Ο καλός γείτονας

Ο καλός γείτονας ΚΙΜΠΙ Δημοσιευμενο στην Εφημ των Συντακτών 8-4-2023

Για σχεδόν 25 χρόνια μια μεσοτοιχία μόνο μας χώριζε. Ανοίγαμε την πόρτα του διαμερίσματός μας και βλέπαμε τη δικιά του. Καμιά φορά προέκυπτε συγχρονισμός, ανοίγαμε τις πόρτες ταυτόχρονα κι ανταλλάσσαμε την πρώτη καλημέρα της μέρας με τον ίδιο ή με την επί επτά δεκαετίες σύντροφο της ζωής του. Το ίδιο συνέβαινε κι απ’ τα γειτονικά μπαλκόνια μας, όταν ο ήλιος τα έλουζε κι ο καιρός επέτρεπε να κάτσουν σαν ζευγάρι στο τραπεζάκι και να απολαύσουν το καφεδάκι τους αντικρίζοντας το δάσος, όσο δεν έχει κάψει η φωτιά. «Καλημέρα! Ωραία μέρα, ε;» Ο κ. Κ. έσβησε πριν από λίγες μέρες, Εφυγε «πλήρης ημερών», που λένε, αλλά ποιος καθορίζει αυτή την «πληρότητα», εκτός από τα δημοσιογραφικά κλισέ; Ποιο είναι το όριο; Τα 90; Τα 100; Αλλο η στατιστική, άλλο η βιολογία, άλλο η ανθρώπινη βούληση. Πριν από έναν αιώνα, με το μέσο προσδόκιμο στις βιομηχανικές κοινωνίες στα 45 με 50 χρόνια, αντιμετωπίζονταν ως θαύματα της φύσης οι 70άρηδες, τώρα θεωρούνται δυνητικά απασχολήσιμοι και απαραίτητοι στο σύστημα ασφάλισης, για να μην καταρρεύσει. Ο κ. Κ. έσπασε το κοντέρ, έχοντας απολαύσει κάμποσες δεκαετίες ως συνταξιούχος, αλλά δεν έφυγε λόγω υπέρβασης στατιστικού ορίου ή λεηλατημένος από κάποια ανελέητη νόσο. Πιθανότατα αποφάσισε να πεθάνει ή αρνήθηκε να συνεχίσει να ζει με το βάρος των 93 ετών, τους φρικτούς περιορισμούς της γήρανσης, τις μεγάλες ποσότητες χαπιών για τη λειτουργία ζωτικών οργάνων του και, κυρίως, με την ιδέα ότι θα στερούνταν την καθημερινότητα της συνύπαρξης με την αγαπημένη του σύζυγο, σχεδόν ακινητοποιημένη κι αυτή σε ένα κρεβάτι από την αρρώστια και το βαθύ γήρας. Δεν ξέρω αν πράγματι έτσι έγιναν τα πράγματα στο χαμένο μεταξύ σιωπής και βογγητών πόνου στόμα του κ. Κ., όμως αυτή την εντύπωση μου έδινε το συρρικνούμενο επί βδομάδες, κουλουριασμένο σε στάση εμβρύου σώμα του. Αλλά ο απολογισμός ζωής ενός ανθρώπου δεν μπορεί να είναι οι στιγμές του οδυνηρού θανάτου του. Δεν ξέρω πώς ήταν η νεανική και ώριμη ζωή του κ. Κ., πόσο καλός σύζυγος, καλός πατέρας, καλός υπάλληλος, καλός συνάδελφος ήταν πραγματικά, εκτός από όσα ο ίδιος πρόλαβε να μου αφηγηθεί στις σύντομες, συνήθως στο πόδι, συζητήσεις μας. Ξέρω όμως ότι ήταν καλός γείτονας. Και δεν είναι καθόλου απλό και δεδομένο αυτό στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις, στις πολυκατοικίες με πληθυσμό στα όρια μικρού χωριού, στις αναγκαστικές συνυπάρξεις ιδιοκτητών και ενοικιαστών, μικροαστικών κατά κανόνα οικογενειών, που περισσότερα μαθαίνουν η μια για την άλλη λόγω της κακής ηχομόνωσης των τοίχων που τους χωρίζουν, παρά μέσω της ζωντανής, ανθρώπινης επαφής. Μια βιαστική καλημέρα μέσα απ’ τα δόντια στις σκάλες ή στο ασανσέρ, δυο τυπικές κουβέντες, «τι κάνουν τα παιδιά;», και πολύ είναι. Πόρτες κλειστές, άγνοια κι αδιαφορία για συνανθρώπους με τους οποίους συνυπάρχεις πολύ περισσότερο από συγγενείς και φίλους, διαπληκτισμοί για τις δαπάνες της πολυκατοικίας και το πετρέλαιο στις συνελεύσεις των ιδιοκτητών. Οι πολυκατοικίες, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν μοντέλα κοινοβιακής συνύπαρξης, συνδιαχείρισης, οικειότητας και εγγύτητας, μετατρέπονται σε τσιμεντένια κλουβιά απομόνωσης και απομάκρυνσης. Ο κ. Κ., ως καλός γείτονας, χωρίς καμιά επιτήδευση, έσπαγε αυτόν τον ψυχρό κανόνα. Το ίδιο και η κ. Κ., η σύζυγός του. Οταν πρωτοεγκατασταθήκαμε στο διαμέρισμά μας, δίπλα στο δικό τους, ο προηγούμενος ιδιοκτήτης μάς υπέδειξε εμπιστευτικά «να τον προσέχετε, είναι λίγο περίεργος». Ετσι είχε ερμηνεύσει την έγνοια του κ. Κ. για το κοινό σπίτι περίπου 50 ανθρώπων και 15 νοικοκυριών, την πολυκατοικία: Να αγοράσουμε έγκαιρα πετρέλαιο, έρχεται χιονιάς. Να φτιάξουμε το ασανσέρ, δεν είναι αρκετά ασφαλές πια. Κάηκαν οι λάμπες της εισόδου και των κοινόχρηστων χώρων, να τις αλλάξουμε. Να διορθώσουμε το αυτόματο πότισμα, θα ξεραθούν τα φυτά στην πιλοτή. Κάτι να κάνουμε με την πυρόσβεση, είμαστε μια ανάσα απ’ το δάσος, κινδυνεύουμε. Γύρω από αυτά τα απλά πράγματα, για τα οποία ο κ. Κ. αποδείχθηκε καλός γείτονας, χτιζόταν μια σχέση εκτίμησης, στοιχειώδους αλληλεγγύης, μια αίσθηση γειτονιάς που κατά κανόνα εξαφανίζεται στο σύστημα οριζόντιας ιδιοκτησίας των πολυκατοικιών, μεταλλασσόμενο σε μοντέλο κάθετης απομόνωσης.

Αλλά, κακά τα ψέματα, δεν φταίνε οι πολυκατοικίες και η καθ’ ύψος ανάπτυξη των μεγαλουπόλεων ώστε να χωρέσει ο πληθυσμός και να εξυπηρετηθεί η μαζική βιομηχανική παραγωγή, το φορντικό ή το μεταφορντικό μοντέλο. Ούτε πρόκειται να αναβιώσουν οι μοσχοβολημένες από βασιλικό κι ασβέστη γειτονιές τώρα που το μέλλον μας υπόσχεται τάχα την αποϋλοποίηση της παραγωγής και της εργασίας. Τις γειτονιές, κάθετες ή οριζόντιες, τις φτιάχνουν οι άνθρωποι και η κουλτούρα συνύπαρξης και συνεργασίας που αναπτύσσουν, αντί της απομόνωσης και του ανταγωνισμού. Κι έτσι, απ’ αυτά τα ταπεινά πράγματα κοινού ενδιαφέροντος -τα φώτα, τη θέρμανση, τον καθαρισμό των κοινόχρηστων χώρων, τα φυτά- οι καλοί γείτονες περνούν και σε πιο περίπλοκες εκδοχές των ανθρώπινων σχέσεων, «έχετε τον νου σας στα παιδιά, θα λείψω για λίγο», «ρίξτε μια ματιά στα λουλούδια, μην ξεραθούν», πιάτα και κεράσματα περνούν από τη μια πόρτα στην άλλη, «έφτιαξα πίτα, πάρτε δυο κομμάτια», «έφερα λίγα φρούτα απ’ το χωριό», ένα δούναι και λαβείν προσφοράς χωρίς προσδοκία κι απαίτηση ανταπόδοσης, που με τον καιρό χτίζει μια σχέση οικειότητας μεταξύ τυπικά αγνώστων, που γίνονται πιο οικείοι καμιά φορά κι από συγγενείς και φίλους. Κάπως έτσι κάποιοι άνθρωποι, στη σκληρή ατομική εποχή μας, θυμίζουν ότι ο αλτρουισμός ίσως τα κατάφερε καλύτερα από τον ανταγωνισμό στην εξέλιξη των ανθρώπινων ομάδων, κοινοτήτων και κοινωνιών. Οι γειτονιές του κόσμου συντίθενται από καλούς γείτονες. Θεωρητικά όλοι οι άνθρωποι μπορούμε να είμαστε καλοί γείτονες. Αρκεί να αντέχουμε χωρίς την πανοπλία του ατομισμού και του ανταγωνισμού.

💬 Θεωρίες για την υπεραξία Ενα άτομο σε μια ομάδα που ανταγωνίζεται με άλλα μέλη για φαγητό, συντρόφους και status υφίσταται μια φυσική επιλογή σε ατομικό επίπεδο. Τα άτομα που αλληλεπιδρούν με άλλα μέλη της ομάδας με τρόπους που δημιουργούν ανώτερη οργάνωση μέσω ιεραρχίας, ηγεσίας και συνεργασίας, υφίστανται φυσική επιλογή σε επίπεδο ομάδας. Οσο μεγαλύτερο είναι το τίμημα που επιβάλλει ο αλτρουισμός και η συνεπαγόμενη απώλεια για την επιβίωση και την αναπαραγωγή του ατόμου, τόσο μεγαλύτερο πρέπει να είναι το όφελος για την ομάδα ως σύνολο (…) Μέσα σε ομάδες, τα εγωιστικά άτομα κερδίζουν έναντι άλλων αλτρουιστών, αλλά οι ομάδες αλτρουιστών νικούν τις ομάδες εγωιστικών ατόμων. Edward O. Wilson, «Γένεσις: η απώτερη προέλευση των κοινωνιών» Kibi2g@yahoo.gr, kibi-blog.blogspot.com

Όταν τα σκάνδαλα δεν κρύβονται κρύβεται η φαμίλια

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΗΣΤΟΥ. Συγκλονιστικά πράγματα συμβαίνουν στη χώρα υπό τη διεύθυνση της φαμίλιας Μητσοτάκη με την ανοχή των άπληστων και ανήθικων οικονομικών ελίτ που τη στηρίζουν. Η περίπτωση του βουλευτή Ανδρέα Πάτση, είναι μια ακόμη, αποκαλυπτική περίπτωση της ανήθικης εξουσίας. Μιας εξουσίας που τον διέγραψε από την κοινοβουλευτική ομάδα επειδή: «οι εξηγήσεις για τις επαγγελματικές του δραστηριότητες, δεν συνάδουν με την ιδιότητα του βουλευτή και τις αρχές της Νέας Δημοκρατίας»! Λες και υπάρχει πλέον παράταξη με αρχές και ήθος. Ποιες αρχές υπηρέτησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης κουκουλώνοντας το μεγάλο διεθνές σκάνδαλο της Novartis, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου έλαβε χώρα στο ελληνικό Υπουργείο Υγείας, χωρίς κανείς να αναλάβει την παραμικρή ευθύνη; Πόσο φως έπεσε στην υπόθεση της δολοφονίας του δημοσιογράφου Γ. Καραϊβάζ όπως υποσχέθηκε και πόσο στο μεγάλο σκάνδαλο των υποκλοπών το οποίο κουκουλώθηκε με μαφιόζικου τύπου ομερτά. Είναι συνένοχοι. Γνώριζαν εδώ και δύο χρόνια τη δράση του Πάτση και συγκάλυπταν όσα σήμερα αποκαλύπτονται με συγκλονιστικές λεπτομέρειες. Μάλιστα η δράση του κυρίου βουλευτή είχε αποκαλυφθεί δημοσίως, όταν η εφημερίδα «Δημοκρατία» στις 21 Φεβρουαρίου του 2020 έκανε πρώτο θέμα την εισπρακτική εταιρεία του, χαρακτηρίζοντας το, «σκάνδαλο και μείζον πολιτικό και αξιακό ζήτημα». Στου κουφού την πόρτα. Τώρα εκπλήσσονται, όπως κάνουν πάντα όταν κάποιο ανεπιθύμητο θέμα ξεφεύγει από τους ασφυκτικούς περιορισμούς που έχουν επιβάλει στην ενημέρωση. Ο τρομερός και άφοβος βουλευτής, δανείστηκε από την τράπεζα Πειραιώς 4,3 εκατομμύρια για να αγοράσει κόκκινα δάνεια από την ίδια τράπεζα (!) στο 1/15 της αξίας τους και να εισπράξει από τους οφειλέτες πολλαπλάσια χρήματα ακόμα και τις ακίνητες περιουσίες τους! Κανένα πρόβλημα για τη διεύθυνση της τράπεζας που σώθηκε με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης άλλωστε, έχει παραχωρήσει ασυλία και το ακαταδίωκτο των τραπεζικών στελεχών, ότι και αν κάνουν! Και οι προστατευόμενοι τραπεζίτες εξυπηρετούν την φαμίλια. Και σε όλα αυτά συνεργάστηκαν αρκετοί υπουργοί. Πρώτος και καλύτερος ο κουμπάρος του βουλευτή Στέλιος Πέτσας, που όταν μοίραζε λεφτά σε υπαρκτά και ανύπαρκτα ΜΜΕ δεν παρέλειψε να χρηματοδοτήσει και το site της συζύγου του Πάτση. Στη συνέχεια έχουμε τον υπουργό Πιερακάκη που χώθηκε στο τρένο της εξουσίας με μηχανοδηγό τον Κυριάκο, καθώς η πρώτη του επιλογή το ΠΑΣΟΚ δεν του προσέφερε πλέον πιθανότητα υπουργικής καρέκλας. Πλην όμως το ευγενικό του ύφος, δεν τον εμπόδισε να βοηθήσει τον Πάτση (και πολλούς άλλους) να βγάλει και άλλα χρήματα με υπέρογκες αμοιβές από τα ΕΛΤΑ για τις νομικές του συμβουλές! Και η παραίτηση του διευθύνοντος συμβούλου των ΕΛΤΑ είναι τρανή απόδειξη για το πλέγμα συνενοχής στο πλιάτσικο που έχει στηθεί. Μέχρι και η σύζυγος του «χασάπη» υπουργού δικαιοσύνης Κώστα Τσιάρα βρέθηκε συνέταιρος κατά 30% στην εταιρεία του Πάτση Elite Executive Translation η οποία φυσικά παραλήφθηκε από τα πόθεν έσχες, χωρίς καμιά συνέπεια. Και όλοι αυτοί, που σήμερα παρουσιάζονται ανήξεροι, δεν έκαναν τον κόπο να διαβάσουν τα στοιχεία που είναι αναρτημένα στο vouliwatch καθώς αυτά αποκαλύπτον την θεαματική αύξηση των εισοδημάτων του Ανδρέα Πάτση μετά την εκλογή του στη Βουλή. Είναι χαρακτηριστικό ότι από καταθέσεις 3.300 ευρώ το 2018, έφτασε τα 2.300.000 ευρώ μέσα σε ένα χρόνο μόλις έγινε βουλευτής. Και όταν ο ανήξερος εκπρόσωπος Τύπου της κυβέρνησης Γ. Οικονόμου ισχυρίστηκε πως ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δεν γνώριζε κάτι. Έλαβε απάντηση από τον ίδιο τον Πάτση που δήλωσε απειλητικά (!) ότι: «Η δραστηριότητα μου είναι γνωστή, δεν ήρθα ξαφνικά σε αυτόν τον κόσμο. Νομίζετε ότι ένα πολιτικό κόμμα δεν ξέρει ποιον έχει στα ψηφοδέλτια του; Μόνο το κόμμα μου το ήξερε; Όλη η Ελλάδα ήξερε την δράση μου», τόνισε και αποκάλυψε ότι επί 4 μέρες ήταν σε συνεννόηση με το Μαξίμου για την απάντηση που θα δώσει και το τελικό κείμενο εγκρίθηκε από τον ίδιο τον Γ. Οικονόμου!

Και το κερασάκι στην τούρτα προστέθηκε από το γεγονός ότι ο γιος του κ. Πάτση, σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της ΝΔ, ήταν συντονιστής μιας θεματικής ενότητας. Ποιάς ενότητας; «Των μη Εξυπηρετούμενων Επιχειρηματικών Δανείων»! Αμέ! Είχε και τέτοια ενότητα το κόμμα. Και λίγο μετά, προστέθηκε και νέα αποκάλυψη. Συγκεκριμένα η εταιρεία της Ρεβέκας Πιτσίκα, People for Business φέρεται να έχει εισπράξει με απευθείας αναθέσεις πάνω από 400.000. ευρώ από ΕΛΤΑ του κ. Πιερακάκη, την ΕΡΤ και ΑΔΜΗΕ. Ποια είναι αυτή η κυρία; «Πρόκειται για δεξί χέρι του κ. Μητσοτάκη, επικεφαλής του Μητρώου Στελεχών της ΝΔ, η οποία διορίστηκε σύμβουλος στο γραφείου του ως Προέδρου του κόμματος για θέματα αξιολόγησης στελεχιακού δυναμικού, με προσωπική του απόφαση. Και επειδή η ΝΔ ως κόμμα είναι οικονομικά υποθηκευμένο στις τράπεζες, αφού δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τα δάνεια που έχει λάβει και σήμερα αγγίζουν τα 400 εκατομμύρια(!) η κυρία έπρεπε να πληρώνεται από το Δημόσιο και να έχει επιπλέον θέση σε οργανισμό του. Έτσι ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας την διόρισε στις 13 Νοεμβρίου 2019, μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο του Οργανισμού Ασφάλισης Εξαγωγικών Πιστώσεων (ΟΑΕΠ), με τη θητεία της να είναι τριετής. Και αναθέσεις του δημοσίου και μισθό από το δημόσιο για κομματική δουλειά. Και αυτοί οι τύποι που μας κυβερνούν, μιλάνε για αρχές, ήθος και διαφάνεια.

(ΑΥΓΗ 30-10-22)

Απολύτως θεμιτό υπουργοί και βουλευτές να αξιολογούν αποφάσεις δικαστών

Απολύτως θεμιτό υπουργοί και βουλευτές να αξιολογούν αποφάσεις δικαστών Ιωάννης Κ. Μαντζουράνης Δημοσίευση στο Documento στις 28.12.2017

Documento #58 23.12.2017 Του Ιωάννη Κ. Μαντζουράνη, Δικηγόρου 1 Στις σύγχρονες δημοκρατικές κοινωνίες ουδείς και ουδέν είναι υπεράνω υποψίας, όλοι και όλα πρέπει να ελέγχονται και επιτρέπεται να κρίνονται, μηδενός εξαιρουμένου. 2 Εφόσον είναι «ανθρώπινον το σφάλλειν» και οι δικαστές μπορεί να σφάλλουν, συνεπώς υπάρχουν ορθές και εσφαλμένες δικαστικές αποφάσεις. Ολες οι δικαστικές αποφάσεις είναι δεσμευτικές, αφού συνεπάγονται έννομα αποτελέσματα, πάντοτε για τους διαδίκους και συχνά και για τους υπόλοιπους πολίτες, πλην όμως δεν είναι όλες οι δικαστικές αποφάσεις σεβαστές, αφού μόνον οι ορθές δικαιούνται σεβασμού και είναι αξιοσέβαστες. 3 Οι φορείς δημόσιας εξουσίας, όπως λ.χ. οι βουλευτές, οι υπουργοί και οι δικαστές, μπορεί και πρέπει να ελέγχονται και να κρίνονται από κάθε πολίτη. Η κριτική μπορεί να είναι βάσιμη ή αβάσιμη, ορθή ή εσφαλμένη, καλόπιστη ή κακόπιστη κ.ο.κ. Αλλωστε και η κριτική επιδέχεται και υπόκειται σε κριτική. Μόνο που η αξιοπιστία και βασιμότητα της κριτικής δεν εξαρτάται πρωτίστως από την άποψη των κρινόμενων. Εν ολίγοις, περί του εάν είναι καλόπιστη ή κακόπιστη και βάσιμη ή αβάσιμη η κριτική μιας δικαστικής απόφασης πιο αξιόπιστα αποφαίνονται οι πολίτες, νομικοί ή και μη, παρά οι κρινόμενοι δικαστές. 4 Η διάκριση των λειτουργιών του κράτους σε νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική και η συνακόλουθη ανάθεση κάθε λειτουργίας σε ξεχωριστά όργανα δεν συνεπάγεται απόλυτο διαχωρισμό αρμοδιοτήτων και δραστηριοτήτων, αφού η συνεργασία των φορέων καθεμίας εκ των τριών λειτουργιών αναποφεύκτως επιβάλλεται από τη φύση των πραγμάτων και επιτρέπεται από το σύνταγμα. Σε αυτό το πλαίσιο των διακριτών ρόλων και αναγκαίων συνεργασιών των τριών εξουσιών είναι ανεπίτρεπτη η αντιπαλότητα, όχι όμως απαγορευμένη η κριτική των αποφάσεων των φορέων μιας κρατικής λειτουργίας από τους φορείς μιας άλλης. Ούτε από το γράμμα ούτε από το πνεύμα των σχετικών με τη διάκριση των εξουσιών συνταγματικών διατάξεων συνάγεται ότι απαγορεύεται σε βουλευτές, υπουργούς και δικαστές να κρίνουν και κατακρίνουν αποφάσεις αλλήλων.

Αρα είναι απολύτως θεμιτό υπουργοί και βουλευτές να αξιολογούν αποφάσεις δικαστών, ιδίως όταν οι δικαστικές αποφάσεις επηρεάζουν επιλογές είτε της κυβέρνησης είτε της Βουλής, όπως εξάλλου οι δικαστές κρίνουν αποφάσεις της νομοθετικής ή εκτελεστικής εξουσίας. 5 Με την κριτική δεν προσβάλλεται η ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας, αφού έτσι ελέγχεται μόνον η ευθυκρισία των δικαστών που έλαβαν την κρινόμενη απόφαση. Συχνά ακούγονται κλαυθμοί και οδυρμοί για τη δήθεν πληττόμενη δικαστική ανεξαρτησία όταν αμφισβητείται δημοσίως η ορθότητα μιας δικαστικής απόφασης, ιδίως όταν έχει και πολιτικές συνέπειες. Οταν δεν γίνεται σκόπιμη απόπειρα ακύρωσης της δημόσιας κριτικής με αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης υπό το πρόσχημα της προστασίας της δικαστικής ανεξαρτησίας, μάλλον πρόκειται για εσφαλμένη αντίληψη των πραγμάτων. 6 Με αυτά τα δεδομένα, οι πρόσφατες αποφάσεις της Ολομέλειας του ΣτΕ για το πόθεν έσχες μπορεί και πρέπει να κρίνονται και ενδεχομένως να κατακρίνονται, εφόσον έτσι θεωρούν οι ασκούντες κριτική σε αυτές πολίτες. Το βάσιμον ή αβάσιμον και το καλόπιστον ή κακόπιστον αυτής της κριτικής αξιολογείται από τους πάντες και όχι μόνον από τους εκδόσαντες τις κρινόμενες αποφάσεις, οι οποίοι στη συγκεκριμένη περίπτωση, ως υποκείμενοι οι ίδιοι σε κριτική, δεν είναι και οι πλέον αντικειμενικοί κριτές των κριτών του εαυτού των.

7 Οι συγκεκριμένες αποφάσεις, καθ’ ο μέρος διέρρευσαν στα ΜΜΕ, περιέχουν και ορθές και εσφαλμένες κρίσεις. Ανεξαρτήτως αγαθών ή μη προθέσεων, προκαλούν σοβαρά προβλήματα στην κατοχύρωση της διαφάνειας σε ό,τι αφορά την προέλευση της περιουσίας των ασκούντων δημόσια εξουσία και λειτουργία. Δημιουργούν γκρίζες ζώνες στον έλεγχο πόθεν έσχες όλων των υπόχρεων με αδικαιολόγητες εξαιρέσεις σε σχέση με τη δήλωση προέλευσης μετρητών, πινάκων, τιμαλφών, περιεχομένων σε θυρίδες κ.ά., δηλαδή ακριβώς εκεί όπου ανθεί και καρποφορεί το βρόμικο χρήμα, ευδοκιμεί το έγκλημα και παραφυλάει η διαπλοκή. Αναζητούν νομιμοποιητικό έρεισμα στην προστασία της δικαστικής ανεξαρτησίας με μειωμένη αν όχι ελάχιστη πειστικότητα. Και αυτό γιατί στο σύνταγμα διασφαλίζεται η ανεξαρτησία των δικαστών μόνον κατά την άσκηση του δικαιοδοτικού έργου και όχι για όλες τις εκφάνσεις του δημόσιου και ιδιωτικού βίου των δικαστών. Εν ολίγοις, η απονομή δικαιοσύνης γίνεται αποκλειστικώς και μόνον από δικαστές, οι οποίοι κατά την άσκηση των δικαιοδοτικών αρμοδιοτήτων τους είναι ανεξάρτητοι. Οταν όμως πρόκειται για μη δικαστικά έργα, ουδείς ουσιαστικός λόγος αλλά και συνταγματικός περιορισμός επιβάλλει το εν λόγω έργο να ασκείται αποκλειστικώς και μόνον από δικαστές ή έστω κατά πλειοψηφία από δικαστές. Με αυτή την έννοια ο έλεγχος του πόθεν έσχες των δικαστών, που δεν συνιστά κατά περιεχόμενο δικαιοδοτικό έργο αλλά αποτελεί καθαρώς διοικητικό έλεγχο, δεν καλύπτεται από τις προστατευτικές της δικαστικής ανεξαρτησίας συνταγματικές διατάξεις, όπως ακριβώς συμβαίνει με τον φορολογικό έλεγχο των δικαστών ή με τον πολεοδομικό έλεγχο των ακινήτων δικαστών κ.λπ., οι οποίοι δεν ασκούνται από δικαστές αλλά από τα αρμόδια όργανα της δημόσιας διοίκησης.

Αλλωστε είναι κολοβός ο έλεγχος, που περιορίζεται σε αυτοέλεγχο, αφού δεν παρέχει εχέγγυα αμεροληψίας και ευχερώς αμφισβητείται η αντικειμενικότητά του. Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένεται η δημοσίευση των κειμένων των σχετικών αποφάσεων της Ολομέλειας του ΣτΕ, οπότε και θα καταστεί δυνατή η πλήρης αξιολόγηση της αιτιολογίας και συνακολούθως της ορθότητας ή μη αυτών. Μέχρι τότε η σχετική συζήτηση είναι αποσπασματική και ο αντίστοιχος δημόσιος διάλογος λειψός.

Η καθημερινότητα στο Δημόσιο τομέα υγείας.

Η καθημερινότητα στο Δημόσιο τομέα της υγείας. Ναι είναι καταπληκτικό και ιστορικό να δημιουργήσει η κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ δημόσια ΠΦΥ που να εξυπηρετεί τους πάντες στη Χώρα. Αυτό όμως προγραμματισμένα αργεί να γίνει. Τώρα υφιστάμεθα τις συνέπειες ακόμα του νομοσχεδίου Γεωργιάδη του 2014 που αφάνισε τις υπάρχουσες υποδομές ΙΚΑ, προς όφελος των ιδιωτών. Στους ανθρώπινους πόρους έχουμε κρατήσει το 35% των δυνάμεων πολλοί με δικαστικές προσφυγές. Κάθε μέρα από τα παλιά πολυκέντρα υγείας φεύγουν δυσαρεστημένοι ασφαλισμένοι γιατί οι ελάχιστοι γιατροί ,υπερεντατικά εργαζόμενοι , δεν πρόλαβαν να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες. Οι περιορισμοί στην πολυφαρμακία ,στα μη συνταγογραφούμενα, στις παροχές υγείας συσσωρεύουν αγανάκτηση και προστριβές να μην μπορούν να καλυφθούν πέρα από βαρύγδουπες ανακοινώσεις στοιχειώδεις καλύψεις ιατρικής φροντίδας. Το επίπεδο πρωτοβαθμίου όπως αξιοπρεπώς καλυπτόταν από 5700 γιατρούς-οδοντιάτρους έως το 2014 τώρα δολιχοδρομείται σε ιδιωτικούς ατραπούς. Γιατρούς έχουμε, ασθένειες έχουμε, σύστημα υγείας δεν έχουμε. Αντίθετα ανθούν και ανοίγουν ιδιωτικά επώνυμα κέντρα που προσφέρουν πρωτοβάθμια φροντίδα και πολλά κεφάλαια αξιοποιούνται εδώ για τους έχοντες. Δηλαδή στο 10-15% των Ελλήνων! Στα πλαίσια των παραδόξων της εποχής ελεγκτικά συνέδρια και άλλα καθεστηκυία και καταχρηστικώς δρώντα θεσμικά όργανα, πότε κόβουν λειτουργικά έξοδα της τάξεως 30-70 ευρώ και πότε αφήνουν κατηγορίες ολόκληρες εργαζομένων απλήρωτους επί 3μηνα και 6μηνα με μια ερμηνεία νόμων που ποτέ δεν παρουσιαζόταν όταν εργολάβοι και εξωχώριες ΚΕΕΛΠΝΟ λυμαίνονται τον τόπο! Όλοι οι εργατολόγοι και συνταγματολόγοι έχουν να επιδείξουν σημαντικά δείγματα κοινωνικής αναλγησίας με πολιτικό κίνητρο και χωρίς νομικά επιχειρήματα. Αυτά μπορεί να σημαίνουν ξεμείναμε από λάμπες, ασφάλειες, λουκέτα, σφουγγαρίστρες και λογής άλλα ζαρζαβατικά της καθημερινότητας. Το νέο νομοσχέδιο προβλέπει μικρό ταμείο στις μονάδες υγείας μια και οι προπληρωμένες τραπεζικές κάρτες δεν έχουν ανακαλυφθεί στο δημόσιο τομέα που διοικούν υπεύθυνοι δεμένοι χειροπόδαρα! Στα κτίρια έχουμε 58-60% των υπαρχόντων χωρίς ουσιαστικό πρόγραμμα ανακαινίσεων και εκσυγχρονισμού. Στα ενοίκια ουσιαστική εξοικονόμηση πόρων. Όλες οι ΔΥΠΕ εδώ έχουν να επιδείξουν σημαντικό έργο συγκράτησης Τεράστια ποσά από το σουρωτήρι που λεγόταν κρατικός κορβανάς έφευγαν σε ίδια συμφέροντα. Πρέπει να τονιστεί ότι σε 2 χρόνια οι διοικήσεις του Σύριζα από αναλήψεως έχουν να επιδείξουν ΕΡΓΟ κεφαλαιώδους σημασίας και αξίας. Οι τρύπες στο σουρωτήρι της Υγείας και πρόνοιας έχουν κλείσει σε βαθμό άνω του 50% και αυτό πρέπει να εκτιμηθεί .Πολλά ενεργειακά, οργανωτικά, διοικητικά, πολεοδομικά προβλήματα. Οι τεχνικές καλύψεις ανεπαρκείς. Οι εταιρείες λίγες και μονοπωλιακές λυμαίνονται ένα ακριβό αντικείμενο χωρίς τεχνικά συμβόλαια συνήθως. Οι έμπειροι διοικητικοί ξέρουν να διακρίνουν και τις προκλητές ανάγκες στο χώρο των συντηρήσεων. Τα ζητήματα ασφάλειας τεράστια και όλα ζητούν επειγόντως την τακτοποίησή τους.

Στην 1η ΔΥΠΕ έγγραφα παρκάρουν επί 20-30 μέρες στο πρωτόκολλο. Στο αντίστοιχο υπουργείο υγείας υπάρχει πρόγραμμα που παρακολουθείτε η κυκλική πορεία ενός εγγράφου επί δίμηνο από γραφείο σε αρμόδιο και από επιτροπή σε αναρμόδιο. Οι ελλείψεις προσωπικού σε παραγωγικά τμήματα (π.χ. γ διεύθυνση αγροτικών) εγκαταλείπει την ύπαιθρο επί 8μηνα χωρίς γιατρούς. Οι αυστηρές προδιαγραφές εξετάσεων και σύνταξης κλειστών συντεχνιών ειδικοτήτων καθιστούν την στελέχωση και παραγωγική αξιοποίηση δύσκαμπτη και με μονομερή ευνοιοκρατία. Βέβαια δεν μπορείς να κατηγορήσεις τους καινούργιους για τις αγκυλώσεις δεκαετιών αλλά η μη παρέμβαση σε επίπεδο αξιολόγησης- μετακίνησης προσώπων φέρνει την ασυδοσία και τον ωχαδερφισμό. Οι διορισμένοι δημόσιοι υπάλληλοι απο τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ επί 35 χρόνια σαμποτάρουν ή ανέχονται την σημερινή κυβέρνηση κάνοντας υπομονή να "κλείσει το διάλλειμα" και να έρθει ο "σωτήρας τους Μητσοτάκης". Έτσι νομίζουν. Οι συνδικαλιστικοί φορείς που τους εκπροσωπούν συνήθως εκφράζουν την έλλειψη συλλογικότητας και κοινωνικής θέασης των πεπραγμένων τους. Οι περικοπές μισθών των μνημονίων περιόρισαν έτι περαιτέρω το κίνητρο δραστηριότητάς τους. Τα γρηγορόσημα και οι προτάσεις ανταμοιβών των φιλελεύθερων αντιπολιτευτικών δυνάμεων παρέμειναν πάντα στη σφαίρα της φαντασίας. Ουδέν μονιμότερο από την εξαπάτηση του μικροαστού. Τα χρησιμοποιεί προεκλογικά και η κα Μερκελ στη δική της γραφειοκρατία τάχα ότι τώρα τιμωρεί τη μεσαία τάξη των χωρών του Νότου. Με σαρκασμό κομπάζουν «σωτήρες» σαν τον Λεβέντη για κοπή συντάξεων ,του Μητσοτάκη με απολύσεις όσων επιβουλεύεται, του Στ. Θεοδωράκη με γενική απαξία και των ΔΗΠΑΡΑΤ με τα περασμένα μεγαλεία που συνήθως επικαλούνται, τα ξέρουμε, τα έχουμε φάει κατακούτελα με χρεοκοπία! Φιλότιμες προσωπικές εξαιρέσεις φαντάζουν γραφικές και δακτυλοδεικτούμενες, οριακά πυροτεχνήματα.

Τα κονδύλια του ΕΣΠΑ για νέο εξοπλισμό δύσκολα βρίσκουν διεκπεραίωση. Έτσι μηχανήματα που θα μπορούσε κάλλιστα να προσφέρει δωρεάν ο δημόσιος τομέας γίνονται προνόμιο μόνο συμβεβλημένων ιδιωτών με τον ΕΟΠΥΥ. Ο μοναδικός αγοραστής παροχών υγείας έχει το 99% των συμβάσεων του με τον ιδιωτικό τομέα και πολλές θεσμικές αγκυλώσεις νομοθετικών ανεπαρκειών από το χρεοκοπημένο παρελθόν και αναποτελεσματικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς. Χωρίς λιτότητα μπορεί και καλύτερα στην διαχείριση των 5,4 δις ετησίως ώστε να αποδίδονται σε αποτελεσματικές θεραπείες. Οι ανάγκες δεν καλύπτονται ο δρόμος μεταξύ πρωτοκόλλου και επιτροπών είναι σκεπασμένος τεχνικά σκαλοπάτια. Θα μπορούσαμε πολύ καλύτερη τύχη στη μάχη της καθημερινότητας, στην υγεία, στην παιδεία, στον αθλητισμό, στον πολιτισμό, στην απονομή συντάξεων και το κυνήγι του οικονομικού εγκλήματος αν η κυβέρνηση εκτός απο την διαπραγμάτευση είχε δώσει πιο πολύ βάρος στις κοινωνικές και συνειδησιακές δυνάμεις που την περιβάλλουν. 9-6-2017 Δρ Διονύσης Λαμπαδάριος Επιστ. Υπεύθυνος ΠΕΔΥ Νέου Κόσμου.

Πολιτική αργία μήτηρ πάσης αριστερής κακίας Φοίβος Κλαυδιανός

Πολιτική αργία μήτηρ πάσης αριστερής κακίας Φοίβος Κλαυδιανός Δημοσίευση:στην ΑΥΓΗ 20 Οκτωβρίου 2016 12:00 “Η επίμονη Αριστερά”. Αυτός ήταν ο τίτλος που επέλεξε η “Αυγή” προκειμένου να συμπυκνώσει το μήνυμα που εξέπεμψε το 2ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Οι ομιλίες, το θερμό χειροκρότημα (για συγκεκριμένες από αυτές) και όσοι ξεχώρισαν στην εκλογή μελών της Κεντρικής Επιτροπής απέδειξαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εγκαταλείπει τον πόλεμο της διακυβέρνησης και ταυτόχρονα είναι αποφασισμένος να μη μετατραπεί σε κόμμα της mainstream “άχρωμης και άοσμης” Κεντροαριστεράς. Ωστόσο, ορισμένοι είχαν βιαστεί να προεξοφλήσουν ότι το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ θα επικύρωνε το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή την οριστική μετάλλαξή του σε “ρηχό” κόμμα εξουσίας χωρίς ιδεολογικές ρίζες.

Όπως έγραψε ο πρώην γραμματέας του κόμματος Τάσος Κορωνάκης, θα σήμαινε “την απόλυτη προσαρμογή σε ένα μοντέλο διαχειριστικού κόμματος, που το ενώνει η παραμονή στην εξουσία και όχι η ιδεολογία ή το πολιτικό σχέδιο”. “Τώρα φοράει τον μανδύα της κρατικής εξουσίας και βρίσκεται απέναντι σε αυτά που ιστορικά πρέσβευε. Και αυτά θα επιβεβαιωθούν από το συνέδριο. Η δεξιά σοσιαλδημοκρατία έχει πια το κόμμα της” διατυμπάνιζε ο Περικλής Κοροβέσης. Αξιόλογοι και οι δύο, δεν θα τους ζητήσει κανείς να διορθώσουν αυτά που προέβλεψαν λίγο πριν από το συνέδριο και δεν επαληθεύτηκαν. Η δική τους ιστορία, όμως, απαιτεί να αναλογιστούν αν η επιλογή της “θέσης” του «πετροβολητή» του ΣΥΡΙΖΑ είναι και πολιτικά γόνιμη. Στ' αλήθεια, πιστεύουν ότι προσφέρουν με αυτόν τον τρόπο τις καλύτερες υπηρεσίες σε έναν αριστερό χώρο εκτός του ΣΥΡΙΖΑ, στον οποίο έχουν οιονεί καθοδηγητικό ρόλο; Ποιο είναι το αποτύπωμα αυτού του χώρου στην πολιτική σήμερα;

Θα μπορούσε να δεχτεί κάποιος αυτή την επιθετική στάση -τον μονομέτωπο αγώνα εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ- για όσα σχετίζονται με το Μνημόνιο. Αλλά τι κάνει αυτός ο χώρος όταν η κυβέρνηση δίνει μάχες για πολύ βασικά πράγματα εναντίον του συντηρητισμού, όπως η απλή αναλογική ή ο διαχωρισμός κράτους και Εκκλησίας. Ακόμη κι αν αυτά θεωρούνται λίγα και δειλά βήματα σε σχέση με όσα πρέπει να γίνουν, γιατί δεν πιέζουν την κυβέρνηση για περισσότερα; Γιατί δεν ορθώνουν ένα κίνημα που θα απαιτεί περισσότερο ταξικές ιεραρχήσεις, γιατί δεν «τρίβουν στη μούρη» της κυβέρνησης προγραμματικές αιχμές που θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν στο παράλληλο πρόγραμμα, γιατί δεν υπενθυμίζουν τις μεταρρυθμίσεις με αξιακό πρόσημο που ζητούσε χρόνια η Αριστερά και τώρα, που έχει τη νομοθετική εξουσία, τις καθυστερεί;

Αυτά τα ερωτήματα δεν χρίζουν γρήγορων απαντήσεων, ειδικά από όσους έχουν περιορίσει την πολιτική τους δράση τον τελευταίο χρόνο στο να βγάζουν τη χολή τους στα σόσιαλ μίντια. Από άλλους, όμως, υπάρχουν απαιτήσεις. Ο ρόλος της κινηματικής Αριστεράς δεν είναι να ποντάρει στην αποτυχία της Αριστεράς που επέλεξε να κυβερνά. Στο τέλος ο λογαριασμός θα είναι κοινός... όσο κι αν πετροβολούν. Ας θυμηθούν το '89.

Εξω οι ψεύτες

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΗΣΤΟΥ εχει δημοσιευτεί ΑΥΓΗ 31-12-2014 •Οι θρασύτατοι συνέταιροι Σαμαράς και Βενιζέλος, έντρομοι εισήλθαν πλέον στη διαδικασία του εξοστρακισμού τους. Εξαιρετικά σημαντική και πιθανότατα ιστορική η Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014, όπου στη Βουλή γράφτηκε το τέλος της μνημονιακής υποδούλωσης. Στις 25 Ιανουαρίου του νέου έτους, οι Έλληνες πολίτες έχουν τον λόγο, το δικαίωμα και την υποχρέωση να βγάλουν τη χώρα από τον ολέθριο μονόδρομο της τρόικας και να διακόψουν την πράγματι σταθερή πορεία προς την αποικιοποίησή της. Οι θρασύτατοι εταίροι Σαμαράς και Βενιζέλος, έντρομοι κατά τη διάρκεια της τρίτης ψηφοφορίας για την εκλογή Προέδρου, εισήλθαν πλέον στη διαδικασία του εξοστρακισμού τους. Σύντομα θα ανακαλύψουν πως ήταν σημαντικοί όσο κατείχαν τις συγκεκριμένες θέσεις και εξυπηρετούσαν συμφέροντα. Ο ΕΦΙΑΛΤΙΚΟΣ Σαμαράς αποδέχτηκε και υπηρέτησε με πάθος τη λάθος συνταγή που θα διέλυε (όπως έλεγε πριν τον κάνουν πρωθυπουργό τα ευρωπαϊκά ιερατεία) την ελληνική οικονομία και, χωρίς αιδώ, έγινε μαριονέτα, μετατράπηκε σε έναν εικονικό πρωθυπουργό που ο μοναδικός του ρόλος ήταν να παραδώσει τον πλούτο και την εθνική κυριαρχία τής χώρας στους δανειστές. Η μόνη εντολή που έδινε στους υπουργούς του ήταν να τα βρουν το ταχύτερο δυνατόν με την τρόικα, ώστε να κλείσουν όλες οι εκκρεμότητες που ζητούσαν οι δανειστές για να παραμένει αυτός με τον Βενιζέλο στην εξουσία. Ουσιαστικά οδηγούσε τη χώρα εκτός Ευρώπης, μετατρέποντάς τη σε βαλκανικό προτεκτοράτο χωρίς δικαίωμα να αποφασίζει αυτή για τα εθνικά της συμφέροντα. Τα υπουργικά συμβούλια και οι συνεργασίες υπουργείων για τον καθορισμό της οικονομικής και εξωτερικής πολιτικής καταργήθηκαν και η πολιτική που ήταν υποχρεωμένη η κυβέρνηση να ακολουθεί ερχόταν με mail, γραμμένη στα αγγλικά. ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ δεν έδιναν λόγο σε κανέναν, αφού κανένας δεν είχε πραγματική εξουσία ελέγχου. Κινήθηκαν ιδιοτελώς εξυπηρετώντας, εκτός από τα συμφέροντα για τα οποία ενδιαφερόταν το ιερατείο, και τα συμφέροντα διαφόρων παραγόντων του εγχώριου κρατικοδίαιτου και παρασιτικού κυκλώματος. Τις τελευταίες μάλιστα μέρες της εξουσίας τους έτρεχαν αλλόφρονες να περάσουν από τη Βουλή μεγάλα και μικρά ρουσφέτια μήπως και εξασφαλίσουν την πολιτική τους επιβίωση κάποιοι και άλλοι για να αυξήσουν την αποταμίευσή τους, καθώς είχαν δεδομένο πως θα βρεθούν εκτός εξουσίας. ΘΛΙΒΕΡΟ παρακολούθημα του Σαμαρά το ασκέρι του Βενιζέλου. Στο ολίγον ΠΑΣΟΚ του αμοραλιστή αρχηγού, που πρόσφερε στον ΓΑΠ όποια θέση θέλει, πλην αυτής του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ανακάλυψαν αμέσως μετά την άρνηση του τέως πως αυτός οδήγησε τη χώρα στα Μνημόνια! Και οι Κουκουλοκωνσταντινόπουλοι τι ακριβώς θα λένε στην προεκλογική περίοδο που άρχισε; Ποια από τις γραπτές συμφωνίες αρχών, πρώτα με την τρικομματική και στη συνέχεια με τη δικομματική κυβέρνηση, υπερασπίστηκαν; Για ποιους λόγους θα τολμήσουν να ζητήσουν πάλι την ψήφο των Ελλήνων πολιτών; Ποια διαφορά έχουν με το κόμμα του Σαμαρά ώστε να προβληματιστεί κάποιος που διστάζει να εμπιστευτεί -από τώρα- τον ΣΥΡΙΖΑ να τους προτιμήσει;

ΘΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΟΥΜΕ στις υγιείς παραγωγικές δυνάμεις του τόπου, δήλωσε αμέσως μετά το αποτέλεσμα της τρίτης ψηφοφορίας η αδελφή του Κυριάκου Μητσοτάκη Ντόρα Μπακογιάννη. Λίγο αργά τις θυμήθηκε. Δεν ξέρω πόσες παραγωγικές δυνάμεις είναι ακόμα υγιείς και πόσες συνεχίζουν να δραστηριοποιούνται στο εσωτερικό της χώρας. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα βρουν εύκολα συνομιλητές ή πρόθυμους να βοηθήσουν ένα κόμμα που επί Αντώνη Σαμαρά κατρακύλησε σε έσχατο σημείο πολιτικού εξευτελισμού, κάνοντας υπουργούς που παλαιότερα ούτε για κλητήρες σε υπουργείο δεν θα προσλαμβάνονταν. ΑΛΛΩΣΤΕ, στις παραγωγικές ηλικίες ελάχιστοι ψηφοφόροι έχουν απομείνει τόσο στη Ν.Δ. όσο και στο ολίγον ΠΑΣΟΚ. Αν η μεγάλη εκλογικά Αριστερά καταφέρει να σπάσει τον φόβο των συνταξιούχων, τα σάπια κόμματα του καταστροφικού για το μέλλον του τόπου δικομματισμού θα εισέλθουν στον δρόμο για το χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Με αυτή την έννοια, καθοριστικής σημασίας για το τελικό εκλογικό αποτέλεσμα θα είναι τα πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά και εθνικής σημασίας επιχειρήματα με τα οποία θα αποκρουστούν οι κινδυνολογικές επιθέσεις και οι προβοκάτσιες σε θέματα οικονομίας. Αλλά επ' αυτού καλύτερα να μιλήσουμε αναλυτικά στο επόμενο άρθρο την προσεχή Κυριακή. dchristou52@gmail.com

Επτά παραδείγματα απομείωσης χρέους

Επτά παραδείγματα απομείωσης χρέους Καπάκος Σταύρος | ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΥΓΗ ΤΗΝ 12.12.2014 Παράδειγμα πρώτο: Αναρωτιέμαι αν υπήρχε έστω ένας αναλυτής, πριν από τον Απρίλιο του 2012, που να προέβλεπε ότι ο Σόιμπλε θα ήταν τελικά αυτός που θα επέβαλε κούρεμα του ελληνικού χρέους, απαιτώντας μάλιστα την τελευταία στιγμή, με κίνδυνο να τινάξει στον αέρα τις διαπραγματεύσεις, να φτάσει στο 53%; Κανένας δεν το προέβλεπε. Κι όμως, έγινε. Τι σημαίνει αυτό; Ότι πολλές φορές οι πολιτικοί μπορεί να λένε διάφορα, πράττουν όμως διαφορετικά όταν βρεθούν προ αδιεξόδου. Παράδειγμα δεύτερον: Ο Τρισέ. Ο πρώην διοικητής της ΕΚΤ, ο οποίος το 2008 δεν είχε καν καταλάβει το μέγεθος της κρίσης και ανέβαζε συνεχώς τα επιτόκια. Και εκείνος δεν ήθελε να ακούει κουβέντα για κούρεμα, ενώ έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να το αποτρέψει. Τελικά, όμως, το επέβαλε ο Σόιμπλε. Το λάθος το 2012 ήταν ότι το κούρεμα έγινε αργοπορημένα, ενώ λόγω της πολιτικής της εσωτερικής υποτίμησης, η οποία επεβλήθη στην Ελλάδα, δεν προέκυψε πραγματική απομείωση του χρέους. Παράδειγμα τρίτον: Ο Γερμανός καθηγητής Ζιν. Ο επικεφαλής του Ινστιτούτου IFO, προ τριμήνου, έβαλε στην άκρη τις συνεχείς επιθέσεις εις βάρος της χώρας μας και τα περί εκδίωξής της από την Ευρωζώνη και πρότεινε να γίνει "άφεση χρέους της Ελλάδας και άλλων χωρών". Το ανέμενε κανείς; Παράδειγμα τέταρτον: ΕΚΤ και Ε.Ε. Η Ευρωζώνη τα τελευταία χρόνια έχει παρακάμψει τον απαγορευτικό κορσέ του Συμφώνου Σταθερότητας, εφαρμόζοντας "μη συμβατικά" μέτρα. Παρέβη την αρχή της μη διάσωσης για την Ελλάδα και άλλες χώρες. Την κρίσιμη στιγμή η ΕΚΤ αγόρασε ομόλογα διασώζοντας το ευρώ, ενώ ο Ντράγκι προανήγγειλε πως "αν χρειαστεί", θα παρέμβει εκ νέου. Χωρίς τη ρευστότητα 1 τρισ. της ΕΚΤ, η Ιταλία -με χρέος 136% του ΑΕΠ- θα είχε καταρρεύσει και το ευρώ θα αποτελούσε, ίσως, παρελθόν. Η Ευρωζώνη πορεύεται με τον αραμπά, όταν πρόκειται να υπερβεί τα εγγενή προβλήματα του ευρώ. Παράδειγμα πέμπτον: Το ινστιτούτο Bruegel. Πριν από τρεις μήνες, προειδοποίησε: "Μπορεί να πρέπει να ταχθείτε υπέρ της αλλαγής του προφίλ του χρέους ή ακόμη και της αναδιάρθρωσής του εάν δεν είναι βιώσιμο". Για όσους γνωρίζουν, το Bruegel έχει μεγάλη επιρροή στις Βρυξέλλες, δεν είναι απλώς ένα ινστιτούτο... Παράδειγμα έκτον: Το Bloomberg. Στην ανάλυσή του ("Καθημερινή", 11/12) το πρακτορείο αναφέρει: "Οι πολιτικές ηγεσίες της Ε.Ε. δείχνουν ανίκανες να δράσουν, καθηλωμένες σε δημοσιονομικούς στόχους που δεν εξυπηρετούν καμιά σκοπιμότητα και σε κατάσταση παράλυσης σε ό,τι αφορά την προοπτική μιας οργανωμένης διαγραφής χρέους, χωρίς την οποία η Ελλάδα δεν έχει καμιά ελπίδα..." Παράδειγμα έβδομο: Η έκθεση του ΟΟΣΑ. Μόλις προχθές ο ίδιος ο παγκόσμιος οργανισμός, και όχι ο "ακραίος " ΣΥΡΙΖΑ, προειδοποίησε ότι η περιοριστική πολιτική είναι λάθος, δεν οδηγεί στην έξοδο από την κρίση και αντιπρότεινε την εφαρμογή πολιτικών αναδιανομής. Τούτων δοθέντων, για πόσο ακόμη το Βερολίνο θα βρίσκεται διαρκώς σε ένα "παράλληλο σύμπαν", όσον αφορά την οικονομική πολιτική; Η πορεία της Ε.Ε. δείχνει ότι η Γερμανία υποχωρεί όταν στριμώχνεται πραγματικά. Ασφαλώς το παρελθόν δεν δείχνει πάντα το μέλλον, δεν παύει όμως να έχει τη σημασία του... Σταύρος Καπάκος

Ο ΕΝΦΙΑ και οι νεράιδες που μπορούν να πετάξουν

 

Ο ΕΝΦΙΑ και οι νεράιδες που μπορούν να πετάξουν

• Μακμάκ

• 24.09.2014

 

ΤΟΥ ΜακΜάκ
Οι εξαγγελίες και η ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ λειτούργησαν ως καταλύτης στο πολιτικό σκηνικό. Η κυβέρνηση, πανικόβλητη, προσπαθεί ανεπιτυχώς να αντεπιτεθεί επικοινωνιακά και να μαζέψει τα κομμάτια του ακροατηρίου της. Όμως φαίνεται πως το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Το συντηρητικό κοινωνικό ακροατήριο διχάστηκε ανεπανόρθωτα...
Ένα ενδιαφέρον κοινωνικό φαινόμενο συντελείται μετά τη ΔΕΘ. Η νεοφιλελεύθερη προσέγγιση αντιμετώπισης της κρίσης αποδομήθηκε με λογικά επιχειρήματα αποδεικνύοντας το προφανές: ότι η συνταγή που ακολουθείται στην Ελλάδα είναι λάθος. Αυτά που εξαγγέλθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσαν να είναι στόχοι ακόμη και μιας μη αριστερής κυβέρνησης με κάποιο στοιχειώδες ενδιαφέρον για τα λαϊκά στρώματα. Έτσι, το συντηρητικό ακροατήριο αρχίζει να σκέφτεται ότι οι αριστεροί δεν είναι τέρατα και είναι δύσκολο να είναι χειρότεροι ως κυβέρνηση.
Βρισκόμαστε λοιπόν τις τελευταίες μέρες στην εξής παράξενη κατάσταση που συχνά μας προκαλεί αμηχανία: Να συναντάμε συνέχεια ανθρώπους συντηρητικής αναφοράς, οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με την Αριστερά, που δηλώνουν ότι θα στηρίξουν και θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ. Το θετικό αυτό γεγονός κατά πάσα πιθανότητα θα εξασφαλίσει την άνετη νίκη του κόμματος στις εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν. Η ψυχολογία, όμως, με την οποία συντάσσεται με τον Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς αυτός ο συντηρητικός κόσμος δεν είναι αυτή που θα ονειρεύονταν οι οπαδοί του.
Οι συντηρητικοί άνθρωποι που προσεγγίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ δεν έρχονται για να αλλάξουν τον κόσμο, δεν συγκινήθηκαν από το όραμα της ανατροπής, δεν τους ενδιαφέρουν και πολύ τα κινήματα και δεν σκάνε για το αν είναι κακό το ΝΑΤΟ. Θεωρούν ότι η κυβέρνηση είναι ανίκανη να σώσει τη χώρα και ρημάζει τον κόσμο στους φόρους, με αποκορύφωμα τον ΕΝΦΙΑ. Και πλέον πιστεύουν ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι δύσκολο να είναι χειρότερη από την τωρινή, ενώ αν τα κάνει χειρότερα, θα τη διώξουν. Βάζοντας στη ζυγαριά τι τους ενοχλεί πιο πολύ, αποφασίζουν ότι η αριστερή ρητορική είναι λιγότερο ενοχλητική από το εκκαθαριστικό της εφορίας.
Από όλες τις αλλαγές, αυτές που σχετίζονται με την κουλτούρα είναι οι πιο αργές και επίπονες. Αν οι συντηρητικοί άνθρωποι σκέφτονταν σαν αριστεροί, δεν θα ήταν συντηρητικοί, αλλά αριστεροί. Και είναι ευχάριστο η Αριστερά να προσεγγίζει κόσμο που ποτέ μέχρι τώρα δεν είχε καταφέρει να προσεγγίσει.
Ο στόχος όμως και το μεγάλο στοίχημα της Αριστεράς πρέπει να είναι να κάνει αυτόν τον καινούργιο κόσμο να προσεγγίζει ένα όραμα κοινωνικής αλλαγής και όχι να έρχεται απλώς για να γλιτώσει ένα χιλιάρικο από τον ΕΝΦΙΑ. Πρέπει να δώσουμε προοπτική και ελπίδα στον κόσμο που μας προσεγγίζει σαν να ήταν επιφυλακτικός πελάτης, ρωτώντας τι πάει να αγοράσει και πόσο κάνει.
Δεν αρκεί να αποδεικνύουμε ότι οι αριστεροί δεν είναι ψυχοπαθείς για να μην μας φοβούνται. Χρειάζεται να προσπαθούμε να μετακινούμε την πολιτική σκέψη του μέσου πολίτη προς άλλους δρόμους.
Να βοηθήσουμε ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με την Αριστερά να δουν τον κόσμο με διαφορετική ματιά.
Να μιλήσουμε για αλληλεγγύη, δικαιοσύνη και κοινωνική αλλαγή.
Να εξηγήσουμε πως οι νεράϊδες μπορούν να πετάξουν.
Πρέπει να προσπαθήσουμε άμεσα να αλλάξουμε συνειδήσεις, όσο κι αν ο χρόνος που απομένει μέχρι τη νίκη της Αριστεράς είναι πολύ λίγος.
Ο χρόνος είναι λίγος γιατί σε λίγο πέφτουν. Έρχεται κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, δέστε τις ζώνες σας!

*Ο Μακμάκ είναι ένα ασήμαντο ονειροπόλο γρανάζι του συστήματος που ακροβατεί ανάμεσα στον αντικαπιταλιστικό ρεαλισμό και τον ρεαλιστικό αντικαπιταλισμό.

Τι θέλει ο Σταύρος Θεοδωράκης στο παζάρι. Παγανιά αλαφροίσκιωτων ψήφων

Του Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

«Σε μερικά πράγματα είμαι πολύ αριστερός» είχε δηλώσει στη συνέντευξή του στον «Real Fm» και στον Νίκο Χατζηνικολάου ο κ.Σταύρος Θεοδωράκης πριν από τις ευρωεκλογές.

Την περασμένη βδομάδα ο κ.Θεοδωράκης κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου παρουσίασε στη Θεσσαλονίκη τις θέσεις του κόμματός του για μια σειρά θέματα.

Σταχυολογούμε:

1)   «Πρόεδρος πρέπει να εκλεγεί από αυτή τη Βουλή», δήλωσε κατηγορηματικά ο Στ. Θεοδωράκης.

Ότι αυτή η θέση του «Ποταμιού» είναι και η πρόθεση όλου του πολιτικοοικονομικού καθεστώτος εξουσίας, ότι αυτή η θέση γράφει στα παλιά της τα παπούτσια κάθε έννοια δημοκρατικής νομιμοποίησης αφού δεν λαμβάνει υπόψη τους πραγματικούς πολιτικούς συσχετισμούς που υπάρχουν στην κοινωνία όπως αυτοί καταγράφηκαν στις ευρωεκλογές, φαίνεται να μην απασχολεί τον «πολύ αριστερό» (σε μερικά πράγματα) κ.Θεοδωράκη.

2) «Ο μισθός δεν καθορίζεται με υπουργικές αποφάσεις και με προεδρικά διατάγματα, δεν ανακοινώνει ένας Υπουργός το ύψος του μισθού. Αυτά κανονίζονται από την αγορά. Άρα θα πρέπει να είμαστε λίγο προσεκτικοί απέναντι σε αυτό. (…) Η άποψή μας είναι συγκεκριμένη. Δεν αλλάζουμε με ένα νόμο τον κατώτατο μισθό και τις συντάξεις. (…)Πρέπει να φύγουμε από αυτές τις μαξιμαλιστικές απόψεις, δεν αλλάζει έτσι η οικονομία, δεν αλλάζει με υπουργικές αποφάσεις και θα πρέπει να ασχοληθούμε βαθιά με τα προβλήματα που έχει η ελληνική οικονομία».

Αυτή ήταν η απάντηση του κ. Θεοδωράκης, όταν ρωτήθηκε «ποια είναι η θέση του Ποταμιού για το ύψος του κατώτατου μισθού, της κατώτατης σύνταξης». Για όσους δεν κατάλαβαν, το «Ποτάμι» και ο κ.Θεοδωράκης, ευθυγραμμίζονται απόλυτα με την «αγοραία» θέση ότι οι άνθρωποι «πρέπει» να ζουν με μισθό και σύνταξη των 200, 300 και 500 ευρώ, αφού οτιδήποτε άλλο είναι «μαξιμαλισμός»…

3)   «Ο κόσμος δεν έχει πρόβλημα να πληρώσει αν είναι για το κοινό καλό, εάν πειστεί ότι τα λεφτά του πηγαίνουν στο σχολείου του παιδιού του, στην υγεία, δεν έχει πρόβλημα να πληρώσει».

Ότι «ο κόσμος δεν έχει πρόβλημα να πληρώσει» ήταν η απάντηση που έδωσε ο κ.Θεοδωράκης στην ερώτηση που του τέθηκε για τον ΕΝΦΙΑ! Τα σχόλια εδώ περιττεύουν.

4) «Μαλώνουμε τόσες μέρες για το τι θα γίνει στην υγεία. Οι μεν λένε δεν θα αφήνουμε τις γυναίκες να κάνουν μαστογραφία, περνάμε ξαφνικά από τη σπατάλη στην τσιγγουνιά και οι άλλοι λένε να τα αφήσουμε όλα όπως ήταν πριν. Όχι ρε παιδιά! Πώς να τα αφήσουμε όλα όπως ήταν πριν; Οι Έλληνες – τα είδατε τα στοιχεία νομίζω θα τα έχετε προσέξει – το 10% των Ελλήνων, ένας τους δέκα Έλληνες κάνει μαγνητική τομογραφία σε αυτή τη χώρα. Πως είναι δυνατόν; Οι Γερμανοί κάνουν δύο στους χίλιους. Τι συμβαίνει; Όλοι οι Έλληνες είναι άρρωστοι;»…

Κι αυτή απάντηση του κ.Θεοδωράκη ήταν. Και δόθηκε την επομένη της απόφασης της κυβέρνησης να καταργήσει το δικαίωμα των προληπτικών εξετάσεων (τεστ ΠΑΠ, μαστογραφίες, εξέταση για τον καρκίνο του προστάτη) και άλλων εξετάσεων (τρίπλεξ σε χειρουργημένους καρδιοπαθείς) σε πλατιά στρώματα του πληθυσμού. Ότι οι θέσεις του κ.Θεοδωράκη ταυτίζονται με τις πρακτικές και τις απόψεις του υπουργού Υγείας κ.Βορίδη θα οφείλεται προφανώς στο γεγονός ότι ο κ.Θεοδωράκης είναι «πολύ αριστερός» (σε μερικά πράγματα)…

5)   «Αυτή τη στιγμή θα πρέπει να είμαστε με τους ισχυρούς. Οι ισχυροί αυτή τη στιγμή είναι το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα συνθήματα τα παλιά ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο και να διαλυθούν οι σχηματισμοί, ας τα συζητήσουμε εάν νιώσουμε μια σιγουριά στον πλανήτη (…)».

Αυτό δεν είναι κήρυγμα νεοραγιαδισμού. Αυτό είναι… ρεαλισμός. Που απορρέει από μια ψύχραιμη αποτίμηση του παγκόσμιου συσχετισμού δυνάμεων… Είναι η απάντηση του κ.Θεοδωράκη στην ερώτηση για το πώς βλέπει την θέση της Ελλάδας στον κόσμο. Όταν, λοιπόν, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, με την τακτική τους (συμπεριλαμβανομένων των επεμβάσεων και των πολεμικών σχεδιασμών) φέρουν τη «σιγουριά» στον πλανήτη, τότε το «Ποτάμι» θα σηκώσει τη σημαία της ανεξαρτησίας. Μέχρι τότε, «περήφανα», «λεβέντικα» και «πατριωτικά», το «Ποτάμι» θα είναι με τους «ισχυρούς»…

*

«Από κάτι τέτοιους σοσιαλιστές γέμισε ο τόπος, χορτάσαμε, κανά καλό δεν βλέπουμε», έλεγε ο Παπαμιχαήλ προς τη Βουγιουκλάκη που υποδυόταν στην ταινία του Σακελλάριου την σοσιαλίστρια κόρη του βιομήχανου Κωνσταντάρα.

Αλλά αυτό δεν αφορά τον κ.Θεοδωράκη. Διότι ο επικεφαλής του «Ποτομιού» δεν έχει δηλώσει ποτέ σοσιαλιστής. «Πολύ αριστερός» έχει δηλώσει ο άνθρωπος. Και αυτό μόνο «σε μερικά πράγματα»…

Λερώνουν το Μάη Μας

ΛΕΡΩΝΟΥΝ ΤΟ ΜΑΗ ΜΑΣ

Ενώ ο ακατανόμαστος Ηρόστρατος κομπάζει ότι πέτυχε το ίδιο έργο στο ΠΕΔΥ με τους μισούς γιατρούς, ενώ για άλλη μια οι συστημικοί  Δεξιοί (ΝΔ+ΕΛΙΑ αντι ΠΑΣΟΚ) εξαπάτησαν τους οικογενειακούς γιατρούς, τους υποτιθέμενα συμβεβλημένους ΕΟΠΥΥ με συμβάσεις γαλέρας και εξοντώνουν κάθε Δημόσια υποδομή Υγείας και Πρόνοιας έχουν το περισσό θράσος να ζητούν και τη ψήφο μας.

Ας ρίξουμε μια ματιά γύρω στη κοινωνία της φτώχειας και της ανεργίας. Έχετε ακούσει ποτέ από ασθενή σας ότι τη βγάζει διατροφικά με ψωμί όλη τη μέρα, ή για απλήρωτη δουλιά των 210 ευρώ ακόμα και από πολυκαταστήματα;; Η απορρύθμιση της Κοινωνίας και η συστηματική καταστροφή ολόκληρων κλάδων όπως οι γιατροί του ΙΚΑ, οι φαρμακοποιοί, οι μεταφορείς, οι μηχανικοί, οι ναυτικοί, οι αγρότες και τώρα τελευταία οι μεταπράτες μικροπωλητές των λαϊκών αγορών. Δηλαδή οι Σαμαράς- Βενιζέλος και η πενιχρά παρέα του των λεγομένων αφεντικών και εργολάβων θέλουν πια ξεπούλημα ρεύματος και νερού, λιμανιών και αεροδρομίων, διόδια κοροϊδία εις υγεία των μεγαλοκατασκευαστών, ακτογραμμών και ορυκτού πλούτου και τις τηλεοπτικές συχνότητες δωρεάν εισφορά στους 4 μεγαλοκαναλάρχες με «επίδομα» πρόσθετων  θαλασσοδανείων. Η Χώρα μας στη διακυβέρνηση τους κατήντησε αποικία χρέους και νησί των κανίβαλων πειρατών.

Θα περιοδεύσει λέει ο Σαμαράς σε όλη τη Χώρα φαντάζομαι σε όλα τα μοναστήρια της Παναγιάς και όσο δεν πέφτει φωτιά να τον κάψει , ποιος ξέρει τι θάρρητα παίρνει για νέα βάσανα νεοφιλελέ, με αντιδημοκρατικές πρακτικές ανυπαρξία διαλόγου και απουσίας από τη Βουλή για να εφαρμόσει τα νέα Μνημόνια που δεν κρύβουν πια οι Πάτρωνες του. Καταντήσαμε το πειραματόζωο της Ευρώπης, μια οικονομική γενοκτονία σε βάθος 2-3 γενεών, με ογκώδη μετανάστευση με μείωση ΑΕΠ 4ετίας 36,5% όταν Πορτογαλία υπέστη χασούρα 6,5% και η Ιρλανδία 5,5%. Αυτοί βέβαια επιμένουν να μας «σώζουν ακόμα» απλά και εγκληματικά ΜΕΤΑΒΙΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΟΜΕΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑΔΙΝΟΝΤΑΣ τους ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ 30-3-14 ΠΑΛΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟ 25% ΕΠΑΝΑΚΤΙΣΗΣ ΤΩΝ ΜΕΤΟΧΩΝ ΤΟΥΣ. ΣΚΑΝΔΑΛΑΡΑ ΓΙΑ ΠΙΣΑ ΚΑΙ ΠΟΥΠΟΥΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΡΙΑ ΔΥΣΗ ,που κατάντησαν τη Χώρα. Το ακριβώς αντίθετο από ότι έγινε σε Σουηδία, Ν. Κορέα, Βρετανία, ΗΠΑ και Ιρλανδία.  152 βουλευτές αντίθετοι στο δημόσιο συμφέρον και με την έγκριση φοβισμένων παραπλανημένων ψηφοφόρων τους,του Ιούνη του 2012……..

Ο Πρετεντέρης και τα λογής παπαγάλια ετοιμάζουν για 19-5 εκπομπές ώστε τη ψήφο σας σε τάχα ανεξαρτήτους υποψηφίους όπως Καμίνης, Μπουτάρης, Μιχαλολιάκος και Σγουρός να την ερμηνεύσουν ως  φιλομνημονιακές επιλογές. Βέβαια οι Μπαλτάκιες εναλλακτικές προτάσεις των ψηφοδελτίων ΧΑ ή καθαρά επιχειρηματικών συμφερόντων σαν του Μόραλη και Μπέου μόνο σαν επέκταση γνωστών καφετεριών και στα καταστρώματα των δρόμων μπορεί να ερμηνευτεί. Οι σοβαροί επιχειρηματίες απέχουν και στη πολιτική αστάθεια μεταβιβάζουν κεφάλαια και επιχειρηματική δραστηριότητα σε φορολογικούς παραδείσους. Πρόγραμμα εξόδου από την κρίση με σοβαρότητα και πατριωτισμό έχουν να επιδείξουν τα κατά τόπους αυτοδιοικητικά περιφεριακά και δημοτικά ψηφοδέλτια του Σύριζα με ανθρώπους νοικοκυραίους και αγωνιστές.  Έχουμε πολλά να διορθώσουμε στα κακώς κείμενα και δυστυχώς τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ δεν περιμένουμε να προωθήσουν παρά διαστρεβλωμένες της απόψεις μας. Ελπίζω και πιστεύω να λειτουργήσουν τα δημοκρατικά προοδευτικά αντανακλαστικά ΑΥΤΟΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ. Οι δε επερχόμενες Ευρωεκλογές 25-5 αν καταφέρουμε υψηλό ποσοστό στο πρώτο κόμμα το ΣΥΡΙΖΑ και με μεγάλη διαφορά από τα δυο κυβερνητικά συμπραττόμενα τότε πραγματικά θα πούμε στη Μέρκελ και το Σόιμπλε, τους φίλους τους μεγαλοτραπεζίτες πως  δύσκολα να κρατούν τους Έλληνες σε ρόλο εσαεί χαμένου προβάτου και εξαρτημένου ανδράποδου σε πόλεμο που δεν δώσαμε και θα μας κατηγορούν παιδιά και εγγόνια γιατί πουληθήκαμε τόσο φτηνά, γιατί φοβηθήκαμε μια χούφτα ασπάλακες και αρουραίους.

Λαμπαδάριος Διονύσης

Ένας πολίτης δημοκράτης που υπολογίζει την ψήφο και τη συμμετοχή ΟΛΩΝ ΣΑΣ.

Ή με τον ΣΥΡΙΖΑ ή με την κ. Μέρκελ

Ή με τον ΣΥΡΙΖΑ ή με την κ. Μέρκελ

Άρθρο του Αλέξη Τσίπρα, προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στην Εφημερίδα των Συντακτών11/04/14 : Στις επικείμενες ευρωεκλογές η ευρωπαϊκή Αριστερά δεν θα αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη. Δεν θα αφήσει τεχνοκράτες και ιεροκήρυκες να κάνουν τα πολιτικά και κερδοσκοπικά τους παιχνίδια χωρίς αντίπαλο.

 

→Η κυρία Μέρκελ έρχεται να κάνει προεκλογική εκστρατεία για τον εκλεκτό της στην Ευρώπη και τον προστατευόμενό της στην Ελλάδα. Η κ. Μέρκελ θα δει μία πόλη-φάντασμα, αστυνομοκρατούμενη, με απαγορευμένες και κόκκινες ζώνες. Δεν θα δει τα αποτελέσματα της πολιτικής της

→Στις επικείμενες ευρωεκλογές η ευρωπαϊκή Αριστερά δεν θα αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη. Δεν θα αφήσει τεχνοκράτες και ιεροκήρυκες να κάνουν τα πολιτικά και κερδοσκοπικά τους παιχνίδια χωρίς αντίπαλο

ΑΡΘΡΟ

Του Αλέξη Τσίπρα, προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ



Η επίσκεψη Μέρκελ στην πρωτεύουσα των μνημονίων επαναφέρει στο προσκήνιο το αδιέξοδο που δημιούργησαν όσοι παρέλαβαν την Ευρώπη των λαών και τη μετέτρεψαν σε εργαλείο των αγορών. Οι αρχικές διακηρύξεις και προθέσεις πολύ γρήγορα μπήκαν στο συρτάρι. Αντικαταστάθηκαν από συνθήκες που εξυπηρετούσαν το χρηματοπιστωτικό σύστημα και όχι τους ευρωπαϊκούς λαούς. Το χειρότερο όλων σε αυτήν τη μακρά πορεία μετάλλαξης είναι ότι το κέντρο λήψης των αποφάσεων έφυγε από τους πολίτες και τις κυβερνήσεις και μεταφέρθηκε σε τεχνοκράτες, κλειστά συμβούλια και κερδοσκόπους. Πρωταγωνιστές αυτής της Ευρώπης-καζίνο είναι οι δύο μεγάλες «πολιτικές οικογένειες» της Ευρώπης. Λαϊκό κόμμα και (πρώην) Σοσιαλιστές συμπεριφέρθηκαν ως ιδιοκτήτες όχι ενός κοινού μέλλοντος, αλλά ως χρηματιστηριακοί σύμβουλοι και νεοφιλελεύθεροι ταλιμπάν.

Σήμερα η Ευρώπη της κ. Μέρκελ δεν εμπλέκεται απλά στη δίνη της κρίσης, είναι η δημιουργός και επιταχυντής της κρίσης. Το «επ’ ωφελεία των λαών» έχει αντικατασταθεί με το «επ’ ωφελεία των αγορών». Το κοινό νόμισμα από εργαλείο της ευρωπαϊκής ενοποίησης μετατράπηκε σε όχημα της γερμανικής ηγεμονίας.

Η κυρία Μέρκελ έρχεται να κάνει προεκλογική εκστρατεία για τον εκλεκτό της στην Ευρώπη και τον προστατευόμενό της στην Ελλάδα. Η κ. Μέρκελ θα δει μία πόλη-φάντασμα, αστυνομοκρατούμενη, με απαγορευμένες και κόκκινες ζώνες. Δεν θα δει τα αποτελέσματα της πολιτικής της.

Η Ελλάδα βιώνει τη μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η μνημονιακή πολιτική κατάφερε το χρέος, από 120% του ΑΕΠ το 2010, να βρίσκεται σήμερα στο 175%. Η ανεργία από 10% να εκτιναχθεί στο 30%. 3,5 εκατομμύρια Ελληνες είναι ανασφάλιστοι, χωρίς πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική φροντίδα. Η μεσαία τάξη, οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, που αποτελούσαν τον βασικό πυρήνα της ελληνικής οικονομίας, κατέρρευσαν.

Φτωχοποιήθηκαν και έχουν φτάσει στα όρια της εξαθλίωσης τα εργατικά στρώματα. Ο αγροτικός τομέας δέχεται τη μεγαλύτερη επίθεση των τελευταίων δεκαετιών από τα καρτέλ και τις πολυεθνικές. Η χώρα, μετά από εξήντα χρόνια, βρίσκεται μπροστά σε ένα κύμα μετανάστευσης νέων, της πιο μορφωμένης γενιάς που είχε αυτός ο τόπος.

Την καλώ, τις λίγες ώρες που θα μείνει στην Αθήνα, να μην περιοριστεί στα καλά λόγια προς τον κ. Σαμαρά ούτε να περιορίσει τις συναντήσεις της με επιχειρηματίες. Καλό θα ήταν να επισκεφθεί ένα νοσοκομείο για να διαπιστώσει την τριτοκοσμική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο νευραλγικός τομέας της υγείας. Καλύτερο θα ήταν να επισκεφτεί ένα σχολείο για να δει σε τι συνθήκες δάσκαλοι και καθηγητές προσπαθούν να κάνουν μάθημα σε υποσιτιζόμενα παιδιά. Καλύτερα θα ήταν να περπατήσει σε έναν κεντρικό δρόμο για να δει τα λουκέτα στα καταστήματα. Ή να επισκεφτεί μια δομή αλληλεγγύης και ένα κοινωνικό ιατρείο, ώστε με τα μάτια της να διαπιστώσει το μέγεθος της ανθρωπιστικής κρίσης.

Η κ. Μέρκελ πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της ευρωζώνης με καθεστώς εκτάκτου ανάγκης. Ο πρωθυπουργός της δεν έρχεται ούτε μιλά στη Βουλή. Το δεξί του χέρι συνομιλεί και διαπραγματεύεται με τους νεοναζί. Η διαπλοκή εξασφαλίζει και διευρύνει τα συμφέροντα και την ατιμωρησία της. Το εργατικό δίκαιο αντικαταστάθηκε από το εργοδοτικό δίκαιο. Νομοσχέδια εκατοντάδων σελίδων, με ένα μόλις άρθρο, ψηφίζονται στη Βουλή με τη διαδικασίας του κατεπείγοντος, χωρίς ουσιαστική συζήτηση. Μεγάλοι δημόσιοι οργανισμοί και δημόσια περιουσία παραχωρούνται σε ιδιώτες σε εξευτελιστικές τιμές.

Δεν χωρά αμφισβήτηση ότι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού σε δύο ζητήματα συμφωνεί απόλυτα.

Υπάρχουν εκκρεμότητες μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας. Ο κ. Σαμαράς δεν θα τις θέσει στο τραπέζι. Το ζήτημα του κατοχικού δανείου και των πολεμικών αποζημιώσεων δεν έχει λήξει. Ούτε ο ελληνικός λαός ούτε η επόμενη κυβέρνηση της Ελλάδας έχει σκοπό να απεμπολήσει οικονομικά δικαιώματα και αυτό το ιστορικό χρέος.

Η Ελλάδα δικαιούται ίση αντιμετώπιση. Δίκαιη αντιμετώπιση. Ο,τι ίσχυσε για τη Γερμανία το 1953 πρέπει να ισχύσει και για τη δική μας χώρα το 2014. Η Ευρώπη, αν θέλει να ανακαλύψει τον εαυτό της, αν θέλει να επιστρέψει στις ρίζες της, πρέπει για την Ελλάδα και τις υπόλοιπες χώρες του Νότου να αλλάξει πολιτική. Να τερματίσει τη λιτότητα, να δώσει τέλος στα δάνεια που εξυπηρετούν παλαιότερα δάνεια, να προχωρήσει σε γενναίο κούρεμα του χρέους και αποπληρωμή του υπολοίπου με ρήτρα ανάπτυξης. Η Ευρώπη πρέπει επιτέλους να ανακαλύψει ξανά τη Δημοκρατία. Πρέπει να αποφασίσει ότι θα σώζει ανθρώπους και λαούς και όχι τις τράπεζες.

Απέναντι σε αυτήν την Ευρώπη-κάστρο της κ. Μέρκελ, που λειτουργεί ως χορηγός του ευρωσκεπτικισμού και της νεοναζιστικής απειλής, υπάρχει η πραγματική Ευρώπη. Που βάζει τους ανθρώπους πάνω από τα κέρδη. Η δική μας Ευρώπη είναι στον αντίποδα της νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας και του αυταρχισμού. Είναι η Ευρώπη της δημοκρατίας και του κοινωνικού κράτους. Η Ευρώπη του διαφωτισμού και της επιστημονικής και τεχνολογικής επανάστασης. Είναι η Ευρώπη του διεθνισμού, της οικολογίας και του φεμινισμού.

Αυτή η Ευρώπη, των κινημάτων και της προόδου, του κόσμου της εργασίας και του πολιτισμού, βρίσκει την έκφρασή της στην παρουσία, τη δράση και τις προτάσεις της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Σε όλη την Ευρώπη, τα τελευταία χρόνια ένα τεράστιο ρεύμα αντίστασης και ανυπακοής, με μαζικούς και αμεσοδημοκρατικούς όρους, έδωσε μάχη ενάντια στα μνημόνια και την τρόικα, απέναντι στις ορέξεις των αγορών. Υπερασπίστηκε τον δημόσιο χώρο και τον δημόσιο πλούτο απέναντι στις ορέξεις του κερδοσκοπικού ιδιωτικού κεφαλαίου.

Στις επικείμενες ευρωεκλογές η ευρωπαϊκή Αριστερά δεν θα αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη. Δεν θα αφήσει τεχνοκράτες και ιεροκήρυκες να κάνουν τα πολιτικά και κερδοσκοπικά τους παιχνίδια χωρίς αντίπαλο. Για πρώτη φορά διεκδικεί την προεδρία της Κομισιόν. Διεκδικεί να ακουστεί η φωνή του κόσμου της εργασίας. Το δίλημμα είναι ξεκάθαρο. Αλλά είναι η πρώτη φορά που το δίλημμα το βάζουν οι λαοί και όχι το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο. Με την Ευρώπη ή με τη γερμανική Ευρώπη; Με την κυριαρχία των αγορών ή με την Ευρώπη των λαών; Με την πολιτική του τρίπτυχου «λιτότητα-ύφεση-ανεργία» ή με την Ευρώπη της ανάπτυξης και των εργαζομένων;

Και στην Ελλάδα το δίλημμα γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρο. Είναι η μόνη θετική εξέλιξη από την επίσκεψη Μέρκελ. Οποιος πιστεύει ότι η καγκελάριος έχει κάνει ορθές επιλογές κατά τη διάρκεια της κρίσης μπορεί να ψηφίσει τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ του κ. Βενιζέλου. Οποιος πιστεύει ότι αυτή η πολιτική είναι καταστροφική θα συνταχθεί με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ. Οποιος θεωρεί ότι μπορεί να συνεχιστεί αυτή η πολιτική απάτη των στημένων εξόδων στις αγορές μπορεί να στηρίξει τον κ. Σαμαρά και τους προστάτες του. Οι υπόλοιποι έχουν μόνο μία επιλογή που είναι πραγματικά αντισυστημική και ριζοσπαστική: ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς σε όλη την Ευρώπη.

Τα κερατιάτικα των Μνημονίων ποιός τα πληρώνει;; Χα,Χα

 

Αποκαλυπτική έρευνα του EU Observer για τις αμοιβές συμβούλων

• Παπαδημητρίου Νίκος

17.12.2013                                   

ΕΧΕΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΕΙ ΣΤΗΝ ΑΥΓΗ

                          

Θα μπορούσαν να αποκληθούν και ως οι σύγχρονοι... δώδεκα θεοί του Ολύμπου, αυτοί που από μια ανεξήγητη σύμπτωση προσκαλούνται να σώσουν κάθε φορά την ευρωπαϊκή χώρα που βρέθηκε στο χείλος του γκρεμού. Ανεξήγητη; Μπα, κάθε άλλο!

• "Η κυβέρνση δεν μπορεί να σιωπά" σημειώνει με αφορμή το δημοσίευμα το γρ. Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ και παραπέμπει σε σχετική ερώτηση Τσίπρα πριν από μία εβδομάδα

Τον ρόλο των δώδεκα αυτών "σωτήρων" αναδεικνύει με έρευνά της η ευρωπαϊκή ιστοσελίδα EU Observer, που έρχεται να ενισχύσει όσα σημείωνε, μόλις πριν από μια εβδομάδα, σε ερώτησή του προς τον υπουργό Οικονομικών ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Ας δούμε πρώτα τι έγραψε στην έρευνά του ο EU Observer.
Οι ευρωπαϊκές χώρες, η μία μετά την άλλη, υποχρεώνονταν να ζητήσουν τη σωτηρία της τρόικας -αμέσως ή εμμέσως- και αυθωρεί εμφανίζονταν εταιρείες συμβούλων, οι οποίες μάλιστα... τυγχάνει να είναι οι ίδιες: Alvarez & Marsal, BlackRock, Oliver Wyman, Pimco κ.ά., τα ονόματα των οποίων μπορεί να μην λένε κάτι στους Ευρωπαίους φορολογουμένους, ωστόσο τους κοστίζουν πολύ. Σε περισσότερα από 80 εκατομμύρια ευρώ υπολογίζει η εν λόγω κοινοτική ιστοσελίδα το κόστος για τους φορολογουμένους σε Κύπρο, Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία και Ισπανία.
Αυτό το de facto ολιγοπώλιο -όπως το χαρακτηρίζει το ίδιο δημοσίευμα- συχνά πιάνει υπηρεσία χωρίς δημόσιο διαγωνισμό, γεγονός που θέτει ερωτήματα διαφάνειας, προστίθεται εξάλλου.
Στην έρευνα του EU Observer παρατίθενται, ας σημειωθεί, πολύ συγκεκριμένα παραδείγματα. Η νεοϋορκέζικη εταιρεία παροχής συμβούλων Alvarez & Marsal ανταμείφθηκε με δύο εκατομμύρια ευρώ για τη σύσταση και λειτουργία της ισπανικής bad bank πέρσι, αλλά και με άλλα 6,6 εκατομμύρια ευρώ για τις υπηρεσίες της στην κυπριακή "διάσωση". Η ανάμειξη της εν λόγω εταιρείας στην Κύπρο δεν τελειώνει εδώ πάντως: Ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας Πανίκος Δημητριάδης κατηγορήθηκε από κυπριακά μέσα ενημέρωσης ότι της έδωσε αμοιβή 15 εκατομμυρίων ευρώ χωρίς τη γνώση του Δ.Σ.
Από τη συλλογική έρευνα του EU Observer δεν θα μπορούσε να λείπει η ελλαδική... τραγωδία: μόνο η BlackRock Solutions εισέπραξε μέσω μίας (!) σύμβασης 12,3 εκατομμύρια ευρώ για υπεργολαβίες σε τέσσερις ελεγκτικές εταιρείες. Και... κατάφερε να γίνει τόσο μισητή, ώστε, σύμφωνα με τους NYTimes, χρησιμοποίησε ψεύτικο όνομα ("Solar") προκειμένου να προσλάβει 18 ένοπλους φρουρούς ασφαλείας.

ΣΥΡΙΖΑ: Η κυβέρνηση δεν μπορεί να σιωπά

"Το δημοσίευμα του EU Observer σχετικά με τις αδιαφανείς και εξόχως προβληματικές αναθέσεις μελετών σε εταιρίες για την παροχή συμβουλών σε χώρες υπό καθεστώς Μνημονίου εκθέτει ανεπανόρθωτα την τρόικα, αλλά και τις κυβερνήσεις των χωρών αυτών, συνιστώντας ένα τεράστιο σκάνδαλο" σημείωσε σε ανακοίνωσή του το γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ. Και προσθέτει: "Το γεγονός, μάλιστα, ότι σύμφωνα με το εν λόγω δημοσίευμα οι αμοιβές των εταιρειών που συμβούλευσαν τη λύση για την Κύπρο εξαρτώνται από το μέγεθος της εκκαθάρισης των κυπριακών τραπεζών αποκαλύπτει την 'αντικειμενικότητα' των ερευνών και την 'ανεξαρτησία' αυτών των εταιριών".
Ταυτόχρονα το γραφείο Τύπου υπενθυμίζει ότι "μόλις την προηγούμενη εβδομάδα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε σχετική ερώτηση στον υπουργό Οικονομικών αναφορικά με τα ιλιγγιώδη ποσά (1,2 δισ.) που δαπανήθηκαν ως έξοδα δημοσίου χρέους σε τράπεζες, δικηγορικά γραφεία και χρηματοοικονομικούς συμβούλους. Η δαπάνη αυτή είχε υπερτριπλασιαστεί τα δύο πρώτα έτη των Μνημονίων και έχει δεκαπλασιαστεί το 2012, εγείροντας ποικίλα ερωτήματα τόσο για τις σκοπιμότητες πίσω από αυτήν την αύξηση όσο και για αυτές καθεαυτές τις διαδικασίες ανάθεσης, τα κριτήρια και τη διαφάνειά τους".
Τελικώς, "η κυβέρνηση δεν μπορεί να σιωπά γύρω από το συγκεκριμένο ζήτημα. Πρέπει να φέρει στον έλεγχο της Βουλής όλες τις σχετικές συμφωνίες και να εξηγήσει πού πάνε τα λεφτά των φορολογούμενων πολιτών και πώς το συμφέρον τους διασφαλίζεται από τέτοιου είδους μελέτες, ανατιθέμενες σε εταιρείες που από ό,τι φαίνεται δεν τηρούν στοιχειώδεις κανόνες διαφάνειας και ανεξαρτησίας".
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΑΛΛΗΛΟΑΝΑΙΡΟΥΜΕΝΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΑΛΛΗΛΟΑΝΑΙΡΟΥΜΕΝΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ

 

 Πότε λέτε αλήθεια και πότε ψέματα κ υπουργέ;Όταν μιλάτε για 2.5 χιλιάδες γιατρούς ειδικοτήτων που περισσεύουν από την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας(ΠΦΥ) και θα απολυθούν;
Όταν ομολογείτε πως « η μεταρρύθμιση θα γίνει οπωσδήποτε και θα έχει δημοσιονομικούς στόχους»;
Όταν ομολογείτε ανερυθρίαστα πως η μεταρρύθμιση είναι μνημονιακή υποχρέωση η όταν διεκδικείτε για τον εαυτό σας τη δόξα των απολύσεων;

Όταν διαρρέετε πως σκοπεύετε να άρετε την πλήρη αποκλειστική απασχόληση των γιατρών των ΚΥ η όταν λέτε πως θα κάνετε όλους τους γιατρούς της ΠΦΥ Πλήρους Αποκλειστικής Απασχόλησης;
Η δημόσια υγεία δεν είναι παιχνιδάκι κ Γεωργιάδη για να παίζετε.

Η ένταξη των γιατρών σε ένα ολοκληρωμένο σύστημα ΠΦΥ δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται από σας σαν απειλή και «τιμωρία».
Πότε λέτε αλήθεια και πότε ψέματα κ υπουργέ;
Όταν ισχυρίζεστε πως δεν χρειάζονται γιατροί ειδικοτήτων στην ΠΦΥ, η όταν παραπλανητικά ισχυρίζεστε πως θα τους εντάξετε όλους σε ένα αναμορφωμένο σύστημα ΠΦΥ; Δεν σκοπεύετε να εντάξετε τους γιατρούς του ΕΟΠΥΥ στο ΕΣΥ κ Γεωργιάδη, απλά προσπαθείτε να κρύψετε τα σχέδια απόλυσης μέσα από συνεχείς επικοινωνιακές πιρουέτες. Εξαθλιώνετε τους νοσοκομειακούς γιατρούς και την ίδια στιγμή «απειλείτε» πως θα κάνετε νοσοκομειακούς τους γιατρούς του ΕΟΠΥΥ.
 Πάντως ματαιοπονείτε αν σκοπεύετε να αποχωρήσουμε οικειοθελώς, θα αγωνιστούμε για παραμονή στη μισθωτή θέση εργασίας μας με αξιοπρεπείς σχέσεις και συνθήκες εργασίας μαζί με τους συναδέλφους μας, των νοσοκομείων.
Πότε λέτε αλήθεια και πότε ψέματα κ υπουργέ;
Όταν ισχυρίζεστε ότι το ιδιωτικό σύστημα είναι προτιμότερο και φθηνότερο η όταν παραπλανητικά ισχυρίζεστε πως σκοπεύετε να εντάξετε όλο το σύστημα του ΕΟΠΥΥ σε δημόσιες δομές ΠΦΥ;

 

Πότε λέτε αλήθεια και πότε ψέματα κ υπουργέ;
 Όταν ισχυρίζεστε πως θα υπάρξει σύστημα αντικειμενικής αξιολόγησης η όταν απειλείτε πως η αξιολόγηση για ένταξη στο σύστημα θα γίνει με βάση το αν ο κάθε γιατρός θα δείξει διάθεση συνεργασίας κατά τη διάρκεια της απεργίας;
Απειλείτε και καλείτε σε απεργοσπασία και ομολογείτε πως η ιδέα του «πιστοποιητικού κοινωνικών φρονημάτων», η οποία προφανώς σας είναι προσφιλής, θα είναι το βασικό κριτήριο αξιολόγησης.
Τίποτα από όσα επικοινωνιακά χρησιμοποιείτε δεν είναι αλήθεια κ υπουργέ. Ο σκοπός σας είναι η πλήρης απορρύθμιση των δημόσιων δομών υγείας προκειμένου να τις παραδώσετε σε μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Δεν ενδιαφέρεστε καθόλου για την υγεία του λαού και την κατάσταση των ασθενών και των ατόμων με αναπηρία κύριοι της κυβέρνησης. Εσείς φέρατε τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους στα όρια της φτώχιας και της εξαθλίωσης.
Εσείς υποχρεώσατε τα άτομα με αναπηρία να ταλαιπωρούνται στα ΚΕΠΑ(κέντρα πιστοποίησης αναπηρίας), αφού δεν ακούτε το αίτημα τους για 6μηνη παράταση των δικαιωμάτων τους και τους κόβετε συντάξεις και επιδόματα πριν προλάβουν να περάσουν από τα κέντρα πιστοποίησης.
 Εσείς σκοπεύετε να διαλύσετε πλήρως τη λειτουργία των ΚΕΠΑ απομακρύνοντας τους ειδικούς γιατρούς από την ΠΦΥ.

Αν θέλατε αληθινή φιλολαϊκή μεταρρύθμιση στην ΠΦΥ κύριοι της κυβέρνησης δεν θα διαλύατε τα πάντα στο όνομα των «αλλαγών». Δεν θα ανοίγατε πόλεμο με τους λειτουργούς της υγείας. Δεν θα κάνατε προμετωπίδα της πολιτικής σας το μνημονιακό στόχο των απολύσεων-διαθεσιμοτήτων και την πάση θυσία ακόμα μεγαλύτερη μείωση των δαπανών υγείας. Αν νοιαζόσασταν θα φροντίζατε για την ελεύθερη δωρεάν πρόσβαση όλων, ασφαλισμένων και ανασφάλιστων στις δημόσιες δομές υγείας. Εσείς έχετε κατορθώσει να πληρώνουν οι πολίτες όλο και περισσότερα για περίθαλψη, νοσηλεία και φάρμακα.

 

Όποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για δημιουργία ολοκληρωμένου συστήματος ΠΦΥ, με κέντρα υγείας 24ωρης λειτουργίας, με ομάδα υγείας, λειτουργίες πρόληψης και αποκατάστασης, δεν διαλύει το υπάρχον σύστημα και δεν εξαθλιώνει υγειονομικούς και ασθενείς. Όποιος ενδιαφέρεται πραγματικά ,αναβαθμίζει τις υπάρχουσες δομές, αξιοποιεί το υπάρχον προσωπικό, προσλαμβάνει νέους γιατρούς ΠΑΑ και εξασφαλίζει μεταβατικό στάδιο για τους ήδη υπηρετούντες για να αποφασίσουν αν θέλουν να ενταχθούν, χωρίς απολύσεις και διαθεσιμότητες.
Αν σκοπεύατε να εντάξετε όλους τους γιατρούς στο σύστημα ΠΦΥ και να το αναβαθμίσετε θα είχατε προβλέψει κονδύλια στον προϋπολογισμό, δεν θα μειώνατε κατά 1.2 δις τις δαπάνες υγείας για το 2014, δεν θα κόβατε τις παροχές ασθένειας στους ασφαλισμένους κατά 539 εκ ευρώ, δεν θα περικόπτατε κατά 30% την επιχορήγηση των νοσοκομείων.
Είστε επικίνδυνοι κύριοι της κυβέρνησης και λέτε συνεχώς ψέματα κύριε υπουργέ.
Οι απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζόμενων στον ΕΟΠΥΥ μαζί με την κινητοποίηση των τοπικών κοινωνιών σας τρομάζουν και σας χαλούν τα σχέδια. Οι κινητοποιήσεις γίνονται για να μη διαλυθούν οι δημόσιες δομές ΠΦΥ και για να μην αναγκάζονται οι ασθενείς να προσφεύγουν στον ιδιωτικό τομές πληρώνοντας από την τσέπη τους. Μόνο αν σας σταματήσουμε υπάρχει ελπίδα. Όσο πιο γρήγορα τόσο το καλύτερο για την κοινωνία.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΑΣΚΟΖΟΣ
 Α ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΠΙΣ
ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΓΙΑΤΡΩΝ 

To σκάνδαλο Πανγαία σπιλώνει Σαμαρά-Στουρνάρα-Τουρκολιά

"Μύλος" το ΤΧΣ για την πώληση της Πανγαία στην Invel

• Αγουρίδης Γιάννης  
• 15.11.2013                                  

  Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στην Αυγή της 15-11-2013.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΟΥΡΙΔΗΣ

• "Βαριά" ερωτήματα για το ποιον εξυπηρετεί η επικείμενη συμφωνία

Μεγάλους κλυδωνισμούς στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας προκάλεσε η απόφαση του ταμείου να εγκρίνει την πώληση της Πανγαία της Εθνικής Τράπεζας στο ισραηλινών συμφερόντων fund Invel, "πίσω" από το οποίο φέρεται να είναι ο Βenny Steinmetz, καθώς φαίνεται ότι οι όροι της συμφωνίας κάθε άλλο παρά ευνοούν την ΕΤΕ. Και αυτό καθώς με τη συμφωνία διατήρησης της διοίκησης συνεχίζει, κρατώντας μόνο το 34%, να ενοποιεί εξ ολοκλήρου την Πανγαία εμφανίζοντας διογκωμένο ενεργητικό σε επίπεδο ομίλου, ενώ τα δικαιώματα μειοψηφίας θα προσμετρώνται στα κεφάλαιά της, ενισχύοντας έμμεσα και όχι άμεσα, όπως ήταν το αρχικό σχέδιο, κεφαλαιακά την τράπεζα κατά το ποσό των 500 εκατ. ευρώ.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή... Την Τετάρτη και κατά τη συνεδρίαση του ΤΧΣ, με θέμα την επικείμενη συμφωνία της Εθνικής Τράπεζας με το ισραηλινών συμφερόντων επενδυτικό fund Invel, το μέλος του Γενικού Συμβουλίου του Ταμείου Πιέρ Μαριανί υπέβαλε την παραίτησή του, ενώ ακολούθησε και ο Ανδρέας Μπερούτσος, ο οποίος την ανακάλεσε χθες το πρωί, ενώ το απόγευμα την υπέβαλε εκ νέου, οπότε και έγινε αποδεκτή!

"Ψίθυροι" και...παραιτήσεις

Τα παραπάνω προκάλεσαν "ψιθύρους" στην οικονομική ελίτ των Αθηνών, με τις πληροφορίες να συνδέουν τις παραιτήσεις με πλήθος παρασκηνίου.
Οι ημιεπίσημες "διαρροές" έλεγαν ότι ο κ. Μαριανί φέρεται να συνδέθηκε κατά το παρελθόν με συμφέροντα του επενδύτη Τζ. Σόρος, ο οποίος και θεωρείται ανταγωνιστής του Β. Steinmetz, που είναι ο ιδιοκτήτης της Invel, ενώ ο για τον κ. Μπερούτσο η αρχική επωδός, πριν από την αρχική ανάκληση της παραίτησης, ήταν ότι διαθέτει fund στην Αμερική, οπότε δημιουργούνταν ασυμβίβαστο. Παράγοντες της αγοράς έκαναν λόγο για "προφάσεις εν αμαρτίαις", καθώς κανένας εκ των μελών του ΤΧΣ δεν προέρχεται από "παρθενογένεση", όπως ανέφεραν χαρακτηριστικά. Τι συνέβη όμως και τα δύο μέλη του Ταμείου έφτασαν στο σημείο της παραίτησης; Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι διαφώνησαν με τη δομή της συμφωνίας, εκφράζοντας μια τεχνοκρατική άποψη η οποία ήταν αντίθετη προς την ολοκλήρωση του deal.

Συμφέρει το deal;

Οι ίδιες πληροφορίες ανέφεραν ότι βάσει της συμφωνίας η Invel θα συνάψει δάνειο 350 εκατ. ώστε να εξαγοράσει το 49% της Πανγαία, προσθέτοντας ότι το δάνειο αυτό θα είναι από την ίδια την Εθνική! Είναι ένα ζήτημα υψίστης σημασίας, αν φυσικά ισχύει...

Επίσης εγείρεται το ερώτημα πώς θα πραγματοποιηθεί αύξηση κεφαλαίου εις είδος, που θα καλυφθεί από τους δύο μετόχους με εισφορά ακινήτων, με την Εθνική να παραχωρεί το κτήριο Καρατζά και την Invel ακίνητα που κατέχει στη Ρώμη και άλλες πόλεις, όταν η αποτίμηση των ακινήτων της Εθνικής έγινε με στοιχεία του 2008, όπως αναφέρουν πάντα οι πληροφορίες, δηλαδή της εποχής που διοικούσε την τράπεζα ο Τ. Αράπογλου και αποτιμώνται περί τα 900 εκατ. ευρώ.
Σημαντικό είναι και το γεγονός ότι τελικά, και βάσει της συμφωνίας, η Invel θα φτάσει να κατέχει το 66% της εταιρείας και η Εθνική το 34% (σ.σ.: η διοίκηση θα παραμείνει σε αυτήν), ενώ είναι απορίας άξιο αν μέσω της κίνησης αυτής, δηλαδή της πώλησης στρατηγικού ποσοστού της Πανγαία, στόχος είναι να μειωθεί το μέσο σταθμισμένο ενεργητικό της Εθνικής για να βελτιωθεί ανάλογα και το Core Tier 1 κατά 0,3%.
Ακόμη οι ίδιες πληροφορίες ανέφεραν ότι σε αρχικό στάδιο υπήρξαν και ενστάσεις από την DGCom, οι οποίες εν τέλει ξεπεράστηκαν...