Μάχες, νίκες, ήττες, συμβιβασμοί και... νέες διαπραγματεύσεις

Μάχες, νίκες, ήττες, συμβιβασμοί και... νέες διαπραγματεύσεις Αγουρίδης Γιάννης | ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΥΓΗ ΤΗΝ 25.12.2015 Μάχες, νίκες, ήττες, συμβιβασμοί και... νέες διαπραγματεύσεις Του Γιάννη ΑΓΟΥΡΙΔΗ

Αναμφίβολα, η χρονιά που εκπνέει σε λίγες ημέρες τα είχε όλα, σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, για τη χώρα μας. Πρώτη φορά κυβέρνηση με κορμό την Αριστερά, τον νεότερο Έλληνα πρωθυπουργό, εκλογές, σκληρές διαπραγματεύσεις, δημοψήφισμα, απειλές για Grexit, τον... διάττοντα αστέρα της πολιτικής Γιάνη Βαρουφάκη, κλειστές τράπεζες, capital controls, ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών, Μνημόνιο και νέες διαπραγματεύσεις, οι οποίες θα συνεχιστούν. Αν το πρώτο επτάμηνο μπορεί να συμπυκνωθεί στη φράση του Αλέξη Τσίπρα προς τον Πολ Μέισον, για τις ανάγκες του ντοκιμαντέρ "This is a coup", "Νομίζω πως χάσαμε χρόνο. Στο τέλος μάς τελείωσαν τα χρήματα και οι δυνάμεις. Αν το ήξερα αυτό, θα είχα πάρει πιο γενναίες αποφάσεις από την αρχή", η δεύτερη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να έχει επιτύχει σταθεροποίηση της κατάστασης της χώρας, έχοντας καταστρώσει ένα πλάνο επιστροφής στην ανάπτυξη για το 2016 που βρίσκεται προ των πυλών. Η "Αυγή" της Κυριακής προχωρά σε ανασκόπηση των διαπραγματεύσεων του 2015, καταγράφοντας τις νίκες, τις ήττες, αλλά και την πορεία της κυβέρνησης Πρώτη φορά Αριστερά στην Ελλάδα 25 Ιανουαρίου 2015. Ο ΣΥΡΙΖΑ νικάει στις εκλογές με διαφορά 8,5% από τη Ν.Δ. και 149 έδρες. Ο Αλέξης Τσίπρας συγκροτεί κυβέρνηση με τους ΑΝ.ΕΛΛ. και εξαγγέλλει «διαπραγμάτευση για δίκαιη λύση», χαρακτηρίζοντας παρελθόν την τρόικα. Ακόμη, η κυβέρνηση, διά του Γιάνη Βαρουφάκη, ζητάει ένα πρόγραμμα - γέφυρα, ώστε να δοθεί χρόνος για αναδιάρθρωση του χρέους. Ναι στη σύγκρουση με την τρόικα λένε 7 στους 10 Έλληνες. Οι ξένοι οίκοι θεωρούν πιστωτικά αρνητική την εκλογή ΣΥΡΙΖΑ και προαναγγέλλουν υποβαθμίσεις. Μία ημέρα μετά τις εκλογές, η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ δηλώνει ότι η Ευρωζώνη έχει κανόνες και η Ελλάδα δεν μπορεί να ζητήσει ειδική μεταχείριση.

Ουάου... Στις 28 Ιανουαρίου πραγματοποιείται συνάντηση Τσίπρα με τον τότε "αμήχανο" πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς, με τον δεύτερο να εύχεται να "παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρώπη". Στις 29 Ιανουαρίου, ο τότε υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης συναντάται με τον πρόεδρο του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ, με τον πρώτο να αναφέρει για την τρόικα ότι "εμείς, με αυτήν τη σαθρά δομημένη επιτροπή δεν θα συνεργαστούμε". Ο Ολλανδός... γεωπόνος, εκνευρισμένος βγάζει το ακουστικό που είχε για τη μετάφραση ψιθυρίζοντας στο αυτί του υπουργού "Μόλις σκότωσες την τρόικα», με τον Γιάνη να απαντά το περίφημο "Ουάου". Συμφωνία - γέφυρα Το πρώτο σοκ των αγορών διαδέχεται η αισιοδοξία της διαπραγμάτευσης για συμφωνία - γέφυρα. Ο Ομπάμα καλεί την Ευρώπη να ξεφύγει από τη λιτότητα και η τηλεφωνική επικοινωνία με τον Τσίπρα ερμηνεύεται ως έμμεση στήριξη. Ξεκινούν οι διεθνείς επαφές Βαρουφάκη με Σαπέν (Γάλλο ΥΠΟΙΚ), Ντάισελμπλουμ, Βίζερ (πρόεδρος EWG) κ.ά., αλλά και του Τσίπρα με ομολόγους του, με τον Ιταλό πρωθυπουργό Ματέο Ρέντζι να του χαρίζει μια γραβάτα, την οποία ο Έλληνας πρωθυπουργός αρνείται να φορέσει μέχρι να "κουρευτεί το χρέος". Η Ελλάδα απορρίπτει τη δόση των 7 δισ. ευρώ και ζητάει συνολική διαπραγμάτευση. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γ. Δραγασάκης καθησυχάζει τους επενδυτές των τραπεζών, λέγοντας ότι δεν θα θιγούν τα συμφέροντα των ιδιωτών. Ο πρόεδρος της Ε.Ε. Ζαν Κλοντ Γιούνκερ αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο για «αλλαγές» στη συμφωνία για το χρέος και ο Ντάισελμπλουμ προειδοποιεί ότι, αν ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόσει το προεκλογικό του πρόγραμμα, θα εκτροχιάσει τον Προϋπολογισμό, ενώ γίνονται «φιλικές δηλώσεις» για χρηματοδοτική στήριξη από τη Ρωσία. Στις 4 Φεβρουαρίου, η ΕΚΤ αποφασίζει να σταματήσει να δέχεται (από τις 11/2) ως ενέχυρα τα ελληνικά ομόλογα, αφήνοντας ως κύρια πηγή χρηματοδότησης των τραπεζών τον ΕLA. Δύο 24ωρα μετά απορρίπτει και το αίτημα για έκδοση επιπλέον εντόκων και η Ευρωζώνη ξεκινά την πίεση απέναντι στο αίτημα της Αθήνας για πρόγραμμα - γέφυρα, ζητώντας παράταση του υφιστάμενου προγράμματος. Η Αθήνα αλλάζει την τακτική της για το χρέος και πλέον δεν μιλάει για «κούρεμα», αλλά για «έξυπνα εργαλεία». Στην πρώτη συνάντηση Σόιμπλε - Βαρουφάκη, οι δύο υπουργοί διαφώνησαν ανοιχτά σε όλα τα θέματα. Το EuroWorking Group ζητάει κοστολογημένα μέτρα από την Ελλάδα, ο υφυπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τίμοθι Γκάιτνερ συναντά τον Γ. Δραγασάκη και τον Γ. Στουρνάρα στην Αθήνα. Ανθρωπιστική κρίση Στις 8 Φεβρουαρίου, σε μια πολύ φορτισμένη ομιλία στη Βουλή, ο Αλέξης Τσίπρας τονίζει ότι η πρώτη προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Πρόκειται για μήνυμα το οποίο διαχέεται σε όλη την Ευρώπη. Στις Βρυξέλλες, το επεισοδιακό Eurogroup της 11ης Φεβρουαρίου δεν καταλήγει καν σε ανακοινωθέν, καθώς, με εντολή Τσίπρα, ο Βαρουφάκης δεν συναινεί. Ακολουθεί η πρώτη σύνοδος κορυφής για τον πρωθυπουργό, οπότε και συναντά για πρώτη φορά τη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ. Είναι η περίοδος που, ενόσω διεξάγονταν τεχνικές διαπραγματεύσεις και πολιτικές επαφές, ο Γιούνκερ υποστήριζε ότι οι δύο πλευρές απέχουν πολύ και από τη συμφωνία και τον πολιτικό συμβιβασμό, ο Ντάισελμπλουμ εξέφραζε την απαισιοδοξία του και θεσμικοί της Ε.Ε., όπως ο επικεφαλής της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, προσπαθούσαν να «μαζέψουν» την κινδυνολογία για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Ούτε το Eurogroup της 16ης Φεβρουαρίου έφερε αποτέλεσμα, παρά επιδείνωσε τις σχέσεις των δύο πλευρών. Η πρόταση για παράταση του προγράμματος απορρίφθηκε, ενώ ακολούθησαν αποκαλύψεις για κείμενο συμφωνίας τετράμηνης μεταβατικής περιόδου, που αποσύρθηκε την τελευταία στιγμή από τον Ντάισελμπλουμ, και στο οποίο δεν συναίνεσε, με εντολή του πρωθυπουργού, ο Βαρουφάκης. Επιστροφή του Grexit Eπενδυτικές τράπεζες, διεθνή μέσα ενημέρωσης και αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν πλέον αρχίσει να μιλούν καθημερινά για Grexit, ενώ κυβέρνηση και δανειστές προετοιμάζονται πυρετωδώς για νέο Eurogroup στις 20 Φεβρουαρίου. Η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ δηλώνει ότι «Η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη δεν αποτελεί μονόδρομο». Στις 19/2 υποβάλλεται πλέον επίσημα το αίτημα παράτασης της δανειακής σύμβασης και στο κρίσιμο Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου επιτυγχάνεται συμφωνία για τετράμηνη «γέφυρα» μέχρι το τέλος Ιουνίου. Δημιουργική ασάφεια Είναι η περίοδος της «δημιουργικής ασάφειας». Σε αυτό το χρονικό διάστημα οι δανειστές προειδοποιούσαν και η ελληνική πλευρά κέρδιζε χρόνο για διαπραγμάτευση. Σόιμπλε και Μέρκελ έκοψαν κάθε κουβέντα για εκταμίευση κεφαλαίων πριν από την ολοκλήρωση του προγράμματος και η ΕΚΤ έδωσε εντολή στις τράπεζες να σταματήσουν να αυξάνουν την έκθεσή τους σε έντοκα. Η κυβέρνηση άρχισε να μιλά για δυσκολίες αποπληρωμής των δανείων από τον Ιούλιο και παράλληλα να συγκεντρώνει τα διαθέσιμα των δημόσιων φορέων. Στο παρασκήνιο έχει ανάψει πλέον για τα καλά η συζήτηση για τρίτο πακέτο 30 - 50 δισ. ευρώ προς την Ελλάδα, ενώ σε αυτή τη συγκυρία αρχίζουν να φουντώνουν σενάρια ατυχήματος ή Grexit, στα οποία η κυβέρνηση απαντούσε με απειλές για εκλογές ή δημοψήφισμα. Στις 3 Μαρτίου, η κυβέρνηση καταθέτει στη Βουλή νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση, παρά τις αντιδράσεις των Ευρωπαίων. Δικαίωμα "ιδιοκτησίας" των μεταρρυθμίσεων Η μίνι (επταμερής) σύνοδος κορυφής για την Ελλάδα και η νέα παρέμβαση του προέδρου των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα υπέρ μιας «βιώσιμης λύσης» άνοιξαν χαραμάδα αισιοδοξίας, με τον Τσίπρα να έχει συνάντηση με Μέρκελ, Ολάντ, Ντράγκι, Τουσκ, Γιούνκερ, όπου τους ζητάει πολιτική λύση. Η κυβέρνηση κέρδισε το δικαίωμα να καταρτίσει εκείνη τη λίστα με τις μεταρρυθμίσεις, αλλά για ακόμη μια φορά δεν πήρε χρήματα. Αυτό το μικρό κύμα αισιοδοξίας είχε ημερομηνία λήξης τη συνάντηση Τσίπρα - Μέρκελ στο Βερολίνο στις 23 Μαρτίου, καθώς, παρά το καλό κλίμα που επικράτησε, η κατάσταση δεν άλλαξε. Το EuroWorking Group που ακολούθησε στις 25/3 είχε ως αποτέλεσμα η Αθήνα να χάσει και τα 1,2 δισ. ευρώ του ΤΧΣ. Κίνα και Ρωσία Οι συζητήσεις με τα τεχνικά κλιμάκια χωλαίνουν, η κυβέρνηση αναζητάει υποστήριξη από την Κίνα και τη Ρωσία και διοχετεύει σενάρια στάσης πληρωμών προς το ΔΝΤ. Οι εκροές καταθέσεων αυξάνονται, ενώ η ΕΚΤ στηρίζει μέσω του ELA, αλλά αρνείται την αύξηση του ορίου έκδοσης εντόκων. Η δήλωση του πρωθυπουργού «θα πληρώσουμε τους μισθούς και τις συντάξεις και όχι το ΔΝΤ εάν δεν πάρουμε τη δόση», αλλά και οι δηλώσεις υπουργών και στελεχών της κυβέρνησης ότι η κυβέρνηση προτιμά να πληρώσει τις εσωτερικές υποχρεώσεις της και όχι τους δανειστές χτύπησαν το καμπανάκι στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, οπότε πραγματοποιήθηκε το ταξίδι - αστραπή του Γιάνη Βαρουφάκη στη Νέα Υόρκη για συνάντηση με την Κριστίν Λαγκάρντ. Είναι ο μήνας κατά τον οποίο τα σενάρια της χρεοκοπίας επιστρέφουν δριμύτερα και η συζήτηση για το Grexit εκτραχύνεται. Η αγορά επιβαρύνεται από τη φημολογία για νέες μεγάλες αυξήσεις κεφαλαίου και σενάρια bail in στις τράπεζες. Επιπλέον, αρχίζουν να διατυπώνονται οι πρώτες εκτιμήσεις για επιστροφή της οικονομίας στην ύφεση. Από το ταξίδι Τσίπρα στη Μόσχα προκύπτουν αναφορές για έμμεση χρηματοδότηση μέσω του αγωγού Turkish Stream. Απομόνωση Βαρουφάκη Στο περιβόητο Eurogroup της 24ης Απριλίου η πρώτη εικόνα είναι πως Ελλάδα και δανειστές οδηγούνται προς τη ρήξη. Ο Γ. Βαρουφάκης απομονώνεται από τους ομολόγους του, δημοσιοποιούνται σκληροί χαρακτηρισμοί εναντίον του και η κυβέρνηση αποφασίζει να διευρύνει τη διαπραγματευτική ομάδα με Τσακαλώτο, Σαγιά, Χουλιαράκη. Είχε προηγηθεί νέα συνάντηση Τσίπρα - Μέρκελ, με την περιβόητη δήλωση «Θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί για να μη μείνει η Ελλάδα από ρευστό». Σταδιακά άρχισε να γίνεται αντιληπτή η προσπάθεια αποκατάστασης της εμπιστοσύνης μέσα από δηλώσεις, όπως, λ.χ., του Ντάισελμπλουμ ότι «Δεν αποτελεί επιλογή το Grexit» ή του Ντράγκι ότι «Η συμμετοχή στο ευρώ είναι αμετάκλητη». Ταυτόχρονα, όμως, ανοίγει η συζήτηση περί κουρέματος των ενεχύρων των ελληνικών τραπεζών. Πρόοδος πριν από την κρίση Το Eurogroup της 11ης Μαΐου ολοκληρώνεται για πρώτη φορά με σαφή «δήλωση προόδου» των διαπραγματεύσεων, αλλά ακόμη σαφέστερο είναι το μήνυμα των δανειστών ότι, αν δεν ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, δεν θα υπάρξει αποδέσμευση χρημάτων, ούτε θα ανοίξει ο διάλογος για διευθέτηση του χρέους. Ο χρόνος, πλέον, κυλά αντίστροφα για κατάληξη των διαπραγματεύσεων πριν από το τέλος Μαΐου, καθώς, κατά τον Γ. Βαρουφάκη, από εκεί και μετά θα υπάρχει πρόβλημα ρευστότητας. Το δημοψήφισμα παραμένει ως όπλο πάνω στο τραπέζι, όχι όμως υπέρ της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά των δανειστών, οι οποίοι εκτιμούν ότι ένα αποτέλεσμα υπέρ του ευρώ θα αποδυνάμωνε πλήρως τη διαπραγματευτική τακτική της Αθήνας. Πληρώνεται η δόση των 750 εκατ. ευρώ προς το ΔΝΤ και τα ταμειακά διαθέσιμα βρίσκονται στο κόκκινο. Στις 18 Μαΐου, με ένα πολυσέλιδο κείμενο που τιτλοφορείται «Σημείωμα βοήθειας για την Ελλάδα», το οποίο φτάνει σε όλους τους εμπλεκόμενους -στις διαπραγματεύσεις και τις αποφάσεις- φορείς, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θέτει τις προϋποθέσεις για να ξεκλειδώσει η βοήθεια από το EFSF προς την Ελλάδα εντός του Ιουνίου και να υπάρξει συνολική συμφωνία μέχρι το φθινόπωρο. Στο Eurogroup και τη σύνοδος κορυφής που πραγματοποιούνται στη Ρίγα [σ.σ.: στο πρώτο ο Βαρουφάκης παραδέχεται ότι καταγράφει τους συνομιλητές του] δεν βρίσκεται λύση. Ακολουθεί μπαράζ συζητήσεων χωρίς επίσης να προκύπτει λύση. Οι 47 σελίδες και το δημοψήφισμα Το χαρτί του δημοψηφίσματος άρχισε να συζητείται εντόνως μετά τη συνάντηση που είχε ο πρωθυπουργός, στις αρχές Μαΐου, με τους Γιούνκερ, Ντράγκι και Λαγκάρντ. Ο Αλέξης Τσίπρας, αφότου δέχτηκε τα πρώτα τελεσίγραφα από τους θεσμούς ώστε να αποδεχθεί τις προτάσεις τους για συμφωνία, αποφασίστηκε σε επαφές που είχε με τους στενούς του συνεργάτες να είναι έτοιμοι για το ενδεχόμενο διεξαγωγής δημοψηφίσματος εάν δεν καμφθεί η αδιαλλαξία των εταίρων. Ακολούθησε νέα συνάντηση του πρωθυπουργού με Μέρκελ και Ολάντ, με τον Τσίπρα να γίνεται αποδέκτης νέου τελεσιγράφου, ότι δηλαδή θα πρέπει σε 24 ώρες να αποφασίσει σχετικά με την πρόταση για πεντάμηνη παράταση με χρηματοδότηση 15,5 δισ. ευρώ. Επιστρέφοντας στην Αθήνα, ο πρωθυπουργός μίλησε με τους στενούς του συνεργάτες στην κυβερνητική επιτροπή και αποδέχθηκε την πρόταση πολλών υπουργών για προσφυγή στον λαό. Κυβερνητικά στελέχη μιλούσαν ήδη από την παραμονή για την «τρίτη, κατά σειρά, προσπάθεια παγίδευσης της κυβέρνησης από τους δανειστές», δεδομένου ότι οι θεσμοί έκαναν τη μία ημέρα δεκτή την ελληνική πρόταση ως βάση συζήτησης, ενώ την επομένη ακύρωσαν την αποδοχή, επανέφεραν τη δική τους πρόταση και κάλεσαν σε συνάντηση τον Αλέξη Τσίπρα στις Βρυξέλλες. Ως «δεύτερη παγίδευση» ανέφεραν την απόφαση του Ζ. Κλ. Γιούνκερ στις 3 Ιουνίου να επιδώσει στον πρωθυπουργό, «εκ μέρους των θεσμών», το πεντασέλιδο των «σκληρών» προτάσεων ως απάντηση στο 47σελιδο ελληνικό κείμενο, ενώ στις 5 Ιουνίου δεν πληρώθηκε η δόση για το ΔΝΤ. Και ως «πρώτη παγίδευση», τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου, η οποία δεν συνοδεύθηκε από χρηματοδότηση, με αποτέλεσμα να φτάσουμε στην ταμειακή ασφυξία της χώρας - το «λάθος» της αποδοχής αυτής της συμφωνίας. Σημειώνεται ότι στις 14 Ιουνίου έχει αποχωρήσει άπραγη η ελληνική κυβέρνηση από τις Βρυξέλλες, ο Ντόναλτ Τουσκ έκανε λόγο για "Game over" και στις 26 Ιουνίου ο Αλέξης Τσίπρας ανακοινώνει το δημοψήφισμα, ενώ τρεις μέρες αργότερα ανακοινώνεται η επιβολή capital controls από την κυβέρνηση, αφού η ΕΚΤ έκλεισε τις στρόφιγγες χρηματοδότησης προς τη χώρα μας, καθώς από την 30ή Ιουνίου η Ελλάδα είναι εκτός προγράμματος. "Όχι" και 17 ώρες διαπραγμάτευση Παρά την προπαγάνδα των εγχώριων ΜΜΕ, τις απειλές των ξένων για Grexit και τις ουρές μπροστά στα ΑΤΜ, στις 5 Ιουλίου οι πολίτες ψηφίζουν "Όχι" στην πρόταση Γιούνκερ, με ποσοστό 61,31%, διαψεύδοντας όλες τις δημοσκοπήσεις. Ακολούθως, παραιτείται ο Γιάνης Βαρουφάκης και στη θέση του τοποθετείται ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Από τις 6 έως και τις 12 Ιουλίου ακολουθεί μπαράζ απειλών από Τουσκ, Γιούνκερ, Σόιμπλε και αφού έχει ολοκληρωθεί το συμβούλιο πολιτικών αρχηγών υπό τον Προκόπη Παυλόπουλο. Σε συμφωνία κατέληξε η ολονύχτια συνεδρίαση της συνόδου κορυφής για την Ελλάδα τα ξημερώματα της 13ης Ιουλίου. Ύστερα από θρίλερ 17 ωρών, οι εννέα ηγέτες της Ευρωζώνης κατέληξαν σε ομόφωνη απόφαση. Εκείνη τη νύχτα το τελεσίγραφο που καταθέτουν οι Ευρωπαίοι προκαλεί οργή: Εκατομμύρια χρήστες του Twitter αντιδρούν. Το hashtag #ThisIsACoup κάνει τον γύρο του πλανήτη... «Δώσαμε μια σκληρή μάχη έξι μήνες τώρα. Μέχρι τέλους παλέψαμε για να διεκδικήσουμε ό,τι καλύτερο για μια συμφωνία που θα δώσει την ευκαιρία στη χώρα να σταθεί στα πόδια της» δήλωσε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ύστερα από την επιτυχή κατάληξη των μαραθώνιων διαβουλεύσεων για το ελληνικό θέμα, στις Βρυξέλλες, στην οποία κατάφερε το Ταμείο Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας να έχει έδρα την Ελλάδα. Αξίζει να υπενθυμιστεί ότι ο Β. Σόιμπλε είχε εκπονήσει πενταετές σχέδιο εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, το οποίο και παρουσιάστηκε στους ομολόγους του. Στις 14 Ιουλίου κατατίθεται στη Βουλή η συμφωνία, με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη να ζητάει από τον Αλέξη Τσίπρα να μην προχωρήσει, και στις 16 Ιουλίου εγκρίνεται, με 39 απώλειες για τον ΣΥΡΙΖΑ. Την επόμενη ημέρα εγκρίνεται το δάνειο - γέφυρα των 7,16 δισ. ευρώ και ξεκινάει αγώνας δρόμου για μια συνολική συμφωνία. Στις 20 Ιουλίου ανοίγουν ξανά οι τράπεζες και στις 22 περνούν από τη Βουλή τα δεύτερα προαπαιτούμενα, με 31 απώλειες για τον ΣΥΡΙΖΑ. Το συνολικό πακέτο κλείνει στις 11 Αυγούστου, ενώ σε μια θυελλώδη συνεδρίαση, που ξεκίνησε στις 13 Αυγούστου και ολοκληρώθηκε το πρωί της 14ης, η Βουλή λέει ναι στη συμφωνία. Την ίδια ημέρα εγκρίνεται από το Eurogroup η πρώτη δόση των 26 δισ. ευρώ. Στις 20 Αυγούστου ο Αλέξης Τσίπρας πραγματοποιεί διάγγελμα στο οποίο προκηρύσσει εκλογές, λέγοντας ότι "Η λαϊκή εντολή εξάντλησε τα όριά της". Δεύτερη φορά Αριστερά και ομαλοποίηση διαπραγματεύσεων Στις 20 Σεπτεμβρίου έρχεται και πάλι πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές. Σχηματίζει κυβέρνηση με τους ΑΝ.ΕΛΛ. και ξεκινάει διαπραγματεύσεις με τους δανειστές για την ολοκλήρωση των πρώτων προαπαιτούμενων, με τις σχέσεις μεταξύ των δύο πλευρών να ομαλοποιούνται. Οι συζητήσεις πραγματοποιούνται στο Χίλτον και ολοκληρώνονται τον Οκτώβριο. Με την ψηφοφορία επί του πολυνομοσχεδίου στις 17 Οκτωβρίου εγκρίθηκαν τα προαπαιτούμενα που «ξεκλείδωσαν» τα 2 δισ. ευρώ στη βάση της συμφωνίας μεταξύ της κυβέρνησης και των δανειστών για το τρίτο πρόγραμμα στήριξης. Στις 31 Οκτώβρη ανακοινώνονται τα αποτελέσματα των stress tests για τις ελληνικές τράπεζες και ξεκινάει η διαδικασία ανακεφαλαιοποίησής τους. Παράλληλα, αρχίζει η διαπραγμάτευση των δεύτερων προαπαιτουμένων, η οποία "κλείνει" σύντομα, και στις 15 Δεκεμβρίου ανοίγει ο δρόμος εκταμίευσης της υποδόσης του 1 δισ. ευρώ, όταν λίγες ημέρες πριν έχει ολοκληρωθεί η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, με το Δημόσιο να βάζει, μέσω ΤΧΣ, μόλις 5,4 δισ. ευρώ από τα 25 δισ. ευρώ που προέβλεπε η συμφωνία του καλοκαιριού.

Συριζαίων Χριστούγεννα

Συριζαίων Χριστούγεννα Δια ταύτα επειδή έρχεται γέννηση ενός ακόμα διαχρονικού Πρόσφυγα του επονομαζόμενου Ιησού Χριστού εν μέσω κλιματικής ξηρασίας είμαστε ακόμα με έλλειψη ρευστότητας. Η Τσεχία ,η Ουγγαρία, η Ουκρανία και οι Βαλτικές δορυφόροι του κακού φασιστίζουν, η Γερμανία πουλάει αέρα κοπανιστό σε όλη την Ευρώπη, ο Νότος δεν χωράει στα στενά παπούτσια της λιτότητας. Η στάμνα θα σπάσει στο κεφάλι του κου Σόιμπλε μια και οι φασίστες του είτε αναρχικής είτε εθνικιστικής απόχρωσης καίνε την περιουσία του Ελληνικού λαού που λέγονται λεωφορεία και τρόλεϊ. Τα αεροδρόμια με πέναλτι πουλημένου διαιτητή σφυρίζονται στη Λουφτχάνσα και τις παραφυάδες της. Το λιμάνι μιλημένο στους Κινέζους και δεν βλέπω διεθνή διαγωνισμό για τα προσχήματα. Οι χρεοκοπημένοι καναλάρχες ακόμα καλύπτουν το 70% της ψευδοενημέρωσης αχρεωστήτως φωστήρες δηλώνοντες. Οι δεξιοί δήμαρχοι θέλουν τα ρουσφετολογικά κόλπα τους, οι πάμπολλοι Σαμαρικοί του κρατικού μηχανισμού δεν πληρώνουν υποχρεώσεις, καθυστερούν επιστροφές εφορίας, παλεύουν για την τελευταία μίζα αφού το "νεοεκλεγμένο status" φοβάται να αλλάξει και να παρέμβει στην αλυσίδα της κρατικής μηχανής. Παίρνονται αποφάσεις, δεν επικοινωνούνται αλλά το κυριότερο δεν ΥΛΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ. Κράζουν φερέφωνα της συντήρησης Ποτάμια, Κεντρώοι, ΓΣΕΕ, ΠΑΣΟΚ ψαρεύοντας στην θολούρα και δεν πρέπει να συγκρινόμαστε με τα χάλια του Σαμαρικού κατεστημένου. Οι μισές καταθέσεις των επιχειρήσεων στο εξωτερικό και οι τράπεζες δεν υπακούουν στα στοιχειώδη δικαιώματα του πολίτη. Θα μπορούσαν να γράφω σελίδες με τα κακώς κείμενα δίπλα μου. Το 100 δεν έρχεται ούτε στο 5άρωρο για απλή καταγραφή περιστατικού και στη δίκη της εισβολής στο Δίκτυο αθωώνονται οι τραμπούκοι θρασύδειλοι που για να πλησιάσουν κοπέλα πρέπει να την δείρουν. Όταν η Δικαιοσύνη μεροληπτεί υπέρ των ισχυρών δεν πάμε καθόλου καλά. Όχι αυτά τα Συριζαίικα Χριστούγεννα δεν είναι καλά.

Νάχουμε και κάτι να κατάσχουμε για Γερμανικές αποζημιώσεις από την κατοχή του 1941

Η χαρά του Μάνου και η λύπη του Σπίρτζη Κυρίτσης Γιώργος | ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΥΓΗ ΤΗΝ 16.12.2015 Του Γιώργου ΚΥΡΙΤΣΗ Πανηγυρίζουν διάφοροι φιλελέδες, με πρώτο τον κ. Στ. Μάνο (φαινότυπο απολύτως αποτυχημένου πολιτικού και επιχειρηματία), για την εμμονή της τρόικας που, όπως λέει, αγνόησε τους ανόητους κομμουνιστές της κυβέρνησης και πέτυχε την ιδιωτικοποίηση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων, ή, σωστότερα, την κρατικοποίησή τους στη Γερμανία, αφού περιέρχονται σε γερμανική κρατική επιχείρηση. Η Ελλάδα, χώρα τουριστική και νησιωτική, αποστερείται βασικών μέσων αυτοκυβέρνησης χάνοντας τα λιμάνια και τα αεροδρόμιά της. Το επιχείρημα ότι το ελληνικό κράτος δεν είναι σε θέση να τα αξιοποιήσει καταρρίπτεται με δύο απλά επιχειρήματα: το σύνολο, σχεδόν, των ιδιωτικοποιούμενων λιμανιών και αεροδρομίων είναι κερδοφόρο και η πρόβλεψη είναι αύξηση της κερδοφορίας ούτως ή άλλως. Το ελληνικό κράτος δεν είναι ότι γενικώς και αορίστως δεν έχει χρήματα για τη βελτίωση των υποδομών αυτών, αλλά έχει υποχρεωθεί, μέσω των προγραμμάτων λιτότητας και μέσα από την εκμηδένιση των δημοσίων επενδύσεων, να μην μπορεί να προχωρήσει στον εκσυγχρονισμό τους. Συνεπώς, έχουμε να κάνουμε με μια επιτυχημένη επιχείρηση καταλήστευσης της χώρας. Εάν σκεφτεί κανείς ότι ακόμη και το τίμημα του 1,4 δισ. που δίνουν οι Γερμανοί για τα αεροδρόμια πηγαίνει στο βαρέλι του χρέους, στην πραγματικότητα έχουμε κατάσχεση των περιφερειακών αεροδρομίων η οποία επιβλήθηκε με εκβιασμό. Είναι απορίας άξιον, λοιπόν, όχι γιατί λυπάται ο Σπίρτζης, αλλά γιατί χαίρονται οι νεοφιλελεύθεροι, εκτός του ότι υπέστη βλάβη το... καταραμένο κράτος. Είναι προφανές ότι το ελληνικό κράτος, όταν ανακτήσει την κυριαρχία του, δεν θα αφήσει ούτε τα αεροδρόμια, ούτε τα λιμάνια, ούτε άλλες κρίσιμες και στρατηγικού χαρακτήρα υποδομές εκτός του ελέγχου του. Πρέπει επίσης να αναλογιστούν όλοι ότι όσο πιο ληστρική και αποικιακή είναι μια συμφωνία που επιβάλλεται σήμερα στην Ελλάδα, λόγω Μνημονίου, τόσο πιο απόλυτη θα είναι η απάντηση όταν έρθει η ώρα. Άλλο επένδυση, άλλο ληστεία. Και αυτή τη διάκριση επιχειρεί η κυβέρνηση, κάνοντας τομή ανάμεσα στις εννέα ιδιωτικοποιήσεις Σαμαρά (μεταξύ αυτών, δυστυχώς, και τα αεροδρόμια) και στο νέο ταμείο για τη δημόσια περιουσία. Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στο μνημονιακό σχέδιο για την ιδιωτικοποίηση της ενέργειας και σε αυτό που πέτυχε ο Σκουρλέτης. Κοντολογίς, όταν κάποιος θέλει επένδυση και συνεργασία, το βλέπουμε, όταν όμως νομίζει ότι μπορεί να βάλει μια ολόκληρη χώρα στην τσέπη, να ξέρει ότι η αντίδραση θα είναι αντίστοιχη, αν και αναγκαστικά ετεροχρονισμένη.