Το δάσος στο Baden κοντά στη Βιέννη 1

Η παρουσίαση των εικόνων περιλαμβάνει τρείς συνδέσμους για την περιοχή Baden ,για τη μεγαλύτερη Παγκόσμια φυσιολατρική ΜΚΟ , και ένα άλυτο μυστήριο του 1889 τραγικό τέλος σε ένα αυτοκρατορικό ειδύλλιο...

Baden Bei Wein Forest 1

View more presentations from Dennis Labadarios.

28 οκτωβρίου 1940

Το νόημα της 28ης Οκτωβρίου

Η 28η Οκτωβρίου είναι μια πάρα πολύ σπουδαία μέρα.
Η 27η Οκτωβρίου και η 29η Οκτωβρίου δεν λένε και πάρα πολλά πράγματα.
Η 26η Οκτωβρίου κάτι λέει άμα σε λένε Δημήτρη. Ο Δημήτρης Καλπακλής που τον λένε Δημήτρη και πάει Δευτέρα, χαίρεται πάρα πολύ που τον λένε Δημήτρη γιατί γιορτάζει και παίρνει πάρα πολλά παιχνίδια και είναι πάρα πολύ τυχερός. Ενώ άμα σε λένε Νεκτάριο δεν είσαι και πολύ τυχερός, γιατί κανένας δεν ξέρει πότε γιορτάζουν οι Νεκτάριοι. Κάποτε πρέπει να γιορτάζουν οι Νεκτάριοι, γιατί ένα παιδί που το λένε Νεκτάριο μού είπε ότι κάποτε γιορτάζουν ακόμα και οι Νεκτάριοι, αλλά επειδή κανένας άνθρωπος στον κόσμο δεν ξέρει πότε γιορτάζουν οι Νεκτάριοι, αυτό το παιδί είναι πολύ στενοχωρημένο και τρέχουν και οι μύξες του.
Η 28η Οκτωβρίου είναι μια πάρα πολύ σπουδαία μέρα άμα πέφτει Δευτέρα, γιατί έχουμε τριήμερο και πάμε εκδρομή στο χωριό του μπαμπά μου. Εκτός αν δεν πάμε, γιατί η μαμά μου δεν χωνεύει τη μαμά του μπαμπά μου, ενώ χωνεύει πάρα πολύ τη δική της μαμά που δεν τη χωνεύει ο μπαμπάς μου, οπότε μπορεί να μείνουμε και σπίτι. Εμείς τα παιδιά είμαστε πάρα πολύ περήφανα που έχουμε την 28η Οκτωβρίου. Γιατί πριν γίνει η 28η Οκτωβρίου, είχανε να γιορτάζουνε μόνο την 25η Μαρτίου. Την 28η Οκτωβρίου πηγαίνανε σχολείο κανονικά γιατί δεν υπήρχε 28η Οκτωβρίου. Δηλαδή υπήρχε 28η Οκτωβρίου, αλλά κανένας δεν το έκανε θέμα γιατί δεν είχανε μπει οι Γερμανοί. Έπρεπε πρώτα να μπουν οι Γερμανοί και μετά να γίνει μια μέρα της προκοπής.
Εγώ είμαι πολύ περήφανη Ελληνοπούλα. Νιώθω ένα ρίγος. Και μόλις το είπα στη μαμά μου μού έβαλε θερμόμετρο και είχα 37,4 και μου έδωσε σιρόπι και μου πέρασε το ρίγος. Η γιαγιά μου νιώθει ένα ρίγος από μόνη της, γιατί εκείνη την έζησε την 28η Οκτωβρίου και πρέπει να την πέρασε πάρα πολύ ωραία.

Η κυρία Χρυσάνθη, η δασκάλα μας, μας είπε ότι την 28η Οκτωβρίου ήρθε ο Ιταλός πρέσβης στο σπίτι του Ιωάννη Μεταξά, νύχτα, χωρίς να τηλεφωνήσει πρώτα και τον ρώτησε αν μπορούν να πάρουνε την Ελλάδα και να την έχουνε για δικιά τους σ' όλη του τη ζωή. Και ο Ιωάννης Μεταξάς τσαντίστηκε που τον ξυπνήσανε και είπε «ΟΧΙ». Κι αυτό το «ΟΧΙ» το είπε πολύ ηρωικά γι' αυτό κι εμείς το λέμε «το ηρωικό ΟΧΙ».

Κι εμένα όταν ήρθε η Χαρούλα σπίτι μου, μου ζήτησε όλες μου τις Μπάρμπι και τη Σίντι αστροναύτη, της είπα ηρωικά «ΟΧΙ» γιατί δεν είναι καθόλου ευγενικό αυτό που έκανε ο Ιταλός πρέσβης και η Χαρούλα. Aμα θέλεις να χαρίσεις κάτι το κάνεις από μόνος σου. Κι ο κύριος Μεταξάς δεν ήθελε να χαρίσει την Ελλάδα ούτε εγώ τη Σίντι αστροναύτη.
Και μετά τους πολεμήσαμε τους Ιταλούς. Δηλαδή, εγώ δεν τους πολέμησα γιατί δεν είχα γεννηθεί ακόμα. Ούτε ο μπαμπάς ούτε η μαμά. Η μαμά δεν ξέρω πότε γεννήθηκε γιατί όποτε τη ρωτάω «μαμά, πόσων χρόνων είσαι;» μου απαντάει «μήπως είδες το Βετέξ της κουζίνας;».
Και μετά πέρασε η 28η Οκτωβρίου και μπήκανε άλλοι μήνες άσχετοι και διώξαμε τους Ιταλούς και μπήκανε οι Τούρκοι. Όχι, λάθος, Θάνο, μου δίνεις τη γόμα σου; Μπήκανε οι Γερμανοί. Μπήκανε οι Γερμανοί και η γιαγιά μου έκλεισε τα παντζούρια για να μην τους βλέπει και τους έβλεπε κρυφά από τις γρίλιες και την έπιασε η μαμά της και την έδειρε. Κι άλλοι άνθρωποι κλείσανε τα παντζούρια γιατί τους σιχαίνονταν. Κι εγώ σιχαίνομαι το γάλα άμα κάνει πέτσα. Και όλοι οι Γερμανοί ήτανε χάλια, αλλά ο πιο χάλια απ' όλους ήτανε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός. Αυτός ήτανε από μητέρα Πατρινιά, πατέρα Γερμανό και το μικρό του όνομα ήταν «Παλαιών» και δεν ξέρω πότε γιορτάζει ούτε αν του φέρνανε δώρα. Αυτός πήγαινε μπροστά μπροστά και είχε μια ελληνική σημαία και την έσκισε και την πέταξε και την πάτησε και την έφτυσε. Και μετά πήρε μια γερμανικιά, πιο σιδερωμένη και μετά πήγε στην Ακρόπολη και την έβαλε στην Ακρόπολη.

Και ένα παιδί θύμωσε πάρα πολύ και πήγε με ένα φίλο του και την έβγαλε και την πέταξε στο κεφάλι ενός περαστικού. Και τον φίλο του τον λέγανε Σάντσο και το παιδί Απόστολο Γκλέτσο και μετά επειδή ήτανε τόσο γενναίος, οι άνθρωποι θέλανε να τον κάνουνε υπερνομάρχη, αλλά κάνανε μια κυρία Φώφη.

Και μετά δεν ήτανε πια 28η Οκτωβρίου και όλοι πεινάγανε και τρώγανε γάτες. Εμείς έχουμε μια γάτα τη Λουλού, αλλά δεν την τρώμε γιατί την αγαπάμε, αλλά γιατί είναι πολύ νευρικιά και τη φοβόμαστε. Κι εκτός από γάτες σκοτώσανε και τον αδελφό της γιαγιάς μου πάνω σε ένα βουνό που νομίζω ότι ήτανε ο Παρνασσός χωρίς τις πίστες. Και μετά περάσανε τα χρόνια και οι Γερμανοί δεν θυμάμαι πώς φύγανε. Ή τους διώξαμε ή μας βαρέθηκαν. Και τότε όλοι οι Έλληνες βγήκανε έξω και φιλιόντουσαν κι εμένα δεν μου αρέσει να με φιλάνε οι φίλες της μαμάς μου γιατί έχουνε σάλια. Αλλά εκείνη η μέρα ήτανε πολύ σπουδαία και δεν τους ένοιαζε τους ηρωικούς Έλληνες που σαλιώνανε ο ένας τον άλλον. Και τώρα, από τη χαρά μας βάζουμε την ελληνική σημαία στο μπαλκόνι. Όμως εμείς δεν βάζουμε την ελληνική σημαία, γιατί όταν μετακομίσαμε τη χάσαμε. Και κάθε 28 Οκτωβρίου ντρεπόμαστε πάρα πολύ, αλλά τον υπόλοιπο χρόνο το ξεχνάμε και δεν πάμε να αγοράσουμε μια καινούργια. Αυτά και ελπίζω να μην ξανάρθουν οι Γερμανοί. Ελπίζω επίσης η έκθεση να είναι τρεις σελίδες και ελπίζω μετά να πάμε στο Βίλατζ Σέντερ, γιατί δεν έχω δει ακόμα το Σκούμπι Ντου.

Ζήτω η 28η Οκτωβρίου

ΕΛΕΝΑ ΑΚΡΙΤΑ ΤΑ ΝΕΑ 26-10-2002

Check out this SlideShare Presentation:

28 οκτωβρίου 1940

View more presentations from Dennis Labadarios.

To κείμενο της ...έκθεσης έχει σταλεί από τον Κώστα Ζυρίνη, θα μπορούσε νάναι και δικό του. Είναι όμως μιας άλλης μαστόρισσας του Λόγου.

Η συλλογή φωτογραφιών είναι από τη περσινή συλλογή ΟΧΙ η Ελλάδα στο Β¨Παγκόσμιο Πόλεμο, Διπλωματία- Προπαγάνδα- Πόλεμος από τα Ιστορικά της Ελευθεροτυπίας.

Ηταν αγιάτρευτος....

ΗΤΑΝ ΑΓΙΑΤΡΕΥΤΟΣ

Τα έργα της ζωής καθοδηγούν και σκηνοθετούν έως και τα όρια του θανάτου μας, βιολογικού και λησμονιάς. Κάποιους ανθρώπους από την εκπομπή θετικών μηνυμάτων τους είναι γραφτό να τους θυμόμαστε και εμείς και η σπορά τους.
Ο Λάκης χρόνια πολλά γνωστός βοηθός σκηνοθέτη ζητούσε πάντα στα ανθρώπινα τον πάτο του πηγαδιού, όλη την αλήθεια όσο βαθειά και υγρή, ξερακιά ή δροσιστική και άν ήταν. Ακούγοντας το χαμόγελο της Τζοκόντας μου έρχεται πάντα στο μυαλό το βαθύ ειρωνικό του χαμόγελο , το γεμάτο ευγένεια βλέμμα τα σπαθάτα μάτια που σε τρυπούσαν πρώτα πριν αρχίσουν την ΅ανάκριση αιχμαλώτων πολέμου΅ για τα ερωτήματα που τον απασχολούσαν. Έπρεπε να εξαντλήσει τα όρια της τελειότητας, έπρεπε να δώσει πάντα το μήνυμα με τον πιο απλό τρόπο με το χωνί ,με το μεγάφωνο του φορτηγατζή Βέγγου που κατά λάθος εκπέμπει Θεοδωράκη μέσα στη χούντα, με τα μακρινά πλάνα του Καραβάν Σεράι των προσφύγων κολίγων που μάζεψε ο ίδιος προσωπικά πόρτα πόρτα με τα υποζϋγιά τους από 4-5 χωριά της Μακεδονίας μας.
Παιδί της φτωχολογιάς και της ανάγκης ανδρώθηκε σε μια κοινωνία διακρίσεων που μισούσε τους νέους της, τους έστελνε στις θάλασσες και τη μετανάστευση. Όσοι σήκωναν το κεφάλι με αξιοπρέπεια έβρισκαν δρόμο για ξερονήσια και πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων. Οι μπακαλόγατοι της αυλής των θαυμάτων ποτίζουν τη βιοπάλη τους με το άπιαστο όνειρο του Ελληνικού κινηματογράφου. Άλλοι στην οικοδομή ,άλλοι στον τουρισμό, όσοι μαστόροι έπιαναν τα χέρια τους και το μυαλό τους στις βοηθητικές δουλιές να λάμψουν τα αστέρια, τα φώτα της ράμπας, οι σκηνικές εικονίσεις και τα νοηματικά σκηνοθετικά πλάνα.
Μια φοβισμένη κοινωνία, βγαλμένη από βάθη του εμφυλίου πρέπει να επουλώσει τις πληγές της, να γελάσει ,να ελπίσει, να φκιάξει αρχές και όνειρο, να ...ψυχαγωγηθεί! Συγχρόνως έπρεπε να εκπληρώσει το χρέος απέναντι στους γονιούς , να σεβαστεί τις ρίζες και τις καταβολές όπως τα βρήκε από τους παλιούς.
Ξεκινά μια δημιουργική περιπέτεια σαν βοηθός σκηνοθέτη το 1959 στο ΅Ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο΅ του Αλέκου Σακελάριου και καταλήγει 37 χρόνια μετά ,πριν τη σύνταξη το 1996 Προς την ΅Ελευθερία΅ του Χάρη Παπαδόπουλου πάλι σαν βοηθός σκηνοθέτη. Ενδιάμεσα πολλές συμμετοχές στο μοντάζ και το σενάριο.
Εκτός από τον Αλέκο Σακελλάριο και τον Ντίνο Κατσουρίδη συνεργάζεται με Γιώργο Τζαβέλλα, Θάνο Σάντα, Ντίνο Δημόπουλο, Ερρίκο Θαλασσινό, Κώστα Καραγιάννη, Νίκο Φώσκολο, Θανάση Βέγγο, Ντίνο Δαδήρα, Τάκη Βουγιουκλάκη, Νίκο Περάκη, Κώστα Βρεττάκο, Πάνο Γλυκοφρύδη, Τάσο Ψαρρά, Τώνια Μαρκετάκη και άλλους λιγότερο γνωστούς σκηνοθέτες.
Άπειρες οι αμίμητες περιγραφές με πρωταγωνιστές από τους γνωστούς του αθάνατου ελληνικού σινεμά της δεκαετίας του 60, ακόμα περισσότερο με γραπτά και σχέδια για την καθαρτήρια πορεία της κοινωνίας, την επισήμανση συντηρητικών αγκυλώσεων ή την ώθηση προοδευτικών κατευθύνσεων. Μιλούσε για τη νέα αριστερά και την φανταζόταν σαν έφηβη στην ηλικία των παιδιών του, που πρέπει νάχουν εφόδια νάχουν γνώση και τίποτα να μην μπαίνει εμπόδιο στο δημιουργικό καλπασμό της στο μέλλον. Εμπνεύστηκε εκεί γύρω στο 2007 από τις πολιτικές κινήσεις του Αλέκου Αλαβάνου και το ραδιοφωνάκι του, που κουβαλούσε πάντα μαζί ήταν κολλημένο στο Κόκκινο 105,5 Αριστερά στα FM. Η αίσθηση της θυσίας του ηγετικού ρόλου απέναντι στο νέο και δημιουργικό ήταν το ζητούμενο για αυτόν ,η παρηγοριά στη βαριά νόσο του, το αίσθημα επιβίωσης και απαντοχής για ένα καλύτερο κόσμο που θάχε μέσα και το αντίστοιχο των αγαπημένων οικείων.
Είχε πάντα μέσα του τον πεσιμισμό της εποχής του. ΅Καλά διαδίδετε τις απόψεις σας από τα μπλόγκ αλλά να ξέρεις αν το σύστημα δει τον κίνδυνο θα σας τα κόψει,΅ προειδοποιούσε.
Δεν ρουφιάνεψε, δεν λούφαρε στη κρατική δουλειά του μέχρι την σύνταξη, διεκδίκησε ασφαλιστικά δικαιώματα του κλάδου των σκηνοθετών και όλοι επωφελήθηκαν από αυτό, δεν πήγε ποτέ να στηθεί σε βασιλόπιτα αναξιοπρέπειας να σφίξει το χέρι σε εκμαυλιστές πολιτευτάκους.
Όταν βρέθηκε από την ισχυρογνωμοσύνη του σε άποψη εν αδίκω για πολεοδομικές διαφορές, κάτι σαν χτηματικές διαφορές του παλιού καιρού, άνοιξε την πόρτα και βρέθηκε στο δρόμο, άστεγος χρονίως πάσχων και με ένα τσιγάρο πάντα στα κιτρινισμένα δάκτυλα. Έζησε και 14 ημέρες με μισό ευρώ στη τσέπη, δεν ζήτησε από τον αδελφό ήξερε να επιβιώνει με μαεστρία στη ζούγκλα των Αθηνών. Βρήκε μια αξιοπρεπή στέγη για ύπνο στους αστέγους του δήμου Αθηναίων, σιτίζονταν στην αυλή των θαυμάτων εκεί Πειραιώς και Σοφοκλέους χαμηλά παρέα με όλα τα αγκάθια της ψυχής μας, το δε ησυχαστήριο του ήταν το πατάρι κάποιου κεντρικού Mc Donald με φτηνό καφέ και ανεκτικούς υπαλλήλους.
΅Να μάθεις να ξεχωρίζεις τους άστεγους της τσιμεντούπολης, είναι παντού δίπλα σου δεν θέλουν να φανούν να προκαλέσουν, είναι ο καθένας μια ανθρώπινη ιστορία ,είναι ο καθένας μια ταινία, βράχε΅ έτσι με αποκαλούσε μάλλον από φιλοφρόνηση.
΅Όταν βλέπεις κακοντυμένο να κουβαλά πάνω από δύο σακούλες ογκώδεις, κουβαλάει το βιός του, σιγά μην νοιαστεί κανείς να τους καταλάβει τι τους πνίγει.....΅
΅Το νέφος ,τα μικροσωματίδια, η άκαυτη βενζίνη και η αρρύθμιστη χοληστερίνη΅ σαν τα δικά σου τα σουσούδια του απαντούσα περιπαιχτικά.
Τον είχα σταυρώσει να μιλήσει στα παιδιά του ή άλλους που θεωρούσε οικείους αλλά αυτός ήταν ο βράχος, τα παιδιά μου είναι στην εφηβεία, δίνουν εξετάσεις, χαίρομαι για την επιτυχία της μίας περιμένω ακόμα καλύτερα από την άλλη, δεν θα τους χαλάσω τα όνειρα με τα δικά μου. Μίλαγε σαν Οιδίποδας σαν νάχε κάνει τα εγκλήματα του αιώνα και κράταγε μυστικά κρυμμένα όσα θα τον πρόδιδαν....
Το μεγάλο μου όπλο να βρω τα εμφανή ευαίσθητα σημεία είχε αποτύχει, η δεκαπεντάχρονη γνωριμία μας έκανε την συνοίκηση στο ελεύθερο διαμέρισμα μου αναγκαία συνθήκη. Είχε αρχίσει χημειοθεραπεία στη καλύτερη κλινική του Σωτηρία, ήξερε από αδηφάγα σαράκια, χρειαζόταν φορτηγά όπως έλεγε τις πρωτείνες για να δουλέψουν τα φάρμακα. Ε λοιπόν κάτι η ψησταριά, κάτι η χύτρα ταχύτητας κάτι τα καροτόζουμα και τα φρούτα από την λαϊκή, είδα για 14 μήνες από κοντά και σύνολο 2,5 χρόνια μια μάχη στα μαρμαρένια αλώνια της αξιοπρέπειας, μια μάχη με την επάρατο σώμα με σώμα. 8 κύκλοι χημειοθεραπείας προσεκτικά διαλεγμένες από το καλύτερο επιτελείο ογκολόγων, ένας πειθαρχημένος ασθενής, μια ασφαλιστική εξυπηρέτηση και μέχρι τον 6 κύκλο το σαράκι κρατούσε και υποστρέφονταν ακτινολογικά και βιοχημικά.
Κρατούσε το δωμάτιο του 4ου στη Ψαρομηλίγκου 6 αλλά η μη χρήση του χαλασμένου ασανσέρ εξαντλούσε πολλές φορές τις τελευταίες ικμάδες ανάσας του. Η ευγνωμοσύνη του για τους ανθρώπους του Δήμου ήταν δεδομένη και ανεκτική ακόμα και εκεί που εγώ ισχυριζόμουν ότι τους εύρισκα ψεγάδια. Το δικό μου μεσημεριανό κατάλυμα ήταν για μαγείρεμα , ξεκούραση και πολύ πολύ κουβέντα.. Όταν δεν έτρωγε σε ένα κουτούκι στην Αχαρνών. 7 μήνες πριν την τελική κατάληξη εκεί χωρίσαμε τα τσανάκια μας. Κρατιόταν στις απόψεις του σταθερός, είχε ξεκόψει από τα οικογενειακά ,σπάνια έκλεινε ραντεβού στις κόρες του στο Διόνυσο, παρόλες τις παροτρύνσεις μου για το αντίθετο ,δεν ήθελε και η εικόνα μετά από χημειοθεραπεία με το αραιωμένο μαλλί να χαραχτεί στη μνήμη τους. Ζούσε μια προγραμματισμένη τελική διαδρομή με τους δικούς του όρους, με ελευθερία και αξιοπρέπεια.
Έναν Ιούνη ήρθε στο ΙΚΑ στητός ακόμα για κάτι τυπικό, κάτι ενισχυτικές ενέσεις και θυμάμαι το αποχαιρετιστήριο επίμονο βλέμμα του, ήξερε και ήξερα που πηγαίνει. Είχε πάρει τόσες ιατρικές πληροφορίες που μπορούσε να επεξεργαστεί και να ερμηνεύσει τι ακριβώς γινόταν μέσα του. Απλά είχε την επιτελική χάρη να αλλάζει τις τελευταίες σκηνές όπως αυτός και οι προβληματισμοί του έκριναν.
Αυτός ο κυνικός παρατηρητής των δρόμων της Αθήνας, του μετέωρου βηματισμού μιας επιπόλαιας χώρας, αδυνατούσε πια να γράψει σενάρια, να γκρινιάξει για το πλιάτσικο στις ιδέες του ιδίως από τηλεκαναλάκηδες συναδέλφους του, αδυνατούσε να δει από το φιλιστρίνι το μέλλον των παιδιών του. Η βιολογική φθορά είχε έρθει πρόωρα για ένα χρήσιμο κοινωνικά και δοτικό άνθρωπο. Είχε προδοθεί από ένα κολοτσίγαρο στα 67 του.
Δεν εφάρμοσα ποτέ την προτροπή του να ασχοληθώ με την αυλή των θαυμάτων με τους ξεχωριστούς αλλά παραμερισμένους ανθρώπους της Αθήνας μας. Ίσως γιατί έχω άλλα στέκια, ίσως γιατί δεν έχω τις αντοχές. Εσείς;

13-10-2009 Διόνυσος.

Χρώματα ζωής και πολέμου .

BODY PAINTINGS
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Η ζωγραφική σώματος στον τρελό μας κόσμο είναι μία άλλη μορφή οικιστικών τεχνών που αντί για καμβά χρησιμοποιεί τις πτυχώσεις και την ποιότητα του ανθρώπινου δέρματος. Υπήρχε μία αναβίωση της ζωγραφικής σώματος στην δυτική κοινωνία από τη δεκαετία του 1960. Δοκιμάζοντας διαφορετικές τεχνικές και χρησιμοποιώντας χρώματα φιλικά προς τον ανθρώπινο οργανισμό δημιουργεί αποτελώντας μία διαφορετική πρόταση προς στο φιλότεχνο κοινό.
Σώματος ζωγραφική, ή bodypainting, θεωρείται ως η πιο αρχαία μορφή τέχνης. Συναντάτε ακόμα στους ξεχασμένους, από τον σύγχρονο πολιτισμό ,λαούς και φιλές του Αμαζονίου ,Παπούα Νέα Γουινέα. ιθαγενών της Αυστραλίας, της Νέας Ζηλανδίας, νησιά του Ειρηνικού και της Αφρικής. Αυτόχθονες λαοί της Νοτίου Αμερικής χρησιμοποιούν παραδοσιακά ανάττο, huito, υγρή ή κάρβουνα για να διακοσμήσουν πρόσωπα και τους οργανισμούς τους. Huito είναι ημι-μόνιμη, και λαμβάνει γενικά εβδομάδες για να ξεθωριάζει. Σε αντίθεση με το τατουάζ και άλλες μορφές τέχνης σώματος, είναι προσωρινό. Διαρκεί από μερικές ώρες έως (στην περίπτωση των Mehndi ή "henna tattoo"), μια-δυο εβδομάδες. Όταν περιορίζεται στο πρόσωπο είναι η ζωγραφική προσώπου και από την αρχαιότητα, έχει χρησιμοποιηθεί για το κυνήγι, καμουφλάζ, θρησκευτικούς λόγους, και στρατιωτικούς λόγους (όπως και να δηλώσει συμμετοχή σε στρατιωτική μονάδα). Κατά την διάρκεια της κίνησης hippie ( δεκαετία του 1960), ήταν κοινό για τις νέες γυναίκες να διακοσμήσει μάγουλά τους με λουλούδια ή τα σύμβολα της ειρήνης σε αντιπολεμικές διαδηλώσεις. Είναι επίσης γνωστή και ως προσωρινό τατουάζ. Η πλήρη ζωγραφική σώματος, είναι περισσότερο γνωστή ως ζωγραφική σώματος, ενώ τα μικρότερα και πιο λεπτομερή δουλειά αναφέρεται γενικά ως προσωρινά τατουάζ. Ουσιαστικά επιβεβαιώνει ότι υπάρχει κάθε λόγος θαυμασμού του ανθρώπινου σώματος και δεν πρέπει να κρύβεται κάτω από τα ρούχα. Χρησιμοποιείται κυρίως στην διαφήμιση, στην φωτογράφιση των μοντέλων, στις διαδηλώσεις των απελευθερωμένων σεξουαλικά ατόμων και στο σινεμά. Σαν μορφή τέχνης είναι απολύτως σεβαστή και μπορεί να προκαλέσει μία μεγάλη γκάμα συναισθημάτων . Ξεκινώντας από απόλυτη αποδοχή και θαυμασμό και τελειώνοντας με αποδοκιμασία ,απέχθεια και απόρριψη.
Κοντά στο Νοσοκομείο Αγ. Σάββας θα συναντήσεις αρκετούς ανθρώπους με μία άτυπη ζωγραφική σώματος. Σε αυτούς τους ανθρώπους ο μονόχρωμος σχεδιασμός παίζει ένα πολύ σημαντικό ρόλο. Γίνεται για ιατρικούς λόγους μετά από μία λεπτομερή μελέτη των στοιχείων του καρκίνου, του τύπου και του βάθους του. Τοποθετούνται προσεκτικά κάποια σημάδια πάνω στο σώμα των ασθενών. Το κάθε χιλιοστό έχει σημασία για να εστιαστεί σωστά η ακτινοβολία. Η ομάδα ανθρώπων που ασχολείται με τους ασθενείς δεν είναι καθόλου τυχαία και δεν ανήκει στους ανθρώπους της τέχνης. Απαιτείται γνώση και εμπειρία. Έχει την κατάλληλη επιστημονική γνώση, την κατάλληλη εκπαίδευση και την εμπειρία Για μία ακτινοβολία που δεν ξεπερνάει τα δύο λεπτά ο σχεδιασμός και η δοκιμή των μηχανημάτων κρατάει μία ώρα. Δοκιμάζεται και μετριέται η στάση του σώματος σε ένα εργαστήρι (που έχει ένα ομοίωμα του μηχανήματος της ακτινοβολίας) και καταγράφονται οι αποστάσεις και η έκταση των πεδίων ακτινοβολίας.
Όταν θα συναντήσατε κάποιον με ζωγραφική σώματος μην τον ειρωνεύεστε. Δεν είναι τρελός και ούτε παράξενος. Είναι καρκινοπαθής που υποβάλλεται στην ακτινοθεραπεία. Είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας που έτυχε να ΄΄ κερδίσει ΄΄ το λαχείο. Αρρώστησε και τώρα τρέχει να σωθεί. Έχει αγωνία, πόνο και πίκρα αλλά έχει και αξιοπρέπεια. Του οφείλεται τον σεβασμό και την αλληλεγγύη σας. Χαμογελάστε του και πείτε του ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ και ΚΑΛΗ ΑΝΑΡΡΩΣΗ. Του αξίζει κάθε ευχή επειδή είναι ένας αγωνιστής , έχει θάρρος, μάχεται και κυρίως δεν παρέδωσε τα όπλα.!.

΅Ιητρος γαρ ανήρ πολλών αντάξιος άλλων΅

΅Ιητρος γαρ ανήρ πολλών αντάξιος άλλων

ιούς τ΄εκταμνειν επί τ΄ ήπια φάρμακα πάσσειν΅

Ομηρος.

Ενας γιατρός αξίζει όσο πολλοί άλλοι άνδρες

βέλη ανασπάει και φάρμακα μαλακτικά αλείφει.

Ας συμφιλιωθούμε με τον Δαρβίνο.

Η Βιβλιοθήκη του Ιδρύματος Ευγενίδου
σας προσκαλεί τη Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009, ώρα 19:00,
στη Βραδιά Βιβλίου με τίτλο:

«Ας συμφιλιωθούμε με τον Δαρβίνο,
ας συμφιλιωθούμε με τη φύση μας και με τη Φύση»

Η εκδήλωση πραγματοποιείται στο πλαίσιο του εορτασμού του 2009 ως «Έτους Δαρβίνου», με αφορμή την έκδοση από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης
του ομότιτλου βιβλίου του Καθηγητή Λευτέρη Ζούρου.

Οι Εισηγητές της βραδιάς:

Κώστας Κριμπάς,
Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών – Ακαδημαϊκός,

Λευτέρης Οικονόμου,
Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Κρήτης – τ. Πρόεδρος Ιδρύματος Τεχνολογίας & Έρευνας και ο συγγραφέας
Λευτέρης Ζούρος,
Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Κρήτης – Αντεπιστέλλον Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών

θα μιλήσουν για την ερμηνευτική ισχύ της εξελικτικής θεωρίας,
τα κατά καιρούς αντι-εξελικτικά επιχειρήματα, τη θέση της βιολογίας στο σημερινό οικοδόμημα των επιστημών, τη συνάφεια της βιολογικής με την πολιτισμική εξέλιξη και, τέλος τη σημασία που έχει η αποδοχή και η κατανόηση της εξελικτικής καταγωγής μας ως δύναμη αυτογνωσίας, ταπεινοφροσύνης και συνυπευθυνότητας μπροστά στο μέλλον του πλανήτη μας.


Μετά το πέρας των εισηγήσεων θα ακολουθήσει συζήτηση.

Η εκδήλωση πραγματοποιείται σε συνεργασία με τις
Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης του Ιδρύματος Τεχνολογίας & Έρευνας
στο Αμφιθέατρο του Ιδρύματος Ευγενίδου
(Λεωφ. Συγγρού 387, 17564 Π.Φάληρο).


ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
Πληροφορίες και κρατήσεις θέσεων
Ίδρυμα Ευγενίδου – Βιβλιοθήκη, τηλ.: 210- 9469631-2


------:------:------:------:------:------:------:------:------

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΡΗΤΗΣ
Ίδρυμα Τεχνολογίας & Έρευνας
Ν. Πλαστήρα 100, Βασιλικά Βουτών, Τ.Θ. 1385, Τ.Κ. 71110, Ηράκλειο Κρήτης
Τηλ.: 2810-391083, Φαξ: 2810-391085
info@cup.gr , http://www.cup.gr/

Οταν οι γλύπτες έχουν κέφι.

Παράξενα γλυπτά από όλο τον πολιτισμένο κόσμο με το βλέμμα και την σύνθεση της Sejtanka.

Weirdest Sculptures & Statues Around The World

View more presentations from sejtanka.

Φάρος τυφλών

Αποτελέσματα Βουλευτικών εκλογών 2009

Αυτοδύναμη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Ο Γιώργος Παπανδρέου στην εξουσία κυβέρνηση ρεφενέ στον οικογενειακό προγραμματισμό σας

Βαρειά ήττα της ΝΔ. Σκληρή τιμωρία με ποσοστό Μέρκελ που κυβερνά τις πιό καπιταλιστικές καμινάδες της Ευρώπης. Ο Κ. Καραμανλής παραιτήθηκε ανακουφισμένος και νέος να ασχοληθεί με άλλα ανοίγοντας κούρσα διαδοχής στο κόμμα του.

Διατήρηση των δυνάμεων του δικομματισμού, καμμιά πνοή ελπιδοφόρας ΑΛΛΑΓΗΣ στη χώρα. Το φίλαθλο πνεύμα μεταγραφών κάνει πάσχα και πανηγύρι χωρίς λύσεις.

Το ΚΚΕ διατηρεί τις δυνάμεις του ετοιμάζεται για την επόμενη μέρα να προασπίσει τα εργατικά συμφέροντα χωρίς τηλεόραση, λειψό ραδιόφωνο και χωρίς πολιτική συμμαχιών.

Το ΛΑ.Ο.Σ. εισπράττει μεγάλη αύξηση και κομπάζει αλαζονικά για το μαγαζί του.

Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. υπάρχει είναι παρόν χάριν στο Τσίπρα και τους συν αυτώ, σίγουρα αυτοί οι μικρομέγαλοι δεν είναι νεκροταφείο αλλά το μακρόπνοο προοπτικής ιδεολογικών συγκρούσεων και εφαρμογής αριστερών πολιτικών εξαρτάται από το βαθμό δεσίματος ηγεσιών, με βάση , κινήματα και κοινωνία. Αυτά τα άτακτα παιδιά κλείνονται πολύ στα γραφεία και θα πάθουν περιπρωκτικές παθήσεις. Εξαίρεση ευχάριστη οι νομοί Ροδόπης, Ξάνθης, Καβάλας, Αρτας και Ρεθύμνου που ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΜΦΑΝΙΖΕΙ διακριτή αύξηση.

ΟΙ ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ έχουν διπλασιασμό ψήφων αντίδρασης, ωριμης επιλογής της κοινωνίας στα περιβαλλοντικά αλλά ανώριμης ακόμα επαφής με τη βάση τους εξ ου και οι ανορθόδοξες εθνικές θέσεις. Θύματα και αυτοί και το κλίμα της μη εφαρμογής απλής αναλογικής όπως όλα τα λεγόμενα μικρά κόμματα.

Φάρος τυφλών σαν σχήμα οξύμωρο, λοιπόν ένα καθεστώς ανασφάλειας και βολικής ψήφου από τον ελληνα ψηφοφόρο μια και οι δυνάμεις που έχει δεν του επιτρέπουν να χρησιμοποιήσει πιό Ευρωπαϊκά, πιό ευαίσθητα και πολιτισμένα την ψήφο του. Εχω την τόλμη να πώ αναλογιζόμενος τα προβλήματα ότι δεν πίστεψα ούτε μια στιγμή τον σωτήρα Γιώργιο Παπανδρέου.

Ισως γιατί δεν χρειάστηκα ποτέ στη ζωή μου σωτήρες.

Διονυσος

Πράσινη ανάπτυξη και κρίση.

Πράσινη ανάπτυξη, κλιματικές αλλαγές και διέξοδος από την κρίση
Του Γιάννη Τόλιου*
διδάκτορα οικονομικών επιστημών

Η νέα οικονομική κρίση, με το μεγάλο βάθος, διάρκεια και διεθνείς διαστάσεις, έχει φέρει στο επίκεντρο το θέμα της πολιτικής εξόδου σε εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο. Ταυτόχρονα η περιβαλλοντική κρίση και οι συντελούμενες κλιματικές αλλαγές περιπλέκουν τις διαδικασίες εξόδου, θέτοντας γενικότερα ζητήματα αναδιάρθωσης του μοντέλου παραγωγής και κατανάλωσης και διασφάλισης φερέγγυων όρων επιβίωσης του πλανήτη. Ιδιαίτερα απαγοητευτικά είναι τα αποτελέσματα των μέτρων της ΕΕ που εξάγγειλε πριν ένα χρόνο για την αντιμετώπιση της κρίσης. Οι απολύσεις, η άνοδος της ανεργίας, η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους και η πτώση του βιοτικού επιπέδου της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών, συμπυκνώνουν τα αδιέξοδα των ευρωπαϊκών κοινωνιών μαζί και της ελληνικής. Ταυτόχρονα παραμένουν σε ισχύ τα βασικά δόγματα της νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας που αποτέλεσαν την κύρια αιτία της κρίσης. Υπό αυτές τις συνθήκες δεν είναι παράδοξο που οι απόψεις περί «πράσινης οικονομίας» αποκτούν μια ιδιαίτερη αίγλη και αντιμετωπίζονται από ορισμένους ως «σανίδα σωτηρίας» για την διέξοδο από την οικονομική και την περιβαλλοντική κρίση.
Στην έννοια της «πράσινης οικονομίας» περιλαμβάνονται όλες εκείνες οι οικονομικές δραστηριότητες που υποκαθιστούν ορυκτά καύσιμα και κυρίως πετρέλαιο με «ανανεώσιμες πηγές ενέργειας» (αιολικά πάρκα, φωτοβολταϊκά, γεωθερμία, υδροηλεκτρικά, βιοαέριο, κά), καθώς και μέτρα «εξοικονόμησης ενέργειας» (βιοκλιματική δόμηση, υβριδικά αυτοκίνητα, καθαρά μέσα μαζικής μεταφοράς, νέες συσκευές, κά), παραγωγικές διαδικασίες που μειώνουν την αποβολή αερίων ρύπων (βιοκαλλιέργειες, καθαρές τεχνολογίες, ανακύκλωση απορριμμάτων, εναλλακτικός τουρισμός κά), η προστασία πολύτιμων φυσικών πόρων (δασών, νερού, πρώτων υλών), εξωραϊσμός δημόσιων αστικών χώρων (ενίσχυση πράσινου, αναπλάσεις), κά. Όλες οι παραπάνω δραστηριότητες προϋποθέτουν μέτρα και πολιτικές προώθησης «πράσινων επενδύσεων» (για παραγωγή «πράσινων προϊόντων», «πράσινων κτηρίων», «πράσινων έργων υποδομής», «πράσινων μεταφορών», «πράσινων υπηρεσιών» και κατ’ επέκταση «πράσινων θέσεων εργασίας»), που σηματοδοτούν τη λεγόμενη «πράσινη ανάπτυξη» και συμβάλλουν στην ανάσχεση των κλιματικών αλλαγών.
Ωστόσο η «πράσινη οικονομία» ως ανερχόμενος οικονομικός τομέας, δεν μπορεί από μόνη της να λειτουργήσει ως ατμομηχανή εξόδου από την κρίση, δεδομένου ότι από το σύνολο της ανάπτυξης ένα μικρό ποσοστό, περίπου 3% αντιστοιχεί σ’ αυτήν. Επίσης τα κεφάλαια που ξόδεψαν οι κυβερνήσεις μεγάλων οικονομιών για την έξοδο από την κρίση, μικρό ποσοστό κατευθύνθηκε σε πράσινες επενδύσεις (μόλις 12% στις ΗΠΑ, 15% στη Γερμανία, 7% στη Βρετανία).

Από την άλλη δεν δικαιώνονται οι προσδοκίες για επίλυση του προβλήματος της ανεργίας. Κατά τον Επίτροπο Περιβάλλοντος ΕΕ κ.Στ.Δήμα, οι «πράσινες επενδύσεις» για ΑΠΕ και εξοικονόμηση ενέργειας στην ΕΕ, θα δημιουργήσουν ως το 2020 περίπου 2 εκατ. νέες θέσεις εργασίας. Παρ’ ότι ο αριθμός τους είναι σημαντικός, σε σχέση με τα 20 εκατομμύρια των ευρωπαίων ανέργων, αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και στην άλλη όχθη του ατλαντικού, όπου ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμπα μίλησε για 4 εκατ. νέες θέσεις εργασίας στην «πράσινη οικονομία» ως το 2020, τη στιγμή που ο σημερινός αριθμός ανέργων ξεπερνά τα 9 εκατ. Κατά συνέπεια το θέμα της ανεργίας και πλήρους απασχόλησης παραμένει άλυτο με τις καλύτερες προοπτικές ανάπτυξης της «πράσινης οικονομίας».
Η αναζήτηση πόρων για «πράσινες επενδύσεις», γίνεται κυρίως με την επιβολή «πράσινων φόρων», είτε στη λογική ο «ρυπαίνων πληρώνει», είτε στο όνομα κάλυψης του κόστους των κινήτρων «εξοικονόμησης ενέργειας», παραγωγής «καθαρών προϊόντων», κλπ. Ωστόσο η επιβολή προστίμων ή φόρων με βάση την αρχή ο «ρυπαίνων πληρώνει», δεν αποτελεί αποτελεσματικό μηχανισμό μείωσης των ρύπων, όταν τα πρόστιμα και οι φόροι προς επιχειρήσεις είναι κατά κανόνα μικρού ύψους σε σχέση με τα οφέλη από τη συνέχιση της ρύπανσης. Από την άλλη η χρησιμοποίηση «πράσινων φόρων» ως πρόσθετου μηχανισμού φορολογικής αφαίμαξης λαϊκών εισοδημάτων, χωρίς την αλλαγή του χαρακτήρα του φορολογικού συστήματος, διαιωνίζει την άδικη φορολογική μεταχείριση υπέρ των μεγάλων εισοδημάτων και των κερδών. Αρα τα όποια δημοσιονομικά μέτρα στήριξης της «πράσινης οικονομίας» δεν αποτελούν πάντα από περιβαλλοντική και κοινωνική άποψη ορθή επιλογή. Η φιλολογία εκπροσώπων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ «περί πράσινης ανάπτυξης» αξιοποιείται κυρίως για επικοινωνιακούς λόγους. Η δημοσιονομική πολιτική μπορεί να συμβάλλει θετικά όταν εξασφαλίζει πράγματι μείωση ρύπων, δικαιότερη κατανομή φορολογικών βαρών, αύξηση θέσεων εργασίας, κά.
Κατά συνέπεια η έξοδος από την κρίση, σε όφελος της κοινωνίας και του περιβάλλοντος, χρειάζεται μια άλλη πολιτική στον αντίποδα των σημερινών κυρίαρχων πολιτικών. Μια πολιτική που θα έχει επίκεντρο τις κοινωνικές ανάγκες, την αλλαγή του παραγωγικού προτύπου, την ανάσχεση των κλιματικών αλλαγών και τη βιώσιμη ανάπτυξη. Μιας πολιτικής που τα δημόσια αγαθά δεν θα αποτελούν εμπόρευμα και αντικείμενο κερδοσκοπίας, αλλά θα διασφαλίζεται η προσφορά τους σε όλους του πολίτες. Όπου οι αγορές δεν θα κυριαρχούν στην κοινωνία αλλά η κοινωνία πάνω στις αγορές. Όπου η αύξηση της παραγωγικότητας θα συνδυάζεται με πλήρη απασχόληση και μείωση του χρόνου εργασίας, με δικαιότερη κατανομή εισοδήματος και πλούτου, με δραστική μείωση των ανισοτήτων, εξάλειψη της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και ποικίλων κοινωνικών διακρίσεων, με δημοκρατική αποκέντρωση, ουσιαστική συμμετοχή εργαζόμενων στη λήψη αποφάσεων, με αναβάθμιση αντιπροσωπευτικών θεσμών κά. Μια πολιτική ισότιμης συνεργασία των λαών, ειρηνικής επίλυσης των διαφορών, μείωσης των στρατιωτικών δαπανών και ενεργή στήριξη των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών για αντιμετώπιση κρίσιμων κοινωνικών και περιβαλλοντικών προβλημάτων. Δηλαδή μιλάμε για μια πολιτική υπέρβασης της κρίσης εμπνεόμενη από τις αξίες και τα οράματα του οικοσοσιαλισμού. Σε αυτό ακριβώς έγκειται η τεράστια προγραμματική διαφορά μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας, ενώ η αγωνιστική του παρέμβαση για την υπεράσπιση εργασιακών δικαιωμάτων και προώθησης των παραπάνω στόχων, τον κάνει αναντικατάστατη δύναμη για μια ελπιδοφόρα πορεία της ελληνικής κοινωνίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΟΛΙΟΣ*
Υποψήφιος βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ περιφέρειας Αττικής
http://www.ytolios.gr/

* Γεννήθηκε στη Λαμπεία Ηλείας και είναι Δημότης Μεγάρων. Διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών. Απόφοιτος Πανεπιστημίου Πειραιά, μεταπτυχιακές σπουδές Πανεπιστήμιο Λονδίνου και Πανεπιστήμιο «Λομονόσοφ» Μόσχας.
Συμμετέχει ενεργά στο αριστερό κίνημα από τη δεκαετία ’60 (Νυχτερινοί Μαθητές, κίνημα 15% για παιδεία, κά). Στέλεχος Λαμπράκηδων και αντιδικτατορικού κινήματος (ΠΑΜ, Αντι-ΕΦΕΕ). Για τη δράση του βασανίστηκε και φυλακίστηκε. Μεταπολιτευτικά στέλεχος ΚΚΕ και ΣΥΝ, σήμερα μέλος Ε.Γ. του Συνασπισμού.
Εργάστηκε ως ειδικός επιστήμονας στη Δ/ση Μελετών Αγροτικής Τράπεζας (ΑΤΕ), στο Κέντρο Μαρξιστικών Ερευνών-(ΚΜΕ) και μετακλητός υπάλληλος στην Ελληνική Βουλή.
Αντιπρόεδρος του ΔΣ της Πανελλήνιας Ένωσης Καταναλωτών ΒΙΟΖΩ, μέλος Συντονιστικής Επιτροπής «Παναττικού Δικτύου Κινημάτων Πόλης και Ενεργών Πολιτών», δικτύου «Ευρωπαίων Οικονομολόγων για Εναλλακτική Πολιτική στην Ευρώπη». Συγγραφέας άρθρων και μελετών σε οικονομικά και πολιτικά θέματα. Πρόσφατο βιβλίο «Περιβάλλον, Αγροτική Πολιτική και Παγκοσμιοποίηση» (2009). Μιλάει αγγλικά και ρωσικά. Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά.
Υποψήφιος βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ περιφέρειας Αττικής
http://www.ytolios.gr/ , e-mail: tolios@syn.gr

Σχετικά

1. Η πράσινη ανάπτυξη του ΠΑΣΟΚ, ο κ.Λαφαζάνης και πράσιν¨άλογα

2. Πράσινη Ανάπτυξη Κιμων Χατζημπίρος.

3.Πράσινη ανάπτυξη: “Περιορισμός και Μέρισμα” μια πολιτική ενάντια στην κλιματική αλλαγή Γιώργος Παπανικολάου

4. Η πράσινη ανάπτυξη δεν είναι ποιηματάκι... Χρήστου Δημήτρης.

5. H Κρίση η οικοδομή και η πράσινη ανάπτυξη. Γιάννης Μανιάτης.