tag:blogger.com,1999:blog-9054521674434039188.post6333123609589142496..comments2024-03-12T07:50:29.925+02:00Comments on e-Epiloges: 33- ΠΑΡΑ ΠΑΙΔΕΙΑΔΙΟΝΥΣΟΣhttp://www.blogger.com/profile/13252078601129606738noreply@blogger.comBlogger3125tag:blogger.com,1999:blog-9054521674434039188.post-33209009921788841262007-02-14T10:47:00.000+02:002007-02-14T10:47:00.000+02:00ΑΒΑΔΙΣΤΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ Το φυσικό νήμα αργά ή γρήγορα...ΑΒΑΔΙΣΤΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ<BR/><BR/> Το φυσικό νήμα αργά ή γρήγορα κόβεται με οδυνηρή την απώλεια για τους οικείους, το νήμα του ονείρου στο δικαίωμα μιάς ζωής όταν κόβεται στα 17 είναι άσβηστο σημάδι μνήμης και πάθους.<BR/> Τα εγκαίνια με την άκοπη κορδέλα έγιναν αρχή καλοκαιριού του 1977 στο ισόγειο κτιρίου μαρμαρωμένου, σε μια αχανή αίθουσα για τα εφηβικά του μάτια μεγάλου στρατιωτικού νοσοκομείου των Αθηνών. «Ανωτάτη Στρατιωτική Υγιεινομική Επιτροπή» έγγραφε η στιβαρή τεμπέλα από έξω. Το νεανικό πάθος ήδη είχε κάνει τις συστάσεις του από τα προεόρτια «τεστ ευφυίας» και τα «γυμναστικά αγωνίσματα» με πορεία επιτυχώς. Οι παρέες είχαν σχηματισθεί στο απίκο και διασκέδαζαν την απειρία τους και τη γύμνια της αμηχανίας τους . Σήμερα η επιτυχία είναι εξασφαλισμένη σκάνε από υγεία, έτσι νοιώθουν έτσι νομίζουν. Γιατί τους θέλουνε γυμνούς;; Στη σειρά ανά δεκάδα και οι πέντε εξεταστές σε ψηλά έδρανα. Ιατρική εξουσία αφ΄ υψηλού, αλλά διάγνωση μόνο επισκοπικά και εκ του μακρόθεν; Ακρόαση, επίκρουση, ψηλάφηση περιττές διαδικασίες. «Θα στέκεστε όρθιοι ένας ένας μέσα στο κύκλο από κιμωλία» τους ενημέρωναν οι ορντινάντσες με τα χακί. «Οταν θα ακούτε το όνομά σας» Που θα βάλουν τα ρούχα τους που θα τα μαζέψουν μετά.<BR/>----Το κόλπο είναι για να πάρουν μάτι τα θηλυκά που είναι αμέσως μετά από εμάς μας καθησύχασε ο εξυπνάκιας της παρέας. Τις υποψήφιες στρατιωτίνες νοσοκόμες!<BR/> Το όνειρο της δωρεάν εκπαιδευτικής ανέλιξης στην αγαπημένη του επιστήμη είχε ένα όνομα. Στρατιωτική Σχολή Αξιωματικών Σωμάτων στη Θεσσαλονίκη. Έλυνε αυτόματα όλα τα οικονομικά κωλύματα της οικογενείας. Φαί, στέγη, σπουδές, μισθός όλα λυμένα, σε ένα περιβάλλον που νόμιζε ότι τόξερε. Γιατί είχε μεγαλώσει δίπλα σε στρατόπεδο, είχε δεί σαν παιδικό παιγνίδι όλες τις ασκήσεις, επίθεση, αναχαίτιση, εκκένωση όρχου, πορεία Ρέο ανά στοίχο, σύλληψη αιχμαλώτου. Είχε φάει κουραμάνα παρέα με τα φαντάρια κολλημένος ώρες στο αγκαθωτό συρματόπλεγμα. Ηταν τόσο φιλικοί και μεγάλοι. Ηταν και στο όνειρο η Κατερίνα η μακρυμαλλούσα κόρη υποστρατήγου με το χλωμό υπαινικτικό χαμόγελο, του τόχε πει ήταν το γλυκό της αγόρι, έπρεπε να πετύχει. Ιατρική θεραπεία σημαίνει ευθύνη στον ίδιο και στην κοινωνία απέναντι ,θα απόδιωχνε των ευθυνών του, είχε πολλά να δώσει ας έπαιρνε την χαρά της επιτυχίας. Οι ευκαιρίες είναι πόρτες που ανοίγουν........<BR/> Μίλησε ο μεσαίος από τους πέντε που έκανε χρέη προέδρου, αφού άφησε κάτω ένα μάτσο φάκελο:<BR/>----Πεχλιβάνης κόβεσαι , γράψε δυσμορφία γενικώς.<BR/> Στέγνωσε το σάλιο στο στόμα, η φωνή βγήκε αλλόκοτα, «μα η λεύκη στα δάκτυλα δεν είναι στο Προεδρικό Διάταγμα.» Ένας άκρη αριστερά έσφιξε το τσιμπούκι του στο χείλι, τους έκοβε στα μάτια και δεν καταλάβαινε, ήταν γυμνός μέσα σε ένα κύκλο από κιμωλία.....<BR/>------«Κύριοι θέλετε να με πείσετε ότι είμαι κουασιμόδος; Πάτε να φκιάξετε Αρεία φυλή» ψέλλισε ξεχνώντας ότι ήταν ξανθός γαλανομάτης<BR/>-----«Δεν θα μπορείτε να επιβάλλεστε στους φαντάρους με κουσούρια ως αξιωματικός» εδέησε στο παράλογο να αποφανθεί ο άκρη αριστερά με το τσιμπούκι. Συγχρόνως οι πλέον χεροδύναμοι από τις ορντινάντσες τον κουβαλούσαν σηκωτό έξω, για να ντυθεί<BR/>Οργή και σκοτοδίνη, είναι γιατροί τούτοι;; όχι δεν θα γινόταν ποτέ σαν κι αυτούς. Ο γιος του αξιωματικού Παπαχρόνη με το σμηγματορροϊκό δέρμα και μονόρχις πέρασε αθόρυβα πριν από αυτόν παρότι τον σπρώχνανε στα γυμναστικά αθλήματα, ήταν παχουλό παλικάρι.. Ολοι οι συνάδελφοι υποψήφιοι τον περιτριγύρισαν, είχαν εντυπωσιασθεί που σε αυτό το περιβάλλον τόλμησε να αντιμιλήσει. Όλα γίνανε με κινηματογραφική ταχύτητα οι υποψήφιες κοπέλες νοσοκόμες ήταν μετά από την βαρβατίλα τους δεν υπήρχε καιρός για λόγια και για χάσιμο. Τσάμπα τα όνειρα για δωρεάν σπουδές από την μαμά πατρίδα, είχε μιά ακόμα ευκαιρία τις Πανελλήνιες σε ενάμισι μήνα πριν φύγει με μπάρκο από αυτό το τόπο. Δεν ήταν δα ο Πεχλιβάνης ποτέ για την βρεφοδόχο. Πόσο εύκολα μπορεί ένας έφηβος να εγκλωβιστεί σε χίμαιρες και άγνωστα μετερίζια. Επτά χρόνια μετά μέσα στην ασφάλεια της Νέας Χαλκηδόνας, φίλοι του άνοιξαν τα μάτια δείχνοντάς του τον προσωπικό του φάκελο, αντίγραφο και του φακέλου που κρατούσε ο πρόεδρος εκείνης της επιτροπής. «Συγγενής επικίνδυνου συμμορίτου» και ανέφερε το όνομα μπατζανάκη του πατέρα του, που διέπρεψε και ως εκλεγμένος γενικός γραμματέας του σωματείου Μαγείρων Ελλάδος. Η επάρατος δεξιά είχε κάνει και σε αυτή την περίπτωση το μαγεριό της. Πέντε επίατροι και βάλε γαλόνια είχαν κόψει μια στρατιωτική ιατρική καριέρα στο παράλογο, γλίτωσε και τις μεταθέσεις.<BR/> Ισοφάρισε κάποτε ο καθηγητής χειρουργικής Λαζαρίδης στο ΑΧΕΠΑ όταν μας ξομολογήθηκε από αμφιθεάτρου ότι τα δίσεκτα χρόνια του εμφυλίου είχε σώσει 12 διαδοχικά προς εκτέλεση ανυπεράσπιστους με την πρωτοεμφανιζόμενη τότε υστερόβουλη διάγνωση της νόσου του Crohn ξεχνώντας να αναφερθεί στην καλή της πρόγνωση και παρουσιάζοντας την στους δήμιους σαν κακοήθεια. Μια διάγνωση καλοήθεια ζωής, δώρο ζωής από ιατρικά χέρια. <BR/>Ελπίζει ο Πεχλιβάνης ότι κάποιες ανοιχτές πληγές κάποτε στο πέρασμα του χρόνου, μπορεί και να κλείσουν.<BR/><BR/>ΔΙΟΝΥΣΟΣ<BR/>25-11-06ΔΙΟΝΥΣΟΣhttps://www.blogger.com/profile/13252078601129606738noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-9054521674434039188.post-47289829005767839722007-02-14T10:46:00.000+02:002007-02-14T10:46:00.000+02:00ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ή ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΗ ΠΑΙΔΕΙΑ;‘’’’’’’’’’’’’’’’’’...ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ή ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΗ ΠΑΙΔΕΙΑ;<BR/>‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’<BR/>Νομίζουμε ότι πρέπει να μελετηθεί πάρα πολύ σοβαρά, όλη αυτή η περιβόητη<BR/>αναθεώρηση του άρθρου 16 σε απόλυτη συνάρτηση, γενικότερα, φυσικά, με το<BR/>ερώτημα τι Παιδεία θέλουμε. Εξαρτημένη ή Ανεξάρτητη. <BR/>Διαβάσαμε κι ακούσαμε τόσο τους υπερασπιστές όσο και τους επικριτές του άρθρου 16. Και οι λεπτομερείς αναλύσεις τους μας έχουν, νομίζουμε, διαφωτίσει πλήρως.<BR/><BR/>Ας ακούσουμε λοιπόν τις σκέψεις και κάποιων απλών, ανήσυχων, πολιτών.<BR/><BR/>Αυτών που δεν επιθυμούν να δεχθούν τόσο εύκολα, ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ νέο μέτρο<BR/>που μοιάζει, συνήθως, με «εκσυγχρονιστικό» πυροτέχνημα. Αυτών που ψάχνουν<BR/>να δουν, στο βάθος του χρόνου, τις θετικές και τις αρνητικές επιπτώσεις του.<BR/><BR/>Ίσως γιατί θυμόμαστε ,πριν από είκοσι χρόνια, την περίφημη «λαική επανάσταση»<BR/>της εκσυγχρονισμένης ιδιωτικοποίησης της ραδιοτηλεόρασης και, αργότερα, την<BR/>ιδιωτικοποίηση πολλών πνευματικών μας ιδρυμάτων. Κι όλα αυτά εν ονόματι του<BR/>«εκσυγχρονισμού» και της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ της έκφρασης..!! Ενώ ο κύριος στόχος τους ήταν, είναι και θα είναι, η ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ του κρατικού ελέγχου, στην Παιδεία, τον Πολιτισμό και την Ενημέρωση, από την ανεξέλεγκτη παντοδυναμία των μεγάλων, ελληνικών και ξένων, οικονομικών συγκροτημάτων. Και με τη στήριξη μάλιστα, όπως τότε έτσι και τώρα, των ΙΔΙΩΝ πολιτικών αλλά και πνευματικών ηγητόρων, που μας κάνουν να αναρωτιόμαστε αν πράγματι όλα αυτά που λένε τα πιστεύουν ή έχουν φτάσει πια στο έσχατο σημείο εξάρτησης τους…<BR/><BR/>Με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί όχι μόνο αυτό το θανατηφόρο ΧΑΟΣ στα ερτζιανά <BR/>και να εξαφανισθεί κάθε ίχνος πολιτισμικής φιλοσοφίας στα κρατικά μας ιδρύματα<BR/>αλλά να συμβεί το ΧΕΙΡΙΣΤΟ: Να τα χρηματοδοτούν και να τα κατευθύνουν κρυφά <BR/>οι εκπρόσωποι των μεγάλων συμφερόντων και να τα διευθύνουν φανερά κάποια<BR/>πιστά όργανά τους, με μοναδικό στόχο την ΠΛΥΣΗ εγκεφάλου του ελληνικού λαού.<BR/>Μήπως μας περιμένουν τα ίδια και με τα αποκαλούμενα «Ελεύθερα» πανεπιστήμια;<BR/>Φοβόμαστε πως ναι, μας περιμένουν τα ίδια.. Και γιαυτό, τελικά, είναι απόλυτα ΔΙΚΑΙΕΣ όλες οι δυναμικές αντιδράσεις, όλων των κοινωνικών τάξεων.<BR/><BR/>Και ευτυχώς ότι παραμένουν ακόμη μερικά ισχυρά ερείσματα αντίστασης, υπεύθυνων πολιτών, ΚΟΝΤΡΑ στη μεγάλη πλειοψηφία των, εξαπατημένων, ανεύθυνων πελατών.<BR/>Κι αυτό το διαπιστώνουμε, πλέον, από ένα μεγάλο μέρος, ανώνυμων και επώνυμων<BR/>Ελλήνων, που πολλαπλασιάζεται συνεχώς.<BR/>Είναι αυτοί που ξέρουν ότι η κακοδαιμονία της Δημόσιας Παιδείας δεν οφείλεται<BR/>μόνο στη φτώχεια της και την παθογένεια πολλών διδασκόντων αλλά, κυρίως, στη<BR/>συνειδητή υπονόμευσή της από τους μνηστήρες της ιδιωτικοποίησής της.<BR/>Είναι αυτοί που γνωρίζουν πολύ καλά ότι το ίδιο ακριβώς συνέβη και συμβαίνει και<BR/>με τους αδηφάγους μνηστήρες-υπονομευτές της Ανεξάρτητης Ενημέρωσης.<BR/>Γιαυτό και όταν θέλουν να ενημερωθούν σωστά, περιφρονούν τα εμπορικά κανάλια<BR/>και παρακολουθούν τα κρατικά και κάποιες «πειρατικές» φωνές ή διαβάζουν τις ελάχιστες, έστω, σοβαρές εφημερίδες.<BR/><BR/>Στέφανος Ληναίος – 6.1.2007<BR/>======================ΔΙΟΝΥΣΟΣhttps://www.blogger.com/profile/13252078601129606738noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-9054521674434039188.post-41182520792310491062007-02-14T10:44:00.000+02:002007-02-14T10:44:00.000+02:00« Ιδιωτικοποίηση και δημόσια αγαθά στην εποχή της ...« Ιδιωτικοποίηση και δημόσια αγαθά στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Το άρθρο 16 του Συντάγματος και το μέλλον της δημόσιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα »<BR/> <BR/><BR/>10 ΘΕΣΕΙΣ<BR/><BR/>Ομιλία του Παντελή Οικονόμου σε εκδήλωση του Π.16<BR/>Περιστέρι, 8 Ιανουαρίου 2007<BR/><BR/>1. Ο προσδιορισμός ενός αγαθού ως δημόσιου αποτελεί, αναμφισβήτητα, πολιτική επιλογή. Ασφαλώς τα αγαθά έχουν οικονομική υπόσταση. Όπως και τα μέσα παραγωγής, διανομής και συναλλαγής τα οποία σχετίζονται με αυτά. Ποια και πόσα από αυτά αποτελούν περιουσιακά στοιχεία του « δημόσιου νοικοκυριού » όμως είναι μια απόφαση πολιτικού και όχι οικονομικού χαρακτήρα. Απόδειξη αδιάψευστη οι τεράστιες διαφορές μεγέθους και σύνθεσης του δημόσιου νοικοκυριού κάτω από διαφορετικές πολιτικές συνθήκες. Από χώρα σε χώρα και από εποχή σε εποχή. Και, τελικά, ανάλογα με τους συσχετισμούς δύναμης.<BR/>2. Το « δημόσιο νοικοκυριό » αποτελεί συστατικό στοιχείο, εκ των ουκ άνευ, του δημόσιου χώρου. Είναι, στην πραγματικότητα, η οικονομική του βάση. Χωρίς τη βάση αυτή, ο δημόσιος χώρος αποσαθρώνεται. Και μαζί του υπονομεύεται η Δημοκρατία και τα βασικά της στηρίγματα. Η δημοκρατική νομιμοποίηση των πολιτικών αποφάσεων το πρώτο από αυτά. Δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της εκτροπής, γνωστά σε όλους μας : πρώτον, η επιβολή του ΕΥΡΩ ερήμην των λαών ή και παρά τη θέλησή τους. Με τις αρνητικές συνέπειες να βιώνονται ήδη. Δεύτερο παράδειγμα, η αποτυχημένη απόπειρα θέσπισης του « Ευρωσυντάγματος ». Ένα άλλο στοιχείο της Δημοκρατίας υπό διωγμόν είναι η ισηγορία. Αποτέλεσμα της « απελευθέρωσης » των Μ.Μ.Ε.. Της αυθαίρετης όσο και παράνομης λεηλασίας στην πραγματικότητα δημόσιας περιουσίας ( των συχνοτήτων ) με αποτέλεσμα την στρέβλωση της κοινής γνώμης και τελικά την χειραγώγηση του πολιτικού σώματος. Δηλαδή του λαού.<BR/>3. Παγκοσμιοποίηση ονομάστηκε η εποχή της επικράτησης του ιμπεριαλισμού. Πράγματι, κάπως έτσι έκλεισε ο περασμένος αιώνας. Άλλο όμως η αναγνώριση της εξέλιξης αυτής ( η παραγνώρισή της σε αντιδιαστολή θα αποτελούσε τυχοδιωκτισμό με ολέθριες συνέπειες ), και εντελώς άλλο η, μετά πολλών υποκλίσεων, αίτηση προσχώρησης στο στρατόπεδο των νικητών. Αυτή η τελευταία μας βρίσκει κατηγορηματικά αντίθετους. Πρώτον, γιατί δεν μας συμφέρει. Και, δεύτερον, γιατί δεν θα γίνονταν ποτέ δεκτή. Εκτός εάν είχε ως περιεχόμενο μια δήλωση υποταγής άνευ όρων. Καταλαβαίνουμε τον φόβο όσων επισπεύδουν. Δεν συμμεριζόμαστε όμως τον παραλογισμό τους. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να πανικοβληθούμε μαζί τους. Οι ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ δεν προσχωρούμε σε ένα πολιτισμό ξένο προς την καθημερινή μας ζωή. Δεν υιοθετούμε το λεξικό της κλεπτοκρατίας. Δεν καταναλώνουμε τις εικόνες με τις οποίες μας βομβαρδίζει. Πιστεύουμε ότι οι ίδιες οι αντιφάσεις της παγκοσμιοποίησης ακυρώνουν την προοπτική της ηγεμονίας της. Και αγωνιζόμαστε για την διάδοση των δικών μας ιδεών.<BR/>4. Οι βασικές λειτουργίες ενός εθνικού κράτους δεν είναι διαπραγματεύσιμες. Το εκπαιδευτικό σύστημα, η Δημόσια Διοίκηση, , η κοινωνική ασφάλιση, το σύστημα δημόσιας υγείας και περίθαλψης και η εθνική μας ασφάλεια είναι βασικοί πυλώνες / προϋποθέσεις για την ύπαρξη και την συνέχειά μας. Ο πολιτικός μας αγώνας για την προάσπισή τους είναι διαρκής και είμαστε προσηλωμένοι σε αυτόν μέχρι τη τελική νίκη. <BR/>5. Προσβλέπουμε σε ένα δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα πραγματικά δωρεάν, ανοιχτό σε όλους, σε όποια στιγμή της ζωής τους χρειάζονται τις υπηρεσίες του. Από την προσχολική αγωγή μέχρι και τις μεταπτυχιακές σπουδές. Με προγράμματα εναρμονισμένα με τις συνθήκες της ζωής μας, με επαρκείς υποδομές για την εξυπηρέτηση των λειτουργιών του, με εντιμότητα και αξιοπρέπεια στις σχέσεις πολιτείας / οικογένειας, διδασκόντων / διδασκομένων. Με επιστέγασμα αυτής της προσπάθειας την ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.<BR/>6. Επιδιώκουμε την εξασφάλιση των πολιτικών προϋποθέσεων ώστε να συγκροτηθεί ένα ευρύτατο κοινωνικό μέτωπο το οποίο θα ξεκινήσει και θα φέρει σε πέρας ένα σχέδιο για την πραγμάτωση ενός τέτοιου οράματος για την Εθνική μας Παιδεία. Χωρίς την προϋπόθεση αυτή, οτιδήποτε επιχειρείται είναι στην καλλίτερη περίπτωση μικρό. Σε κάθε περίπτωση, δεν συναινούμε στην ενεργοποίηση κορυφαίων θεσμικών διαβημάτων, όπως η αναθεώρηση συνταγματικών διατάξεων, χωρίς κεντρική ιδέα. Οι ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ, διατυπώσαμε πρώτοι ( με ανακοίνωσή μας από τις 18 Ιανουαρίου του 2006 ) την απόλυτη και καθολική αντίθεση μας με την πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για αναθεώρηση του Συντάγματος. Άρα και του άρθρου 16. Και προτείνουμε η μικροκομματική αναθεώρηση να γίνει μονοκομματική αναθεώρηση.<BR/>7. Μια σειρά επιχειρημάτων των υποστηρικτών της αναθεώρησης του άρθρου 16 δεν μας πείθουν. Τρία χαρακτηριστικά από αυτά. Πρώτο : ο « ανταγωνισμός » ως κίνητρο για την αναβάθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Η έννοια αυτή δεν μπορεί να αφορά την δική μας σκέψη, απλούστατα γιατί δεν αντιμετωπίζουμε την εκπαίδευση ως αγοραίο εμπόρευμα, αλλά ως δημόσιο αγαθό. Τα δημόσια ΑΕΙ και ΤΕΙ για μας πρέπει και μπορούν να είναι μη ανταγωνίσιμα. Φυσικά, με τις πολιτικές προϋποθέσεις, όπως τις προσδιορίσαμε παραπάνω. <BR/>8. Το επιχείρημα περί δυσκαμψίας των Ν.Π.Δ.Δ. ( καθεστώς το οποίο διέπει τα ανώτατα και τεχνολογικά εκπαιδευτικά μας ιδρύματα ) έχει βάση. Αυτή η βάση όμως παραπέμπει στην συζήτηση για την αντιμετώπιση της δυσκαμψίας αυτής και όχι βέβαια στην εξαίρεση των ΑΕΙ και ΤΕΙ από τις εν γένει προβλέψεις περί Ν.Π.Δ.Δ. !<BR/>9. Η άποψη ότι η μάχη πρέπει να δοθεί όχι στο πεδίο της αναθεώρησης του άρθρου 16, αλλά στην νομοθέτηση η οποία αναπόφευκτα θα επακολουθήσει για τον προσδιορισμό νέου κανονιστικού πλαισίου δεν μας βρίσκει σύμφωνους. Η όποια νομοθετική πράξη / πράξεις θα επακολουθούσαν είναι εκ των προτέρων οριοθετημένες από κανόνες υπερεθνικών οργανισμών, οι οποίοι ρητά και μονοδιάστατα αντιμετωπίζουν την εκπαιδευτική λειτουργία ως εμπόρευμα, την εκπαίδευση ως αγορά και τα ιδρύματα ως ανταγωνιστικές επιχειρήσεις. Με μοιραία συνέπεια ( δεν είναι η μόνη ) τα ιδιωτικά ιδρύματα να αποκτούν δικαίωμα σε δημόσια χρηματοδότηση για λόγους « προστασίας του ανταγωνισμού » ! Πόσο πιο κερδοσκοπικά θα μπορούσαν να είναι αυτά τα « μη κερδοσκοπικά » ιδρύματα, αφού η ευρωστία τους θα εξασφαλίζονταν νομοθετικά από χρήματα φορολογουμένων ; Γιατί λοιπόν να επιλέξουμε αυτό το πεδίο αντιπαράθεσης ; <BR/>10. Ο αγώνας υπέρ της δημόσιας εκπαίδευσης είναι βέβαια πολυδιάστατος. Δεν υπάρχει λόγος να περιορίζεται στην μη αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος. Η διαμόρφωση για κάθε ΑΕΙ και ΤΕΙ ενός προγράμματος εξέλιξής του με ευθύνη της ακαδημαϊκής του κοινότητας, η δέσμευση της Πολιτείας για ομαλή χρηματοδότηση του προγράμματος αυτού και ο ομόθυμος σεβασμός για την όλο και καλλίτερη αξιοποίηση του δημόσιου χρήματος το οποίο τροφοδοτεί το εκπαιδευτικό σύστημα και της δημόσιας περιουσίας η οποία επενδύεται σε αυτό είναι τρία προνομιακά πεδία αγώνα για την στήριξη της Δημόσιας Παιδείας. Αυτή είναι η δική μας πρόταση. Ανοιχτή σε συζήτηση ώστε να βελτιωθεί. Όχι όμως σε εκπτώσεις στους σκοπούς της.ΔΙΟΝΥΣΟΣhttps://www.blogger.com/profile/13252078601129606738noreply@blogger.com