ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 1942 «Η ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑ»
Η γερμανική κατοχή είχε επιβληθεί σε όλη τη χώρα εδώ και μερικούς μήνες, οι αρχές κατοχής και με τη βοήθεια των ντόπιων συνεργατών τους είχαν επιτάξει όλα τα αποθέματα τροφίμων ( για να τροφοδοτήσουν το ανατολικό κυρίως πολεμικό μέτωπο ). Τη δύσκολη κατάσταση την έκανε χειρότερη η βαρυχειμωνιά, χιόνι στο Κερατσίνι έβλεπα πρώτη φορά, ήμουν τότε 9 χρόνων από τότε πέρασαν δεκάδες χρόνια αλλά κάθε τέτοιες μέρες η πρωτοχρονιά του 42 ξανάρχεται στο νου μου.
Στο σπίτι για φαγητό υπήρχε μόνο λίγο καλαμποκάλευρο και λίγο χαρουπόμελο για όλη την εξαμελή οικογένεια, η μητέρα πιστή στο παραδοσιακό εορταστικό της ημέρας επέμενε με τα λίγα αυτά υλικά αντί να κάνει τη συνηθισμένη μπομπότα να κάνει μια έστω υποτυπώδη βασιλόπιτα.
Την ετοίμασε σε ένα ταψί, έβαλε και το απαραίτητο φλουρί και έπεισε τον πατέρα μου να την πάει στο φούρνο της γειτονιάς καμμιά 200αριά μέτρα απόσταση για ψήσιμο. Η μπομπότα σε αυτή τη φάση προετοιμασίας είναι αραιή, νερουλή.
Ξεκίνησε ο πατέρας μου με το ταψί προχώρησε λίγα μέτρα αλλά η χιονοθύελλα λυσσομανούσε και έπαιρνε ο αέρας τη νερουλή μπομπότα και του πιτσίλισε το παλτό, οργισμένος ο πατέρας μου γυρίζει πίσω βλαστημώντας και κατεβάζοντας καντήλια, έπεισε τη μάνα μου να παραιτηθεί από την ιδέα επιχείρηση-ψήσιμο της βασιλόπιτας.
---Καλά λέει η καημένη , θα την ψήσουμε σιγά σιγά στο μαγκάλι, έλα όμως που με αυτή τη τρεμουλιαστή φωτιά αργούσε το ψήσιμο και όλη η οικογένεια πεινασμένη γύρω από το μαγκάλι περίμενε με αγωνία να ετοιμαστεί η βασιλόπιτα.
Εγώ ο πιό μικρός της οικογένειας πλησιάζω με ένα κουτάλι και παίρνω λίγο από την άψητη ακόμα πίτα για να κόψω την πείνα μου, κάναν το ίδιο και τα μεγαλύτερα αδέλφια μου και τότε επεμβαίνει οργισμένη η μητέρα λέγοντας «εφόσον δεν έχετε υπομονή να ψηθεί σωστά η πίτα ,αφού κάνετε σαν λυσσασμένα, θα την ανακατέψω για να ψηθεί γρήγορα αλλά δεν θα γίνει πίτα θα γίνει χαλβάς πολίτικος .
Ετσι η βασιλόπιτα έγινε χαλβάς και τη φάγαμε με το κουτάλι, εγώ πάλε έμεινα και με την απορία σε ποιόν έπεσε το φλουρί.
Έπεσαν σαν κλαράκια στις επιλογές των ισχυρών χιλιάδες πατριώτες μας από την πείνα και τις κακουχίες εκείνου του χειμώνα. Τέλος εκείνη τη πρωτοχρονιά δεν ακούστηκε ούτε ψιθυριστά «Χρόνια πολλά και καλή χρονιά»
08-12-2008
Στέλιος Βάρναλης
Μηχανουργός, συνταξιούχος ΙΚΑ.
Η γερμανική κατοχή είχε επιβληθεί σε όλη τη χώρα εδώ και μερικούς μήνες, οι αρχές κατοχής και με τη βοήθεια των ντόπιων συνεργατών τους είχαν επιτάξει όλα τα αποθέματα τροφίμων ( για να τροφοδοτήσουν το ανατολικό κυρίως πολεμικό μέτωπο ). Τη δύσκολη κατάσταση την έκανε χειρότερη η βαρυχειμωνιά, χιόνι στο Κερατσίνι έβλεπα πρώτη φορά, ήμουν τότε 9 χρόνων από τότε πέρασαν δεκάδες χρόνια αλλά κάθε τέτοιες μέρες η πρωτοχρονιά του 42 ξανάρχεται στο νου μου.
Στο σπίτι για φαγητό υπήρχε μόνο λίγο καλαμποκάλευρο και λίγο χαρουπόμελο για όλη την εξαμελή οικογένεια, η μητέρα πιστή στο παραδοσιακό εορταστικό της ημέρας επέμενε με τα λίγα αυτά υλικά αντί να κάνει τη συνηθισμένη μπομπότα να κάνει μια έστω υποτυπώδη βασιλόπιτα.
Την ετοίμασε σε ένα ταψί, έβαλε και το απαραίτητο φλουρί και έπεισε τον πατέρα μου να την πάει στο φούρνο της γειτονιάς καμμιά 200αριά μέτρα απόσταση για ψήσιμο. Η μπομπότα σε αυτή τη φάση προετοιμασίας είναι αραιή, νερουλή.
Ξεκίνησε ο πατέρας μου με το ταψί προχώρησε λίγα μέτρα αλλά η χιονοθύελλα λυσσομανούσε και έπαιρνε ο αέρας τη νερουλή μπομπότα και του πιτσίλισε το παλτό, οργισμένος ο πατέρας μου γυρίζει πίσω βλαστημώντας και κατεβάζοντας καντήλια, έπεισε τη μάνα μου να παραιτηθεί από την ιδέα επιχείρηση-ψήσιμο της βασιλόπιτας.
---Καλά λέει η καημένη , θα την ψήσουμε σιγά σιγά στο μαγκάλι, έλα όμως που με αυτή τη τρεμουλιαστή φωτιά αργούσε το ψήσιμο και όλη η οικογένεια πεινασμένη γύρω από το μαγκάλι περίμενε με αγωνία να ετοιμαστεί η βασιλόπιτα.
Εγώ ο πιό μικρός της οικογένειας πλησιάζω με ένα κουτάλι και παίρνω λίγο από την άψητη ακόμα πίτα για να κόψω την πείνα μου, κάναν το ίδιο και τα μεγαλύτερα αδέλφια μου και τότε επεμβαίνει οργισμένη η μητέρα λέγοντας «εφόσον δεν έχετε υπομονή να ψηθεί σωστά η πίτα ,αφού κάνετε σαν λυσσασμένα, θα την ανακατέψω για να ψηθεί γρήγορα αλλά δεν θα γίνει πίτα θα γίνει χαλβάς πολίτικος .
Ετσι η βασιλόπιτα έγινε χαλβάς και τη φάγαμε με το κουτάλι, εγώ πάλε έμεινα και με την απορία σε ποιόν έπεσε το φλουρί.
Έπεσαν σαν κλαράκια στις επιλογές των ισχυρών χιλιάδες πατριώτες μας από την πείνα και τις κακουχίες εκείνου του χειμώνα. Τέλος εκείνη τη πρωτοχρονιά δεν ακούστηκε ούτε ψιθυριστά «Χρόνια πολλά και καλή χρονιά»
08-12-2008
Στέλιος Βάρναλης
Μηχανουργός, συνταξιούχος ΙΚΑ.
Για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι πολύ παλαιότεροι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή χρονιά με υγεία!
Καλή χρονιά γιατρέ μου, υγεία και χαρά.Ειρήνη στον κόσμο όλο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά και καλή χρονιά!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ :)
Χρόνια πολλά και νόστιμος ήταν και ο χαλβάς εκείνες τις μέρες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦοβερή ιστορία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά υπάρχουν και χειρότερα!
Και ο πόλεμος είναι το χειρότερο...
Καλή χρονιά!
Χρόνια Πολλά!
Καλή Χρονιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιρηνική και δημιουργική για όλους .
Χρόνια πολλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς, σε ορισμένα μέρη του πλανήτη, η φετεινή πρωτοχρονιά δεν ήταν πολύ διαφορετική απ' αυτήν που περιγράφεις...
ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΓΙΟΡΤΩΝ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Αυτές τις τελευταίες ημέρες του 2008 όπου γυρίζεις το κεφάλι σου ακούς ξένα κάλαντα και πολλές ευχές. Όλοι οι τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί αναφέρονται στο πνεύμα των γιορτών. Αυτό το πνεύμα που θα με βοηθήσει να ξεχάσω τα κακέκτυπα και τα σκάνδαλα (παραδικαστικό, Siemens, Ζαχόπουλος, Βατοπέδιο, τον άδικο χαμό του Αλέξη Γ.)της χρονιάς που πέρασε. Αυτό το πνεύμα που θα με βοηθήσει να ατενίσω με αισιοδοξία το μέλλον. Πειράζει που εγώ, όπως και πολύς άλλος κόσμος, δεν το νιώθω; Πειράζει που δεν μπορώ να ξεχαστώ, να ξεφαντώσω και να χαλαρώσω; Πειράζει που δεν εθελοτυφλώ; Πειράζει που είμαι τόσο προβληματισμένη για το αύριο και τα βλέπω όλα με μελανά χρώματα;
Κοιτάζω το γραμματοκιβώτιο μου. Περάσανε τα χρόνια που η αλληλογραφία μας γινότανε συχνά με συγγενείς και φίλους, με γράμματα όπου ο καθένας έγραφε τον καημό του, περιέγραφε τις ανησυχίες και τις ελπίδες του. Μοιραζόμασταν κάποιους προβληματισμούς και ευχόμασταν ολόψυχα ο καινούργιος χρόνος να μας φέρει πιο κοντά με υγεία, χαρά και προκοπή. Τώρα όλοι γράφουμε E-mail, στέλνουμε τυποποιημένες ευχές και αποξενωνόμαστε κάθε ημέρα όλο και περισσότερο. Βρίσκω μερικές κάρτες από διάφορες εταιρείες με τις οποίες συναλλάσσομαι σε μόνιμη βάση και …λογαριασμοί. Αυτές είναι οι ευχητήριες κάρτες του κυρίου Αλογοσκούφη! Δεν μιλάω για τις πιστωτικές κάρτες αυτές ας πρόσεχα και ας μην ανοιγόμουν τόσο πολύ. Αναφέρομαι στην ΔΕΗ, το ΟΤΕ, την ΕΥΔΑΠ και φυσικά στις δόσεις .Είναι για τις οικιακές συσκευές που τόλμησα να αγοράσω με δόσεις τρέφοντας την ψευδαίσθηση ότι θα μου βγει πιο φθηνά. Τρίχες κατσαρές και πράσινα άλογα!
Ανοίγω την τηλεόραση και από την πρώτη έως την τελευταία είδηση μαθαίνω για τους ταχύτερους τρόπους που έχουμε βρει για να καταστρέφουμε την ζωή μας, Ληστείες, απουσίες και απαγωγές. Τροχαία, πόλεμοι και εκρήξεις. Όλα κινούνται με κύριο μοχλό το κέρδος. Όχι το δικό μας αλλά των εταιρειών. Και των συμφερόντων.
Βγαίνω στην αγορά και θλίβομαι, κοντά στους μαγαζάτορες που ψάχνουν με το δίκαννο έναν πελάτη. Τα περισσότερα μαγαζιά στο κέντρο είναι άδεια . Η κατάσταση αλλάζει λιγάκι προς στις εργατικές συνοικίες όπου βλέπεις περισσότερο κόσμο. Κυρίως στα μαγαζιά με φθηνά προϊόντα.
Εκεί που ο έλληνας δεν εγκαταλείπει εύκολα είναι τα τρόφιμα. Στο πνεύμα της διαρκής αφθονίας που ζούσαμε τα τελευταία χρόνια υπάρχει μία κάμψη και μία συγκράτηση. Το βλέπεις κυρίως στα σουπερμάρκετ που κάποτε οι πελάτες βγαίνανε ,με τα καλάθια γεμάτα, και τώρα μόνο με μία η δύο σακούλες. Κοιτάζω τον κόσμο που προσπαθεί να βρει την πιο φθηνή λύση για το γιορτινό τραπέζι. Οι Έλληνες είναι καλά δασκαλεμένοι ,πλέον, στο να βαφτίσουν γουρουνόπουλο τις φτερούγες της κότας και φαγκρί το κατεψυγμένο βακαλάο Αλάσκας. Παρόλα ταύτα ο έλληνας δεν αφήνει εύκολα στην άκρη την έννοια του άφθονου γιορτινού τραπεζιού. Δεν πεινάει. Ακόμα!
Πως θα πείσω το γιο μου ότι η κατοχή ήταν το δράμα και ο αγώνας επιβίωσης ενός λαού ξοφλώντας τα γραμμάτια της ιστορίας; Πως θα του εξηγήσω για να καταλάβει ότι γενναίος δεν είναι αυτός που δεν φοβάται τους Γερμανούς στη τηλεόραση; Πώς να του εξηγήσω για την σύγχρονη κατοχή που επιβάλλει ο νεοφιλελευθερισμός στους λαούς χωρίς στρατιωτική εισβολή και με δημοκρατικές διαδικασίες. Τι να πω για τις σύγχρονες γενοκτονίες των κατεχόντων στους άμοιρους. Χρόνια καλά για όλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίπα να σας κάνω ποδαρικό με κάποιο από τους δεκάδες ασφαλισμένους του ΙΚΑ που παιρνει δύο συγκοινωνίες νάβρει το γιατρό του και έχει και το χάρισμα να τα λέει ομορφα και απλά. Ευχαριστώ για τις ευχές σας και σας αντεύχομαι σε όλους υγεία, να πιαστουν από αθριτικά οι γιατροί και να μην σας φτάνουν εύκολα ω΄στε να διαπρέπουμε όλοι στο χώρο της μπλογκόσφαιρας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποτε πρέπει να βγάλω τους πληρωμένους κονδυλοφόρους που υποτιμούν την νοημοσύνη μας και κάνουν το άσπρο πράσινο και μαύρο.
Αλλά πάλι λέω κακό δικό τους με λίγο πλουραλισμό στην ενημερωσή σας ΑΥΤΟΊ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΑΝΟΥΝ ΞΕΒΡΑΚΩΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΓΡΑΠΤΑ ΤΟΥΣ. ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΤΟΥς ΙΠΠΟΤΕΣ ΘΑ ΞΑΝΑΛΕΜΕ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥΣ,ΘΑ ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΣΤΙς ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΑ ΓΡΑΠΤΑ ΤΟΥΣ,ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ έτσι καλύτεροι.
Κανείς δεν ξεχνάει τίποτα καλή μου Ευγενία,χωρίς ανάσα Κοιτα πως κλαίει ο Ουρανός..........
την Νεα χρονια θα κυνηγησω την Ουτοπια
ΑπάντησηΔιαγραφήδηλαδη
αγαπη
ειρηνη
επιτυχια
πλουτο
καταξιωση
ευθυκρισια
υγεια
ευγενεια
και αλλα πολλα
Εσυ;