Οι Αλητογάτορες

Από την αρχή αυτής της ιστορίας, όταν η εγκληματική ναζιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής εμφανίστηκε στο προσκήνιο ως πολιτικό κόμμα με εκλογική απήχηση, η άποψη αυτής της στήλης ήταν ότι το μόρφωμα αυτό δεν θα μπορέσει να αντέξει το φως και θα καεί.
Οπερ και εγένετο. Η Χρυσή Αυγή δεν άντεξε τον εαυτόν της. Δεν άντεξε τα έργα της. Και τώρα το σκοτάδι της καίγεται.
Αυτοί που έκαναν ότι δεν ξέρουν, τώρα ξέρουν, όπως ήξερε και το κράτος πολλά χρόνια τώρα
- κι εδώ εγείρονται μεγάλα πολιτικά ερωτήματα –
τα έργα και τις ημέρες που μέσα στις νύχτες κατόρθωνε αυτό το τέρας, ξυλοφορτώνοντας, απειλώντας, ληστεύοντας, εκβιάζοντας, φονεύοντας.
Ξέρουμε όλοι ότι το κράτος βολεύεται με το παρακράτος, όσον αναλόγως και η ακροδεξιά του δικομματισμού χρειάζεται πάντα τη μαύρη ακροδεξιά χείρα της για να πρακτορεύει τα συμφέροντα και τις επιλογές της μέσα στον λαό.

Αν λοιπόν όχι για τη γέννηση του νεοφασισμού (διότι ο ναζισμός προϋπήρχε της κρίσης, όπως άλλωστε υπάρχει σε κάθε κοινωνία), αλλά για τη γιγάντωσε του ευθύνεται (κυρίως)  η κρίση, άλλο
τόσον ευθύνεται και το κράτος, διά των διαδοχικών κυβερνήσεων του δικομματισμού, διότι στα «έργα και τις ημέρες» του υποκόσμου, έβλεπε ο «καλός κόσμος» να εξυπηρετούνται και τα δικά του συμφέροντα.

Το παίγνιον ήταν καλά στημένο και διήρκεσε πολλά χρόνια – πλήθος ψυχών έφαγε το σκοτάδι, πολλά κεφάλια άνοιξαν, πήγαινε το νταβατζιλίκι σύννεφο, βούλωναν στόματα, μπούκωναν στόματα – μια «αυλή μαύρων θαυμάτων», ανεφύη στα σπλάχνα της Αθήνας και στα πέριξ της χώρας.
Γινόταν της σφαγής και δεν εκινείτο φύλλο. Αντιθέτως το κράτος αγκάλιαζε έτι περαιτέρω το παρακράτος, πράγμα που έκανε το τελευταίο όλο και πιο ασύδοτο. Και στο σημείο αυτό άρχισαν τα λάθη.
Η Χρυσή Αυγή πήγε να υπερβεί τον προδιαγεγραμμένο της ρόλο, πήγε να μπει στο «σύστημα» με διαθέσεις αυτονομίας, πήγε από «κινηματική» να γίνει «συστημική» κι έτσι προεκλήθη σύγκρουση του κράτους με το παρακράτος. Γιατί;
Διότι ο φασισμός είναι πρώτα απ’ όλα μπίζνες. Φράγκα. Φράγκα μαύρα, φράγκα λερωμένα με αίμα, αλλά φράγκα! Τα τελευταία χρόνια έχοντας η Χρυσή Αυγή το ακαταδίωκτο απ’ το κράτος για τα μέλη της που διέπρατταν εγκλήματα, διεύρυνε τον ορίζοντά της. Απ’ το νταβατζιλίκι στην υπεργολαβία, απ’ το μαύρο χρήμα στο θεσμικό. Της
άνοιξε η όρεξη κι άρχισε να βγάζει γλώσσα στα αφεντικά της. Εκείνο όμως  που την «τρέλανε» ήταν άλλο. Εβλεπε πως όσο πιο θεσμική πάει να γίνει, τόσο πιο πολύ άρχιζαν να πέφτουν τα ποσοστά της – ήδη
πριν από το τελευταίο φονικό είχε εμφανισθεί κόπωση στην αρχή κι ύστερα κάμψη, σαφής κάμψη στα ποσοστά της. Κι έτσι η οργάνωση ξαναβγήκε στο κλαρί

του κινηματισμού, αφήνοντας τη «σοβαρότητα» για αργότερα. Οι στόχοι που οδήγησαν τη Χρυσή Αυγή σε αυτήν την επιλογή ήταν τέσσερις:
α) να καταλαγιάσει την εσωτερική της αντιπολίτευση, όταν ως άλλα Τάγματα Εφόδου του Ερνστ Ρεμ, διάφορα στελέχη κατηγορούσαν την ηγεσία Μιχαλολιάκου ότι «τα έχει βρει» με το σύστημα (πράγμα που θα ήθελαν να κάνουν ή να έχουν κάνει οι ίδιοι)
β) Να κατευνάσει εκείνους που την έστειλαν στη Βουλή για να ρίχνει φάπες κι όχι για να νέμεται μισθούς και χρηματοδοτήσεις.
γ) Στη φάση που, λόγω του ακαταδίωκτου, η οργάνωση φαινόταν ότι έχει ισχύ και πάει για μεγαλύτερη, να δελεαστούν ακόμα περισσότερα ποντίκια για να επιβιβασθούν στο σκάφος της.
δ) Με πλήρωμα περισσότερα ποντίκια για το εγκληματικό της έργο αυτή η μαφιόζικη – ναζιστική οργάνωση να διευρύνει εκ νέου την εκλογική της πελατεία απ’ τα στρώματα εκείνα του πληθυσμού που πάνε με τον «δυνατόν» και τον «ανερχόμενον», ώστε στο εξής να κυνηγήσει χοντρά ψάρια – καναλάρχες, επιχειρηματίες, εφοπλιστές όχι για να τους φάει, αλά για να της δίνουν να τρώει.
Το σχήμα ήταν πολύ απλό: μικρά ψάρια που τα έτρωγε το σκοτάδι της βίας και του εγκλήματος στο επίπεδο του λαού και μεγάλα ψάρια για αλληλοευωχούμενο φαγοπότι στο επίπεδο των «τεμπέληδων της εύφορης κοιλάδας» που τρέφονται απ’ τον ιδρώτα του λαού. Με έναν λόγο
τις νύχτες εγκλήματα και φόνοι, τις ημέρες χειροφιλήματα στη Βουλή και υποκλίσεις ο κ. Μιχαλολιάκος,
όταν δεν γκάριζε απ’ τα έδρανα αγριάδες για να ρίχνει στάχτη στα μάτια των ψηφοφόρων του. Ε, όπως λένε στο χωριό μου, «πήγε η στάμνα για νερό στη βρύση, ξαναπήγε, και δεν γύρισε», αποθρασυμένο ένα απ’ τα ποντίκια αυτού του υπόκοσμου, εν μέσω μιας επιδρομικής αγέλης του είδους του, σκότωσε. Για πολλοστή φορά – αλλά αυτήν τη φορά έσπασε ο διάολος το πόδι του, έσπασε η στάμνα, γκρεμίστηκε ο φούρνος και συνελήφθη.

Και βρέθηκε η κυβέρνηση προ των ευθυνών της. Ευθύνες που επί χρόνια δεν αναγνώριζε, ευθύνες των οποίων αφίστατο, αφήνοντας ταυτοχρόνως και το κράτος να διαβρώνεται περισσότερο ίσως απ’ όσον η ίδια θα ήθελε για να κρατάει υπό έλεγχον τη δομή κράτος – παρακράτος – υπόκοσμος – «καλός κόσμος».

Εγινε φόνος μπροστά στα μάτια του κόσμου – τι να «σφυρίξει ο διαιτητής»; - οφ σάιντ; Δεν γινόταν! Το παίγνιον διεκόπη κι άρχισαν οι ποντικοί να συλλαμβάνονται.
Αναγκασμένη στην κίνηση αυτή η κυβέρνηση έκαψε δύο από τα τρία χαρτιά της. Της κάηκε η θεωρία των δύο άκρων και πήγε περίπατο το Συνταγματικό τόξο – αφήνοντας πίσω τον στα στελέχη του ΠΑΣΟΚ την πίκρα να μυρικάζουν ότι «εμείς πρώτοι κ.τ.λ.» χωρίς πλέον να μπορούν να τσουβαλιάσουν άλλες δυνάμεις όχι μόνον στον μνημονιακό παρονομαστή, αλλά
στον εγκληματικό «εκσυγχρονισμό» που άνοιξε τον δρόμο στον νεοφιλελευθερισμό για να κάνει τη χώρα κρανίου τόπο.
Το τρίτο χαρτί της κυβέρνησης Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ αλλά απόκοντα και της ΔΗΜΑΡ καθώς και των ΜΜΕ της Διαπλοκής είναι «η καταδίκη της βίας απ’ όπου κι αν προέρχεται».
Βεβαίως, καλοί μου άνθρωποι – μην είσθε και μαθητές του Μαχάτμα Γκάντι; Βεβαίως και καταδικάζουμε τη βία εναντίον των μισθών μας. Τη βία εναντίον του Συντάγματος που το έχετε κάνει απολειφάδι.
Καταδικάζουμε τη βία εναντίον των συνταξιούχων, εκείνων που οδηγήθηκαν στην αυτοκτονία, τη βία των δημεύσεων εναντίον εστιών (και συνεπώς βωμών), είμαστε εναντίον της βίας εκείνων που παραχώρησαν την Ασυλία της Ελλάδος, εκείνων
που αποκρύπτουν απ’ τον ελληνικό λαό ότι έχουν υπογράψει πως δεν μπορούν να επαναδιαπραγματευθούν τις δανειακές συμβάσεις,
είμαστε εναντίον της βίας που οδήγησε και οδηγεί παιδιά να πεινούν και να κρυώνουν.
Είμαστε εναντίον της βίας που ασκούν οι μπάχαλοι, οι προβοκάτορες, οι Χρυσαυγίτες και οι «μπάτσοι», όταν διαλύουν τις διαδηλώσεις, όταν βάζουν φωτιά στη Μαρφίν διαπράττοντας έτσι τέσσερις φόνους.
Είμαστε εναντίον της φασιστικής βίας ό,τι κι αν δηλώνει πως είναι ο φασίστας που τη μετέρχεται.
Αλλά δεν είμαστε εναντίον κάθε μορφής βίας – αυτά τα παιδαριώδη αφήστε τα για τον κ. Κεδίκογλου και τους βουλευτές της Ν.Δ. ή του ΠΑΣΟΚ που πιάνονται απ’ την ηθελημένη τους ανοησία όπως ο πνιγμένος απ’ τα μαλλιά του.

Διότι εμείς είμαστε υπέρ της βίας που χρησιμοποίησαν οι παρτιζάνοι εναντίον των ναζί, υπέρ της βίας που χρησιμοποίησε ο κ. Σημίτης όταν έβαζε βόμβες επί χούντας, είμαστε υπέρ της βίας που χρησιμοποιούν οι Κούρδοι, οι Παλαιστίνιοι κι όσοι μάχονται για την ελευθερία τους.
Και σε συνθήκες Δημοκρατίας, αν η υπεράσπιση του πολιτισμού της εργασίας συνεπάγεται απεργίες, αν η υπεράσπιση του Συντάγματος συνεπάγεται διαδηλώσεις, αν η υπεράσπιση, όσον και η αλλαγή νόμων επαφίενται στη λαϊκή κυριαρχία, είμαστε υπέρ της βίας που προβλέπουν για όλα αυτά οι ίδιοι οι θεσμοί.
Είμαστε υπέρ της βίας που ασκεί ο φυσικός μας δικαστής, όπως τώρα που διώκει στελέχη της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή για να προστατεύσει πρόσωπα και πολίτες όσον και για δικαιωθούν τα θύματά της. Τόσον απλό.

Τέλος, οι 300!
Τόσοι και μετά βίας τόσοι, βρέθηκαν για να συμπαρασταθούν στους συλληφθέντες Χρυσαυγίτες. Παρά την έκκληση της Χρυσής Αυγής για συγκέντρωση συμπαράστασης μελών και ψηφοφόρων, μόνον διακόσιοι – τριακόσιοι βρέθηκαν απέναντι στη ΓΑΔΑ. Βεβαίως όχι οι
Τριακόσιοι του Λεωνίδα, αλλά τριακόσια ποντίκια που δεν έχουν αντιληφθεί ακόμα ότι τα υπόλοιπα εγκαταλείπουν το σκάφος που βυθίζεται τρέχοντας. Γιοκ
μπίζνες πια, ψιλονταβατζιλίκι, εκβιασμοί και προστασία, γιοκ. Προς τι λοιπόν τα μαχαιρώματα. Ασε να την κάνουμε τώρα μη μας τσιμπήσει και κανένας ανανήψας ασφαλίτης για να αποδείξει κι αυτός ότι «ουδεμίαν σχέσιν ήχε με τοιούτον τι μόρφωμα». Πάνε οι καλές ημέρες
και οι μαύρες νύχτες. Για λίγον καιρό ακόμα θα κρώζουν τα κοράκια που νόμισαν ότι γίνονται γρύπες κι ύστερα θα επιστρέψουν στα κιλά τους. Τριακόσιοι
λεχρίτες, όπως την πρώτη τους εποχή, την εποχή του Περιάνδρου, που θα ομνύουν στον Χίτλερ, θα πίνουν απ’ το βρυκολακιασμένο αίμα του και θα σκληρίζουν αίμα και τιμή ελπίζοντας ότι η Γονιμοποιός Αρχή (έτσι αποκαλούν τον φύρερ τους στο καταστατικό τους) θα τους...γονιμοποιήσει.

email: stathis@enikos.gr
το άρθρο έχει δημοσιευτεί στο enikos.gr

Γιώργος Δελαστίκ: «Λάθος συνταγή» ομολογεί το ΔΝΤ και ζητάει... κατασχέσεις σπιτιών! 11/07/2013 - 14:26   Αφού τα κίνητρα των Ευρωπαίων ήταν όχι η σωτηρία της Ελλάδας, αλλά η προστασία των δικών τους...

Αφού τα κίνητρα των Ευρωπαίων ήταν όχι η σωτηρία της Ελλάδας, αλλά η προστασία των δικών τους, ιδιωτικών τραπεζών, το Μνημόνιο αποκλείεται εξ ορισμού να οδηγούσε σε ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας. του Γιώργου Δελαστίκ Τα «Επίκαιρα» το έγραφαν από την αρχή, αλλά τώρα το ομολογούν και οι ίδιοι. Το Μνημόνιο απέτυχε παταγωδώς, γιατί η συνταγή ήταν από την αρχή λανθασμένη, υποστηρίζει το ΔΝΤ στην τελευταία –απόρρητη δήθεν– έκθεσή του για την Ελλάδα, η οποία αρχικά δημοσιεύτηκε στον Τύπο και στη συνέχεια δημοσιοποιήθηκε και επίσημα. Στόχος του Μνημονίου δεν ήταν η βελτίωση της δημοσιονομικής κατάστασης της χώρας, γιατί αυτή απαιτούσε «κούρεμα» του ελληνικού δημόσιου χρέους ευθύς αμέσως με την έναρξη του Μνημονίου, το Μάιο του 2010, παραδέχεται ανοιχτά το ΔΝΤ. Στόχος ήταν η προστασία των γερμανικών, γαλλικών και άλλων ευρωπαϊκών τραπεζών που κατείχαν ελληνικά κρατικά ομόλογα αξίας πολλών δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ και γιʼ αυτό οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, με επικεφαλής εκείνες της Γερμανίας και της Γαλλίας, αρνήθηκαν κατηγορηματικά κάθε «κούρεμα» του χρέους, ομολογεί το ΔΝΤ. Με το Μνημόνιο «αγόρασαν χρόνο» που επέτρεψε στις ευρωπαϊκές ιδιωτικές τράπεζες να ξεφορτωθούν τα ελληνικά κρατικά ομόλογα πουλώντας τα στην ΕΚΤ, η οποία εξ ορισμού τα εισπράττει στο ακέραιο της ονομαστικής τους αξίας, βγάζοντας και υπερκέρδη εις υγείαν των «κορόιδων Ελλήνων», τους οποίους υποτίθεται ότι έσωσε κιόλας! Μόλις οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες απαλλάχθηκαν από τα ελληνικά ομόλογα και με τα χρήματα των μνημονιακών δανείων εισέπραξαν τα λεφτά τους, οι ηγέτες της Ευρωζώνης επέβαλαν το επαίσχυντο «κούρεμα», αφού προηγουμένως είχε «κρατικοποιηθεί» το ελληνικό δημόσιο χρέος. Η Ελλάδα, δηλαδή, χρωστούσε πλέον στα ευρωπαϊκά κράτη και στην ΕΚΤ, όχι σε ιδιώτες. Το αποτέλεσμα ήταν ολέθριο για τους Έλληνες, οι οποίοι φορτώθηκαν το μεγαλύτερο μέρος του κόστους του «κουρέματος». Διαλύθηκαν εντελώς τα ασφαλιστικά ταμεία που είχαν τα αποθεματικά τους βάσει νόμου σε κρατικά ομόλογα, με αποτέλεσμα οι συντάξεις να πέσουν δραματικά. Χρεοκόπησε ουσιαστικά το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, το οποίο θα το πάρουν οι Γερμανοί και άλλοι Ευρωπαίοι οικονομικοί κατακτητές. «Έγκλημα κατά της Ελλάδας» Αυτή ήταν η ουσία του Μνημονίου, όπως αποκαλύπτεται από την έκθεση του ΔΝΤ. «Μια αναδιάρθρωση του χρέους από την αρχή θα ήταν καλύτερη για την Ελλάδα, αλλά δεν ήταν αποδεκτή από τους Ευρωπαίους εταίρους. Η καθυστερημένη αναδιάρθρωση του χρέους έδωσε επίσης το περιθώριο στους ιδιώτες πιστωτές να μειώσουν την έκθεσή τους και να μεταφερθεί το χρέος στον επίσημο τομέα», τονίζεται χαρακτηριστικά στην έκθεση του ΔΝΤ. «Όπως οι Σπαρτιάτες, οι Θηβαίοι, οι Θεσπιείς, έτσι και οι Έλληνες θυσιάστηκαν για να αγοράσει χρόνο η συμμαχία. Και, αντί σεβασμού, διασύρονταν από τους ιδιοτελείς Γερμανούς, Φινλανδούς, Αυστριακούς, Ολλανδούς. Ένα άθλιο επεισόδιο», γράφει οργισμένος στην Daily Telegraph του Λονδίνου ο αρθρογράφος Άμπρος Ίβανς-Πρίτσαρντ. Στη συνέχεια προχωρεί σε ολομέτωπη επίθεση συμβολικού χαρακτήρα εναντίον της Κομισιόν: «Ο επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων, Όλι Ρεν, πρέπει να παραιτηθεί για τα εγκλήματα κατά της Ελλάδας!» τονίζει απερίφραστα. «Αν ήταν υπουργός Οικονομικών ενός δημοκρατικού κράτους, σίγουρα θα είχε παραιτηθεί. (...) Κανένας από τους υπεύθυνους δεν έχει παραιτηθεί, δεν έχει χάσει ένα μεροκάματο, δεν αντιμετωπίζει καν οποιουδήποτε είδους μομφή από εκλεγμένο όργανο. Ουδείς έχει αναλάβει την ευθύνη για τα καταστροφικά λάθη που έγιναν από την ΕΕ και το ΔΝΤ στην Ελλάδα», υπογραμμίζει ο Βρετανός αρθρογράφος. «Πραξικόπημα κατά των Ελλήνων» «Καταστροφή που καμιά χώρα δεν έχει ζήσει σε καιρό ειρήνης από την εποχή της Μεγάλης Ύφεσης [Σ.Σ.: της δεκαετίας του 1930]», χαρακτηρίζει τα όσα έχουν συμβεί στη χώρα μας με το Μνημόνιο ο αρθρογράφος του οικονομικού ειδησεογραφικού πρακτορείου Bloomberg Μάθιου Κλάιν. Διστακτική και επιδερμική προσέγγιση του θέματος από το γερμανικό Τύπο. «Η κριτική που ασκεί το ΔΝΤ οφείλεται στην αυξανόμενη νευρικότητα των αυτοαποκαλούμενων διασωστών, καθώς πλησιάζει η στιγμή που θα καταστεί αναπόφευκτο ένα νέο “κούρεμα” του ελληνικού χρέους», γράφει η γερμανική εφημερίδα Rheinische Post. Οι Ευρωπαίοι «περιορίστηκαν στην επιβολή λιτότητας στην Αθήνα και στη μείωση των κινδύνων για το ευρώ, ξεχνώντας με τον τρόπο αυτό την προοπτική για τους Έλληνες», γράφει η Tagesspiegel του Βερολίνου. Δεν παραλείπει όμως κι αυτή να υποστηρίξει ότι το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί στην καγκελάριο Μέρκελ είναι η έναρξη μιας συζήτησης για νέο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους τρεις μόλις μήνες πριν από τις γερμανικές βουλευτικές εκλογές που θα γίνουν το Σεπτέμβριο. Πολύ πιο σαρωτικός στην κριτική του ο Βρετανός δεξιός πολιτικός ηγέτης Νάιτζελ Φάρατζ, ο οποίος ηγείται του κινήματος για έξοδο της χώρας του από την ΕΕ. «Η Ελλάδα θυσιάστηκε στο βωμό του αποτυχημένου πειράματος του ευρώ. (...) Αυτό που είδαμε ήταν ένα πραξικόπημα εναντίον του ελληνικού λαού. (...) Η επιχειρηματικότητα της Ελλάδας αποδεκατίστηκε. Οι οικογένειές της οδηγήθηκαν στην εξαθλίωση. Τα ποσοστά αυτοκτονιών εκτοξεύθηκαν. Η ανεργία τετραπλασιάστηκε. Τα όνειρα καταστράφηκαν. Το μέλλον υποθηκεύθηκε», διακήρυξε χωρίς δισταγμούς και περιστροφές. Θυσίες χωρίς αποτέλεσμα Ευνόητο είναι πως, αφού τα κίνητρα των Ευρωπαίων ήταν όχι η σωτηρία της Ελλάδας, αλλά η προστασία των δικών τους, ιδιωτικών τραπεζών, το Μνημόνιο αποκλείεται εξ ορισμού να οδηγούσε σε ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας. Αυτό το γράφαμε από την αρχή, η ζωή το επιβεβαίωσε πέραν πάσης αμφιβολίας, αλλά το ότι το ομολογεί τώρα και το ΔΝΤ έχει τη δική του πολιτική σημασία. «Μακροοικονομικά τα αποτελέσματα [Σ.Σ.: της μνημονιακής πολιτικής που ασκείται εδώ και τρία χρόνια] ήταν πολύ κάτω από τη βάση», αναφέρεται κατηγορηματικά στην έκθεση του ΔΝΤ. «Πολύ κάτω από τη βάση»! Τελεία και παύλα. Το ΔΝΤ εξηγεί γιατί: «Η εμπιστοσύνη της αγοράς δεν αποκαταστάθηκε. Το τραπεζικό σύστημα έχασε 30% των καταθέσεών του. Η οικονομία αντιμετώπισε ύφεση πολύ μεγαλύτερη απʼ όση αναμενόταν, με εξαιρετικά υψηλή ανεργία. Το δημόσιο χρέος παρέμεινε πολύ υψηλό. (...) Οι τράπεζες επίσης αποδυναμώθηκαν από την ύφεση. (...) Ανέφικτη αποδείχτηκε η αύξηση της παραγωγικότητας». Χαράμι αποδείχθηκαν, δηλαδή, όλες οι θυσίες και τα πρωτοφανή για τις μετακατοχικές γενιές των Ελλήνων δεινά που επέφερε το Μνημόνιο στον ελληνικό λαό. Θυσίες μάταιες, χωρίς αποτέλεσμα. Θα μας πάρουν τα σπίτια! Αν, πάντως, κάποιος Έλληνας νομίζει ότι αυτή η υποτιθέμενη «κρίση ειλικρίνειας» του ΔΝΤ σημαίνει ότι αυτός ο ιδιαζόντως απεχθής διεθνής οργανισμός προτείνει χαλάρωση της λιτότητας, τότε είναι βαθιά νυχτωμένος! «Αυτή η έκθεση δεν θέτει υπό αμφισβήτηση τη γενική κατεύθυνση της πολιτικής που εγκρίθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος για την Ελλάδα», υπογραμμίζεται χωρίς περιστροφές στην παράγραφο 67 της έκθεσης αξιολόγησης του ΔΝΤ, μην αφήνοντας κανένα περιθώριο αυταπατών και παρανοήσεων. Άλλωστε, ακόμη κι αν δεν υπήρχε αυτή η κατηγορηματική δήλωση του ΔΝΤ αρκεί μια ματιά σε δύο τρία από τα μέτρα που προτείνει στην ελληνική κυβέρνηση για να συνειδητοποιήσει ότι το ΔΝΤ θέλει ακόμη πιο... άγρια λιτότητα, μέτρα μεγαλύτερης κοινωνικής βαρβαρότητας! Μέχρι το τέλος Αυγούστου πρέπει να έχει ρυθμιστεί νομοθετικά το θέμα για να αρχίσουν επιτέλους οι κατασχέσεις της πρώτης κατοικίας όσων δεν πληρώνουν κανονικά τις δόσεις των δανείων τους στις τράπεζες, απαιτεί το ΔΝΤ! Καλά, θα τρελαθούμε! Η Δεξιά του Σαμαρά θα πάρει τα σπίτια του κοσμάκη, ο οποίος θα προσεύχεται μήπως κι έρθει στην εξουσία ο... «κομμουνιστής» (!) Τσίπρας για να του δώσει πίσω το σπίτι που του πήραν οι δεξιοί, η ΕΕ και το «αμερικάνικο» ΔΝΤ! Τα ύστερα του κόσμου! Μείωση ΦΠΑ; Αύξηση! Μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση δεν ζητάει, υποτίθεται, η άθλια συγκυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου - Κουβέλη; Ποια μείωση; Αύξηση (!) του ΦΠΑ προτείνει το ΔΝΤ στα πιο ευαίσθητα από κοινωνική σκοπιά προϊόντα και υπηρεσίες. Στα τρόφιμα, στο νερό, στο ηλεκτρικό, στα εισιτήρια των συγκοινωνιών κ.λπ., από 13% που είναι σήμερα ο ΦΠΑ, πρέπει να πάει στο 19% ή στο 21% απαιτεί το ΔΝΤ! Επιπλέον, από 6,5% που είναι σήμερα ο ΦΠΑ στα φάρμακα, στα βιβλία, στις εφημερίδες κ.λπ. να πάει κι αυτός στο 19% ή στο 21% θέλει το ΔΝΤ! Να γίνει, δηλαδή, πιο δύσκολη η αγορά τροφίμων, η πρόσβαση στο νερό που πίνουμε και πλενόμαστε, στο ρεύμα που φωτιζόμαστε και μαγειρεύουμε, στα φάρμακα που βοηθούν την υγεία των Ελλήνων. Οι φτωχοί, δηλαδή, πρέπει να πεινάνε, να ζουν μέσα στη βρώμα και τη δυστυχία, να πεθαίνουν για να αδειάζουν τη γωνιά... Αυτό το μέλλον μάς επιφυλάσσουν οι Αμερικανοί με το ΔΝΤ. Ένα μέλλον ίδιο και χειρότερο από εκείνο που προωθούν οι Γερμανοί με όπλα το ευρώ και την ΕΕ. Ο λαός μας μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης... Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ στις 13/06/2013 (Τεύχος 191)