του Δημήτρη Κουμάνταρου.
Ιούλιος 13, 2008
Λέμε ότι κάτι είναι σε κρίση, όταν κρίνουμε πως κάτι δεν πάει καλά και μας προκαλεί ανησυχία.
Επειδή η ανθρώπινη ζωή είναι πάντα, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, ατελής κι επειδή η διαπίστωση της κρίσης είναι συνυφασμένη με την ανθρώπινη κριτική-διανοητική ικανότητα, πάντα θα υπάρχει κάποιου είδους κρίση.
Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν στιγμές, που η κρίση αυτή διαπιστώνεται με πιό έντονο κι επιτακτικό τρόπο από ότι άλλες φορές.
Σήμερα η κρίση της ελληνικής κοινωνίας και του ελληνικού πολιτικού συστήματος είναι πανθομολογούμενη. Όλοι ή τουλάχιστον οι περισσότεροι κρίνουν, πως κάτι δεν πάει καλά.
Δεν συμφωνούν όλοι στο τι δεν πάει καλά, στα αίτια της κρίσης. Σημειωτέον ότι για να βγείς από μια κρίση πρέπει να εντοπίσεις ορθά τα αίτιά της και να τα εξουδετερώσεις.
Άλλοι λοιπόν λένε, πως το αίτιο είναι η πολύχρονη προηγούμενη διακυβέρνηση από το ΠΑΣΟΚ. Άλλοι η σημερινή διακυβέρνηση από τη Ν.Δ.
Λέμε ότι κάτι είναι σε κρίση, όταν κρίνουμε πως κάτι δεν πάει καλά και μας προκαλεί ανησυχία.
Επειδή η ανθρώπινη ζωή είναι πάντα, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, ατελής κι επειδή η διαπίστωση της κρίσης είναι συνυφασμένη με την ανθρώπινη κριτική-διανοητική ικανότητα, πάντα θα υπάρχει κάποιου είδους κρίση.
Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν στιγμές, που η κρίση αυτή διαπιστώνεται με πιό έντονο κι επιτακτικό τρόπο από ότι άλλες φορές.
Σήμερα η κρίση της ελληνικής κοινωνίας και του ελληνικού πολιτικού συστήματος είναι πανθομολογούμενη. Όλοι ή τουλάχιστον οι περισσότεροι κρίνουν, πως κάτι δεν πάει καλά.
Δεν συμφωνούν όλοι στο τι δεν πάει καλά, στα αίτια της κρίσης. Σημειωτέον ότι για να βγείς από μια κρίση πρέπει να εντοπίσεις ορθά τα αίτιά της και να τα εξουδετερώσεις.
Άλλοι λοιπόν λένε, πως το αίτιο είναι η πολύχρονη προηγούμενη διακυβέρνηση από το ΠΑΣΟΚ. Άλλοι η σημερινή διακυβέρνηση από τη Ν.Δ.
Άλλοι η κυριαρχία του δικομματικού συστήματος. Άλλοι η πολιτική του νεοφιλελευθερισμού. Άλλοι η ύπαρξη του καπιταλιστικού συστήματος. Άλλοι οι εγγενείς αδυναμίες της νεοελληνικής κοινωνίας και του νεοελληνικού κράτους από τη στιγμή της συγκρότησής τους. 
Είναι στην ίδια κρίση με την ελληνική κοινωνία και το ελληνικό πολιτικό σύστημα, άλλες χώρες που κυβερνώνται με κυβερνήσεις ίδιου ιδεολογικοπολιτικού προσανατολισμού, με την ίδια γενική πολιτική, με το ίδιο σύστημα;
Έχουν τις ίδιες επιδόσεις στην παιδεία, στη διαφθορά, στην ακρίβεια, στην ψαλίδα των αμοιβών, στη δικαιοσύνη, στην προστασία του περιβάλλοντος, στην αυθαίρετη δόμηση, στη λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών, στην απουσία εθνικής στρατηγικής κ.ο.κ.;
Έχουν τις ίδιες επιδόσεις στην άγονη κοκορομαχία, στο φανατισμό, στην προχειρότητα, στο αλώνισμα λαμόγιων και πρακτόρων, στην αυθαιρεσία, στη συγκάλυψη, στην έλλειψη αλληλοσεβασμού των πολιτών, στην αίσθηση συμμετοχής και συνευθύνης τους στη διαχείρηση των κοινών κ.ο.κ.;
Δεν είμαι οπαδός της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ, του δικομματικού συστήματος, του νεοφιλελευθερισμού, του καπιταλιστικού συστήματος. Ούτε οπαδός της θεωρίας να ακολουθήσει η Ελλάδα σχηματικά, δηλαδή τεμπέλικα και δίχως αυτοθέσπιση, πρότυπα λειτουργίας άλλων χωρών με διαφορετικές ιδιαιτερότητες κι άλλες ιστορικές διαδρομές. Εξ’ άλλου κι αυτά τα πρότυπα βρίσκονται με άλλους ή παρεμφερείς τρόπους και σε διαφορετικό βαθμό σε κρίση, όπως κι ολόκληρος ο παγκόσμιος ανθρώπινος πολιτισμός. Μα δεν είμαι κι οπαδός της υποκρισίας, της ανειλικρίνειας, της εθελοτυφλίας, του αναθέματος, του βολέματος.
Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ. Έχουμε άλλη επιλογή; Θέλει, μεταξύ άλλων: Ειλικρίνεια κι όχι κομματική και σε τελευταία ανάλυση στενόμυαλη υπαρξιακή σκοπιμότητα. Συγκεκριμμένη ανάλυση της συγκεκριμμένης κατάστασης. Συνευθύνη, συμμετοχή των πάντων.
Είναι στην ίδια κρίση με την ελληνική κοινωνία και το ελληνικό πολιτικό σύστημα, άλλες χώρες που κυβερνώνται με κυβερνήσεις ίδιου ιδεολογικοπολιτικού προσανατολισμού, με την ίδια γενική πολιτική, με το ίδιο σύστημα;
Έχουν τις ίδιες επιδόσεις στην παιδεία, στη διαφθορά, στην ακρίβεια, στην ψαλίδα των αμοιβών, στη δικαιοσύνη, στην προστασία του περιβάλλοντος, στην αυθαίρετη δόμηση, στη λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών, στην απουσία εθνικής στρατηγικής κ.ο.κ.;
Έχουν τις ίδιες επιδόσεις στην άγονη κοκορομαχία, στο φανατισμό, στην προχειρότητα, στο αλώνισμα λαμόγιων και πρακτόρων, στην αυθαιρεσία, στη συγκάλυψη, στην έλλειψη αλληλοσεβασμού των πολιτών, στην αίσθηση συμμετοχής και συνευθύνης τους στη διαχείρηση των κοινών κ.ο.κ.;
Δεν είμαι οπαδός της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ, του δικομματικού συστήματος, του νεοφιλελευθερισμού, του καπιταλιστικού συστήματος. Ούτε οπαδός της θεωρίας να ακολουθήσει η Ελλάδα σχηματικά, δηλαδή τεμπέλικα και δίχως αυτοθέσπιση, πρότυπα λειτουργίας άλλων χωρών με διαφορετικές ιδιαιτερότητες κι άλλες ιστορικές διαδρομές. Εξ’ άλλου κι αυτά τα πρότυπα βρίσκονται με άλλους ή παρεμφερείς τρόπους και σε διαφορετικό βαθμό σε κρίση, όπως κι ολόκληρος ο παγκόσμιος ανθρώπινος πολιτισμός. Μα δεν είμαι κι οπαδός της υποκρισίας, της ανειλικρίνειας, της εθελοτυφλίας, του αναθέματος, του βολέματος.
Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ. Έχουμε άλλη επιλογή; Θέλει, μεταξύ άλλων: Ειλικρίνεια κι όχι κομματική και σε τελευταία ανάλυση στενόμυαλη υπαρξιακή σκοπιμότητα. Συγκεκριμμένη ανάλυση της συγκεκριμμένης κατάστασης. Συνευθύνη, συμμετοχή των πάντων.
Διάλογο, μελέτη, προγραμματισμό, μετριοφροσύνη.
Αξιοποίηση όλου του διαθέσιμου δημιουργικού δυναμικού της κοινωνίας. Μεταβολή προς μια συλλογική, συμμετοχική, αντιδογματική κατεύθυνση της νοοτροπίας όλων μας. Μεταρρύθμιση, αναγέννηση, επανίδρυση της χώρας σε όλους τους τομείς και δημιουργικό προσανατολισμό της μέσα στο σύγχρονο διεθνές πλαίσιο.
Ας μη μεταθέσουμε άλλο το κόστος και τη δυσκολία της συνευθύνης, της πράξης, στο μονομερή λεκτικό καταμερισμό της υπαιτιότητας.
Η μονομέρεια είναι λυτρωτική, πρόσκαιρα, μόνο για αυτόν που τη φαντάζεται.
Ιδού λοιπόν η Ελλάδα, ιδού ο κόσμος, ιδού και το πήδημα. Ή το ξόρκισμα.
Ας μη μεταθέσουμε άλλο το κόστος και τη δυσκολία της συνευθύνης, της πράξης, στο μονομερή λεκτικό καταμερισμό της υπαιτιότητας.
Η μονομέρεια είναι λυτρωτική, πρόσκαιρα, μόνο για αυτόν που τη φαντάζεται.Ιδού λοιπόν η Ελλάδα, ιδού ο κόσμος, ιδού και το πήδημα. Ή το ξόρκισμα.
Δε νομίζω ότι συγκρίσεις με άλλες χώρες θα φέρουν ασφαλή συμπεράσματα. Μάλλον αντεπιστημονικές και απλές ιδέες θα φέρουν στο τραπέζι. Κάθε λαός θεωρεί ότι το πολιτικό του σύστημα είναι χαλασμένο (βλ. αποχή σε εκλογές στη Γαλλία, την Αγγλία, τη Γερμανία κτλ). Όλοι έχουν παράπονα. Δυστυχώς, μετά από χρόνια επαινούμε εκείνους που κάποτε κατηγορούσαμε βλέποντας ανενδοίαστα το παρόν με αρνητικό μάτι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο εξωτερικό -και μόνο τη Δύση ως αντανάκλαση το ιδεατού τάχα πολιτικού συστήματος- το βλέπουμε εξωραϊσμένο από έξω και όχι από τα μέσα -ακόμα και εκέινοι που διέμειναν εκέι. Βλέπουμε ό,τι αστράφτει και όχι ό,τι βρωμάει γιατι απέχουμε, γιατι αδιαφορούμε για τα αρνητικά.
Στην ερώτησή σου, απαντώ θετικά. Και στο εξωτερικό υπήρξαν ανάλογες κρίσεις. Και μιλάμε μόνο για αναλογία. Συμφωνώ όμως ότι κάποτε πρέπει κι εμείς οι ίδιοι να αναζητήσουμε τα πραγματικά αίτια, χωρίς μισαλλοδοξία, έτοιμοι να αλλάξουμε τον τροπο σκέψης μας και συμπεριφοράς μας ακόμα.
Αν απορρίψουμε την αβάστακτη μονοκομματική αυτοδυναμία αγαπητέ δείμο,που μόνο φθορά προσέφερε στο τόπο, ΘΕΛΟΥΜΕ 10ΕΤΙΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΩΝ.Διάολε τα συμφέροντα μιάς ολιγαρχίας εις βάρος των υπολοίπων ολων 97% είναι εμφανής. Το νοικοκυριό με θεσμούς και προγραμματισμό πιστεύω θα συσπειρώσειδυνάμεις που σήμερα υπνώσουν. Θα προσπαθήσω τον επόμενο πεντάμηνο να το εξειδικεύσω αναλυτικότερα. Μου έκανε εντύπωση και το άρθρο του Δρεττάκη νομίζω την Τετάρτη για τις διακομματικές επιτροπές πάνω στην υπογονιμότητα που παρόλο το κοινό πόρισμα από το 1993 αδρανεί η εφαρμογή. Να το πούμε ευθέως έχουμε καταντήσει χώρα πειρατών που λοιμαίνονται αντιδημοκρατικά τα μονοκομματικά κράτη ΝΔ και ΠΑΣΟΚ γιαυτό "οι επιδόσεις" στη διαφορά ,την κακοδιαχείρηση, την αναξιοκρατία. Τα ίδια τα κόμματα χρειάζονται δημοκρατικούς θεσμούς και ειδικά το ΚΚΕ πολιτική συμμαχιών αλλιώς φέρει βαρειά ευθύνη απέναντι στους έντιμους αγωνιστές που το περιβάλλουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρειαζόμαστε μια νέα μεταπολίτευση τώρα και οχι την στείρα θέση του Σύριζα οτι ας γκρεμιστούν όλα για να κερδίσουμε εμείς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Κώστας Σκανδαλίδης διατύπωσε μια τέτοια θέση και είναι πολύ σωστή...
Ενας καλός νοικοκύρης χωρίς κομματικές παρωπίδες θάβλεπε ότι από την ελληνική κοινωνία λείπουν 35 δις ευρώ από το χρηματηστήριο, 32 δις από τα εξοπλιστικά Τσοχό-Παπαγεωργίου 19 δις από την Ολυμπιάδα Σημίτη, 7 δις χρεωστούμενα από τους δυό στο ΙΚΑ 1,5 δις τα σοδομιμένα ομόλογα, 0,5 δις τουλάχιστον τα κατά Ζαχόπουλο πάθη, χώρια η ενεργειακή απραξία, η ναυτιλιακή ανασφάλεια, η βιομηχανική ασυδοσία, η παράδοση των τροφίμων σε 3 ολιγοπώλεια και οι 25000 νοικιαζόμενοι εργαζόμενοι με νόμο του Σημίτη του 2001. Εμείς οι άλλοι , ο σύριζα είναι πολύ μικρός από μόνος του έχουμε διάθεση να διορθώσουμε κακώς κείμενα, και να σου βάλω εγώ αγιογράφε του Σκανδαλίδη και αυτόν μέσα. Πάντα με βάσει προγραμματικές θέσεις που να στηρίζονται σε κίνημα, αλλιώς, μια απεργία φορτηγατζίδων και πάπαλα, την ξέρεις την Φραγκοκρατία στη...Χιλή;
ΑπάντησηΔιαγραφήΡοϊδη έχεις πρόχειρο ένα μικρό κοστολόγιο τι οφείλει το παπαδαριό σε παραγωγικές και μη παραγωγικές- αφορολόγητες- επενδύσεις στην ελληνική κοινωνία;;. Ξέχασα και τον Αλογοσκούφη που πιστώνεται 21δις πρόσφατη εισφοροδιαφυγή. Ετσι ξέρω και γω να κυβερνάω.... συγνώμη να σας παίζω μια παρτίδα τέννις ήθελα να πώ,!
ΑπάντησηΔιαγραφή