυλίας με βάση το νέο φορολογικό νομοσχέδιο θα έχουν τα επόμενα χρόνια και οι τραπεζίτες. Συγκεκριμένα βάσει του νέου νομοσχεδίου καθιερώνεται για τις τράπεζες ο λεγόμενος «αναβαλλόμενος φόρος» για περίοδο 30 ετών.

Συγκεκριμένα, η ρύθμιση προβλέπει ότι οι τράπεζες που συμμετείχαν στο κούρεμα των κρατικών ομολόγων έχουν τη δυνατότητα να συμψηφίσουν τη ζημία που «υπέστησαν» σε 30 ισόποσες ετήσιες δόσεις συμψηφίζοντας τη με το φόρο εισοδήματος. Μάλιστα προβλέπει ότι σε περίπτωση που δεν έχουν κέρδη, τότε έχουν το δικαίωμα να μην καταβάλλουν φόρο στο κράτος! Ουσιαστικά επιτρέπει στις τράπεζες τις χρονιές που δεν θα εμφανίσουν κέρδη και επομένως δεν θα μπορούν να αποσβέσουν τη ζημία με φόρο εισοδήματος να μετατρέπουν την απόσβεση σε απαίτηση αναβαλλόμενου φόρου, ο οποίος θα συμψηφίζεται στη συνέχεια. Πρόκειται για μια ρύθμιση που θα οδηγήσει σε φορολογικές απώλειες δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ για τα κρατικά ταμεία.

Γίνεται φανερό ότι, αν στις προθέσεις των κυβερνώντων ήταν να φορολογήσουν τον πραγματικό πλούτο και να καταπολεμήσουν το πλήθος των φορολογικών προνομίων και τα τεχνάσματα που χρησιμοποιούν τα μονοπώλια για να φοροδιαφεύγουν, δεν θα χρειαζόταν η σφαγή των λαϊκών οικογενειών! Αυτό όμως δεν πέρασε ούτε κατά διάνοια από το μυαλό των κ.κ. Σαμαρά, Βενιζέλου και Κουβέλη γιατί αν το έπρατταν θα πήγαιναν κόντρα στα ίδια τους τα αφεντικά, στο σύστημα που με την πολιτική τους υπηρετούν.

ΕΧΕΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΕΙ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ UNFOLLOW No 13 σελ 60

Μεθοδεύουν ξεπούλημα στο πάρκο Ελληνικού

Εκτιμάται ότι τα έσοδα από την εκχώρηση δεν θα ξεπεράσουν τα 500 εκατ. ευρώ, όταν η πραγματική αξία του «οικόπεδου» των 6.264 στρεμμάτων με βάση τις αντικειμενικές αξίες των γύρω περιοχών κυμαίνεται από 13-26 δισ. ευρώ

Των Χαράς Τζαναβάρα – Κώστα Ζαφειρόπουλου

Με «συνταγή» τύπου Κασσιόπης η κυβέρνηση προωθεί την εκχώρηση του Ελληνικού σε ιδιώτες με τιμή που, στην πραγματικότητα και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, δεν θα υπερβεί τα 400-500 εκατ. ευρώ! Είναι πληροφορίες που αποκαλύπτει η «Εφ.Συν.», καλώντας παράλληλα τους αρμόδιους να τις διαψεύσουν άμεσα. Είναι ενδεικτικό ότι μόνο ένα μέρος από τις υπάρχουσες υποδομές, οι περισσότερες από τις οποίες κατασκευάστηκαν γιά τις ανάγκες των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, κόστισαν στους φορολογούμενους πάνω από 150 εκατ. ευρώ, ενώ η ίδια η αξία του «οικοπέδου» των 6.264 στρεμμάτων, με τους μετριότερους υπολογισμούς και με βάση τις αντικειμενικές αξίες των γύρω περιοχών, κυμαίνεται από 13-26 δισ. ευρώ.

Είναι ενδεικτικό ότι στις αρχές του 2010, όταν η τότε κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου «είχε τρέξει» την υπόθεση, είχε διαρρεύσει ότι το τίμημα θα ήταν της τάξης των 5 δισ. ευρώ, ποσό που αναφέρεται σε σχετικά δημοσιεύματα ώς τον περασμένο Δεκέμβριο.

Στην πρόσφατη παραχώρηση του μεγάλου ακινήτου στην Κασσιόπη Κέρκυρας οι αρμόδιοι έκαναν λόγο για έσοδα της τάξης των 100 εκατ. ευρώ, όταν δημοσίευμα της «Washington Post» κάνει λόγο για 31 εκατ. δολάρια (περίπου 23 εκατ. ευρώ), ενώ ασήμαντα θα είναι τα μελλοντικά έσοδα από την παραχώρηση του δημόσιου κτήματος για 99 χρόνια και δικαίωμα επινοικίασης. Να σημειωθεί ότι εκχωρήθηκε έκταση περίπου 490 στρεμμάτων, όταν βίλες στην ίδια περιοχή πωλούνται αυτή την εποχή προς 10 έως 12 εκατ. ευρώ! Στο εκποιηθέν ακίνητο περιλαμβάνεται μια λίμνη που είναι ενταγμένη στο δίκτυο NATURA, παρθένα παραλία μήκους ενός χλμ. και το ναυτικό οχυρό του Αγίου Στεφάνου, κυριολεκτικά σε απόσταση βολής από την Αλβανία.

Το πιο ανησυχητικό στην περίπτωση του Ελληνικού είναι ότι οι αρμόδιοι προχωρούν στην εκποίηση με δέσμευση έναντι των επίδοξων επενδυτών ότι θα κατασκευαστούν με δημόσιες δαπάνες έργα υποδομών με προϋπολογισμό που θα φτάσει τα 2,5 δισ. ευρώ. Πρόκειται για τη διαμόρφωση της παραλιακής λεωφόρου ώστε να ενοποιηθεί το παλιό αεροδρόμιο με τις εγκαταστάσεις στον Αγιο Κοσμά, τη σήραγγα Αργυρούπολης, που θα συνδέσει τη λεωφόρο Βουλιαγμένης με το «Ελ. Βενιζέλος», και κυρίως τη διευθέτηση των δύο ρεμάτων που είχαν μπαζωθεί πριν από δεκαετίες για τις ανάγκες του παλιού αεροδρομίου και αποτελούν αιτίες πλημμύρας στις γύρω οικιστικές περιοχές. Μόνο το κόστος κατεδάφισης φτάνει τα 34 εκατ. και η μεταστέγαση φορέων που λειτουργούν σήμερα στο παλιό αεροδρόμιο θα απαιτήσει άλλα 614 εκατ. ευρώ.

Το ενδιαφέρον είναι ότι ο επίδοξος επενδυτής θα πάρει το 100% των μετοχών του ακινήτου και χωρίς δέσμευση ότι θα υλοποιήσει τους σχεδιασμούς της κρατικής εταιρείας «Ελληνικόν Α.Ε.»!

Ο τελευταίος διαγωνισμός είχε ξεκινήσει τον Δεκέμβριο του 2011 με καλούς οιωνούς, καθώς εννέα διεθνείς όμιλοι είχαν εκδηλώσει ενδιαφέρον για να προχωρήσουν σε επενδύσεις στο Ελληνικό. Για ανεξήγητους λόγους όμως τελικά υπέβαλαν δεσμευτικές προσφορές μόνον τέσσερις. Μάλιστα τον περασμένο μήνα, για αδιευκρίνιστους λόγους, αποχώρησε το σχήμα από το Κατάρ, που σύμφωνα με δηλώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων της τελευταίας τριετίας εμφανίζονταν ως οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές του σχεδίου.

Η τελευταία φάση του διαγωνισμού, που με βάση τους αρχικούς σχεδιασμούς είχε ανακοινωθεί για τον Ιούλιο, έχει ήδη μετατεθεί για το φθινόπωρο του 2013, ενώ δεν αποκλείεται να δοθεί και νέα παράταση. Στον διαγωνισμό παραμένουν μόνο η Lamda Development του ομίλου Λατση, η βρετανική London & Regional Proprieties και η ισραηλινών συμφερόντων Elbit Cochin Ltd. Σύμφωνα με πληροφορίες, εκπρόσωποι και των τριών «μνηστήρων» επισκέφθηκαν την περασμένη εβδομάδα το Ελληνικό, συνοδευόμενοι από στελέχη τού ΤΑΙΠΕΔ.

Η επιλογή της κυβέρνησης, μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, να προχωρήσει στη συνολική εκχώρηση τόσο μεγάλου ακινήτου και εν μέσω οικονομικής κρίσης αποτελεί σπάνια περίπτωση σε παγκόσμια κλίμακα. Ειδικοί τού real estate εκτιμούν ότι το εγχείρημα είναι επικίνδυνο και οι παρενέργειες θα μπορούσαν να μετριαστούν, για παράδειγμα με τμηματική δημοπράτηση του ακινήτου, ώστε το Δημόσιο, που άλλωστε αναλαμβάνει σημαντικό μέρος της επένδυσης, να μην είναι όμηρος στο μοναδικό σχήμα που θα επιλεγεί.

………………………………………………………………………………………………………………………

12 χρόνια περιμένει την αξιοποίηση

Συμπληρώνονται 12 χρόνια από τότε που το Ελληνικό σταμάτησε να λειτουργεί ως αεροδρόμιο, αλλά καμία κυβέρνηση δεν κατάφερε να αξιοποιήσει το μεγαλύτερο «φιλέτο» της πρωτεύουσας σε όφελος του περιβάλλοντος, της οικονομίας και της γύρω περιοχής. Οι πολίτες έχουν χορτάσει «θα» και μεγαλεπήβολες προεκλογικές υποσχέσεις, με αποτέλεσμα να περάσουν, χωρίς κάποιο χειροπιαστό αποτέλεσμα, εποχές πολύ πιο ευνοϊκές για την ελληνική οικονομία.

*Από το 2002 ξεκίνησε ο πρώτος αρχιτεκτονικός διαγωνισμός που προέβλεπε ήπια οικιστική ανάπτυξη σε 1.000 στρέμματα ώστε να εξασφαλιστούν έσοδα για την κατασκευή και συντήρηση του πάρκου. Ο τότε πρωθυπουργός Κ. Σημίτης έκανε λόγο για το μεγαλύτερο πάρκο της Ευρώπης, που θα ξεπερνά και το «Σέντραλ Πάρκ» της Νέα Υόρκης! Υπερακοντίζοντας ο πρόεδρος της Ν.Δ. Κώστας Καραμανλής είχε υποσχεθεί ότι θα γίνει πάρκο ολόκληρη η έκταση, αλλά κατά την πενταετή παραμονή του στην πρωθυπουργία δεν υλοποίησε την υπόσχεσή του. Μόνον ο πρώην υπουργός Στέφανος Μάνος είχε πει από την αρχή ότι το λεκανοπέδιο δεν έχει ανάγκη από ένα τόσο μεγάλο πάρκο και είχε προτείνει πώληση τμημάτων του ώστε να χρηματοδοτηθούν νέα πάρκα σε υποβαθμισμένες γειτονιές.

*Ενα χρόνο αργότερα το Ελληνικό αναδεικνύεται σε… σκουπιδοτενεκέ των ολυμπιακών εγκαταστάσεων, αφού σε αυτό φορτώνονται -πάντα …προσωρινά- όποια γήπεδα δεν είναι αποδεκτά από άλλες περιοχές. Στο Ελληνικό κατασκευάζονται νέοι χώροι για το κανόε καγιάκ, το σοφτ μπολ, το χόκεϊ και το μπέιζ μπολ, ενώ ανακαινίζονται δύο εγκαταστάσεις του παλιού αεροδρομίου για τις ανάγκες της ξιφασκίας και του μπάσκετ.

*Τα αποτελέσματα του διαγωνισμού ανακοινώθηκαν στις αρχές του 2005. Πρώτη αναδείχθηκε η πρόταση των D. Serero, Elena Fernadez Ph. Colgnet. Την ίδια χρονιά ψηφίζεται ο νόμος για την μεταολυμπιακή αξιοποίηση των αθλητικών εγκαταστάσεων και προχωρά η ενοικίαση του κανόε καγιακ για τη δημιουργία υδροπάρκου, παραχωρείται γήπεδο σε ποδοσφαιρικούς ομίλους και ενοικιάζονται περιστασιακά οι στεγασμένοι χώροι.

*Τα αρχιτεκτονικά σχέδια τροποποιούνται και στο μελλοντικό πάρκο προστίθεται η έκταση του Αγίου Κοσμά, όπου λειτούργησε το ολυμπιακό κέντρο ιστιοπλοΐας και μετά τους Αγώνες ενοικιάστηκε σε ιδιώτες, που είχαν το δικαίωμα να αυξήσουν τον χώρο της μαρίνας και να κατασκευάσουν νέα κτίρια συνολικής έκτασης 60.000 τετραγωνικών. Ως τώρα το Δημόσιο δεν έχει εισπράξει ούτε ένα ευρώ και μόλις πριν από ένα χρόνο προχώρησε σε καταγγελία της σύμβασης!

*Μετά τις εκλογές του 2009 ανατίθεται το πρόγραμμα αξιοποίησης στην ομάδα Αθεμπίγιο, του επικεφαλής της επιτυχημένης ανάπλασης του παράκτιου μετώπου της Βαρκελώνης. Γίνεται για πρώτη φορά γνωστό ότι υπάρχει ενδιαφέρον από το Κατάρ.

*Το 2011 ιδρύεται η «Ελληνικόν Α.Ε.» και αναλαμβάνει την υπόθεση ο καθηγητής του Χάρβαρντ Σπ. Πολλάλης.

*Τον Δεκέμβριο του 2011 προκηρύσσεται ο διεθνής επενδυτικός διαγωνισμός και σχεδόν ταυτόχρονα το πρόγραμμα Ελληνικό-Αγιος Κοσμάς περνά στην ευθύνη του ΤΑΙΠΕΔ!

http://www.efsyn.gr/?p=20756
 

Μισθοί Βουλγαρίας και Κίνας! Το Μνημόνιο "πέτυχε"...

 

 

Μισθοί Βουλγαρίας και Κίνας! Το Μνημόνιο “πέτυχε”… (Επίκαιρα 3-9.1.2013)

 

Ας μην ξανατεθεί το ερώτημα για το κατά πόσο εφαρμόζονται ή όχι τα Μνημόνια που ψηφίζονται. Την απάντηση έδωσε το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας την προηγούμενη Πέμπτη 27 Δεκέμβρη, δημοσιοποιώντας τα συγκεντρωτικά στοιχεία για την αγορά εργασίας κατά το πρώτο εννιάμηνο του 2012. Εν συντομία, μισθοί 300 ευρώ για μία στις δύο νέες προσλήψεις και ελαστική απασχόληση για έναν στους δύο εργαζόμενους είναι η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα, που βεβαιώνει ότι οι συνταγές της Τρόικας μπορεί να μην κατάφεραν να μειώσουν το δημόσιο χρέος, όπως υπόσχονταν για να εμφανιστούν ως αναγκαίες, αλλά κατάφεραν να επιβάλλουν στην Ελλάδα μισθούς Βουλγαρίας και Κίνας.
Ειδικότερα, με βάση τα στοιχεία των Επιθεωρητών Εργασίας από τις 502.598 προσλήψεις οι 217.126 αφορούσαν θέσεις εργασίας μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης που σημαίνει είτε καθημερινή 4ωρη απασχόληση είτε για 3 ημέρες την εβδομάδα. Στο βαθμό μάλιστα που αυτές οι προσλήψεις αφορούν ανειδίκευτο προσωπικό η αμοιβή ανέρχεται σε 295 ευρώ μεικτά! Αυτός είναι ο μισθός που διαμορφώθηκε με το δεύτερο Μνημόνιο τον Φεβρουάριο του 2012, το οποίο ήταν προϋπόθεση για να εγκριθεί από τους πιστωτές μας (ΕΕ, ΔΝΤ) η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους. Συγκλονιστικά είναι τα στοιχεία που αφορούν επίσης τις εργασιακές σχέσεις. Συνολικά σε 60.762 εργαζόμενους παρατηρήθηκε αλλαγή της σύμβασης εργασίας που αφορά είτε μείωση του ωραρίου εργασίας από 8ωρο σε 4ωρο είτε εκ περιτροπής εργασία. Περιττό δε να ειπωθεί, τέλος, πως συγκρίνοντας με την αντίστοιχη χρονική περίοδο του 2011 οι προσλήψεις τον προηγούμενο χρόνο ήταν πολύ λιγότερες.

Λιγότερες και χειρότερες θέσεις εργασίας

Συμπερασματικά λοιπόν κάθετη μείωση της απασχόλησης, με λιγότερες και πολύ χειρότερες θέσεις εργασίας είναι τα «καλά» που έφεραν τα Μνημόνια από το 2010 μέχρι το 2012. Τα δεινά όμως των εργαζομένων στην Ελλάδα δεν σταματούν εδώ. Οι μειώσεις στους μισθούς των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα όπως αποφασίστηκαν με το τρίτο Μνημόνιο το Νοέμβριο του 2012 και σε όλη την οικονομία εξ αιτίας των αυξημένων φόρων, τουλάχιστον αυτοί οι δύο παράγοντες, προεξοφλούν ότι η συρρίκνωση των αποδοχών θα συνεχιστεί σε όλη τη διάρκεια του 2013.

Μερίδιο της εργασίας (μισθών) στο ΑΕΠ
Έτος	Ποσοστό	Έτος	Ποσοστό
1981	69,6%	1998	64,5%
1982	70,3%	1999	65,5%
1983	72,6%	2000	63,2%
1984	70,6%	2001	61,3%
1985	70,8%	2002	64,6%
1986	67,3%	2003	62,6%
1987	67,1%	2004	61,9%
1988	67,3%	2005	62,2%
1989	69,2%	2006	60,7%
1990	69,8%	2007	60,4%
1991	65,0%	2008	60,4%
1992	64,1%	2009	61,9%
1993	62,3%	2010	61,9%
1994	62,0%	2011	60,3%
1995	63,2%	2012	55,6%
1996	62,8%	2013	53,2%
1997	64,6%	2014	53,2%

Πηγή: European Commission: Statistical Annex of European Economy, Autumn 2012
Η δεινή θέση των εργαζομένων στην Ελλάδα απεικονίζεται ανάγλυφα στο γράφημα και τον πίνακα που παραθέτουμε, όπου παριστάνεται το μερίδιο των μισθών στο ΑΕΠ. Εκεί φαίνεται πεντακάθαρα πόσο αυθαίρετες είναι οι κατηγορίες που διατυπώνονται από τους απολογητές των Μνημονίων για τους υψηλούς μισθούς και την αξιοζήλευτη υποτίθεται θέση των εργαζομένων στην Ελλάδα. Οι αριθμοί, προερχόμενοι μάλιστα από την ίδια την ΕΕ, βεβαιώνουν το αντίθετο: Από ένα μερίδιο της τάξης του 70% σχεδόν του ΑΕΠ που αντιπροσώπευαν οι μισθοί το 1981, το 2012 μειώθηκαν στο 56% και τα δύο επόμενα χρόνια, με βάση προβλέψεις, θα πέσουν ακόμη πιο χαμηλά, στο 53,2% του ΑΕΠ. Τότε προφανώς θα έχουμε έρθει ακόμη πιο κοντά στην «εξαγγελία» που είχε κάνει ο Πολ Τόμσεν στην ευρωβουλή την άνοιξη για μισθούς στην Ελλάδα στο ύψος των 200 ευρώ. Αυτό είναι το επίπεδο των «φυσιολογικών» μισθών για τη χώρα μας κατά την εκτίμησή του αξιωματούχου της Τρόικας κι αυτό το σχέδιο υλοποιείται σταθερά με την αφειδώλευτη βοήθεια των κυβερνήσεων των Μνημονίων και των κομμάτων που σταθερά τις υπηρετούν: ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ και ΔΗΜΑΡ. Η πτώση του μεριδίου των μισθών όσο κι αν επηρεάζεται από την αύξηση της ανεργίας (η οποία εξουδετερώνεται κατά ένα σημαντικό μέρος από την ένταξη στις τάξεις των εργαζομένων μεσαίων στρωμάτων των οποίων η κοινωνική θέση υποβαθμίζεται) δείχνει την αυξανόμενη εξαθλίωση των εργαζομένων. Από την άλλη, επίσης, δείχνει ότι η περίοδο της κρίσης δεν σημαίνει απώλειες για όλες τις κοινωνικές τάξεις, καθώς το κενό που αφήνουν οι μισθοί καλύπτεται από τα κέρδη.

Στο ναδίρ οι ελληνικοί μισθοί

Αξίζει μάλιστα να υπογραμμίσουμε πως το μερίδιο των μισθών στο σύνολο του ΑΕΠ στην Ελλάδα για το 2012 (56%) βρίσκεται πολύ πιο χαμηλά από τον μέσο όρο της ευρωζώνης των 17 (65%), της ΕΕ των 27 (66%) κι επίσης των ΗΠΑ (64%) και της Ιαπωνίας (67%). Κατά συνέπεια το μερίδιο των μισθών στην Ελλάδα δεν είναι χαμηλό μόνο αν το εξετάσουμε διαχρονικά, αλλά ακόμη κι αν το συγκρίνουμε σε διεθνές επίπεδο. Με άλλα λόγια στην Ελλάδα ουδέποτε παρατηρήθηκε μια υπερβολή στις αμοιβές η οποία έπρεπε να διορθωθεί, όπως διατείνεται η Τρόικα κι ο νεοφιλελευθερισμός προκειμένου να αποσπάσουν την συναίνεση των εργαζομένων στα μέτρα λιτότητας που επιβάλλουν.
Οι στατιστικές τους ωστόσο μια τέτοια «αρρυθμία» επικαλούνται. Ειδικότερα, με καθαρά επιλεκτικό τρόπο η Τρόικα υποδεικνύει την σημαντική αύξηση του ονομαστικού μοναδιαίου κόστους εργασίας στην Ελλάδα την προηγούμενη δεκαετία η οποία υποτίθεται κατέστησε την Ελλάδα απαγορευμένη ζώνη για επενδύσεις. Το επιχείρημα συμπληρώνεται από την επίδειξη της συγκράτησης της αύξησης του κόστους εργασίας στη Γερμανία, το οποίο αντιπαραβάλλεται με ότι συνέβη στη χώρα μας.
Δεν υπάρχει τίποτε που να βρίσκεται πιο μακριά από την αλήθεια, παρότι ο παραπάνω συλλογισμός περιέχει αδιαμφισβήτητες πραγματικότητες. Για παράδειγμα, μια πρώτη αλήθεια είναι ότι το ονομαστικό μοναδιαίο κόστος εργασίας στην Ελλάδα αυξήθηκε σημαντικά τα χρόνια που προηγήθηκαν του Μνημονίου. Με βάση την ίδια πηγή (Ευρωπαϊκή Επιτροπή) από το 2005 ως το 2010 αυξήθηκε κατά 13,1% όταν στη ευρωζώνη των 17 αυξήθηκε λιγότερο: κατά 9,8%. Ενώ στα 27 κράτη μέλη της ΕΕ κατά μέσο όρο αυξήθηκε κατά 11,6%. Η εικόνα ωστόσο αυτή αποδεικνύεται εντελώς πλασματική αν αντί για την εξέλιξη του ονομαστικού εξετάσουμε την εξέλιξη του πραγματικού κόστους εργασίας, που περιγράφει το κόστος εργασίας αν αφαιρέσουμε τον πληθωρισμό. Ξέροντας την «έφεση» που ανέκαθεν επιδείκνυε η ελληνική οικονομία στον πληθωρισμό, είναι προφανές ότι το πραγματικό κόστος είναι πολύ πιο αξιόπιστο μέγεθος, περιγράφει δηλαδή την πραγματικότητα χωρίς αλλοιώσεις. Εξετάζοντας την ίδια περίοδο, από το 2005 ως το 2010, το πραγματικό μοναδιαίο κόστος εργασίας στην Ελλάδα δεν αυξήθηκε αλλά μειώθηκε(!), αντιπροσωπεύοντας την χρονιά που επιβλήθηκε το μνημόνιο το 98,6% του επιπέδου που βρισκόταν το 2005. Βρέθηκε έτσι στο επίπεδο του 1993! Την ίδια περίοδο (2005-2010) το πραγματικό εργατικό κόστος στην ευρωζώνη των 17 αυξήθηκε κατά 1,4% και στην ΕΕ των 27 κατά 1,1%, ακολούθησε δηλαδή αντίθετη πορεία με το ελληνικό αλλά και το γερμανικό που μειώθηκε κατά 1% φτάνοντας το 2010 στο 99% του επιπέδου του 2005.

Η απάτη των επιχειρημάτων της Τρόικας

Υπάρχει ωστόσο κάτι ακόμη πιο σημαντικό που δείχνει την πολιτική απάτη που υπάρχει πίσω από τα επιχειρήματα της Τρόικας και των νεοφιλελεύθερων ορκισμένων κυνηγών του …εργατικού κόστους. Ένας επενδυτής που θέλει να επιλέξει χώρα για να εγκαταστήσει την μονάδα παραγωγής του ποτέ δεν ρωτάει με τι ρυθμό αυξάνονται από έτος σε έτος οι μισθοί και τα ημερομίσθια στην α και την β χώρα. Ρωτάει πόσο είναι οι μισθοί και τα ημερομίσθια στην α και την β χώρα κι αποφασίζει με βάση το απόλυτο ύψος τους, όχι την εξέλιξή τους στο χρόνο. Προφανώς αν οι διαφορές είναι μικρές μεταξύ των δύο χωρών αρκούν λίγα χρόνια ταχείας αύξησης του εργατικού κόστους στη μια και σταθεροποίησης ή μείωσης στην άλλη ώστε να υπάρξει σύγκλιση και η πρώτη να χάσει το προνόμιο της φθηνής εργασίας, αν υποθέσουμε ότι πρόκειται για ένα τόσο αξιοζήλευτο συγκριτικό πλεονέκτημα που πρέπει να το διαφυλάξει με νύχια και με δόντια… Να υποστηρίζει όμως κάποιος ότι η μεγαλύτερη αύξηση του εργατικού κόστους στην Ελλάδα σε σχέση με την Γερμανία είχε ως αποτέλεσμα η Γερμανία να καταστεί ανταγωνιστικότερη ως προς το εργατικό κόστος είναι καθαρός παραλογισμός γιατί παραγνωρίζει το πιο απλό: ότι οι μισθοί και τα ημερομίσθια στην Γερμανία εξακολουθούν και είναι πολλαπλάσια των ελληνικών. Δεν υπάρχει δηλαδή σύγκριση…
Αυτό επομένως που έπρεπε να πουν εξ αρχής η Τρόικα και τα κόμματα του Μνημονίου είναι ότι ο σκοπός τους ήταν να φτάσουν οι μισθοί στο επίπεδο της Βουλγαρίας και της Κίνας. Δεν υπήρχε λόγος να περάσουμε πρώτα από την Γερμανία χρησιμοποιώντας συγκρίσεις που προσβάλλουν τη νοημοσύνη μας…