Proton Bank: πώς στήθηκε το «κόλπο γκρόσο»

 

Proton Bank: πώς στήθηκε το «κόλπο γκρόσο»

 

Της Κατερίνας Κατή

Μετά τις άκαρπες προσπάθειές του να νοσηλευθεί -φρουρούμενος έστω- σε κάποιο από τα νοσοκομεία στα οποία διακομίστηκε το τελευταίο τριήμερο, ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης, που την περασμένη Παρασκευή απολογήθηκε και κρίθηκε προσωρινά κρατούμενος, μεταφέρθηκε τελικά χθες στις φυλακές Κορυδαλλού όπου και θα «φιλοξενηθεί» στη ΣΤ πτέρυγα, όπως και όλοι σχεδόν οι «επώνυμοι» κατηγορούμενοι του «λευκού κολάρου».

Την ίδια ώρα ο στενός συνεργάτης του και εκ των βασικών κατηγορουμένων στο σκάνδαλο της Proton Bank, Π. Κυριακίδης, παρέμενε άφαντος για τέταρτη ημέρα, με αποτέλεσμα να ενισχύονται οι υποψίες ότι έχει ήδη βγει εκτός συνόρων.

Στο μεταξύ χθες, παραδόθηκε εν τέλει το τέως εκτελεστικό μέλος του Δ.Σ. της τράπεζας, Σμαράγδα Λιαρμακοπούλου, η οποία πρόκειται να απολογηθεί την Πέμπτη, ενώ για σήμερα έχουν οριστεί οι απολογίες και των έτερων τριών συλληφθέντων, Τρύφωνα Κολίντζα, Αντώνη Αθανάσογλου και Δημήτρη Σαραμαντή.

Ολοι τους αντιμετωπίζουν βαρύτατα αδικήματα κακουργηματικού χαρακτήρα, τα οποία αφορούν στα 700 και πλέον εκατομμύρια ευρώ που «μεθοδεύτηκε» να εκταμιευθούν από τα ταμεία της τράπεζας για «την ταχεία, άμεση και ανεξέλεγκτη χρηματοδότηση» προς εταιρείες άμεσης ή έμμεσης επιρροής Λαυρεντιάδη.

Ολες οι διαστάσεις του σκανδάλου της Proton, που προκάλεσε ζημία όχι μόνο στην ίδια την τράπεζα και σε όλους ανεξαιρέτως τους μετόχους της, αλλά και στο ελληνικό δημόσιο και μάλιστα σε μια δεινή οικονομική περίοδο για τη χώρα, αναδεικνύονται μέσα από τις 136 σελίδες των κατηγορητηρίων που έχει συντάξει η 2η ειδική ανακρίτρια Αθήνας, Ιωάννα Χατζάκη, σε βάρος των συνολικά 33 εμπλεκομένων.

Σ” αυτά περιγράφεται αναλυτικά η δράση (διαρκής) των φερομένων ως μελών «δομημένης ομάδας που συγκροτήθηκε επιδιώκοντας τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων και ενεργώντας από κοινού μεθόδευσε και πέτυχε την άντληση κεφαλαίων από την Proton Bank που προέρχονταν και από το ελληνικό δημόσιο».

Αναφέρεται «για τη ζημία που προκλήθηκε, ή οπωσδήποτε απειλήθηκε, από τη δράση των κατηγορουμένων»: «Ζημιώσατε την περιουσία της τράπεζας καθόσον διαχειριζόμενοι τα κεφάλαια που εισέρρεαν στην τράπεζα από την εν γένει της δραστηριότητα και από κεφαλαιακή ενίσχυσή της μέσω του ευρωσυστήματος και από το ελληνικό δημόσιο διαθέσατε το συνολικό ποσό των 792.676.000 ευρώ κατά τρόπο επιζήμιο μέσω των πιστοδοτήσεων που εγκρίνατε, εκταμιεύσατε και διαθέσατε εν γνώσει σας με ανεπαρκείς για την τράπεζα εξασφαλίσεις σε παρένθετα πρόσωπα που δήθεν ενεργούσαν ως ανεξάρτητα από τον Λ. Λαυρεντιάδη και ως μη έχοντα σχέση με τα ατομικά και εταιρικά συμφέροντά του, ενώ αληθώς αποτελούσαν στενά συνδεδεμένα με αυτόν πρόσωπα».

Στο κατηγορητήριο γίνεται αναλυτική αναφορά και στην επιβάρυνση εκατομμυρίων που είχε το ελληνικό δημόσιο, μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου, κατά την επιχείρηση «διάσωσης» της Proton Bank.

Η πρώτη μεγάλη επιβάρυνση του Δημοσίου προκλήθηκε εξαιτίας του εκμηδενισμού της αξίας των μετοχών της τράπεζας καθώς είχε καλύψει πάνω από 17 εκατομμύρια προνομιούχες μετοχές, ονομαστικής αξίας 4,49 ευρώ η κάθε μια, με τη διάθεση σχεδόν 80 εκατομμυρίων ευρώ, λόγω της υπαγωγής της τράπεζας στις διατάξεις περί στήριξης του τραπεζικού συστήματος. Επισημαίνεται ότι οι υποχρεώσεις της τράπεζας προς μετόχους, κοινούς και προνομιούχους, παρέμειναν στο παθητικό της υπό εκκαθάριση τράπεζας.

Οι επόμενες επιβαρύνσεις για το ελληνικό δημόσιο, σύμφωνα πάντα με το κατηγορητήριο, προήλθαν από την υπαγωγή της Proton στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και στο Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων. Οι επίμαχες υπαγωγές έγιναν με δύο διαφορετικές αποφάσεις που ελήφθησαν αυθημερόν από τον τότε υπουργό Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο (9249/9.10.11 και 9250/9.10.11).

Οπως επισημαίνεται, «το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας επιβαρύνθηκε με την υποχρέωση καταβολής 250 εκατ. ευρώ για την κάλυψη του μετοχικού κεφαλαίου της Νέας Proton Bank. Στη νέα τράπεζα μεταβιβάστηκε μέρος του ενεργητικού και του παθητικού τού υπό ειδική εκκαθάριση τραπεζικού ιδρύματος. Το Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων επιβαρύνθηκε με την υποχρέωση καταβολής 862 εκατ. ευρώ για την κάλυψη της διαφοράς αξίας μεταξύ των μεταβιβασθέντων στο νέο πιστωτικό ίδρυμα από το υπό εκκαθάριση στοιχείων ενεργητικού και παθητικού.

Παράλληλα όμως, η Νέα Proton Bank, στο ενεργητικό της οποίας συμπεριλαμβάνονται κάποια από τα επίμαχα «θαλασσοδάνεια», εμφανίζεται επίσης ζημιωμένη καθώς οι συμβάσεις των περισσότερων εξ αυτών των δανείων καταγγέλθηκαν λόγω παραβίασης συμβατικών υποχρεώσεων των πιστοδοτηθέντων».

Πώς έδρασαν

Τι φέρεται να έκαναν συγκεκριμένα οι εμπλεκόμενοι:

* «Ενώ γνωρίζατε», τονίζεται, «ότι ο Λ. Λαυρεντιάδης είχε την ιδιότητα βασικού μετόχου της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία “Alapis Ανώνυμος Συμμετοχική, Βιομηχανική και Εμπορική Εταιρεία Φαρμακευτικών και Χημικών Προϊόντων” και σε κάθε περίπτωση ασκούσε καθ” όλο το επίμαχο χρονικό διάστημα (από Δεκέμβριο του 2009 μέχρι τουλάχιστον τον Δεκέμβριο του 2011) αποφασιστική αρμοδιότητα στη λειτουργία της εταιρείας και των συνδεδεμένων με αυτήν εταιρειών που αποτελούσαν τον όμιλο εταιρειών Alapis-Λαυρεντιάδη κι ενώ γνωρίζατε ότι:

α) τον Δεκέμβριο του 2007 η Alapis υπέγραψε σύμβαση ανακυκλούμενης πιστωτικής διευκόλυνσης με κοινοπραξία 9 δανειστριών τραπεζών, πενταετούς διάρκειας, συνολικού ποσού 640.000.000 ευρώ, πληρωτέου στη λήξη του (29.11.2012) με σκοπό τη χρηματοδότηση εξαγορών εταιρειών,

β) ότι ο όμιλος εταιρειών Alapis έως και το 2009 άντλησε σημαντικότατου ύψους κεφάλαια από αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου (817.000.000 ευρώ και 450.000.000 ευρώ) και από τραπεζικό δανεισμό, τα οποία διοχετεύτηκαν σε εξαγορά μεγάλου αριθμού εταιρειών (άνω των 15), σε ίδρυση νέων θυγατρικών σε Ελλάδα και εξωτερικό, με παράλληλες αναδιαρθρώσεις (συγχωνεύσεις, αποσχίσεις κ.λπ.), σε διενέργεια επενδύσεων σε ενσώματα και ασώματα πάγια στοιχεία και σε κάλυψη αναγκών για κεφάλαιο κινήσεως,

γ) ότι η Alapis τον Δεκέμβριο του 2009 επιχείρησε να προχωρήσει σε τιτλοποίηση απαιτήσεών της στο πλαίσιο κάλυψης των αναγκών της για κεφάλαιο κίνησης το οποίο δεν πέτυχε λόγω της δυσμενούς οικονομικής συγκυρίας και,

δ) ότι ο όμιλος Λ. Λαυρεντιάδη (κατά βάση η Alapis) είχε υποχρεώσεις προς τράπεζες συνολικού ύψους 444.000.000 ευρώ (ώστε η συνολική οφειλή του ομίλου και κυρίως της Alapis προς τράπεζες να ανέρχεται την 31.12.2010 στο ποσό του 1.084.000.000 ευρώ), ενόψει της αναμενόμενης λήξης της παραπάνω πίστωσης την 29.11.2012 και της διαφαινόμενης ήδη την εποχή εκείνη επιδείνωσης των εν γένει οικονομικών συνθηκών και της άμεσης ανάγκης εξεύρεσης κεφαλαίων,

*Μεθοδεύσατε την άντληση κεφαλαίων από την Proton Bank Α.Ε. με τη συνεργασία τρίτων φαινομενικά άσχετων με τον άνω όμιλο επιχειρηματιών και των εταιρειών τους, που ενεργούσαν αληθώς κατόπιν οδηγιών και υποδείξεων του Λ. Λαυρεντιάδη αποκλειστικά προς εξυπηρέτηση των ατομικών και εταιρικών συμφερόντων του και όχι προς ευόδωση των υπ” αυτών επικαλούμενων επιχειρηματικών σχεδίων, δυνάμει εικονικών μεταξύ τους συμφωνιών εξαγοράς εταιρειών, κλάδων δραστηριότητας και εν γένει συνεργασιών που χρηματοδοτήθηκαν αποκλειστικά από την άνω τράπεζα.

Για την επίτευξη του σκοπού αυτού ο Λ. Λαυρεντιάδης κατέστη αρχικά βασικός μέτοχος της Proton Bank και ασκώντας πλέον κυριαρχική εξουσία στη λειτουργία της μερίμνησε για την τοποθέτηση ως μελών του Δ.Σ. προσώπων πλήρως ελεγχόμενων από αυτόν, που αποτελούσαν την πλειοψηφία του Δ.Σ., ώστε να διασφαλίσει τη σύμφωνη για τα ατομικά και εταιρικά συμφέροντά του λειτουργία της διοίκησης της τράπεζας.

Κατόπιν τούτου, με τη συνεργασία των εν λόγω προσώπων, προβήκατε τεχνηέντως σε αποδυνάμωση των εσωτερικών ελεγκτικών μηχανισμών της τράπεζας ώστε να καταστεί δυνατή η ταχεία, άμεση και ανεξέλεγκτη χρηματοδότηση του ομίλου εταιρειών Λαυρεντιάδη, μέσω τυπικά άσχετων με τον όμιλο φυσικών και νομικών προσώπων.

Πετύχατε έτσι την εκταμίευση κεφαλαίων της Proton Bank που υπερβαίνουν συνολικά το ποσόν των 700.000.000 ευρώ, μέσω συμβάσεων πιστοδοτήσεως κάθε είδους που διοχετεύτηκαν στον Λ. Λαυρεντιάδη και στις εταιρείες του ομίλου του μέσω των φερόμενων τυπικά ανεξάρτητων από τον όμιλο εταιρειών του πιστοδοτούμενων προσώπων προς όφελός του, ακόμη και υπό περιστάσεις υπεξαιρέσεως επί ζημία της τράπεζας, αφού ενόψει των περιστάσεων υπό τις οποίες εγκρίθηκαν και εκταμιεύτηκαν από την τράπεζα τα ποσά αυτά, με συνοπτικές διαδικασίες, δεν υπήρχε καμία προοπτική ανάκτησής τους».

To κείμενο έχει δημοσιευτεί στην Εφημερίδα των Συντακτών 18-12-2012.

18/12/2012

--«ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ» ;;-----«ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ!.»



Η χρονιά του Δράκου, απο τη συλλογή Σβαρόφκι.

--«ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ» ;;-----«ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ!.»

 Συνέδεσα στο τίτλο δυό από τις πιο γνωστές ατάκες αυτού του χρόνου που φεύγει και προβλέπονται να καθορίσουν και το 2013. Η πρώτη σαν υπαινιγμός της καγκελαρίου Μέρκελ για συμμόρφωση με τα μνημονιακά δεδομένα των δανειστών μας και όχι αλληλέγγυων συμμάχων, η δεύτερη σαν επικοινωνιακή ατάκα “αποφασιστικότητας” του εκφραστή της φιλελεύθερης πολιτικής στη χώρα του δοτού Στουρνάρα που όχι βέβαια δεν προβλέπει φοροελαφρύνσεις στο Πρετεντέρη και δεν θα ζούσε με 500 ευρώ αλλά επιβάλει σε εκατομμύρια Έλληνες στη φτώχια και την ανεργία, σε ερώτηση του Χατζηνικολάου.

Η χρεοκοπία των δημοσιονομικών και του εξωτερικού χρέους από τις υπεύθυνες κυβερνήσεις μέχρι Γενάρη 2010 αλλά και η παραπλανητική και καταστροφική διαχείριση της κρίσης από τις κυβερνήσεις μετά Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά μόνο εξαχρείωση έφεραν στη κοινωνία, υποβάθμισαν τη χώρα σε προτεκτοράτο περιορισμένης κυριαρχίας και βλέπουμε πια τη προοπτική ξεπουλήματος του πλούτου και Γιουγκοσλαβοποίησης της Χώρας μας!

Τα Μνημόνια μας καθιστούν μπαλαρίνα της Ευρωζώνης, κουρδιστή!

 Στο ευαίσθητο χώρο της υγείας γινόμαστε μάρτυρες καθημερινά εγκλημάτων ανομίας από την τρόικα εσωτερικού και εξωτερικού και είμαστε υποκείμενα αντικοινωνικών διχασμών και εξουθενωτικών παραβιάσεων δικαιωμάτων γιατρού και ασθενούς.

Ο κ. Λοβέρδος ξεχνάει τον ευτελισμό των οροθετικών εκδιδομένων γυναικών, την εξαφάνιση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, την υποταγή στα μεγάλα συμφέροντα στο φάρμακο, την διασπάθιση των εργασιακών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων μας. Ο κ. Λυκουρέντζος τον συναγωνίζεται με τις μειώσεις του μνημονίου 3 την αποδιοργάνωση των μεγάλων νοσοκομείων, την κατρακύλα του ΕΟΠΥΥ στο δήμιο ασθενών συμπολιτών μας και το μεγαλύτερο φεσομάγαζο παρόχων υγείας.

 

Αφοσίωση σκυλιού και το πιάτο άδειο.

 Οι γιατροί πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές στα ταμεία τους και δεν απολαμβάνουν αντίστοιχες συντάξεις, πληρώνουν εισφορές περίθαλψης και καταδικάζονται από τις δοτές διοικήσεις του ΤΣΑΥ σε παρακράτηση και κλοπή των δαπανών τους στην ανάγκη. Πόσο θράσος θέλουν να απαξιώνουν το προσωπικό του ταμείου και να εκχωρούν υπηρεσίες κακολειτουργίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις; (ΤΟ ΚΥΡΙΌΤΕΡΟ ΧΩΡΙΣ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗΣ,ΑΛΛΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΠΡΟΣΘΕΤΗΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ) Πόση ανοχή μπορεί να ανεχθεί ο ΙΣΑ ως καταξιωμένος πιά σύλλογος Βορείων Προαστίων απέναντι στη αξιοπρέπεια και το δικαίωμα μας στη ζωή, την ασφαλισμένη ζωή. Αυτή η τρέλα «όλα στους εργολάβους» έκανε από την μια, μια κάστα πουροφόρων μιζαδόρων παρατρεχάμενων του κρατικού μηχανισμού να παριστάνουν τα «αφεντικά» και από την άλλη, μια σειρά κακοπληρωμένων εργαζόμενων στην υγεία να μένουν απλήρωτοι, να κόβουν μπλοκάκι, να φοβούνται να μιλήσουν και να απεργήσουν. Ήμασταν μια χώρα Φιλιππινέζα του καπιταλισμού και μας οδηγούν σε Βουλγαροποίηση φασιστικής Κινεζικής μακροταλαιπωρίας. Ρωτήστε τις ανασφάλιστες αλλοδαπές καθαρίστριες ή τους απλήρωτους σεκιουριτάδες γύρω σας για να το συνειδητοποιήσετε! Πρέπει πιά να μιλάμε με το όνομά τους και να καταγγέλλουμε επώνυμα και συλλογικά τις αντεργατικές πρακτικές όπως και τις απάνθρωπες νομιμοφανείς διοικητικές μνημονιακές εμπνεύσεις όπως του ανεκδιήγητου διοικητού του Ογκολογικού Κηφισιάς που βρήκε να συλλάβει την καρκινοπαθή Αλβανή τουρίστρια καταστρέφοντας τα όνειρα της φέρελπις υπουργού Τουρισμού κας Κεφαλογιάννη για πλερωτικά τουρισμό ασθενών από άλλες χώρες. Δεν της λέει κανείς ότι οι τραυματίες μισθοφόροι Λίβυοι ακόμα να πληρώνουν τα μεγάλα ιδιωτικά θεραπευτήρια που δεσμεύτηκαν από την κρατική συμφωνία για αποκατάσταση! Και κάνουν τα αδύνατα Τουρκικά ,αυτοί που κρύβονται πίσω από τους  νέους της  Λιβύης  να μην αξιοποιήσουμε ποτέ την δική μας ΑΟΖ, τα δικά μας λασποηφαίστεια του βυθού.  Η προάσπιση του δημόσιου τομέα, η προσωποποιημένη αλληλεγγύη σε όλα τα επίπεδα των αδυνάτων και η καταγγελία των καθαρμάτων που φασιστοποιούν τη ζωή μας υπερ τραπεζιτών και φοροφυγάδων αφεντικών θάναι οι προκλητικές αντιφάσεις του 2013.

Τα βουνά του Τυρόλου, σαγηνεύουν και τη Μέρκελ.

 

Οι κύκλοι χημειοθεραπείας μίκρυναν για τους καρκινοπαθείς, τα εμβόλια εξαφανίσθηκαν από την Ελληνική αγορά, τα υλικά και τα φίλτρα ακόμα έχουν υψηλές τιμές  και οι διαγωνισμοί επιμένουν ένοχα να παραχωρούν τις θέσεις τους σε προμήθειες από αναθέσεις. Με τις πρόσφατες 3 κινητοποιήσεις των φαρμακοποιών Ιούνη, Σεπτέμβρη και Νοέμβρη 2012 για τη μη εξόφληση των συνταγών ΕΟΠΥΥ απέναντί τους βλέπουμε ότι η δοτική ικανότητα των ασφαλισμένων εγγίζει το 8-10%. Μόνο τόσοι είχαν τη δυνατότητα να πληρώσουν και να πάρουν τα φάρμακά τους, οι υπόλοιποι έμειναν χωρίς θεραπευτική αγωγή ένεκα μνημονίων! . Έτσι βέβαια δεν υπάρχει ζωή η νοσηρότητα και η θνητότητα θα καταγραφούν αργότερα από την ιστορία. Ζήτημα αν ο μισθός γιατρού είναι στον ΕΟΠΥΥ στα 1000 ευρώ και στο Νοσοκομείο στα 1500. Φέσια και πολιτική θεσιθήρων κοριών παντού ακόμα και στον Ιππόδρομο από ότι μάθαινα εσχάτως! Να ξέρουμε ποιά αλογάκια θα πρωτεύσουν και ποιά θα κρατηθούν δεύτερα για να πηγαίνουν οι φανατικοί να ποντάρουν στα σικέ παιγνίδια. Στο δικό μας χώρο ξέρουμε δα, εκεί που θάπρεπε να κυριαρχεί η αξιοκρατία τι νεποτισμός και κομματικοδιάλυση υπάρχει. Δεν μας φταίει ο ισχνός συνδικαλισμός που κατακεραυνώνουν τα ΜΜΕ της διαπλοκής αλλά η έντονη κομματικοποίηση στις θέσεις κλειδιά, διευθυντές νοσοκομείων και μονάδων υγείας ΕΟΠΥΥ, στους οργανισμούς συμβουλορεμούλας και επιβίωσης του καρακιτσαριού. Ήρθαν τα μνημόνια διέλυσαν το κοινωνικό κράτος σε παιδεία, υγεία, ΟΤΑ αλλά με μέτρα θεριστικά που καταστρέφουν τη σπαρτή γη και όχι πολιτικές επιλεκτικές στις άσκοπες δαπάνες και στη περιστολή εξόδων από αναίτιες αποδοτικά δαπάνες που τρέφουν το πολιτικό κατεστημένο.

Φωνές Γερμανικές, ταπεραμέντο Ιταλικό, 90% φοροδοτικότητας στην Αυστριακή αυτοδιοίκηση,
 ΑΥΤΟΙ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΟΧΙ ΦΟΥΜΑΡΑ !

 Όσα ανεξάντλητα αποθέματα  διαθέτουμε στις επιστημονικές μας φαρέτρες οφείλουμε να επικοινωνούμε με το κοινό μας, τους πάσχοντες συνανθρώπους μας με την αγάπη για ζωή και τη γνώση μας αυτή τη νέα χρονιά 2013 να γίνει η κρίσιμη μετατροπή από τη λεηλασία των κοινωνικών μας δικαιωμάτων στη πολιτική ανατροπή και τη παγίωση σχεδιασμών που θα εξομβελίσουν  τα μνημόνια και θα χαράξουν μια υγεία προληπτική και θεραπευτική που να απηχεί τις πραγματικές  ανάγκες και τις αποδοτικές προτεραιότητες των Ανθρώπων.

Διόνυσος

23-12-2012

Καλές γιορτές και τις καλύτερες ευχές μου για κάτι καλύτερο το 2013.

"Άνθρακες" ο "θησαυρός" της επαναγοράς ομολόγων

Hedge Fund Land

 

Παναγόπουλος Θάνος

Ημερομηνία δημοσίευσης: 13/12/2012 Αυγή

Επιπλέον χρήματα θα χρειαστεί η Ελλάδα για την επαναγορά του χρέους της γράφει σε άρθρο της Wall Street Journal

"Άνθρακες" αποδείχθηκε ο "θησαυρός" της επαναγοράς ομολόγων προτού καν πραγματοποιηθεί. Καθώς η προβολή του χρέους στο 2020 από το αναγκαίο μέχρι πρότινος για τη βιωσιμότητά του ποσοστό του 120% του ΑΕΠ ανέβηκε στο προηγούμενο Εurogroup στο 124% του ΑΕΠ, για να αυξηθεί στο 126,6% του ΑΕΠ αμέσως μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας προσφορών στην επαναγορά των ομολόγων, ήλθε χθες νεώτερη εκτίμηση, ακόμη πιο δυσοίωνη: έγγραφο που επικαλείται η "Wall Street Journal" αναιρεί τα μέχρι τούδε δεδομένα, καθώς, λίγες ώρες πριν τη νέα συνεδρίαση του Eurogroup, εκτιμά ότι "μετά την εκπόνηση του σχεδίου επαναγοράς των ελληνικών ομολόγων το ελληνικό χρέος θα μειωθεί στο 128% του ΑΕΠ το 2020"!

Στο 128% το 2020 υπολογίζεται το χρέος μετά την επαναγορά

"Η επαναγορά των ομολόγων μειώνει το ελληνικό χρέος κατά 9,5% του ΑΕΠ έναντι του στόχου για 10,6% του ΑΕΠ", σημειώνει στο ίδιο δημοσίευμα η "Wall Street Journal".
Εάν αυτό αποδειχθεί πραγματικότητα, οι παρενέργειες είναι πολλές, σοβαρές και αλυσιδωτές, με τις 4 κυριότερες από αυτές να είναι:
1. Η λήψη πρόσθετων μέτρων για να καλυφθεί η παραπάνω διαφορά του χρέους.
2. Η παραπομπή στις “ελληνικές καλένδες” της βελτίωσης που χαρακτήρισε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών ως προϋπόθεση και για νέα μέτρα περικοπής του χρέους.
3. Η ανάγκη για “κούρεμα” και του δημόσιου τομέα.
4. Η πρόσθετη αναξιοπιστία των οικονομετρών και τεχνοκρατών της Ευρωζώνης.



Σύντηξη πυρήνων

Στο μεταξύ, τα 31,9 δισ. ευρώ έφθασε η συνολική ονομαστική αξία των ελληνικών ομολόγων που προσφέρθηκαν, σύμφωνα με τη χθεσινή ανακοίνωση του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ), η οποία επιβεβαίωσε τις σχετικές πληροφορίες για «τεχνική επιτυχία» του εγχειρήματος.
Ωστόσο, όπως ανέφερε και χθες η «Αυγή», η αυξημένη μέση τιμή επαναγοράς, η οποία διαμορφώθηκε εν τέλει στα 33,8 λεπτά, κατέστησε το πρόγραμμα ακριβότερο για την Ελλάδα. Έτσι, η χώρα επιτυγχάνει μεν τη διαγραφή χρέος ύψους 20,6 δισ. ευρώ, αλλά για να γίνει αυτό απαιτούνται 11,29 δισ. ευρώ. Καθώς το Eurogroup είχε εγκρίνει τη διάθεση 10 δισ. ευρώ από τον EFSF για τις ανάγκες της επαναγοράς, πρέπει να εξασφαλιστούν πρόσθετοι πόροι 1,29 δισ. ευρώ.
Οριστική λύση στο πώς θα καλυφθεί η «τρύπα» αυτή αναμένεται στο σημερινό Eurogroup. Οι επικρατέστερες εκδοχές είναι η επαναγορά ομολόγων που δεν εντάχθηκαν στο «κούρεμα» (PSI) του περασμένου Μαρτίου -φόρμουλα που περιλαμβανόταν στο τελευταίο προσχέδιο του νέου Μνημονίου που είδε το φως της δημοσιότητας- και η αύξηση των εκδόσεων εντόκων γραμματίων από το Ελληνικό Δημόσιο.
Στο μεταξύ, οι ελληνικές τράπεζες που συμμετείχαν στο πρόγραμμα της επαναγοράς με το 100% του χαρτοφυλακίου τους “κουρεύτηκαν” (σωρευτικά με PSI και “buyback”) στο 74,3% της αρχικής ονομαστικής αξίας των ομολόγων. Το ποσό του “κουρέματος" που υπέστησαν οι 4 τράπεζες λόγω της συμμετοχής τους στο PSI και στην επαναγορά είναι 26,5 δισ. ευρώ προ φόρων.
Σε ανακοίνωσή της, η Citigroup επισημαίνει ότι μένουν χωρίς ομόλογα πλέον οι ελληνικές τράπεζες μετά την επαναγορά, κάτι που, σύμφωνα με οικονομικούς παρατηρητές, συμβαίνει για πρώτη φορά από τη δεκαετία του 1980.



Google Ways

Σύμφωνα με τραπεζικές πηγές, οι συνολικές κεφαλαιακές ανάγκες των παραπάνω τραπεζών εκτιμώνται σήμερα στα 27 δισ. ευρώ, ενώ δεν αποκλείεται το ποσό αυτό τελικά να κινηθεί σε σχετικά υψηλότερα επίπεδα, λόγω της βαθύτερης ύφεσης της οικονομίας. Πάντως, οι ελληνικές τράπεζες θα λάβουν ως αντάλλαγμα από την αναβαλλόμενη φορολογία και το κεφάλαιο από την επαναγορά συνολικά 9 με 10 δισ. ευρώ.

Γιάννης Μηλιός: "Προβληματική" η επαναγορά
Σε δήλωσή του, ο υπεύθυνος οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Μηλιός χαρακτήρισε την επαναγορά ως τρόπο μείωσης του χρέους "προβληματική", καθώς δεν έχει ως ορίζοντα την αληθινή βιωσιμότητα του χρέους, αλλά ο τρόπος που υλοποιήθηκε από την κυβέρνηση ήταν τέτοιος που ούτε τους ταπεινούς στόχους της δεν μπόρεσε να υλοποιήσει και πρόσθεσε: "Παρ' όλα αυτά την Πέμπτη είναι πολύ πιθανό να θεωρηθεί 'επιτυχημένη', με την πρόσθεση ορισμένων μέτρων για το 1 επιπλέον δισ. που 'χρειάζεται'”.
Όπως τόνισε χαρακτηριστικά: "Η επαναγορά ομολόγων έληξε και η κυβέρνηση, αφενός δεν πέτυχε να μειώσει το χρέος όσο είχε υπολογίσει, αφετέρου, για να ικανοποιηθούν οι προσφορές, χρειάζεται η αύξηση του ποσού που θα έχει στη διάθεσή της η Ελλάδα για τις επαναγορές κατά 1,29 δισ. ευρώ".

Ολος ο κόσμος είναι ένα πεδίο μάχης κατά Φιντέλ Κάστρο



Οι Καλαρρύτες από την Πολιάνα

26/11/2012] Ομιλία σε εκδήλωση της ΚΟΕ με θέμα: "Πώς μπορούμε να φτάσουμε σε ένα ξέφωτο μετά την τρόικα;"

Γιάννη Δραγασάκη

Βρισκόμαστε στον πρόλογο ενός νέου κύκλου ανατροπών και ρήξεων
Ευχαριστώ για την πρόσκληση να συμμετάσχω στη σημερινή συζήτηση. Πάντα πίστευα, και πολύ περισσότερο σήμερα, ότι στον ΣΥΡΙΖΑ έχουμε ανάγκη από χώρους διαλόγου και ευκαιρίες για διάλογο. Ιδιαίτερα τώρα που έχουμε τόσα καινούρια θέματα να σκεφτούμε να κάνουμε συνθέσεις και να προσχωρήσουμε σε επιλογές.
Θα ήθελα αρχικά να αναφέρω τέσσερα χαρακτηριστικά της κρίσης, όπως τα αντιλαμβάνομαι, τα οποία μας προσδιορίζουν και ορισμένα συστατικά της στρατηγικής εξόδου απ’ αυτήν.
Το πρώτο έχει να κάνει με αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε ιστορικό βάθος της κρίσης. Βεβαίως η κρίση άρχισε το 2008, επιδεινώθηκε με το μνημόνιο, αλλά νομίζω ότι θα συμφωνήσουμε στο ότι με την κρίση αυτή βγήκαν στην επιφάνεια μια σειρά από διαρθρωτικά προβλήματα, ανισορροπίες και αντιθέσεις που έχουν αρκετά μεγάλο ιστορικό βάθος. Ορισμένοι ταύτισαν την κρίση με την πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ την τελευταία δεκαετία. Η ερμηνεία αυτή όμως δεν είναι επαρκής. Άλλοι, πάλι, είπαν ότι για την κρίση ευθύνεται το ευρώ.

Ανάμεσα Γαλαρόκαμπο και Στρούντζι

Όμως και το δημόσιο χρέος αλλά και άλλα προβλήματα προϋπήρξαν της ένταξής μας στο ευρώ. Χωρίς λοιπόν να προχωρήσω σε εκτενέστερη ανάλυση, λέω ότι η κρίση που ζούμε έχει ιστορικό βάθος μεγάλο, το οποίο φθάνει μέχρι τη μεταπολίτευση και πέρα απ’ αυτήν. Έχει να κάνει με τον τρόπο που έγινε η ανατροπή της χούντας, αλλά, από ορισμένες απόψεις, φτάνει και πιο πίσω, στον τρόπο με τον οποίο οικοδομήθηκε το ελληνικό κράτος μετά τον εμφύλιο πόλεμο από τους νικητές του. Αν δούμε π.χ. το φορολογικό σύστημα, αν δούμε τη συγκρότηση του κράτους και της παραγωγικής δομής θα διαπιστώσουμε ότι σήμερα στην πραγματικότητα ζούμε τις συνέπειες επιλογών που έγιναν τη δεκαετία του ’70 ή ακόμη και του ’50. Αυτό σημαίνει ότι για να βγούμε από την κρίση θα απαιτηθούν βαθιές και μακράς πνοής αλλαγές. Πρέπει να σκεφτούμε από την αρχή τη συγκρότηση της κοινωνίας, τα «βάθρα» της, τις αξίες της, την προοπτική της.
Το δεύτερο χαρακτηριστικό αφορά στις αιτίες και τους υπεύθυνους της κρίσης. Πρωτογενώς οι αιτίες της κρίσης που ζούμε είναι ενδογενείς. Είναι αιτίες που έχουν να κάνουν με τη συγκρότηση και τον τρόπο διαμόρφωσης και ανάπτυξης του ελληνικού καπιταλισμού, του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού. Όμως σημαντικό ρόλο έπαιξαν και εξωγενείς αιτίες της κρίσης. Σχηματοποιώντας δηλαδή θα έλεγα ότι η κρίση ωριμάζει και γεννιέται μέσα στο ελληνικό καπιταλιστικό σύστημα, όμως επιτείνεται και επιδεινώνεται λόγω της αρχιτεκτονικής του ευρώ και των αποφάσεων των Βρυξελλών, αλλά και των ελληνικών κυβερνήσεων, και τρίτον μετατρέπεται σε καταστροφή με την εφαρμογή του μνημονίου. Αυτά τα τρία επίπεδα των αιτιών θα πρέπει να ληφθούν υπόψη κατά το σχεδιασμό της εξόδου από την κρίση. Η ακύρωση του μνημονίου, με όποιον τρόπο κι αν γίνει, είναι μια από τις προϋποθέσεις της εξόδου από την κρίση. Δεν πρέπει δηλαδή να ταυτίζουμε την ακύρωση του μνημονίου με την άρση των συνεπειών που η πολιτική του μνημονίου δημιουργεί στο κοινωνικό σύνολο.

Επίσης, τις αιτίες και τις ευθύνες μπορούμε να τις δούμε και στο επίπεδο της κουλτούρας και στο επίπεδο ευρύτερων συμπεριφορών, αλλά κυρίως πρέπει να τις αναζητήσουμε στην πολιτική οικονομία της περιόδου. Δηλαδή στην πολιτική που ασκήθηκε, στα συμφέροντα που υπηρετήθηκαν, στις δυνάμεις που άσκησαν αυτή την πολιτική, σ’ αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε ‘συνασπισμό συμφερόντων’.

Οι κίνσορες

Νομίζω λοιπόν ότι ο κύριος υπεύθυνος είναι ο ‘συνασπισμός συμφερόντων’, το κοινωνικό μπλοκ που διαμορφώθηκε υπό την επήρεια και της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και απετέλεσε την κοινωνική βάση του δικομματισμού. Άρα η ανατροπή αυτού του ‘συνασπισμού συμφερόντων’ και η δημιουργία ενός νέου κοινωνικού μπλοκ με πυρήνα τον κόσμο της εργασίας πρέπει να αναχθεί σε βασικό στόχο και προϋπόθεση της δικής μας στρατηγικής εξόδου από την κρίση.
Το τρίτο χαρακτηριστικό είναι οι διαστάσεις της κρίσης. Η κρίση είναι ένα φαινόμενο δυναμικό, ακριβώς γιατί είναι κοινωνικό φαινόμενο. Επηρεάζεται από την πολιτική που ασκείται αλλά και από τους κοινωνικούς αγώνες. Αρχίσαμε με μια διαδοχή κρισιακών γεγονότων. Το «γεγονός» του χρέους, το «γεγονός» των τραπεζών, το «γεγονός» των δημόσιων ελλειμμάτων. Έχουμε φθάσει όμως σε μια κατάσταση που μοιάζει με αυτό που έχει περιγράψει ο Γκράμσι μετά την κρίση του ’29, στην οποία δεν έχουμε πια κρίση γεγονότων αλλά έχουμε κρίση της ίδιας της εξέλιξης. Σε κρίση, δηλαδή, βρίσκεται η συνολική εξέλιξη, η ίδια η προοπτική της κοινωνίας, αλλά και η προοπτική της Ευρώπης και η προοπτική του κόσμου. Αυτό σημαίνει ότι την έξοδο πρέπει να την κατανοήσουμε με έναν τρόπο «ολιστικό», όχι με την έννοια ότι μπορούμε μια κι έξω να τελειώσουμε με την κρίση, αλλά ότι πρέπει ταυτόχρονα να πλήττονται, ει δυνατόν, όλες οι εστίες της κρίσης που αλληλοτροφοδοτούν η μια την άλλη λόγω των φαύλων κύκλων που έχουν δημιουργηθεί.
Το τέταρτο χαρακτηριστικό της κρίσης είναι ότι αυτή είναι ταυτόχρονα εθνική, ευρωπαϊκή και παγκόσμια. Υπάρχει μια διαπλοκή ανάμεσα στα τρία επίπεδα που δεν μας επιτρέπει παρά μόνο μεθοδολογικά και μόνο στιγμιαία να αποσπάσουμε το ένα από το άλλο. Είναι μια κρίση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ, μια κρίση της νεοφιλελεύθερης ευρωπαϊκής ενοποίησης υπό την ηγεμονία της Γερμανίας, αλλά είναι και μια κρίση του ελληνικού καπιταλισμού. Και αυτά τα τρία επίπεδα, λόγω ακριβώς της παγκοσμιοποίησης και της δομικής αλληλεξάρτησης που έχει διαμορφωθεί, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα. Επομένως, το «ξέφωτο» πρέπει να το φανταστούμε και στα τρία αυτά επίπεδα ως ένα νεοφιλελεύθερο «ξέφωτο».
Έρχομαι τώρα στο θέμα του πώς φθάνουμε σ’ αυτό το «ξέφωτο».

Europe Park in Nederland

Πρώτη προϋπόθεση είναι να φύγει αυτή η κυβέρνηση. Δηλαδή δεν πρέπει να θεωρούμε δεδομένη την επόμενη μέρα. Προσωπικά, δεν συμμερίζομαι τη θεωρία του «ώριμου φρούτου» ούτε συμμερίζομαι απόψεις που λένε ότι για να μας δοκιμάσει το σύστημα θα «μας δώσει» για λίγο την εξουσία. Υπάρχουν πολλά ιστορικά παραδείγματα όπου για να μην παραδώσει το σύστημα την εξουσία οδηγήθηκε σε εκτροπές. Δυσκολεύομαι να βρω παράδειγμα όπου οικειοθελώς παραδίδεται η εξουσία.
Επομένως η επόμενη μέρα είναι στόχος προς κατάκτηση. Εδώ έχουμε ένα δίλημμα: τι να πρωτοκάνουμε. Η αμηχανία της Αριστεράς, κατά τη δική μου άποψη, σε μεγάλο βαθμό, είναι αποτέλεσμα της συνύπαρξης αντιφατικών αιτημάτων και αναγκών που πρέπει ταυτόχρονα να αντιμετωπίσουμε. Να αναπτύξουμε λοιπόν το κίνημα που θα ανατρέψει την κυβέρνηση ή να προετοιμασθούμε για την επόμενη μέρα; Η απάντηση βεβαίως είναι ότι πρέπει να κάνουμε και τα δύο ταυτόχρονα.

Νομίζω ότι αυτό δείχνει την ανάγκη ύπαρξης ενός συνολικού σχεδίου. Μόνο με ένα συνολικό σχέδιο, που θα συνδυάζει αυτά και άλλα αντιφατικά καθήκοντα, μπορούμε να προχωρήσουμε. Και νομίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις αδυναμίες και τις ελλείψεις, είναι στη λογική ενός τέτοιου συνολικού σχεδίου. Εννοώ ότι ταυτόχρονα πρέπει να παλεύουμε από σήμερα και να φέρνουμε στο σήμερα τα καθήκοντα της επόμενης μέρας, και στο επίπεδο της οικοδόμησης του υποκειμένου, και στο επίπεδο των συμμαχιών, αλλά και στο επίπεδο των προτάσεων και των λύσεων. Δεν πρέπει να περιμένουμε δηλαδή να συμβεί το «γεγονός» για να διαπιστώσουμε ότι έχουμε πχ. πρόβλημα έλλειψης φαρμάκων. Δεν πρέπει να περιμένουμε να συμβεί το «γεγονός» για να διαπιστώσουμε ότι η χώρα δεν έχει εξασφαλισμένη την επάρκεια καυσίμων. Πρέπει από σήμερα να διαμορφώσουμε τις αναγκαίες πολιτικές. Από σήμερα να πρωτοστατούμε σε πρωτοβουλίες οργάνωσης και ανάπτυξης κινημάτων, δομών αλληλεγγύης, όπως πολύ σωστά ήδη κάνουμε. Πρέπει από σήμερα να δημιουργούμε ομάδες εργασίας, επιτροπές ανασυγκρότησης παντού, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε περιοχή της χώρας. Δεν χρειάζεται να περιμένουμε να έρθει η επόμενη μέρα και μετά να συζητήσουμε με τους τοπικούς πληθυσμούς των περιοχών και τους τοπικούς φορείς για το τι θα κάνουμε την επόμενη μέρα. Πρέπει να φέρουμε το μέλλον στο παρόν, να το κάνουμε αντικείμενο πάλης και αυτός, νομίζω, είναι ο τρόπος που μπορούμε να συνδέσουμε το πριν με το μετά.

Δεύτερη προϋπόθεση είναι να δώσουμε με επιτυχία τη μάχη του συγκεκριμένου. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να βάλουμε νερό στο κρασί μας, όπως λένε ορισμένοι. Αντίθετα, μπορεί να χρειασθεί να βάλουμε κρασί στο νερό μας. Μπορεί δηλαδή η ίδια η ανάπτυξη, η ίδια η δυναμική της αλλαγής και της εξόδου από την κρίση να αποδείξει ότι χρειάζονται ακόμη πιο ριζοσπαστικά μέτρα από αυτά που εμείς, ως Αριστερά, έχουμε εντάξει στα προγράμματά μας. Όπως μπορεί να συμβεί και το αντίθετο. Νομίζω ότι πρέπει να είμαστε ανοιχτοί στην εξέλιξη και τη δυναμική των πραγμάτων, να ακολουθούμε και να τροφοδοτούμε την κοινωνική δυναμική και όχι να προσπαθούμε από πριν να εντάξουμε αυτή τη δυναμική σε κάποια αυθαίρετα προκαθορισμένα πλαίσια. Το βέβαιο είναι ότι πρέπει να σταματήσουμε την κατάρρευση της οικονομίας και τη λιτότητα, ότι πρέπει να βγάλουμε τη χώρα από την παγίδα του χρέους, ότι πρέπει να αρχίσουμε αμέσως τις μεγάλες αλλαγές και μετασχηματισμούς στο κράτος, στην παραγωγή, στην οικονομία, παντού.

Δεν νομίζω επίσης ότι πρέπει να τεθεί θέμα εγκατάλειψης των αρχών μας. Το θέμα που ίσως χρειάζεται μια διευκρίνιση είναι ότι το ζητούμενο δεν είναι να βάλουμε την πραγματικότητα στα δικά μας όρια. Το ζητούμενο είναι η Αριστερά να προβάλλει ένα σχέδιο που να απαντά στην πραγματικότητα που ζούμε. Από αυτή την άποψη, θα έλεγα, η κατάσταση που αντιμετωπίζουμε είναι πράγματι πρωτότυπη αλλά δεν είναι μοναδική. Αν ξαναδούμε το Κομμουνιστικό Μανιφέστο θα διαπιστώσουμε ότι η πρόκληση που είχαν τότε οι Μαρξ και Έγκελς ήταν ακριβώς η ίδια. Τι κάνουν οι κομμουνιστές σήμερα; ρωτούσε η τότε Ένωση Κομμουνιστών. Και οι Μαρξ και Έγκελς είπαν: αγωνίζονται για τους άμεσους στόχους και τα άμεσα συμφέροντα των εργαζομένων, εκπροσωπώντας ταυτόχρονα το μέλλον του κινήματος. Το ίδιο πρόβλημα μεθοδολογικά έχουμε και σήμερα. Να ορίσουμε τους άμεσους στόχους, να ορίσουμε αυτό που πολύ εύστοχα ο Λαοκράτης Βάσης σε ένα ευρύτερο επίπεδο ονόμασε «ξέφωτο». Το ίδιο πρόβλημα αντιμετώπιζε και ο Λένιν. Αν διαβάσουμε τα άρθρα του Λένιν λίγο πριν την Οκτωβριανή Επανάσταση, θα δούμε ότι ο Λένιν δεν μιλούσε με γενικές διακηρύξεις. Ο Λένιν ανέλυε διαρκώς τη «συγκεκριμένη κατάσταση» και μιλούσε για τα συγκεκριμένα καθήκοντα που απέρρεαν απ’ αυτήν. Μιλούσε «για την καταστροφή που μας απειλεί και πώς να την αντιμετωπίσουμε». Και μέσα από την αντιμετώπιση της καταστροφής προέβαλε όλο το πρόγραμμα των μπολσεβίκων, για καταγραφή και έλεγχο, για συμμετοχή, για εθνικοποίηση των τραπεζών κλπ. Ας δούμε το ΕΑΜ και από αυτή τη σκοπιά. Ο αγώνας για την επιβίωση ήταν αυτός που δημιούργησε νέους θεσμούς, νέες συνειδήσεις.

Το πρόβλημα που και σήμερα έχουμε είναι αυτό που ονομάζω «η μάχη του συγκεκριμένου». Είναι να εκφράσουμε τις αρχές μας σε άμεσα αιτήματα, συνδεδεμένα με τις ανάγκες της κοινωνίας και του λαού μας, να μεταβούμε από τις διακηρύξεις στο υλοποιήσιμο, στο συγκεκριμένο πρόγραμμα «άμεσων στόχων». Νομίζω λοιπόν ότι αυτά είναι και τα καθήκοντα του ΣΥΡΙΖΑ για την επόμενη περίοδο. Όμως δεν αρκεί να φτάσουμε στο «ξέφωτο». Πρέπει να είναι εξ αρχής ορατή η προοπτική.

Η τρίτη μάχη που έχουμε να δώσουμε λοιπόν είναι η μάχη της προοπτικής. Όπως είπα και αρχικά, η μάχη αρχίζει σε εθνικά πλαίσια. Αυτό μας είναι γνωστό από το παρελθόν και είναι πράγματι αναγκαίο να το υπενθυμίζουμε. Η έκβαση όμως της μάχης και η κατοχύρωση των αποτελεσμάτων κρίνεται όχι μόνο σε εσωτερικά πλαίσια αλλά και από τις εξελίξεις στην υπόλοιπη Ευρώπη και διεθνώς. Από αυτή την άποψη, μέρος του δικού μας αγώνα θα θεωρούσα και την προσπάθεια για τη δημιουργία μετώπου των λαών του Νότου, την προσπάθεια για δημιουργία συμμαχιών με τους εργαζόμενους των χωρών του Βορρά, προσπάθεια δηλαδή να κάνουμε πράξη το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ «ανατροπή στην Ελλάδα αλλαγή στην Ευρώπη».

Επομένως, την έξοδο από την κρίση πρέπει να την κατανοήσουμε ως ένα εθνικό σχέδιο ενταγμένο όμως σε μια συγκεκριμένη ευρωπαϊκή και παγκόσμια στρατηγική.

Το τελευταίο σημείο στο οποίο θα ήθελα να αναφερθώ είναι το θέμα των «υποκειμένων», δεδομένου ότι σ’ αυτό θα κριθούν όλα τα παραπάνω. Κατ’ αρχάς είναι το κοινωνικό υποκείμενο, αυτό που αποκαλούμε κοινωνικό μπλοκ. Η βασική παρατήρηση που θέλω να κάνω είναι ότι το κρίσιμο θέμα δεν είναι τόσο αυτό που θέτουν ορισμένοι για τα εξωτερικά όρια, δηλαδή μέχρι πού θα φτάσουν οι συμμαχίες. Διότι μπορούν να υπάρξουν μόνιμες αλλά και προσωρινές συμμαχίες ή συμμαχίες για έναν ή περισσότερους ειδικούς σκοπούς. Το πιο κρίσιμο θέμα είναι οι «πυρηνικές», οι εσωτερικές σχέσεις. Δηλαδή θα οικοδομήσουμε το κοινωνικό μέτωπο αθροίζοντας δυσαρέσκειες, αντιφατικά αιτήματα, λέγοντας «ναι σε όλα» ή θα οικοδομήσουμε το κοινωνικό μέτωπο στη βάση εφαρμοζόμενων πολιτικών, στη βάση συνθετικών πολιτικών που δικαιώνουν τα αιτήματα στη βάση μιας κοινής πολιτικής που πρέπει να οικοδομήσουμε;

Στο θέμα του ΣΥΡΙΖΑ περιορίζομαι απλώς να πω ότι δεν θεωρώ ότι μας αρκεί απλά ένας μεγαλύτερος ΣΥΡΙΖΑ, και μάλιστα ένας ως μεγαλύτερος χώρος λειτουργίας των τάσεων και των συνιστωσών. Νομίζω ότι πρέπει να σκεφθούμε εξαρχής έναν ΣΥΡΙΖΑ ποιοτικά διαφορετικό. Από τη δημοκρατία των τάσεων πρέπει να περάσουμε στη δημοκρατία των μελών. Πρέπει να σκεφθούμε έναν ΣΥΡΙΖΑ πρωτοπόρο, όχι με την έννοια ότι τα ξέρει όλα αλλά με την έννοια ότι αναγνωρίζει πως έχει να μάθει πολλά, και, για να το πετύχει αυτό, ανοίγει νέους δρόμους. Πρέπει να δημιουργήσουμε έναν ΣΥΡΙΖΑ που θα είναι η αιχμή και η δύναμη κρούσης της κοινωνίας, η δύναμη που θα σπάσει ταμπού, θα ανατρέψει νοοτροπίες και θα μπορέσει να σηκώσει την κοινωνία από τη «νιρβάνα» που έζησε τα τελευταία τριάντα χρόνια, θα την καταστήσει ικανή να κάνει συλλογικά σχέδια και να αγωνίζεται για την υλοποίησή τους.

Εάν δεχθούμε, όπως υποστήριξα, ότι η κρίση που ζούμε δεν είναι απλώς άθροισμα εθνικών κρίσεων, αν δεχθούμε ότι η κρίση είναι παγκόσμια που αναπτύσσεται με διαφορετικές ταχύτητες και ρυθμούς στα τρία αυτά επίπεδα –το εθνικό, το ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο-, τότε και η διέξοδος θα έχει μια αντίστοιχη μορφή. Δεν μπορώ να φανταστώ μια λύση του προβλήματος του χρέους π.χ. μόνο σε εθνικά πλαίσια. Το ελληνικό χρέος θα διαγραφεί μέσα από ένα ευρύτερο κίνημα, μέσα από μια ευρύτερη, ενδεχομένως, διάσκεψη, μέσα πάντως από μια διαδικασία η οποία, ανεξάρτητα αν ξεκινήσει από μια μόνο χώρα ξεχωριστά, θα δώσει βιώσιμα αποτελέσματα μόνο αν γίνει μια παγκόσμια διαδικασία. Το ίδιο ισχύει και για το νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα. Αυτό μπορεί να σπάσει σε μια χώρα, η ήττα του όμως θα γίνει οριστική μόνο αν εμπεδωθεί ευρύτερα.

  

Επομένως, μπορούμε βάσιμα να υποθέσουμε ότι βρισκόμαστε στο τέλος μιας εποχής αλλά και στον πρόλογο ενός νέου κύκλου ανατροπών, ρήξεων, ενός κύκλου τη διάρκεια του οποίου δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε, την έκβαση του οποίου δεν μπορούμε να προβλέψουμε. Μπορούμε όμως να έχουμε ως φιλοδοξία μας πρώτον αυτός ο κύκλος να αρχίσει από την Ελλάδα και δεύτερον να μπορέσουμε ως Αριστερά να βάλουμε τη σφραγίδα μας στις εξελίξεις.

Ποιοί είναι οι λύκοι και ποιοί οι κουκουλοφόροι

 

 

 Φάμπρικα εμπρησμών από την Sprider

Ημερομηνία δημοσίευσης: 04/12/2012 AΥΓΗ

Στελέχη και μέτοχοι της Sprider βρίσκονται πίσω την πυρκαγιά που ξέσπασε τον περασμένο Φεβρουάριο σε κτήριο της εταιρείας στην Ανθούσα, την οποία οι ίδιοι προκάλεσαν προκειμένου να εισπράξουν τις αποζημιώσεις από τις ασφαλιστικές εταιρείες. Στην απίστευτη αυτή διαπίστωση κατέληξε ο εισαγγελέας Πρωτοδικών Χαρ. Λακαφώσης που μετά την ολοκλήρωση της έρευνάς του άσκησε δίωξη σε βαθμό κακουργήματος στα μέλη του δ.σ. της εταιρείας! Σημειώνεται ότι η συγκεκριμένη υπόθεση είχε παρουσιαστεί από τον τύπο ως "έργο των κουκουλοφόρων" που πραγματοποιούσαν επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας ως αντίδραση στην ψήφιση του δεύτερου μνημονίου...

Διώξεις σε βαθμό κακουργήματος στα μέλη του Δ.Σ. της εταιρείας από τον εισαγγελέα Πρωτοδικών - Η φωτιά είχε παρουσιαστεί πέρυσι ως έργο κουκουλοφόρων...

Ο εισαγγελέας καταλογίζει στα αδέλφια Σάββα και Αθανάσιο Χατζηιωάννου που είναι βασικοί μέτοχοι της εταιρείας αλλά και στα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. της διοίκησης ηθική αυτουργία σε εμπρησμό, απάτη σε βάρος ασφαλιστικών εταιρειών, καθώς και απόπειρα απάτης, ενώ επίσης απαγγέλθηκαν κατηγορίες για έκρηξη και εμπρησμό σε τέσσερις συνεργάτες της επιχείρησης που φέρονται να εμπλέκονται στην προσχεδιασμένη, σύμφωνα με τον εισαγγελέα, πυρκαγιά.
Το περιστατικό είχε σημειωθεί τα ξημερώματα της 13ης Φεβρουαρίου 2012 και σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες "κουκουλοφόροι" αφού χτύπησαν και έδεσαν τον φύλακα του χώρου, δημιούργησαν πολλές εστίες φωτιάς που έφτασαν μέχρι τη δεξαμενή πετρελαίου και στον χώρο με τις ηλεκτρογεννήτριες και το σύστημα πυρανίχνευσης. Το αποτέλεσμα ήταν να καταστραφεί ολοσχερώς το κτήριο των 20.000 τετραγωνικών μέτρων. Σύμφωνα με ανακοινώσεις της εταιρείας οι ζημιές ξεπερνούσαν τα 15 εκατομμύρια ευρώ τα οποία ανέμενε να εισπράξει από τους τέσσερις διαφορετικούς ομίλους στους οποίους ήταν ασφαλισμένη. Είναι χαρακτηριστικό ότι η συγκεκριμένη πυρκαγιά, είχε προκαλέσει τις υποψίες της Πυροσβεστικής, καθώς διαπιστώθηκε ότι είχε απενεργοποιηθεί μέρος του συστήματος ασφαλείας λίγο πριν από τον εμπρησμό. Επιπλέον, ο εισαγγελέας Λακαφώσης προχώρησε στην άρση του τηλεφωνικού απορρήτου, από την οποία προέκυψε ότι οι τρεις από τους τέσσερις κατηγορουμένους για τον εμπρησμό, την επίμαχη μέρα και ώρα εκδήλωσης της φωτιάς κινούνταν στη συγκεκριμένη περιοχή.
Η πυρκαγιά στο κτήριο της Ανθούσας ήταν η τέταρτη που είχε σημειωθεί σε εγκαταστάσεις της Sprider Stores. Είχαν προηγηθεί η φωτιά, το 2004, σε αποθήκη της εταιρείας στον Άλιμο, και το 2008, οπότε κάηκαν το κατάστημα της Λυκόβρυσης αλλά και αυτό της Ερμού, που παραδόθηκε στις φλόγες τον Δεκέμβριο του 2008, στα επεισόδια που ακολούθησαν τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
ΕΙΡ. ΛΑΖ.

 

Sprider: Η επιβίωση της εταιρείας δεν εξαρτάται από τις ασφαλιστικές αποζημιώσεις. Τι απαντά για την υπόθεση του εμπρησμού

Η Sprider δεν έχει λάβει καμία επίσημη ενημέρωση από τις αρμόδιες δικαστικές Αρχές σχετικά με τις κατηγορίες που φέρονται να βαρύνουν τους μετόχους της εταιρείας κ.κ. Αθανάσιο και Σάββα Χατζηιωάννου για την πυρκαγιά που κατέστρεψε ολοσχερώς τα κεντρικά γραφεία της εταιρείας στην Ανθούσα Αττικής, διευκρινίζει σε χρηματιστηριακή ανακοίνωσή της η εταιρεία.
Σε ό,τι αφορά δε τις επιπτώσεις στη διοίκηση της εταιρείας και σχετικά με τον πρόεδρο του Δ.Σ. κ. Αθανάσιο Χατζηιωάννου, η εταιρεία διευκρίνιζει ότι είναι πρώιμο το οποιοδήποτε συμπέρασμα, δεδομένου ότι, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, η δικογραφία οδηγείται στο στάδιο της τακτικής ανάκρισης, οπότε και πρόκειται να κρίνει ο τακτικός ανακριτής εφόσον θα ασκηθεί ποινική δίωξη και κατά ποίου.
Αναλυτικότερα, σε απάντηση της από 03/12/2012 επιστολής του Χ.Α. (Α.Π. 25427) και σε συνέχεια δημοσιευμάτων του Τύπου, σύμφωνα με τα οποία οι βασικοί μέτοχοι της εταιρείας κ.κ. Αθανάσιος και Σάββας Χατζηιωάννου φέρονται να κατηγορούνται για ηθική αυτουργία σε εμπρησμό, απάτη σε βάρος των ασφαλιστικών εταιριών και απόπειρα απάτης σε βαθμό κακουργήματος σχετικά με την πυρκαγιά της 13^ης Φεβρουαρίου 2012, η οποία κατέστρεψε ολοσχερώς τα κεντρικά γραφεία της εταιρείας στην Ανθούσα Αττικής, η εταιρεία γνωστοποιεί τα ακόλουθα:





1. Όσον αφορά τις επιπτώσεις στην Διοίκηση της εταιρείας και σχετικά με τον Πρόεδρο του Δ.Σ. κ. Αθανάσιο Χατζηιωάννου είναι πρώιμο το οποιοδήποτε συμπέρασμα, δεδομένου ότι σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, η δικογραφία οδηγείται στο στάδιο της τακτικής ανάκρισης, οπότε και πρόκειται να κρίνει ο τακτικός ανακριτής εφόσον θα ασκηθεί ποινική δίωξη και κατά ποίου. Συνεπώς, κάτι τέτοιο ακόμη δεν έχει κριθεί. Εξάλλου η εταιρεία διαθέτει πληθώρα πεπειραμένων και εξειδικευμένων στελεχών τα οποία χειρίζονται την καθημερινή ροή των εργασιών. Ο κ. Σάββας Χατζηιωάννου δεν συμμετέχει με κάποιο τρόπο στην Διοίκηση της εταιρείας. Όσον αφορά την λειτουργία της εταιρείας τυχόν επιπτώσεις αναμένεται να καθοριστούν και από την στάση των πιστωτικών ιδρυμάτων από τούδε και εξής.
2. Το ύψος των ασφαλιστικών απαιτήσεων της εταιρείας από την πυρκαγιά της 13^ης Φεβρουαρίου 2012 ανέρχεται σε € 10 εκατ. περίπου. Εάν και εφόσον τα σχολιαζόμενα δημοσιεύματα έχουν υπόσταση, θεωρείται βέβαιη η καθυστέρηση της διαδικασίας καταβολής της ασφαλιστικής αποζημίωσης της ως άνω πυρκαγιάς, η οποία και αποτελεί σημαντική ένεση ρευστότητας, εντός του γενικότερου κλίματος της ταλανιζόμενης Ελληνικής Οικονομίας. Παρόλα αυτά η εταιρεία στο τρέχον επιχειρησιακό σχέδιο που έχει εκπονήσει για την περίοδο 2012 - 2017 προχωράει στην αναδιάρθρωση διοικητικών υπηρεσιών και εξορθολογισμό του δικτύου πωλήσεων χωρίς να υπολογίζει τα διεκδικούμενα ποσά, γεγονός που καταδεικνύει ότι η επιβίωση της εταιρείας δεν εξαρτάται από τις ασφαλιστικές αποζημιώσεις. Πέραν δε αυτού η όποια εκτίμηση για καταβολή της αποζημίωσης ποτέ δεν αφορούσε το έτος 2012, αλλά το πρώτο τρίμηνο του 2013, το οποίο συνεχίζει υπό όποιες συνθήκες να παραμένει μία πολύ λογική εκτίμηση.
Πέραν των ανωτέρω δεν υπάρχει άλλο γεγονός που να δύναται να επηρεάσει δυσμενώς την οικονομική θέση και περιουσιακή διάρθρωση της εταιρείας.
Σε κάθε περίπτωση η εταιρεία σκοπεύει να ενημερώσει σχετικά με τις εξελίξεις το επενδυτικό κοινό αμελλητί, αναφέρεται στην ανακοίνωση.
ΗΜΕΡΗΣΙΑ